Vísir - 21.08.1962, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 21. ágúst 1962.
B AS W.WN AKKIVEP'.
II TAKZAN VVAS
( SUWW0NE7 70
« APF’EAK SEFOKE
THE KINS.
'YOU flE HA/AEC'IATELY!4' HE SHOUTE7.
THEMONST£ZCAME AGAIN LASTNIGHT!"
Skrímslið
ynsiR
SAKAMÁLASAGA ^
|> ffT//? CHARLES WILLIAMS
FJÁRSJÓÐURINN
meðal tveir lögregluþjónar
En svo hvarf allt eins og i
þoku — nema hún. Það var
dimmt og fárviðri, en ekkert
sást, nema gangstétt framúndan
og á henni gekk Madelon Butler
og fjarlægðist æ meira Hún
hafði peningana og ef hún kæm-
ist undan myndu þeir hengja
mig. Ég hrópaði. Ég reyndi að
æpa og ég benti:
— Þarna fer Madelon Butler!
Þarna fer Marelon Butler!
Enginn hlustaði á mig. Eng-
inn tók mark á mér.
Sáu þeir hana ekki?
Það var gripið í mig. Um háls
mér, handleggi, fætur. Ég fann
til þyngsla ofan á mér. Það var
æpt og kallað og ég heyrði
flautuvæl úr lögreglubíl. Óþekkt
tandlit voru allt í kringum mig,
komu og hurfu, og ég sveiflaði
handleggjunum, og barði frá
mér, og losnaði við suma, og dró
hina með mér, og ég sá kopar-
rauðu lokkana sá mjaðm-
irnar vaggast, ég sá töskuna með
120 þúsund dollurum á handlegg
hennar. En svo var ég laminn
í höfuðið og féll á kné og nú
skreið ég á gangstéttinni og
fram milli tveggja bíla á bíla-
stæði, hristi enn af mér þá, sem
reyndu að hefta för mína:
— Stöðvið hana, kallaði eg.
stöðvið Madelon Butler, stöðvið
Madelon Buti ...
Og nú dundu á mér kylfuhögg
in og ég reyndi að berjast áfram
og nú kom hún og gekk fram
hjá rét hjá, eins og lítiil hvifi’-
vindur, sem kemur kjölfar ann-
ars meiri, og hún horfði á mig
kuldalega með hæðnissvip og
vaggaðist áfram í sínu nýja
Susie Mumble hlutverki.
Ég rak upp óp,,ég henti árás
armönnum á búðarglugga og
heyrði brak og brothljóð, og ég
varð þess var, að blóðið lak úr
andlitinu á mér.
Og þegar ég féll í hinzta sinn
í götuna fyrir ofureflinu sá ég
henni bregða fyrir, er hún gekk
fyrir næsta horn — gerði sein-
ustu mjaðmahreyfinguna og svo
var hún horfin.
Sögulok.
Ég er ekki vitskertur. Fg er
eins andlega heilbrigður og þeir,
sem segja, að ég sé ekki he.ill á
geðsmunum. En ég skal leiða
ykkur í allan sannleikann um
þetta.
Hlustið þið bara á mig.
Ég get sagt ykkur, að Made-
Það var ekkert alvarleg bilun
aðeins þessi fjöður laus.
lon fiutler er á lifi. Skiljið þið
það? Hún er á lífi. einhvers
staðar þarn'a úti í veröldinni er j
hún. Hún hlær. Hún er frjáls.; mig spurningum, og á þessu fært sig um, að konan sem hjá
Hún hefur þessi eitt hundrað; gekk í 24 tíma. Hver tók við af mér bjó var ekki einhver, sem
og tuttugu þúsund. Þið spyrjið j öðrum. Þeir vildu vita hvar ég engu máli skipti, heldur Made-
kannske hvers vegna ég haldi
það? Spyrjið þið bara. Eg skal
svara. Fimfn menneskjur reyndu
að ná þeim frá henni og ég var
einn í þeim hópi. Tveir úr hópn-
um eru dauðir, tveir dúsa í ríkis-
fangelsinu og ég er hafður hér
innan um þetta fólk. Þarna eru
ástæðurnar fyrir, að hún náði
fjársjóðnum.
Kannske gætuð þið. fundið
hana ( stað þess að sitja og
hrista höfuðið, þegar ég er að
reyna að útskýra þetta fyrir
ykkur, að hún sé enn á lífi. Hún
geymdi peningana, heimtuðu, lon Butler.
hótuðu, fóru vel að mér á víxl, ; En það var bara það, að þeir
en ég bað þá um að setja vörð á fundu ekki nokkurn skapaðan
allar flugstöðvar og járnbrautar hlut. Ekkert. Alls ekkert, Slopp-
stöðvar, svo að hún kæmist ekki urinn var horfinn, inniskórnir,
á brott. Eg æpti þangað til ég
var uppgefinn og þeir æptu hver
í sínu lagi og loks allir í kór
og ég sofnaði við þann söng
undir lampanum.
Og svo skildist mér, að hún
hefði komist undan, og ég get
ekki sannað, að ég hafði ekki
drepið hana.
