Vísir - 03.01.1963, Síða 3

V í SIR . Fimmtudagur 3. janúar 1963,
3
MIKID ERFIDI
-MÖRGTÁR
Það kostaði strákana vestur i
Kaplaskjóli blóð, tár og svita
að koma upp stœðilegum bál-
kesti á fegursta stað skammt frá
Sundlaug Vesturbæjar.
Þetta eru mestu dugnaðar-
strákar á öllum aldri, allt frá
fimm ára og upp í svona tólf
ára og hver þeirra kom bcrandi
mótmæla. Þetta hlýtur að vera
misskilningur. Þeir hefðu fengið
leyfi lögreglustjóra tii að halda
brennuna. Það gilda þó lög í
þessu ríki, eða hvað?
Nei, laganna vörður tilkynnir
þeim, að við nánari athugun hafi
það komið í ljós, að girðing ein
hjá Sundlaug Vesturbæjar sé úr
piasti ger og bráð hætta á að
hún geti hrunið eða bráðnað af
hitanum frá bálinu. Þeir eru því
samkvæmt landsins lögum skyld
Sorgarsaga strák-
anna í Kaplaskjóli
með spýtur eftir sinni getu. Þeir
minnstu komu með litla spýtu-
kubba og áttu þó erfitt að rog-
ast með þá. En stærri strákam-
ir fóru til heildsala og sníktu
sér út kassa, eða þeir fóru á
eitthvert gúmmíverkstæðið og
spurðust fyrir um, hvort verk-
stæðisformaðurinn kynni ekki
að eiga nokkur slitin og götug
dekk.
Jú jú, gúmmíverkstæði eiga
alltaf nóg af dekkjum handa
duglegum strákum, þegar líður
nær áramótum.
*
Svo þegar allir höfðu lagt
hönd á plóginn og borið sínar
spýtur, gamla dívana og alls
kyns rusl út á völlinn skammt
frá Sundlaug Vesturbæjar og
þetta lá þama allt í kös og var
byrjað að byggja. Það þurfti
mikið iag og verkkunnáttu til
að byggja brennuhlaða. Þetta er
samkvæmt sömu lögmálum og
Egyptarnir byggðu pýramídana
til forna. Það er að segja reglan
er: Breiðastur neðst, mjóstur
efst. Stærstu strákarnir eins og
Maggi og Valli og Viktor gerð-
ust arkitektar og þarna reis hlað
inn upp. Þá voru þeir hreyknir
og glaðir strákarnir í Kaplaskjól
inu, þegar þeir sáu hann risa við
himinn. Og nú var skipulagður
vörður við bálköstinn. Strákar í
Reykjavik vita vel, að vopnlaust
hlutlcysi gildir ekki. Það verður
að hugsa vel fyrir landvörnum
þegar nálgast gamlárskvöld og
allt í kring eru mörg óvinsam-
leg ríki með skæruliðahermönn-
um í hverju hverfi, sem sækjast
um að kveikja i bálkestinum og
eyðileggja þannig fyrirfram hrós
og heiður piltanna. Var nú stað-
inn vörður viö köstinn.
*
En þá skullu ósköpln yfir.
Allt í einu kemur vörður Iag-
anna til þeirra og tilkynnir þeim
þá fyrirskipun, að þeir verði að
rffa bálköstinn niður. Strákarnir
aðir að færa brennuna til um
fimmtíu metra.
Þar felldu margir tár, þegar skæruliðar kveiktu í bálkestinum.
Drengirnir verða sárir og reið-
ir vegna þcssara mistaka. Sumir
byrja að rífa bálköstinn niður
og flytja kassana til, aðrir verða
hnuggnir og hlaupa heim til
pabba og segja honum hvemig
komið er. Það er úr vöndu að
ráða. Gamlárskvöld nálgast og
nú koma pabbarnir f lið með
drengjunum og hjálpa þeim við
hleðslu hins nýja bálkastar.
Einn þessara pabba er lands-
frægur maður, Guðmundur Jóns
son söngvari, og sést á einni
myndinni, granni maðurinn í
hvítu fötunum.
Frh. á bls. 13