Vísir - 27.07.1962, Blaðsíða 15

Vísir - 27.07.1962, Blaðsíða 15
Föstudagur 27. júlí 1962. VISIR 15 SAKAMÁLASAGA ^ ^ EFTIR CHARLES WILLIAMS FJÁRSJÓÐURINN 14. — Gangið eftir stígnurn, skipaði ég. Gremja mín fór vaxandi ’jg ég sagði: — Það væri hyggilegast tyr'r ykkur að segja mér strax h/ar hann er, en ykkur langar til að gera mér erfitt fyrir. En það verður líka erfitt fyrir ykl:ur. Við þurfum ekki að ganga nema svo sem 30 kílómetra út á þjóð- veginn og sömu leið til baka. Þau virtu mig ekki svars. — Við höfum allan daginn fyrir okkur, sagði ég. Þegar við vorum komin upp á smáhæð sá ég bílinn í rjóðv Það var sá, sem stúlkan hafði ekið. — Hvort ykkar hefur lyki)- - inn? spurði ég. Þau horfðu á mig og hatrið leiftraði úr augum þeirra. Hún var ekki með neitt veski, wo að ólíklegt var, að hún væri með hann. * — Hvernig mundi þér líka að fá skot í löppina? sagði ég við bróðurinn. Hann, tók upp lykil og ég lsink aði kolli. — Þú ekur, sagði ég, og sú litla situr á milli okkar. Við komum okkur fyrir í fram sætinu. — Aktu til sumarhússins og farðu ekki að finna upp á neinu, svo sem að aka á tré eða ein- hverju því um líku. Ég hélt pannig á skammbyss- unni, að ógerlegt var fyrir hana að ná henni og fallega andlitið hennar var bara fáa þumlunga frá mínu, er hún sneri sér að mér og hvæsti: — Manndjöfull! 9. kapítuli. Ég skipaði bróðurnum að stöðva bílinn við inngöngudyrn- |ar' . | — Inn með ykkur, sagði ég. Frú Butler opnaði fyrir okk- ur Hann hljóp fram og hún nam staðar skyndilega og reyndi að skeUa hurðinni að stöfum fyrir . nefinu á mér, en ég kom fæti á | milli og ýtti hurðinni inn af öllu afli og stúlkan datt og ég um hana, en bróðirinn var þegar l búinn að taka frú Butler kverk- taki. Hún reyndi árangurslaust að losna úr greipum hans. Ég stakk skammbyssunni í beltið og lyfti honum upp, en hann sleppti henni ekki, fyrr en ég hafði greitt honum þrjú vel úti- látin högg. Madelon Butler hafði risið á fætur og ég vissi ekki hvað hún hugðist fyrir, fyrr en hún reyndi að ná af mér skammbyssunni. t — Látið skammbyssuna vera, j sagði ég ósköp blátt áfram og j geric svo vel að fá yður sæti, j en það virtist hafa farið fram j hjá henni, sem ég sagði, svo að | ég dró fram st.ól og knúði hana til að setjast. — Sitjið kyrrar og gerið ekki uppsteit ■— hér eftir nota ég skammbyssuna. Ég kinkaði kolli til hinna tveggja og bróðirinn æpti næst- um með grátstafinn í kverkun- um: — Ég skal drepa þig! Ég settist, lagði skammbyss- una milli knjánna, og kveikti mér í sígarettu í rólegheitum og allt var kyrrt í nokkrar mínútur. En svo fór sú litla að hella úr skálum reiði sinnar yfir Made- lon Butler og því líkt orðbragð hef ég aldrei heyrt fyrr né síðar og er þó ýmsu ófögru vanur. Ég hef aldrei komizt í tæri við kvenmann, sem bjó yfir slíkum orðaforða. Og nú talaði hún lágt en það var eins og það væri eit- urrör í hverju orði. Þegar hún loks hætti til þess að kasta mæðinni sagði frú Butl er fyrirlitlega: — Hefur rennusteinsunginn lokið máli sínu? Sú litla, ljóshærða leit á mig: — Látið mig fá skammbyss- una og ég skal drýgja mikla dáð — eftir á getið þér afhent mig lögreglunni eða gert við mig hvað sem þér viljið. — Hættið þessu, þér getið fengið magasár af eintómu erg- elsi. liíit í Mamma, ég cr búinn að gera ,i- við dekkið á hjólinu þínu. — Hvað ætlið þér yður með hana? — Við ætluð í skemmtitúr í bílnum ykkar, þegar dimmt er orðið. Hafið þið nokkuð á móti því? — Hve mikið borgar hún yð- ur? — £f hún borgar mér eitt- hvað kemur það ekki ykkur við. — Hve