Vísir - 12.07.1963, Qupperneq 15

r.r/r’!!):■!. .1:
V í S I R . Laugardagur 13. júlí 1963.
? 5
Konan, sem ekki brást
FRAMHALDSSAGA EFTIR MARY RICHMOND
— Hann elskar hana, en haldið
þér að hún geti elskað nokkurn
mann? Hún hefur keyrt hann áfram
°g það drepur niður sjálfsvirðingu
í hvaða manni sem er ... en þér
vilduð ekki tala um þetta. Gott og
vel. Sjáið þér þetta rauða ljós
þarna, sem hreyfist upp og niður?
— Já. Hvað er það?
— Það er merki, sem okkur er
gefið, og táknar að alræmdur sjó-
raningi að nafni Chang komi til
móts við okkur.
— Ekki til þess að ráðast á okk-
ur? spurði hún hrædd.
— Nei. Hann hefur fyrirskipun
frá stjórninni um að láta okkur í
té alla þá aðstoð, sem hann getur.
Hans hlutverk er að taka við okkur
°g sigla okkur í skútu sinni upp
eftir einni þveránni og flytja okkur
á stað nokkurn. Hann leggur að
skútu okkar eftir hálfa klukku-
stund, svo að við ættum kannski
að nota þessa stund til þess að
kynnast dálítið betur?
II.
Það kom í ljós að Chang sjóræn-
mgi var maður ferlega ljótur og
grimmdarlegur. Djúp ör voru í
breiðu, gulu andlitinu, augun hálf-
sokkin inn í augnatóttirnar. Hann
ræddi fyrst við Petrov og svo voru
þau John og systurnar kvödd á þil-
far.
Chang gekk til Johns og horfði
á hann eins og hann hefði aldrei
séð Englending fyrr, en svo fór
hann að mæla á svipaðri ensku og
austurlenzkir þjónar bjarga sér á,
notaði þau orð, sem þeir kunnu, án
samtengingarorða:
— Glaður — hitta yður — herra
Marsden við vinna saman — koma
minn bát.
John varð hikandi á svip. Svo
stappaði hann í sig stálinu.
— Ég skil, en kona mín, börnin
°g mágkona mín?
— Þau koma — stór bátur —
allt lagi.
Það kom í ljós að bátur Changs
sjóræningja var rúmbetri en hinn,
°g að öllu leyti betur búinn og
Þægilegri, og Chang hafði ágætan
kokk ,sem einhverra orsaka vegna
kaus að starfa fyrir Chang, þrátt
fyrir óbliða meðferð.
Petrov hafði gefið Blanche svefn-
töflur handa henni, Dorothy og
börnunum. Hún fékk Dorothy til að
taka inn tvær og börnin fengu
hálfa hvort, en sjálf tók hún enga.
Henni fannst skylda sín að vera á
verði. John gat það ekki. Hann var
víst á þilfari með Petrov og þessum
Chang .Hún gerði sér ljóst, að þau
voru leiksoppur í hendi örlaga, sem
gátu reynzt hin verstu. Nokkur
trygging var í nærveru Johns, en
kannski var á Petrov einan að
treysta. Mjög var hún fegin því, að
Vronsky var ekki með.
Undir sólarupprás heyrði hún
gengið að káetudyrunum. Hún sett-
ist upp og heyrði hvíslað:
Blanche?
— Já.
— Sefur systir yðar og börnin?
— Já.
— Komið út sem snöggvast. Ég
verð að tala við yður.
Nokkrum mínútum síðar var hún
komin á þilfar. Petrov var þar og
leiddi hana aftur á. Hún sá hvorki
Chang eða John.
— Þeir fóru í land á jullunni,
sagði Petrov. Marsden hefur hlut-
verki að gegna sem hann getur ekki
án hjálpar Changs, því að hann
þekkir ána betur en móðir barn
sitt. Marsden getur ekki fengið
betri hjálparmann.
— Hvenær kemur hann aftur?
— Chang kemur ekki áður en við
förum. Skútan leggur brátt að og
við förum í land og John kemur
seinna til ákvörðunarstaðar okkar.
— Dorothy verður hrædd, þegar
hún sér að John er farinn.
— Hún fær hann bráðum aftur.
Kannski hún vakni ekki við að
verða borin ,á land ...
— Hvað ætluðuð þér að tala um
við mig?
Hann gekk alveg að henni,
þrýsti henni að sér — og hún var
viss um, að hann ætlaði að kyssa
hana, og henni fannst að hún yrði
að streitast á móti, en hann skorti
mátt, hún þráði að vera kysst og
samtímis vakti það andstyggð
með henni ,ef hann snerti varir
hennar. Svo hallaði hann sér nið-
ur, en það var ekki til að kyssa
hana, — hann bar angandi vasa-
klút að vitum hennar ,svo snöggt
og fljótt, að hún gat ekki áttað
sig, og þegar seig á hana svefn-
höfgi, og á næsta andartaki var
sem hún sykki niður í dimmt,
botnlaust dýpi.
III.
Þegar hún lauk upp augunum var
hún máttvana og vissi ekki hvar
hún var. Hana rámaði aðeins í, að
hún hefði verið borin langa leið,
yfir rísakra, líklega var það draum-
ur, þvf að hún hvíldi í rúmi, enda
þægilegu rúmi. Og smám saman
skýrðist allt, hún mundi eftir að
Petrov hafði komið og kallað á
722
Kuk, kuk, kuk, gettu hver ég er.
hana — hún settist upp í rúminu.
