Vísir - 01.11.1962, Side 2

20—30stiga mun"
— er álit íslenzkra á leiknum sem
ekki varð, landsleik Skota og íslendinga
Stórgóður undirbúningur skozkra
körfuknattleiksmanna „fór í vask-
inn“, eins og sumir kalla það, þeg-
ar snjókoman í Reykjavík á mánu-
daginn frestaði flugi frá Reykjavík
hvað eftir annað. Hér í Glasgow
fylgdust margir íslendingar spennt-
ir með framvindu málanna. Lengi
vel leit út fyrir að íslenzka lands-
liðið yrði að fara beint af flugvelli
til nýju íþróttahallarinnar við Glas-
gow University. Svo fór þó ekki,
því flugvélin lenti ekki fyrr en kl.
rúmlega 10 um kvöldið og fslend-
ingarnir fóru beint til hótelsins,
sem þeim hafði verið útvegað, þar
sem þeir snæddu síðbúinn kvöld-
verð, — án forystumanna Skota,
að einum undanteknum, en allir
voru farnir til síns heima, enda
margir komnir langt að.
Margt manna hafði safnazt sam-
an í íþróttahöll háskólans klukkan
8,30, er landsleikurinn skyldi hefj-
ast, en tilkynnt var þegar að leikn-
um yrði aflýst vegna seinkunar á
flugi íslendinganna. I" þessum hópi
voru einir 20 íslendingar, sem marg
ir höfðu komið langt að til að hvetja
landa sína. í stað landsleiksins sá-
um við tvö beztu úrvalslið Skota
í leik -— úrvalslið Austur og Vestur
„líganna", en „lígurnar“ eða deild-
irnar í skozkum körfuknattleik eru
tvær, austur með 16 lið, en vestur
með 14. Álit okkar að þeim leik
loknum: ísland hefði sigrað með
minnst 20 — 30 stiga mun. Leikur
Skotanna var mjög frumstæður á
margan hátt. Þeir „dribbluðu" hátt,
þannig að leikur einn var að kom-
ast inn í leik þeirra. Þeir voru stirð
ir og klunnalegir, gripin voru ófull-
komin í hæsta máta, og síðast en
ekki sízt voru Skotamir margir
komnir af bezta aldri, margir vel
yfir þrítugt, þar sem okkar menn
eru flestir rétt um og yfir tvítugt.
Þrátt fyrir þetta eiga Skotar
bezta körfuknattleikslið á Bret-
landseyjum og fyrir ári unnu þeir
Wales og Engl., en Englendingar
unnu nokkru síðar Svía í landsleik.
E. t. v. er þetta hagstæð vísbend-
ing fyrir okkur, en með stóran sig-
ur í malpokanum hefðu okkar menn
staðið enn betur að vígi á föstu-
daginn, er þeir leika fyrsta leik
sinn í POLAR CUP í Stokkhólmi.
Rætt var við forystumenn Skota
um að koma á nýjum landsleik og
rætt er um að reyna að koma leik
á, þegar íslenzka liðið verður á
heimleið. Ekki hefur neitt verið á-
kveðið, en mikið rætt um föstu-
daginn 8. nóvember í þessu sam-
bandi. Er vonandi að af þessu verði,
því kvöldið í gær var virkiiega dap-
urlegt fyrir okkur, sem ætluðum að
horfa á góðan leik og fjölda landa,
sem lögðu mikið á sig til að hvetja
okkar menn.
LORD PROVOST - Madame Jean
Robertson hafði boðið körfuknatt-
Ieiksmönnunum íslenzku til te-
drykkju f ráðhúsi Glasgow, en það
sem annað fórst fyrir vegna seink-
unar flugvélarinnar. Myndin af
frúnni er tekin þegar St. Andrew
Hall brann nú fyrir helgina, en þar
voru miklir hljómleika-, listaverka
og íþróttasalir og kvöldið fyrir
brunann fór einmitt fram Iands-
keppni í hnefaleikum við Rúmena
i salnum.

Undir eifurlyfjarannsókn —
H amhaia ai lö síðu.
um, peningaskáp, kössum úr tré
og pappa, gömlum hægindastól-
um, stórum hlaða af grammó-
fónplötum og óteljandi öðrum
hlutum smáum og stórum.
Hérna sat Eirlkur Helgason f
einum stólnum innan um allt
þetta drasl og sagði við blaða-
mennina:
Við spyrjum hann hvort hann
hafi ekki leitt ógæfu yfir aðra.
Þekkir hinn
illa orðróm.
— Yður er kunnugt um þann
sterka orðróm, sem gengur í
ailri borginni, að þér hafið byrl-
— Já, hvort ég hef heyrt það.
Þeir tala um eiturlyf, nektar-
dans, vændi. Allt er þetta tóm-
ur uppspuni og rógur frá rótum.