mikið? — í öllu falli meira en þig gætuð borgað. Hún sneri sér að bróður sín- um: — Þarna sérðu, að hún laug að þér þegar hún sagði, að hún I gæti ekki fundið þá, Jack? Ætl- j arðu aldrei að vitkast? i En nú „vitkaðist" bróðirinn og rak henni utan undir og þá loks þagnaði hún. Það voru að minnsta kosti sex klukkustundir þar tiF" dimmt yrði og tilgangslaust fyrir mig að reyna að halda mér vakandi svo lengi, því að ég hafði ekki sofið í 30 tíma. En sú hætta var yfirvofandi að þau dræpu hvort annað, ef svo færi — og ekki virtist frú Butler að treysta. — Inn með ykkur þarna, T A R TAKZAN LEAPE7' FOK.WAZP, SKAB5EP’ 'THE BUFPALO'S HOKNS, TWISTINJG AN7 STKAWING TO AI7 THE EULL OF THE KOTE. cÍ3!mo DKtrl:'bV,UnUÍiTStu„’Ep,7ie*t^. Ine. Tarzan hljóp nú fram meðan snaran festist um háls uxans, greip um horn hans og kippti í um ieið og reipið hertist að. Og bráðlega hafði hann unnið bug á uxanum, hálsbrotið hann. Svp skar hann halann af honum. Sönnunargagnið fyrir sigri sfnum. Barriasapn Kcilíi og eldurL Hin „einföldu tæki“ til að opna hurð Slapzkys reyndust nú ekki svo einföld þegar allt kom til alls. Tækið var geymir með þefillum vökva. Sprautuðu þeir honum inn um skráargatið. Þetta er olía sagði meistarinn og lyktaði. Það er hið bezta efni til að sigra ryðið. — Alveg rétt, sagði greifinn. Skráin hefur verið ryðguð og þá þurfum við að bera olíu á hana. — Það er hræðileg lykt af henni, sagði Tommi. — Auk þess er hún mjög eldfim, bætti vélameistarinn við. — Þúsund hákarlar, hrópaði Kalli kapteinn, — munið þið ekki eftir siapzyanska eldinum? sagði ég við systkinin og benti á geymsludyrnar. — Ef þið verðið róleg mun enginn gera ykkur neitt, sagði ég, — og ég skal sleppa ykkur út, þegar við förum. En vænt- ið engrar miskunnar ef þið ráð- ist á frú Butler á ný. — Þú talar digurbarkalega, enda hefur þú skammbyssuna, urraði Jack. — Vertu viss um, að ég mun nota hana ,ef í það færi, sagði ég. Hér er um peninga að tefla og þá vi 1 ég góma og að minnsta kosti skulið þið ekki koma í veg fyrir það. — Látið yður ekki detta í hug að þér komizt yfir þá, sagði stúlkan. Þér anið áfram í blindni án þess að gera yður grein fyrir við hvern er að eiga ... Ég lokaði dyrunum og' settist við borðið. — Þér ættuð að leggja yður smástund, sagði ég við Made- lon Butler. — Það er of heitt. — Það verður enn heitara í kvöld. — Eruð þér smeykur við að aka héðan? N— nei. Hún hafði á orði, að ég hefði aldrei sagt henni mitt rétta nafn og ég sagði aðeins: — Alveg rétt! Ég mókti víst nokkur augna- blik, en í hvert skipti og ég heyrði einhverja hreyfingu glað- vaknaði ég. Eitt sinn heyrði ég, að dymar á geymslunni voru opnaðar lítið eitt. og stúlkan gægðist fram, en hvarf þegar inn í hana aftur og lokaði hurð- inni, er hún sá, að ég var á verði. Loks var farið að skyggja og ég stóð upp. — Farið í sloppinn, sagði ég við Madelon. Við verðum að fara að komast af stað. Haldið þér, að kjóll þeirrar ljóshærðu sé af þeirri stærð, að þér gæt- uð notað hann? — Það veit ég ekki, en fyrr mundi ég láta drepa mig en fara í kjól af henni. — Lækkið seglin, frú mín góð. Þér getið sem bezt skipt heima hjá yður, ef við komumst þang- að. , Ég sleppti föngunum tveimur úr geymslunni og lét þá koma með út að bílnum. Frú Butler lokaði dyruum sumarhússins og þar næst stakk ég lyklinum í vasann og sneri mér svo að stúlkunni. — Nú bíðið þið hér þar til við erum komin af stað. Þegar við erum farin getið þið gert hvað sem ykkur sýnist. Kádil-

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.