Vísir - 11.09.1962, Blaðsíða 3
Þriðjudagur 11. september 1962.
'MS/Í?
istarmanna
Það er þröngt á þingi i Lista-
mannaskálanum, því haustsýn-
ingin er stórviðburður i islenzku
listalífi ár hvert. Jlér gefur að
líta samnefnara þess, sem ís-
lenzkir myndiistarmenn hafa
gert síðastliðið ár. Það kennir
því margra grasa. — Þegar
skyggnzt er um salinn við opn-
un sýningarinnar, er áberandi,
hve mikið er þar af listamönn-
um, ekki endilega máiurum eða
myndhöggvurum, þeir forðast
sýninguna margir hverjir. Þarna
eru lika rithöfundar og skáld.
Og stóra myndin ber þess greini
lega merki, að skáldin byggja
sérstakan heim, þó ólíkir séu
innbyrðis. Hér gefur að líta Jó-
hannes úr Kötlum, Þórberg og
Laxness, þeir taka sér hvíld frá
myndskoðun og rabba saman.
Þórbergur hefur orðið, það
bregður fyrir glampa í augum
hans, skáldin hlæja saman, og
hlátur þeirra berst um salinn og
blandast andrúmslofti mynd-
anna.
Það er alvarlegri blær yfir
Selmu Jónsdóttur listfræðingi og
þeim málurunum Þórvaldi Skúla
syni og Sigurði Sigurðssyni, þvi
þetta er þeirra fag. Fremst á
myndinni sést það listaverk, sem
hvað mesta athygli vekur, það
er höggmynd eftir Sverri Har-
aldsson. Einhver sagði, að þetta
væri minnisvarði um Marilyn
Monroe. Þau stóðu lengi og
ræddu saman fyrir framan þessa
höggmynd.
Þriðja myndin sýnir ungan og
cfnilegan myndlistarmann, Stein
þór Sigurðsson á tali við tvær
ungar stúlkur. Steinþór á hiýja
og bjarta há-iumarmynd á sýning
unni, og ekkert er skyldara há-
sumardeginum en ungar stúikur.
Haraldur Björnsson leikari lét
ve! af sýningunni, honum þótti
mest gaman að „realisma Schev
ings“ eins og hann kailaði það.
Annars þótti honum þetta allt
ágætt, sagði hann og brosti
breitt eins og menn gera þegar
þeir eru ánægðir. Svo gekk
hann burt og stóð lengi í þung-
um þönkum fyrir framan eina
myndina. Það sást greinilega á
svi phans að milli einstaklings
og listaverks skapast persónu-
legt leyndarmál sem aldrei lítur
dagsins Ijós.
l f