Að lokum fékk ég verjanda
er rauðhærð núna, hefur kopar-, og ég sagði honum alla söguna
rautt hár og guð einn veit hvað j svo oft, að hann var farinn að
hún kann að kalla sig. Hún er | trúa henni. Hann kom því til
déskoti falleg, eins og þessar j leiðar, að íbúð mín var skoðuð
fallegustu á veggalmanölpnum, j hátt og lágt og teknar myndir af
ögrandi og eins og bjóðandi upp i fingraförum. Sloppurinn hennar
á allar heims lystisemdir sem i — þessi gagnsæi — inniskórnir
kunnar eru frá því Eva kom \ — með þetta í höndunum hefði
í heiminn. En hún er Madelon í svo sem átt að vera unnt að
Butler. j rekja slóðina. Einhvers staðar
Þeir létu mig sitja undir sterk j hafði hún keypt þessa hluti. Ein
um lampa og það draup af mér ' hver hafði afgreitt hana. Þá
svitinn. en þeir stóðu úti í myrkr i hefðu þeir þessi þönglu —
inu og spurðu — létu rigna yfir j sem yfirheyrðu mig, getað sann
THE AZE-MAN SASF’EP IN AMAZEMENT— THEKE IN THE
FltESH 7\ZT WEKE FOOTFKINTS OF SOM.E WEIKFANIMALÍ
U-30-5710
Um morguninn var náð í Tarzan i
og hann leiddur fyrir konung. I
Þú deyrð strax,
í nótt.
kom | Apamaðurinn varð orðlaus af.
I undrun, þarna í moldinni voru ný-
ie'í för eftir e. fhvert risadvr.
Barnasagan
KALLI
græni
páfa-
§oukur»
inn
Hið ágæta skip Krák leysti akk-
eri og sigldi út. Á sama tíma fékk
fuglakaupmaðurinn í Mudanoze
heimsókn nýs viðskiptavinar, sem
bað um talandi páfagauk. Það var
lítill skuggalegur náungi. Ég heiti
Jack Tar sagði hann og ég rann-
saka sjómannsvenjur. Ég hef heyrt
að þér hafið til sölu talandi páfa-
gauk sem hefur verið á sjónum
í yfir 100 ár. ímyndið yður hversu
mikinn fróðleik hann hefur að
geyma og þar að auki ku hann
tala jafn vel og við mennirnir.
Gullnáma fyrir vfsindamann. Hann
mun heita Jakob. Jakob, sagði i fuglakaupmaðurinn, og, svo hafði
kaupmaðurinn og hrökk við, ég ' hann sítt og mikið skegg. Sá fitu-
seldi hann fyrir fáeinum tímum ' keppur, hrópaði Tar og mundi
síðan sjómanni nokkrum.
skyndiiega eftir stýrimanninum
Hvað segir þú, seldir hann sjó- sem hann hafði slegið. Bf ég næ
__: 1 - V 1 - 1 ..'i. T- .. .. .. O 1 Konrí Kl*íÁt l-\<7 rVnl
manni, hvað, hvernig leit hann út?
Hann var stór og feitur, sagði
einhverntíma í þann þrjót, þá skal
hann aldeilis fá fyrir ferðina.
umbúðirnar utan af því sem
hún keypti um morguninn sein-
asta daginn. Það fannst ekki
sigarettustubbur með varalit á,
ekki fingrafar á glasi — eða
whiskyflöskunni. Það' vottaði
ekki fyrir varalit á handklæði
eða koddaveri. Það var ekkert
eftir af efninu í heimapermanent
ið, og ekkert af hárlitnum. Þetta
var allt sett í skýrslu og niður-
staðan sú, að það hafði ekki
verið nein stúlka í íbúðinni
minni.
Og ég fór að skilja hvernig í
öllu lá. Hún gat ekki hafa farið
þangað eftir að ég var handtek-
inn, því að hún hafði engan
lykil. Nei, hún hafði tekið til
höndum meðan ég var að
raka mig, hent öllu sem þurfti
að losna við í úrgangsrennuná,
en úr henni var allt hirt daglega
og farið með það og brennt í
sorpeyðingarstöðinni. Ég hafði
ætlað mér að gera þetta, en
svona fór það. Hún gerði það,
þegar ég var kominn bak við
lás og slá.
Þeir fundu bréfið í jakkavasan
um mínum, bréfið. sem ég hafði
skrifað lögreglunni og frímerkt,
en aldrei sent. Þeir spurðu mig
hvort það væri satt, að ég hefði
haft Madelon í íbúðinni svo að
lögreglan gæti ekki fundið hana,
en samt skrifað bréf til þess að
segja frá því hvar hún væri.
Ég reyndi að útskýra þetta en
saga mín um fjársjóðinn eyði-
lagði allt ,fyrir mér. Og þess
vegna vildi rétturinn ekki fallast
á, að grafa í rústirnar. Það var
sagan um peningana sem sann
færði þá um, að ég væri vit-
skertur.
- Það — og tvennt eða
þrennt annað.
Eitt var það, að enginn hafði
séð Madelon frá því augnabliki,
að lögregluþjónninn beindi vasa
Ijósinu sínu að henni í garðinum.
Clarissa Finlay hafði borið það í
réttinum, að ég og Madelon hefð
um farið saman úr bústaðn-
um, og allir voru sammála um
að mark beggja var það sama,
að ná peningunum, og vitanlega
myndi það enda með því, að
annað hvort yrði hins bani.
Og hinn lögreglumaðurinn og
afgreiðslumaðurinn í bensínstÖð
inni báru, að ég hefði komið
þar 4 stundum síðar — og verið
einn í bílnum.
En ekki er allt búið með
þessu. Lögregluþjónninn, þessi
sem ég barði niður úti á strönd-
i