Hérna í næsta húsi býr kona,
sem er talandi fréttablað borgar-
innar. Það er hún, sem útbreiðir
þetta. Og gamall viðskiptafélagi
minn byrjaði að breiða þetta út,
þegar ég hætti að drekka fyrir
fjórum árum. Sjálfur gat hann
ekki hætt að drekka og öfund-
Eiríkur Hclgason, stórkaupmaður.
Engar sannanir?
— Ég er alveg með hreinan
skjöld. í dag sögðu lögreglu-
mennimir við mig að það væri
ekkert hægt að sanna á mig —
og samt heyri ég nú í kvöldút-
varpinu að lögreglustjóri og
saksóknari hafi skrifað bréf til
ráðherra, þar sem þeir segja
enn, að einn maður liggi undir
grun um að selja eiturlyf, — og
allir vita, að þar eiga þeir við
mig.
— Það er annars sama. Þeir
eru hvort eð er búnir að eyði-
leggja allt líf mitt. Héðan af fæ
ég aldrei uppreisn og allar leiðir
em lokaðar fyrir mér. Þeir hafa
lengi ætlað sér að brjóta mig
niður.
Þannig sjá blaðamennirnir
þegar við fyrstu sýn þennan
mann, sem sterkur grunur leik
ur á að hafi selt ungum stúlk-
um og öðrum deyfi- og örvun-
arlyf í trássi við lögin.
að unglingum, ungum stúlkum
inn eiturlyf og að með því náið
þér valdi yfir stúlkunum og not-
færið þær til vændis. Þetta er
sá orðrómur, sem gengur staf-
laust um borgina og margir þykj
ast hafa þetta fyrir satt. Þér
hafið heyrt þetta sjálfur?
aði mig af velgengninni, því að
mér gek’- vel fyrir nokkrum ár-
um, sigldi á hverju ári og
græddi á viðskiptum. Ég hef
aldrei á minni lífsfæddri ævi,
hvorki byrlað inn eiturlyf, selt
þau né rekið vændi.
Það hefur aldrei neinn borið
\
V í S IR . Fimmtudagur 1. nóvember 1962.
vitni um að ég hafi nokkru sinni
sc’.t eiturlyf. En síðan þessi róg-
ur kom upp, eru margir farnir
að koma hingað með tóm glös
og biðja mig um pillur — en ég
hef engar pillur.
Keypti pilluglasið
samdægurs.
— En hvað þá með töflurnar,
sem fundust í peningaskápnum
yðar?
— Já, þetta glas með pillun-
um, örvunarlyf, var reyndar inni
í peningaskápnum og ég opnaði
hann sjálfur fyrir lögregluna. En
má ég ekki sjálfur eiga slíkar
pillur og éta þær ef ég vil, kem-
ur það nokkrum við? Reyndar
nota ég ekki sjálfur pillur. Ég
hafði aðeins keypt þær, af því
að ég var jafn forvitinn og aðr-
ir, að vita hvaðan þær kæmu,
hverjir sæju um að dreifa þeim.
Ég ætlaði líka að hreinsa sjálf-
an mig af þessu og koma sfðar
upp um hverjir selja pillurnar.
Ég hafði keypt þær sama dag-
inn og þær fundust og borgað
fyrir þær eitt þúsund krónur.
— Hafið þér þá skýrt lögregl-
unni frá því af hverjum þér
keyptuð þetta glas?
— Já, ég hef gert það.
— Megum við þá spyrja, hver
var seljandinn?
— Ég veit það ekki, ég veit
ekki hvað hann heitir, en ég
virti hann vel fyrir mér og hef
gefið lögreglunni nákvæma lýs-
ingu á honum. Ég myndi þekkja
hann strax og ég sæi hann aft-
ur. Hann kom til mín hingað í
skrifstofuna og ég greiddi hon-
um f peningum, Það voru tvær
stúlkur hjá mér hér í herberg-
inu fyrir innan og þær vissu um
þetta .
Straumur stúlkna.
Þegar hér er komið frásögn
Eiríks er barið að dyrum og
þegar þær eru opnaðar kemur
ung stúlka í ljós og viil fá að
tala við Eirík. — Ég er upp-
tekinn segir hann, — þú verð-
ur að fara.
Þegar þetta gerist er komið
yfir miðnætti og það setur ó-
hugnanlegan svip á þennan
blaðamannafund, að alltaf er
við og við verið að berja að
dyrum, stundum fer Eiríkur
fram fyrir, stundum koma gest-
irnir inn eða standa f gættinni.
Þetta eru nær allt kornungar
stúlkur og þær sem berja að
dyrum síðast áður en við för-
um eru varla meir en 15-16
ára. Við blaðamennirnir, sem
sjáum þær erum á eftir sam-
mála um að framkoma þeirra sé
í hæsta máta undarleg, annað
hvort eru þær ölvaðar eða eitt-
hvað annað. Þær sækja á að fá
að tala við Eirík, en hann svar
ar þeim hranalega að hann sé
upptekinn og rekur þær burt.
