Tölvumál - 01.03.1999, Síða 24

veruleikann. Ég veit það ekki. - Ég er, ég
kann alveg óskaplega vel við mig í
þessunt nýju, andlegu hömrum, héma,
vefsíðunnar, eða -setursins. Og ég hugsa
að það stafi af því að ég er kominn úr
álfheimum. Ég er alinn upp - sem lítið
barn var ég hjá honum afa mínum, sem að
var fornlegur kall, og hann var alinn upp
með álfum. Og ég hef alltaf hálfpartinn
litið þannig á að - að mínir ættingjar séu
fyrst og fremst álfar. Já.
- Þannig að þú ert eiginlega kominn á
heimaslóðir (Hjálmar) þannig, á vefnum?
- Ég er eiginleg flúinn heim aftur.
- En talandi um einangrun, það hefur
svo oft verið talað um einangrun
rithöfunda, og, sem að náttúrlega kemur
skýrt fram ef horft er á mann sem að situr
við tölvuskjáinn daglangt. En þetta er nú í
sambandi við Internetið náttúrlega beggja
blands, því að annars vegar ertu mjög
einangraður, kannski hittir varla fólk eða
þarft varla á því að halda að hitta fólk,
kemst algerlega hjá því og það getur verið
afskaplega þægilegt eins og við vitum að
þurfa ekki að hitta of ntikið af fólki. En
hins vegar ertu í sambandi bókstaflega
ekki bara við okkar litla land, heldur við
allan heiminn.
- Þetta er alveg rétt sem þú segir, þetta
er einkennilegasta einangrun sem maður
kemst í. Maður situr einn eins og áður við
að skrifa, í sitt góða tæki, en hefur þó
möguleikann, til þess að hafa samband,
bara á staðnum þar sem þú situr, við ein-
hvern af þeim rösklega eitthundrað
milljón einstaklingum sem þú ert í...
tengdur við. Eða hefur möguleika á að
tengjasl við. Og það er - þetta er undarlegt
skref að stíga úr gömlu einangruninni, þar
sem maður var einn, inn í nýju
einangrunina sem er að mörgu leyti miklu
harðari og meiri. En samt með þessurn
möguleikum að hóa í einhvern af hundrað
milljónunum.
- En lfka þegar maður skoðar þetta
(Hjálmar) lífshlaup sem að við renndum
hérna yfir áðan, þá er þá er svona svolítið
eins og rauður þráður, viljinn til þess að
starfa eiginlega öðrum óháður, og þú
stofnar jú Leshús, eins og þú nefndir
hérna áðan, nítján hundruð áttatíu og átta,
til þess að sjá um útgáfur á þínum verkum
og annarra raunar líka sem þú hefur til að
mynda þýtt, en er þá þessi staða sem að er
komin upp núna þegar þú ert búinn að -
kominn með Internetið í þína þjónustu, er
þetta þá eiginlega draumastaða einyrkjans,
ef að svo má segja?
- Já, þetta - þetta leysti mörg vandamál,
svona í einu, held ég. Ég er ekkert
feiminn við að segja það að, að sem
einyrkja-útgefandi hef ég alls ekkert
staðið ntig. Ég hef ekki staðið mig í
samkeppninni, meðal annars vegna þess
að ég hef ekkert viljað fara út í það að
eyða tíu milljónum í auglýsingar til að
græða níu. Og eins og staðan er í íslenskri
bókaútgáfu í dag. Og peningar hafa aldrei
verið mér aðalatriði - en maður þarf að
lifa. Og þessi, það einkennilega við
Netið, er það að maður skyldi halda að
maður væri að fara inn í, inn í nýtt
auglýsingafargan. En það er ekki rétt.
Maður getur lent í því - það er allt til á
vefnum. Og það er tilhneiging til að leggja
vefinn undir samskonar auglýsinga-
mennsku eins og, eins og heimurinn er
lagður undir. En, það eru mörg skúmaskot.
Og það eru ótal, það eru ótal svæði á
vefnum, þar sem verið er að tala um bók-
menntir, þar sem verið er að tala um listir,
og þar sem verið er að, að koma slíkum
hlutum á framfæri, - ekki fyrst og fremst í
peningaglamri heldur með miklu
menningarlegri hætti. Þetta eru voðalega
litlir kimar ennþá, sem komið er, en jaeir
hljóta að stækka.
- En, en talandi um peninga, (Hjálmar)
þá hérna, hvernig er það þá eiginlega,
færðu einhverja peninga fyrir það að aðrir
eru að opna vefinn þinn? Er hægt að lifa af
því að vera vef-höfundur?
- Nei, nei. Ég held að það sé alveg
útilokað að ætla sér að reka vef með ein-
hverjum aðgangseyri. Hann - fólk -
vefararnir hugsa ekki þannig. Þeir eru að
leita að þekkingu. Þeir eru að leita að
skemmtun. Þeir eru að leita að - að ein-
hverju, sem jteir fyrst og fremst vilja fá að
skoða ókeypis. Og mér þykir það
notalegasta formið af auglýsingamennsku
að semsagt að hafa það sem að hefur gilt.
handa hverjum sem að nennir að lesa það,
við skulum segja, einhver, einhvern langar
til að eiga Joetta á pappír líka, því að menn
komast ekki ennþá með tölvurnar upp í
rúm, þá, þá er, þá hef ég það til sölu. Ég
24
Tölvumál