Vísir - 11.09.1962, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 11. september 1962.
VJSIR
•iíj græni
pófo-
i|o&akur-
t Dí RT
hans liggur á botni Djúphafs-
ins. Svo þessi fjandi hlýtur að
vera einhver annar, sem apar
eftir honum. Allt í einu heyrði
Kalli skræk fyrir aftan sig. Þar
stóð þá stýrimaðurinn og skalf
eins og lauf í vindi. Hjálp,
hjálp fljúgandi Hollendingur-
inn.
en það getur kannske verið ein
Þett getur ekki verið hann,
hver af þinum gömlu vinum.
Með þessum orðum rétti hann
Stýrimanninum sjónaukann.
Nei, þetta er ekki fljúgandi
Hollendingurinn, en þetta er
maðurinn sem spurði eftir páfa
gaukinum um borð,
Y; Vi'-'iYr Ý'V''i't'i'
THEM.SUÞÞENLY.THE Si’ANIAKP’ WHIPPEi?
OUT A K.NIFS, LEAPEI7 ANi7 CUT TAKZAN'S
S0W£T£IN'G!
I-1-574-5
ið. En nú finnst mér, að það sé
kominn tími til að þú hættir að
klæðast alltaf svörtum fötum.
Það eru einnig til gul og rauð
brönugrös. Hún kinkaði þögul
kolli og lét sykur í kaffið sitt.
— Þykir þér annars gaman að
dansa? Spurði hann, o'g hún kink
aði aftur kolli.
— Ég var alveg æstur í að
dansa þegar ég var ungur, sagði
hann í stríðnistón.
— Jæja, ekki það? Þá verð ég
víst að sanna þegar í stað þessa
sérstæðu hæfileika mína. Hann
stóð upp og lét dansplötu á
plötuspilarann og fór að dansa
um alla stofuna á meðan hann
smellti með fingrunum í, takt.
Þegar hann stanzaði fyrir
framan hana móður og másandi,
hristi hún brosandi höfuðið og
sagði: — Það hlýtur að vera
langt síðan þú dansaðir síðast,
Frank. Þú ‘ert alls ekki með á
nótunum... Komdu, ég skal
sýna þér, hvernig fólk dansar nú
til dags. En mundu, að það er
ég, sem stjórna, þangað til þú
hefur lært þetta almennilega.
Þau dönsuðu lengi um allt her-
bergið, og hún leiðrétti hann
stöðugt, en ham. skemmti sér
konunglega. Þau dönsuðu, þar til
þau höfðu bæði fengið svima.
Þá dró Frank hana að sér og
kyssti hana, lengi og ástríðu-
f- llt. Hvorugt þeirra heyrði að
Mary kom inn og lagði frá sér
ferðatöskuna. Hún stóð andar-
tak og virti þau fyrir sér með
svip', sem lýsti andstyggð og
biturleika. Hún var á leið út aft-
ur, þegar Frank kom auga á
hana.
— Mary, kallaði hann, sleppti
Rose og hljóp á eftir dóttur
sinni. Hann gat stöðvað hana við
stigann. Rose slökkti á plötuspil-
aranum og kom fram til þeirra.
— Við vorum uppfrá að heim-
sækja strákinn hennar Rose í
dag, sagði Frank. — Það er sann
arlega hraustur strákur. Býrð þú
kannske til kvöldmat fyrir okk-
ur, góða mín? Ég bauð Rose
hingað, svo að þið gætuð heilazt.
— Ég er þreytt, svaraði Mary
stuttlega.
— Þú ert ekki vön að vera of
þreytt til að sjá um mat fyrir
hann föður þinn, sagði Frank
ásakandi.
— Ef þú ert svangur, þá getur
þú sýnt henni, hvar kæliskápur-
inn er.
— Hvers konar tónn er þetta?
sagði Frank reiður. — Hvers
vegna móðgar þú Rose? Þú kem
ur heim og heilsar okkur ekki
einu sinni, og svo notar þú orð,
sem ég óska ekki eftir að heyra
framar hér í húsinu, ef þú vilt
vita það.
— Ég fer heim Frank, sagði
Rose óstyrk. — Þú mátt ekki
æsa þig upp, mín vegna.
— Nei, þú ferð ekkert strax.
Mary á fyrst að biðja þig fyrir-
gefningar . . . Mary réttu Rose
höndina og farðu fram á fyrir-
gefningu. Flýttu þér nú.
Mary var með tárin í augun-
um. — Ég . . . ég get það ekki,
pabbi, stamaði hún örvæntingar-
full.
— Frank þú mátt ekki þvinga
full á hana.
— Snertið mig ekki, hvæsti
hún, - Þér eruð illgjarnar. En
hann heldur að þér séuð engill,
en þér eruð illgjarnar. Bann hélt
líka að mamma væri góð og
elskuleg, en hún var geðveik!
