Vísir - 25.04.1962, Blaðsíða 4

4
Miðvikudagur 25. apríl 1962
•' S IR
BOO •'áV.V./....
f..............
JCC J»
.. om o' m’v'
cou>u*;
'fiwóýr.
/WUA-r vvM MS.::.Cí)
0. SP&v.'fae# *f
mkpí®W£

I Vi\*
kj''. j', "■■' /" /,
Higgp
PftKPoXft
Wm,
.

. .:
í»íuu+o s«u *m
...,•'•. ", •■',", >; ■.' ■
v...
»**» «>
iW®|í
vmSMí
SM» *t SrtÍMS
<*(*«■ iiwxo ti«i <rrj
/>0/j/9 o? ftctimmc
. .f
■♦♦*■»'y/Á

hsmítt

c»r»r <i>»w ji»,t »t>i
*Miic tí»>r '•)
, '■
®fl|ÉÍflltlj|g|

'/,•//•*".*»»»y.-vV'.
,
' • *
*44t>yi
JHUf.t tlt'.nfti tsfitff !t’t'P-V** ' •■' '' »'r ""'
j.-'' *c'«*í-’ '•< ítx'V; íii*'i»'l •' •'• • •'"'
Hans
/
©
n
pnnsmn
Ættartaflan sýnir að herrann er af aðalsættum.

Hans hátign er lítið eitt hærri en „Vodka-flaska“ ef
hann situr upprétt.
prinsinum, a‘ð ritstjórinn
verði reiður, ef við fáum ekki
einhver svör frá honum. —
Bregður þá fyrir vorkunnar-
semisglampa í augum hans.
Við segjum honum enn frem-
ur, að ef hann ekki svari,
munum við ekki hika við að
segja, að hann sé ekki alþýð-
legur. Fyllist þá svipur hans
skelfingu og síðan starir
hann á oss spyrjandi.
Vér njótum sigursins
skamma stund, og spyrjum
hann síðan hvernig honum
lítist á stjórnmálaástandið á
íslandi.
Prinsinn hristir fyrst höf-
uðið, en bendir síðan á grein
í Vísi, sem lá á borðinu, þar
sem sagt er frá því, að ís-
lendingum hafi verið veittir
tíu hagfræðistyrkir. Kinkar
hann síðan kolli ákaft. Glögg-
ur þessi.
Nú færum við okkur upp
á skaftið og spyrjum hans
hátign hvort hann hafi ekki
að hætti annarra aðalsmanna
sem hingað koma, farið á lax
veiðar eða í útreiðartúr. —
Prinsinn horfir á okkur með
vorkunnarsvip og vér skilj-
um strax, að prinsinn eltir
ekki dægrastyttingar úrkynj-
aðra aðalsmanna, því að hann
er alþýðlegur .Sem svar við
spurningunni gengur hann út
í horn ,tekur upp bolta; kast-
ar honum í áttina til okkar
og vér grípum fyrir einskæra
heppni. Vér köstum boltan-
um til baka og hans hátign
ver glæsilega.
Getum við ánnað en dáðst
,að prinsi, sem kann svo vel
að njóta hinna einföldu hluta
í lífinu?
Það var með blönduðum
tilfinningum sem vér héldum
austur í bæ. í aðra röndina
hiökkuðum vér til og í hipa
óttuðumst vér hvort vér
mundum standast mál með-
al konungborinna.
Förinni var heitið á fund
Hans Hátignar Prins Tiny
Supreme. Prins Tiny tekur
oss mjög vinsamlega og er
hinn alþýðlegasti. Hjartað er
aftur að komast upp fyrir
mittisstað, þegar vér tökum
eftir óhreinindum á vinstri
tánni. Einhver dóninn hefur
stigið ofan á hana í strætó.
Hann þurfti náttúrlega að
velja eina daginn, sem ég
fer í heimsókn til konung-
borinna höfðingja, frá vin-
samlegri nágrannaþjóð. Ég
reyni að pússa óhreinindin af
skónum aftan á hægri buxna-
skálminni. Að hætti sannra
séntilmanna, lætur hans há-
tign eins og hann hafi ekki
séð þetta. Hjartað byrjar aft-
ur að færast nær sínum stað.
Hans hátígn er fremur
smávaxinn, en samsvarar sér
vel. Þegar hann stendur, er
hann á hæð við hátt vatns-
glas, en nokkru hærri, þegar
hann situr (sjá mynd). Að
lengd er hann um fet.
Prinsinn er mjög líflegur í
fasi, en fljótlega kemur í ljós,
að honum er tamara að tjá
honum líkaði mjög vel við
iand og þjóð og hefur hann
ekki sýnt á sér neitt farar-
snið enn. Okkur er að sjálf-
sögðu hinn mesti heiður og
ánægja af að hafa hann.“
Næst viljum við fá að vita
eitthvað um ætt hans, en um
það vill hann ekkert segja,
af hógværð hins sanna aðals.
Húsbóndinn svarar þessu því
fyrir hann: „Prinsinn er af
ættbálfy miklum, sem nefnist
Yorkshire Terriers, sem er
metinn mikils af ölium.
Hans hátign er af einum
göfugasta meið þessa mikla
Spyrjum við því frúna. „Prins
Tiny er sérstaklega hrifinn
af íslenzku lambakjöti. Þó er
hann mjög vandlátur með að
það sé nýtt og vill það ekki
ella. Óvíða hefur prinsinn
fengið jafn gott súkkulaði og
hér, og ekki lætur hann það
á sig fá, þó að eitthvað af
sykrinum kunni að vera kom-
ið frá Castro. Uppáhalds rétt-
ur hans er þó þorskalýsi."
Vér ákveðum nú, að hvort
sem um konungborna eða
aðra sé að ráBáj víijui'n við
þó fá beint svar við einhverri
spurningu. Segjum við því
sig með öðru en orðum, við
ókunnuga. Hann er ellefu
mánaða gamall og því full-
vaxta, dökkur á hái, en byrj-
aður að grána. Reiknar hann
með að verða algrár fljótlega.
Við spyrjum fyrst hvernig
standi á dvöl hans hátignar
hér á landi og verður hús-
móðirin fyrir svörum: „Prins-
inn hefur dvalizt hér sem
gestur okkar um átta mán-
aða skeið. Fljótlega eftir að
hann kom hér, kom í ljós, að
ættbálks, enda var langa-
langa-langa-langaafi hans,
Suprenne konungur, einn sá
voldugasti og mesti, sem ætt-
stofninn\hefur átt. Faðir hans
var mikils metinn í Bretlandi,
en hefur nú flutt búferlum
til Bandaríkjanna. Þar er
kannske að leita einnar á-
stæðunnar fyrir því hve lengi
prinsinn hefur dvalizt hér.“
Ekki er þorandi að spyrja
hans hátign um eins ófínan
hlut og það, hvað hann borði.
SÍ-SLÉTT POPLIN
(NO-IRON)
MINEKVA €/£**•&*>*
STRAUNING
ÓÞÖRF