Tölvumál - 01.03.1999, Síða 22

á endanlega bók. Það - það er kannski
ekki hægt að vera að hugsa um nein
smáatriði þá....
- Já. Já, það eru nú raunverulega tækni-
legar ástæður fyrir því að maður getur
ekki gengið eins vandlega frá texta á
Netinu, allavega ekki ennþá, eins og, eins
og til prentunar. Við prentútgáfuna get ég
nostrað eins og mér sýnist. En það er bara
þannig með html-málið, sem að Netið er
á, að það hefur verið aðallega, hingað til,
hugsað um - um tæknilegu hliðina. Að það
skili sér allstaðar eins, og svona. Og
gengið nógu illa með það. En allir svona
hönnunarmöguleikar, „layout"
möguleikar sem kallaðir eru, þeir eru
frekar fátæklegir.
- En (Hjálmar) nú Þorgeir nú ertu, - nú
er höndin þarna á þar sem heitir Aðaltorg
og það þýðir væntanlega að þú getir opnað
það, hvort við finnum bókina þarna....
Bíddu nú við?
- Aðaltorgið, þá eru hér „bilingualar“,
tvítyngdir textar, þar er Strassborgarsíðan,
þar eru æviágrip á íslensku og ensku,
verkaskrá, hér er tímarit sem heitir Gagn
og gaman og hér eru nýjar bækur.
- Raftímarit, stendur (Hjálmar) hérna
undir.
- Raftímarit, já.
- Og hérna neðst niðri, (Hjálmar) er
þessi bók komin. Lesefni handa
lýðræðissinnum.
- Við smellum á hana.
- Já, opnum hana. (Ævar)
- Þá kemur hér upp: Þorgeir Þorgeirson
Lesefni hcinda lýðrœðissinnum. Sem
öðrum er ráðlagt að halda sigfrá.
- Það er að segja þeim sem að ekki eru
lýðræðissinnar.
- Já.
- En þyrftu ekki einmitt...
- Ha?
- (Hjálmar) Þyrftu ekki einmitt þeir að
lesa hana?
- Hefurðu fengið viðbrögð? (Hjálmar)
- Já, fengið mikið af viðbrögðum. Og
þau eru sum komin inn í seinni partinn
þama og önnur á leiðinni. Þannig að - að
Netið er líka baráttutæki, sem að, ég kalla
það, ég held það sé hægt að tala dálítið
mikið um stórbokkaþögnina. Þegar manni
er ekki ansað í kerfinu. Hún er rofin með
þessu. Ef að stórbokkinn ekki ansar
bréfinu þá setur maður bréfið út á netið og
þá geta allir lesið það.
- Þannig að þetta - þetta sem ég var að
ýja að áðan, að þú værir að verða, þú værir
að verða svona gersamlega ofurseldur
tæknilegum og veflegum hugtökum, að
það - það er greinilegt að, að þessi tækni,
hún hentar baráttumanninum...
- Líka. Já, ja allavega - allavega að
minnsta kosti á meðan að hún er ný. Um
tíma önsuðu opinberar skrifstofur ef
maður sendi fax, nú er það að verða
gamalt....
- En ég, (Ævar) ég er að hugsa um það
hvort að - við höfum verið að tala um
fyrirbærið Vefinn og Vefsetrið, þannig að
manni finnst nú kannski að - að maður sé
kominn -sem auðvitað hentar rnjög vel
fyrir eitthvað óefniskennt eins og
útvarpssending- að „vera í Vefsetrinu“ rétt
eins og hægt er að tala um að „vera í
Leshúsi“. En það var - það er tengingin
við það sem ég hélt þú ætlaðir að fara að
fara að gera í Leshúsinu, Þorgeir. Það er
að segja, að hafa þar á boðstólum rit, þín
eigin ritverk. Leikrit í hljóðrænu formi.
- Jájá, og ég - það kemur með tímanum.
Það hérna - er, er svæði sem heitir
Utgáfan, og ég er mjög lítið farinn að
sinna, þar geturðu lesið hvenær er opið í
Leshúsi, þú getur komið og keypt þar
bækur sem að til eru...
- (Hjálmar) Sextán til nítján daglega...
- Já. Nú, hér eru svona lauslegar
upplýsingar um nýlega útkomin verk. Eg
held það séu fimm stykki eitthvað
svoleiðis. Þetta eru nú aðallega
hljóðbækur.
- Já. (Ævar) Fjögur útvarpsleikrit úr
réttarsögunni. Erþarna heiti....
- Já.
- Ég veit ekki nema (Ævar) nema við
ættum að fíkra okkur úr - yfir í
eífiisheiminn og fá að - ef þú vildir leyfa
okkur að spila sýnishorn. Ur...
- Áður en þú gerir það langar mig að
sýna þér þetta... hér er svæði sem heitir
Þjónusta við erlenda stúdenta. Þar eru
þessi fjögur leikrit, prentuð.
- Dómarinn, Vitnið, ....
- Já, það er - þetta er Dómarinn, Vitnið,
Refurinn og Böðullinn.
- Aha.
- Þetta eru stutt - það lengsta er 38
22
Tölvumál