Vísir - 25.04.1962, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 25. apríl 1962
3
ViSIR
Úr íslandsklukkunni. Frá vinstri: Jón Marteinsson (Haraldur Bjömsson), Amas Arnæus
(Rúrik Haraldsson), Snæfríöur Islandssól (Helga Valtýsdóttir) og Jón Hreggviðsson (Lárus
Pálsson).
Úr Paradísarheimt (Stórhöfðingjar ágirnast hestinn). Frá
vinstri, Björn á Leirúm (Haraldur Bjömsson): „Þú setur upp
það sem þér sýnist. Ef þig vantar timbur til húsasmíða, þá
veskú. Kopar og járn á ég meira en nóg, og silfur einsog skít.
Ríddu þeim gráa útað Leirum þegar vel liggur á þér“. Til
hægri er Benediktsen sýslumaður (Rúrik Haraldsson): „Ríddu
aldrei þeim gráa út að Leirum, og ekki heldur þó hann bjóði
þér kú. Þú kemur heim aftur að kvöldi mcð nokkrar skó-
nálar“. 1 miðju er Steinar bóndi í Hlíðum (Lárus Pálsson):
„Gáið að guði, böm“ anzaði hann.
Lárusl Pálssyni. Hér birtist
mynd af þeim í þættinum „Á
að sclja hulduhest?" sem er 2.
kapítuli sögunnar er'þar nefnist
Stórhöfðingjar ágirnast hest-
Flestir þættir voru nú fluttir
úr skáldsögunni Paradísarheimt,
sjö þættir, en upphaf sögur.nar
sagði Hclga Valtýsdóttir. Ilún
lék síðan dóttur Steinars í Hlíð-
um undir Steinahlíðum. Rúrik
Haraldsson lék Benediktsen
sýslumann, Haraldur Björnsson
hlutverk Björns á Leirum, og
Steinar bóndi var leikinn af
MYNDSJA
Einn hluti lciksýningarinnar
nefndist „Kynntir tveir heiðurs-
ípenn og ein kona“, og það voru
Framh. á bls. 13

Á Kiljansafmælinu, sem Ragn-
ar Jónsson forstjóri Helgafells
efndi tll í Háskólabfóinu á 2.
páskadag, 60. afmælisdegi Hall-
dórs Kiljans Laxness, voru þætt
ir þeir úr verkum skáldsins, sem
Lárus Pálsson setti saman í
suniar eð leið og þá voru flutt-
ir uridir stjórn Lárusar á nokkr-
um stöðum á landinu undir
llllilill

mjög skemmtilega valdir, frá-
bærlega vel leiknir, vöktu mikla
hrifningu gesta. Sannleikurinn
er sá, að í sögum Halldórs úir
og grúir af leikrænum köflum,
sem eru eins og skapaðir til
að leika á sviði, setningar og
tilsvör svo meitluð lifandi og
skörp, að mörgum leikaranum
hlýtur að leika hugur á að lifa
sig inn í og túlka þau á leik-
sviðinu. Þannig varð leikritið
Snæfríður íslandssól ekki frum-
samið sem slíkt, heldur bútuð
sundur sagan íslandsklukkan og
tengd saman til að flytjast á
leiksviði. Á Kiljansafmælinu í
fyrradag voru fluttir fjórir
þætti. úr íslándsklukkunni,
lcikstjórinn flutti formála
skáldsins að sögunni, og í þátt-
unum fjórum komu fram aðeins
fjórar persónur sögunnar, þrjár
leiknar af allt öðrum en þeim,
sem léku þau í Þjóðleikhúsinu
á sínum tíma. Helga Valtýs-
dóttir lék Snæfríði, Rúrik Har-
aldsson lék Arnas Arnæus, Jón
Hreggviðsson var leikinn af
Lárusi Pálssyni og Jón Mar-
teinsson af Haraldi Björnssyni.

Úr Heimsljósi. Pétur Pálsson Þríhross ávarpar Ólaf Kárason
Ljósvíking: „Sú rétta skoðun á lífinu, kalii minn, það er
kærleikurinn þrátt fyrir allt. Kærleikurinn er nefnilega það
eina sem borgar sig þegar til lengdar lætur, þó hann virðist
vera tap í svipinn. Því segi ég það, oddvitahelvítið má
skammast sín. I raun og veru hef ég alltaf verið það scm
kalla'ð er á útlendu máli sósíalist. Við manneskjurnar eigum
að kappkosta að haga okkur eins og ósýnilegu verumar i
himingeimnum. Við eigum að sjá Ijós. Það er þetta sem ég
kalla skynsemiskristindóm“.
Úr Brekkukotsannál. Kaupmaður Gúðmúnsen býður alheims-
söngvarann Garðar Hólm velkominn heim: „Ég segi, hef sagt
og mun segja: sá fiskur sem ekki syngur um allan heim,
það er dauður fiskur. Það má ekki seinna vera, að við hér
á íslandi förum að hafa syngjandi fisk — með slaufu. Vel-
kominn heim, kæri landi, að þínu forna og nýja borði hér á
Löngustétt! Við trúum á þig. Þú ert hinn syngjandi fiskur
þessa Iands þó að það sé ég, de la Gvendur, sem segi það!
Skál!“
heitinu Kiljanskvöld, en nú m, , m wp
1 wBm |reí|-£| æfðir að nýju í tilefni afmælis |U
' skáldsins. Voru þættir þessir