Vísir - 07.08.1962, Blaðsíða 8

i > V > . • v
Ö
VISIR
Priðjudagur 7. agúst Í962.
Otgetandi: Blaðaútgáfan VISIR.
Ritstjórar: Hersteiun Pálsson, Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 1 8.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 45 krónur á mánuði.
| I lausasölu 3 kr. eint. — Simi 11660 (5 Ilnurj.
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Bankabókin skrökvar ekki
Tíminn hefir reiðzt mjög upplýsingum Vísis í síð-
ustu viku um stórbættan fjárhag þjóðarinnar, undir
forystu núverandi ríkisstjórnar. Það er ekki heldur
nema von. Lengi hafa framsóknarmenn talið sig hina
mestu fjármálaspekinga og hin eysteinska fjármála-
fræði hefir þegar markað óafmáanleg spor í hagsögu
þjóðarinnar. Til hennar mun jafnan verða vitnað í
framtíðinni, er sýna á ungum hagfræðingum hvemig
ekki á að stjórna þjóðarbúinu.
Eysteinskan hafði aðeins eina meginreglu í heiðri:
Hækkum skattana, aukum niðurgreiðslur og uppbæt-
ur, drögum úr verklegum framkvæmdum. Við mun-
um enn þá síðustu afleiðingar þessarar snilldarreglu.
Þær voru jólagjöfin, sem vinstri stjórnin færði
almenningi í mynd 5.000 króna aukinna skatta á
hverri meðal fjölskyldu. íslenzkur almenningur átti
bágt með að skilja þá f jármálaspeki, sem að baki slíkri
reglu fólst. Enda hraktist vinstri stjórnin frá völdum
og orsökin var fyrst og fremst sú, að þjóðarbúið var
að kafna í skuldafeninu.
Það þarf hugrekki og hreinskilni til þess að við-
urkenna mistök sín, en því miður eru framsóknar-
menn ekki gæddir slíkum eiginleikum. Þó hefði það
verið stórmannlegri framkoma en að reyna að breiða
í sífellu yfir mistökin.
Brátt líður að niðurjöfnun opinberra gjalda hér
í Reykjavík og sums staðar annars staðar á landinu
er henni þegar lokið. Þar kemur í ljós að lágtekju-
menn borga engan tekjuskatt lengur. Hjón með
3 böm á framfæri eru algjörlega skattlaus og útsvör
þeirra hafa lækkað.
Það nægir að benda á þetta eina atriði sem dæmi
um það, hve ólík fjármálastefna síðustu ára er ey-
steinskunni. Áður var almenningur skattpíndur. Nú
eru skattar og tollar lækkaðir. Meira verður eftir í
launaumslaginu fyrir vikið, enda hefir almenningur
aldrei safnað jafn miklu sparifé sem þessi misserin.
Það er ástæða til þess að gleðjast yfir þessu. Og
það þýðir ekki að afneita þessum staðreyndum.
Bankabókin skrökvar ekki.
Róleg helgi
Verzlunarmannahelgin er liðin. Þúsundir hóíu aft-
ur störf í morgun, eftir að hafa notið útivistar yfir
langa helgi.
Því ber að fagna, að þessi helgi leið án þess að
til stórslysa kæmi. Drykkjuskapur og óspektir vom
nú lítt áberandi. Hin aukna löggæzla á tvímælalaust
sinn ríka þátt í því, hve hér hefir vel tekizt til. Lög-
gæzlumenn eiga þakkir skildar fyrir störf sín, og einn-
ig þau samtök, sem önnuðust aðstoð á vegum úti.
Smám saman er skrílsbragurinn að hverfa úr þjóð-
lífinu. Það er vonandi, að hin rólega verzlunarmanna-
helgi sé ein sönnun þess.

Atorkukona á síldarplani
Blaðamaður
fró Vísi
segir fró at-
wikum é
Raufarhöfn
hafnar. Þegar komið er í Ljósa-
vatnsskarð, er stytzt að fara
Kinnarveginn og þaðan til Húsa
víkur og svo eins og leið ligg-
ur um Tjörnes og Axarfjörð
v i a Kópasker, yfir Melrakka-
sléttu og til Langaness. Raufar
höfn sést eiginlega ekki fyrr en
komið er alveg í námunda við
plássið.
Innreið í þorpið síðla dags um
hábjargræðistímann, þegar allt
heilsar með orkustreymi, hlýtur
að lækna flesta af ferðalýju.
Eitthvað liggur í loftinu, sem
gefur lífinu gildi, fyrirheit um
árangur og farsæld. Skítt veri
argræðis
Þorpið er annálað fyr-
ir ljótleika, hvernig sem
á því stendur.
Ömurleika varð þar
ekki vart á dögunum,
þegar allt var í óða-
gangi, og gjaldeyrisauð-
lindir fossuðu á plönun-
um.
Síldinni hlóð niður í
tunnurnar og»brætt var
jafnt og þétt.
Allir, sem vettlingi
gátu valdið, voru að.
Þorpið iðaði af getu.
1
TVyARGAR þingmannaleiðir eru
frá Akureyri til Raufar-
Þær keldhverfsku ganga upp tröppurnar að Sveinshöll
með yfirborðið: Slorið, lyktina,
nöturleikahýsin, braggatetrin.
Var það ekki einmitt í ámóta
umhverfi, sem skáldið fékk hug-
Ijómun og orti Stjána bláa? Er
ekki þetta morandi hráa á Rauf-
arhöfn, sem gefur staðnum jafn-
framt sálrænt inntak? Þar finn-
ast nefnilega gnóttir af andlegu
frumefni.
Átök við síld skapa ótal þús-
und sögur úr mannlífinu, þegar
það er hvað næst upprunaleikn-
um.
Áður en haldið er inn í þetta
frumstæða, sem beið eins og
villigróður á vinnustöðunum og
í bröggunum, var dokað við hjá
kaupfélaginu til að fá bragð
af borgaralegri siðmenningu,
svona til samanburðar.
Á efstu hæð er skilti úti £
glugga, sem á stendur: Lands-
bandi Islands — Raufarhafnar-
afgreiðsla.
— Því ekki að koma þar við
og grennslast? Þarna fara við-
skipti fram.
Það var búið að loka. Við
þriðja högg, var svarað kunn-
uglegri rödd: — Kom inn.
Þegar inn var troðið, sáust
akureyrsk andlit fyrir innan af-
greiðsluborð: Tveir ung-mið-
aldra menn með sæmilegt
holdafar.
Detta ekki af manni allar
dauðar lýs. Þar voru engir aðr-
ir en Sigurður Ringsted, banka-
gjaldkeri útibúsins á Akureyri,
og aðstoðarmaður hans, Frið-
rik Þorvaldsson, aðjúnkt við
Menntaskólann.
— Þið ættuð ekki að fá slag,
þótt komið sé í kurteisisheim-
sókn til ykkar.
— Nú krossbregður manni
alveg, segir Friðrik, — — ja
hérna...
— Þetta er ekki „hold-up“,
fóstri, vertu rólegur...
— Hvað eruð þið að gera