Vísir - 25.05.1963, Blaðsíða 15

V í S IR . Laugardagur 25. maí 1963.
75
tramhaldssago
eftir Jane Blackmore
stjörnuskin
og skuggar
í loftþéttum pokanum. Hann lyfti
upp buxunum og stakk hendinni 1
annan vasann og dró upp vasa-
klút og baðmullarhnoðra. Hann
lagði þetta varlega á borðið. Svo
fór hann í hinn vasann og var að
taka Ur honum vettlingana, þegar
Rupert kom inn. Hann hélt á þeim
í hendinni og horfði á hann og það
gerðu auðvitað allir hinir Iíka. Það
eins og Rupert kipptist við. Al-
göt pögn ríkti. Davið gat ekki ann
að en dáðst að ró Ruperts.
— Jæja, sagði Burke hvasslega.
Rupert, sem hafði numið staðar
í gættinni, gekk nokkur skref í átt
ina að borðinu.
— Ég heyrði í bílnum, sagði
hann, og datt í hug, að ...
— Eigið-vbé*- þessar? spurði lög-
reglufulltrúin".
’ — Ég — af hverju haldið þér
það? spurði Rupert og þóttist vera
undrandi.
— Spyrjið Marlene, sagði Diana
allt i einu og rödd hennar hljóm-
aði eins og hvell ldukkusláttur.
Lögreglufulltrúinn kinkaði kolli
til Dobson, sem fór út, og brátt
heyrðist létt fótatak hennar í for-
stofunni ásamt hinu þunga fóta-
taki Dobsons. Rupert sneri sér við
og horfði til dyra, er hún gekk
inn. Hún varð skelkuð á svip, er
hún sá lögreglufulltrúann, en svo
sneri hún sér að Rupert:
— O, herra Bagley, sagði hún
með hinni háu, skæru rödd sinni
— hvernig hefir lögreglufulltrúinn
náð í fötin, sem þér báðuð mig
um að ... én svo var eins og rödd
hennar brysti. Það var eins og
augu hennar stækkuðu um helm-
ing. Hún reyndi að segja eitthvað,
en gat engu orði komið upp í svip.
Rupert stóð og horfði á hana og
tillit augna hans var hart og kalt.
— Þú — það kom eins og neyð-
aróp — það varst þá þú, sem myrt
ir hana ...
Reynolds lagði róandi hönd á
öxl Diönu, þegar fulltrúinn lagði
sína hönd á öxl Ruperts.
Reynolds gerði enga tilráun til
að segja neitt við Diönu, en Davíð
veitti því athygli hversu mikil ró
og friður færðist yfir andlit henn-
ar.
SÖGULOK ,
Sorrel gekk gegnum svala, frem-
ur dimma forstofuna og er hún
kom í dyragættina sá hún, að
Davið beið hennar fyrir dyrum úti.
Hann var að hella vatni Ur gulri
könnu á vatnskassann á bflnum.
Það var nú misseri liðið frá því
þau gengu í heilagt hjónaband, en
dag hvern þráði hún komu hans
eins heitt og fyrsta daginn. Hann
varð þess var, að hún var þarna
og horfði á hann, leit upp og
brosti. Síðdegisgeislar vorsólarinn
ar skinu á þau. Sorrel fannst ham
ingja sín svo mikil, að allt væri
sem dásamlegt ævintýri.
Hún gekk hægt til hans og hann
sneri sér að henni brosandi.
— Loksins kemurðu, sagði hann.
— Það er svo margt að gera,
sagði hún brosandi og dreymin á
svip. Mér finnst allt svo dásamlegt,
að ég nýt þess að fara mér hægt.
Ég bíð líka f sælli eftirvæntingu.
Hann lagði frá sér vatnskönn-
una og hún horfði á spegilsléttan,
gljáandi flíit tjarnarinnar niður
frá Hann tók allt í einu utan urrí
hana og hún leit upp og spurði:
— Ef það verður telpa, eigum
við þá að kalia hana Felicity? —
— En ef það yrði nú drengur?
-— Það verður telpa, sagði hún
ákveðin.
Hann hló og opnaði bíldyrnar
fyrir hana.
— Konur, sagði hann hiæjandi.
— Ertu nokkuð á móti bvf að
eignast litla stúiku? spurði hún
glettnislega.
— Alls ekki — vlð hurfum ann-
ars sjálfsagt að velja nöfn á fleiri
sfðar meir!
— Þökk!
Hann leit snöggt á hana.
— Ég verð fegin, þegar þessum
biðtfma lýkur, sagði hann alvar-
legur.
Hann ræsti bílinn og sagði:
—- Og nú hef ég fengið þá ráðn-
ingu, sem ég hef oft til unnið. Ég
skal aldrei framar tala háðslega,
ekki einu sinni brosa að áhyggjum
verðandi feðra.
— Vfst muntu það, — þú munt
hlægja að þínum eigin áhyggjum,
—: þegar allt er um garð gengið.
— Menn eiga víst ekki að hafa
of miklar áhyggjur af sjálfum sér.