Frank sló Mary utanundir og
hún jiaut upp stigann, inn í her-
bergi sitt og skellti huðrinni á
eftir sér.
Hann stóð kyrr og horfði
vesæll á eftir henni, og Rose
sagði hægt: — Þú verður strax
að fara upp til hennar, annars
getur þú aldrei fyrirgefið sjálf-
um þér, hvað gerzt hefur hér í
kvöld. Hún tók veskið sitt og
kápu og gekk hratt út úr húsinu.
Frank ætlaði á eftir henni, en
hann hætti við það. I stað þess
gekk hann hægt. og þunglega
upp stigann.
| autt. Þá gekk hún hægt að stig-
: anum að matsalnum.
Allt í einu kom Frank inn um
dyrnar, og hún sneri sér hratt
; við og gekk aftur í sæti sitt.
; Hann gekk á eftir henni og sett-
! ist á stólinn við hlið hennar.
— Rose, sagði hann óstyrkri
röddu, — ég er ekkert hissa á,
að þetta leiðindaatvik heima í
gærkvöldi skuli hafa raskað
skapi þínu, en við verðum að
reyna að skilja aumingja Mary.
Án þess að líta á hann, svar-
aði hún lágt: — Ég gekk út úr
húsi þínu í gærkvöldi, Frank, en
í rauninni vár það einnig að ég
gekk út ~ár lífi þínu. Hann leit
óttasleginn á hana. — Hvað ertu
að tala um? Þér getur ekki verið
alvara.
— Jú, mér er alvara. Þess
vegna ættir þú ekki að vera að
Komdu, ég skal sýná þér, hvernig dansað er nú á dögum, sagði Rose hiæjandi.
Mary til að . . . byrjaði Rose, en
hann tók fram í fyrir henni.
— Nú þegið þið báðar og gerið
það, sem ég segi ykkur að gera.
Takizt nú í hendur báðar tvær.
Rose rétti út höndina a ffús-
um vilja, en Mary starði haturs-
Rose sat við eitt af stóru borð
unum í verksmiðjunni og hand-
lék blómaþræði, þegar klukkan
hringdi til míðdegisverðar. Hún
sat kyrr og hélt áfram að vinna,
þar til herbergið var næstum
''THUS WAS I A&LE TO
PIN7 THE TKEASUKE,"
SA17 JUAN. "SY
5ELIEVING THE
STOIZY 7ASSEI7 ON
BY AW ANCESTOKS/
Bylurinn jókst og Tarzan var
skilinn einn eftir. Einn á öræf-
um beið hann dauða síns, ein-
‘FANTASTICÍ'EXCLAIWEP7 THE
APE-AAKJ. "ISW'T IT?"AGKEEF
JUAN,LEANINö FOKWAKÉ—
göngu vegna grimmdar Spán-
verjans.

Syiulicale, lnc
Skyndilega heyrðist hræði-
legt öskur og út úr snjónum
kom skepnan æðandi í áttina
að apamanninum.
Barnasagan
KALLfi
saasíJEjaEí
koma hingað og minna mig á
hlutt; sem aldrei geta orðið raun-
verulegir.
— Rose, sagði hanii i.iðjandi,
— heldur þú í rauninni að þú
getir svo snögglega afmáð af
töflunni allt það, sem víðTiöfum
skrifað á hana? OgTtana var svo
óendanlega ósæll og'ítjSlparvana
á svipinn, og á móti wilja- sínurn
fór hún að brosa.
— Þetta er b^-a, sagði hann
hlæjandi, — það var þetta bros,
sem ég kom til að sjá. Nú kemur
þú út með mér og við borðum
miðdegisverð saman á matstof-
unni þarna á horninu. Þér tekst
ekki svo auðveldlega að losna
við mig, það skaltu vita.
Hún tók í hönd hans og þrýsti
hana, — Ég gerði bara það, sem
ég áleit að væri bezt fyrir þig
Frank, sagði hún hægt og gekk
með honum til dyra.
Þegar Frank kom heim um
kvöldið, var maturinn tilbúinn á
eldhúsborðinu, og þar voru ný-
stroknar skyrtur og vasaklútar á
borði við gluggann. Mary var
hvergi sjáanleg, en hann áleit að
hún væri í bænum. En þá hringdi
síminn, og ein af vinkonum
Mary spurði hann, hvar dóttir
Inn
Athugasemdir Jakobs gáfu
Kalla hugboð um hvaða skip
\ð væri sem elti Krak. Græni
fagaukurinn tautaði hann það
,c sama nafnið og var á skipi
Tarp sjóræningjans. En hann
er dauður fyrir löngu og skip
skólofatnaður
skélntöskur
• ' <
4 4 * ’ '