— Þessi kemur einu sinni f
viku til að gera hreint hjá mér,
segir hann um eina, og í ann-
að skipti segir hann: — Það er
mikið að gera á miðvikudög-
um.
— Geturðu skýrt þennan
straum ungra stúlkna til þfn
spyrjum við hann einu sinni.
Þær eru ekki til þess fallnar að
hrinda neinum grun. )
— Hvf má ég ekki hafa sel-
skap eins og aðrir. Ég er lfka
einhleypur núna. Konan er skil-
in við mig. Og á borðinu við
hliðina á öskubakka liggur
skiinaðarúrskurður. Yfir gnýr
tónlist úr sterofoni sem hann
' leikur stöðugt og segir: Þetta
er það sem unglingarnir sækj-
ast eftir.
— Nú en víkjum aftur að
manninum, sem seldi þér pillu-
glasið, var það íslendingur?
— Nei, það var Ameríkani.
Ætti að skjóta þá.
— Hefurðu gert fleira til að
hrinda af þér grun?
— Já, sl. vor voru tveir
menn hér í bænum að selja
pillur, sem þeir fengu frá sjó-
mönnum. Ég benti lögreglunni
á þá og bauðst til að hjálpa
henni við að koma upp um þá,
en lögreglan kom ekki á stað-
inn. Þessir tveir voru í bíl, sem
faðir annars þeirra átti, stöðv-
uðu fyrir framan Þórskaffi og
seldu stelpum pillurnar. Ég
hugsa að þeir hafi haft mikinn
markað. Þetta voru auðnuleys-
ingjar. Líklega hafa þeir selt
glös með 30 pillum á hundrað
krónur. Ef ég mætti ráða lög-
um, myndi ég Iáta skjóta þá.
Það er glæpsamlegt að selja
unglingum pillur, jafnvel þó að
það sé ekki annað en örvandi
lyf.
Á enga vini lengur.
— Og þú hefur aldrei átt slík
viðskipti?
— Nei, heldurðu að ég sé
einhver 25 aura bissnessmað-
ur? — En það er búið að spinna
upp rógssögur um mig og eyði-
leggja lff mitt. Ég fæ alltaf
skítkastið. Það er kallað á eftir
mér á götunni, að ég selji eitur
Iyf og það er ráðizt á mig þar
sem ég sit á veitingahúsum.
Vlnir mínir eru hraktir frá mér
ég á enga vini lengur, konan er
farin frá mér og lögregluþjónn,
sem hefur verið vinur minn og
með mér f baráttunni þorir nú
ekki lengur að koma til mín.
Það er búið að yfirheyra 20-30
manns, þar á meðal margar
stelpur sem ég þekki og þeim
er hótað öllu illu jafnvel 3 mán
aða fangelsi ,ef þær leysi ekki
frá skjóðunni. En enginn hefur
borið á mig neinar sakir nema
ein 19 ára stelpa, sem segist
hafa fengið hjá mér 4 töflur.
Það er næstum ár sfðan hún
hefur komið til mfn og þetta
eru helber ósannindi.
Margar fleiri spurningar
leggjum við fyrir Eirík, sem of
Iangt mál yrði að rekja allar.
Við spyrjum, hvernig hafi stað
ið á methadon-skömmtunum f
peningaskáp hans, en það efni
er skylt hinu hættulega eitur-
lyfi morfíni. Hann gefur þá
skýringu, að maður einn sem
er forfallinn morffnisti hafi
beðið sig um að geyma þetta
fyrir hálfu ári og aldrei sótt
það.
Engin viðskipti
í heilt ár.
— Hvaða atvinnu stundarðu
núna?
— Það er lítið. Heildverzlun-
in er orðin að engu, engin við-
skipti f heilt ár. Það eru helzt
Juke-boxin (glymskrattarnir
eins og þau eru kölluð). En eitt
Jukeboxið brann í Geithálsskál-
anum og þó konan, sem rak
hann hefði verið búin að lofa
að vátryggja hann, sveik hún
það og þar tapaði ég 100 þús-
und krónum. Ég á enn tvö
Juke box f gangi á Akureyri,
en þar á að loka sjoppum um
áramótin og eitt á ég f Kefla-
vík. Svo liggja tvö tæki í toll-
inum, vegna þess, að tollgæzlu
stjóri neitar að viðurkenna fakt
úrurnar. Annars gæti ég fengið
að reka þau í Lido í sambandi
við þær breytingar sem verið
er að gera á staðnum til að
gera þetta að æskulýðs-
skemmtistað.
Aðgerðir tollgæzlunnar eru
einn hluti í ofsóknum gegn
mér. Þannig á að brjóta mig
niður og gera mig gjaldþrota
Aleiga mfn liggur í tollinum
Þar er haldið fyrir mér fata-
sendingu, sem er 400 þús. kr
virði.
Þannig er í stuttu máli eigin
saga mannsins, sem hef-
ur verið nafnlaus f fréttunum
að undanförnu.