Hann snart sem snöggvast við
hönd hennar, en þau töluðust ekki
við, er þau óku út um hliðið, fyrsta
spölinn. Slík var eining þeirra og
samræmi, að þau nutu þess að
vera langtímum saman án þess að
ræðast við.
Eftir þögn um hríð sagði Sorrel
hlýlega:
— Veiztu hvað, Davíð — mér
finnst Diana vera svo hamingju-
söm hjá vinum þínum, Reynolds
og Jónatan, að ekki verði annað
sagt, en að allt hafi gengið framar
öllum vonum.
— Ég bjóst ekki við þvf, en það
er eins og þú segir, framar öllum
vonum.
— Mér finnst hamingja hennar
og Jónatans líka vaxa með hverri
heimsókn okkar. Það er — furðu-
legt ...
Hún þagnaði. Þau minntust aldrei
á Rupert. Hann var horfinn úr lífi
þeirra, en hann hafði skilið eftir
sár, sem var svo nýtt að ekki varð
sársaukalaust snert við þvf.
Sorrel sat hugsi og henni fannsl
að allt hið liðna væri að baki. Ann-
að andrúmsloft ríkti í húsinu, sem
nú var heimili hennar. Þar var
bjartara yfir öllu nú. En henni
fannst sorglegt til þess að hugsa,
að geta ekki lagt barn sitt f arma
Felicity Vane. Hún leit til himins.
Hann var að fá á sig dökkan kvöld-
bláma og hún sá fyrsta veika
stjörnublikið f fjarska. Brátt
mundu margar fleiri kvikna. Hve
þær mundu blika — og hve
dimmt milli þeirra — eins og það
hafði verið myrkur ríkjandi mitt
á milli þeirra stjarna sem skærast
skinu í hennar eigin lífi.
*» En- allt þetta var að baki, og
barnalegt að varpa skugga á"fiam-
tíðina með því að ala dapurlegar
hugsanir um hið liðna. Hin myrka
nótt var að baki í lífi hennar.
Olfa. Húrra, ég er orðinn millj-
ónamæringur.
Viljið þér gera svo vel að láta
okkur hafa tvö glös af því sama
og þau fengu. Hvað svo sem það
nú er.
Bílnum var ekið inn um hliðið á
garðinum við hús Reynolds. Dyrn-
ar opnuðust og Jónatan kom í
hendingskasti út um þær og fagn-
aði þeim, og er þau litu upp, Sor-
rel og Davfð, stóðu þau hönd í
hönd f gættinni Reynolds og ÍDi-
ana.
Jónatan litli hafði kysst Sorrel
á kinnina áður en hún hafði haft
tfma til þess að stíga út úr bíln-
um.
— Þú kemur seint. Við erum
búin að bíða heillengi, og það er
kjúklingasteik, sem við eigum að
fá, og það er afmælisdagurinn
minn og ég fæ ...
— Þú ert líka í sólskinsskapi,
og vel máttu vera það, sagði Sor-
rel, er hann dró hana með sér inn.
Sorrel brosti við Davíð, er hún
gekk fram hjá honum, og þau
horfðust i augu, én svo kippti
Jönatan í -hana óþojinmóipur, og
svo gengu 'pau Jmn, og pau Kéyn-
olds og Diana buðu þau velkomin
á heimili sitt.
farþe^^lug-flugskóli
1-88 23
aw
Afvinnurekendur:
SporiS tima cg peninga — látiS okkur flytja
viSgerSormenn ySar og varahluti, orugg
þjónusta.
Í.UGSYK
StBFSfíS
T
A
R
2
A
H
Klifraðu upp á axlirnar á mér
Ito og haltu eins fast og þú get-
I WILL SWIKJS ACKOSS IMTO
THOSE SUSHES, ITO, AkJF
GUAS THEA\ WITH MY LESS--
TO <EEF’ US PROWSWIWSINS
SAC<... INTO THOSE
ur. TILBÚINN? Ég ætla að sveifla
okkur yfir í þessa runna þarna,
og gríptu um þá með fótunum.
Þá er varla hætta á að við sveifl-
umst út aftur, og í þessa stóru
kjafta.
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNI 6, sfmi 15493.
Hárgreið. 'ustofan
SÖLEY
Sólvallagötu 72,
Sfmi L4853.
Hátgreiðslustofan
PIROLA
Grettisgötu 31, slmi 14787.
Hárgreiðslustofa
•ESTURBÆJAR
Grenimel 9, sfmi 19218.
Háigreiðslustofa
SVÖNU ÞÓRÐARDÖTTUR,
Freyjugötu 1, sfmi 15799.
Hárgreiðslusioia
AÚSTURBÆJAR
(Marla Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 slmi 14656.
Nuddstofa n sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU OG DÓDÓ,
Laugavegi 11, slmi 24616.
Lokað um óákveðinn tfma
vegna brunans.
P E R IVI A, Garðsenda 21. slmi
33968 Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Dömur, nárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætismeg
in. Sími 14662.
Hárgreiðslustofan
U
Háaleitisbraut 20 Sfmi 12614
Vinnubuxur
Aðerns kr. 198.00

k£ifc»i