Hún var glaðvöknuð. Hún leit í
kringum sig. Hún var í vistlegu
herbergi. Kínversk teppi voru á
veggjum. Og það var ekki rúm sem
hún lá í, heldur eins konar legu-
bekkur. Skermbretti var á miðju
gólfi. Kannskj svaf Dorothy og
börnin hinum megin við það? Hún
kallaðj nafn hennar, en hún fékk
ekkert svar.
Hún studdi höndum að enni? Af
hverju hafði Petrov gert þetta? Hún
varð að stappa í sig stálinu, kom-
ast yfir þetta magnieysi. Dorothy
gat þurft á henni að halda og börn-
in.
Hún hafði ekki veitt athygli lít-
illi kínverskri konu, sem komið
hafði hávaðaiaust inn í herbergið,
og stóð nú við legubekkinn. Og
konan spurði hljómfagurri röddu,
hvort hún skildi frönsku. Konan
var klædd bláum kjól og jakka sem i Blásóley kinkaði kolli og sagði
náði niður undir hné. Var hún fag- [svo- — A1't mun skýrast. Nú sendi
urlega og skrautlega klædd. j é8 þernu mína til yðar. Hún skilur
— Parlez vous francais var aft- J dálftið f frönsku, því að hún var
ur spurt með þessari unaðslegu ímeð mér > París. en Þér skuluð
rödd. ! tala hægt.
— Oui, gat hún sagt veiklega,
— Það verður annar að segja
yður. Hann kemur annars í kvöld.
— Petrov ofursti?
þakklát nú yfir, að hafa haft
frönsku að aðalnámsgrein í fram-
haldsskóla.
— Það er fyrirtak, ég tala ensku,
en illa. En frönsku — það er allt
annað. Hana lærði ég þegar ég var
j í París.
— Og þér talið með ósviknum
Parísarhreim. Segið mér, hvér erúð'
þér og hvers vegna er ég hérna?
— Það skiptir engu hver ég er.
Þeir kalla mig Blásóley. Kfnversku
nöfnin okkar eru einkennileg — að
minnsta kosti þegar búið er að
þýða þau á annað mál. Þér eruð
gestur minn. Þetta er mitt hús. Og
það er víst ólíkt öllum öðrum hús-
um, sem þér hafið búið í.
— Já, svaraði Blanche. Það er
yndislegt og smekklega frá öllu
gengið. Ég hélt ekki, að nú á tfm-
um hefðu menn ekki efni á að búa
svo fagurlega í Kfna.
— Þeir auðugu njóta ekki vin-
sælda á þessum tímum, sagði Blá-
sóley, en það er þó hægt að lifa \ — Það er svo löng bið, stundi
þægilega — fyrir þá fáu, sem hafa
henpnina með sér, en þannig mun
það vera f öllum löndum. Ég hef
fengið að búa hér í ró og næði, en
flestir aðrir hafa orðið að þola
hörmungar. En við skulum ekki
tala um slíkt. Nú Iæt ég senda yður
te og færa yður föt. Þér viljið
sjálfsagt skipta, því að föt yðar eru
velkt.
— Já, ég verð þvf fegin, sagði
Blanche, en þvf er ég hér?
Blanche. Kannski eiga þau í erfið-
leikum. Kannski eru þau ekki í lif-
enda tölu.
— Sé svo ér ekkert hægt að
gera. Nú sendi ég þernuna til yðar.
Reynið að vera rölegar, svo að þér
getið tekið á móti Petrov ofursta.
Verið viss um, að séu skyldmenni
yðar f erfiðleikum, þá hafið þér
ekki aðstöðu til að hjálpa þeim.
T
A
R
Z
A
N
Tarzan flýttir sér með stúlk-
úna upp í tré, og reyndi að
vekja hana til meðvitundar áður
en villikonurnar byrja að leita
þeirra. Hann lítur til þorpsins,
og varpar öndinni léttara. Þetta
getur maður kallað heppni, hugs
ar hann með sér, þær halda að
andi hafi numið hana á brott.
HÚSBYGGJENDUR
Leigjum skurðgröfur, tökum^
að okkur í tímavinnu eða á-t
kvæðisvinnu allskonar gröft og/
mokstur. — Uppl. i síma 14295i
kl. 9-1 f.h. og frá kl. 7-11 á»
f kvöldin í síma 16493. '
— Andartak. Sefur systir mín —
og börnin?
— Ég veit ekkert um systur yðar
eða börn hennar.
— En þau hljóta að vera hér.
— Vitanlega ekki. Það var kom-
ið með yður í morgun. Þér voruð
meðvitundarlausar af „valmúu-
revknum“.
— ópíum?
Hann ságði, að þér hefðúð
verið meðvitundarlaus um tíma og
bað mig að gæta yðar. Hann kvaðst
koma í kvöld. Það er allt, sem ég
veit.
— En systir mín, tvíburarnir,
Marsden mágur minn.
— Ég hef ekki séð þau. Petrov
ofursti nefndi þau ekki.
— En hvar — hvar eru þau?
— Þér verðið að spyrja Petrov
ofursta.
Blanche reis á fætur, en svimaði,
og kínverska konan varð að hjálpa
henni. Hún var furðu sterk.
Bílakjör
Nýir bílar,
Commer Cope St.
BIFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12. Sfmar 13660,
34475 og 36598.
Seljum í dag Mers-
edes Benz 220 ’55
kr. 80 þús. Stað-
greiðsla.
RAUÐARÁ
SKÍILAGATA 55 — SÍMI15812
v/Miklatorg
Semi 23136
ildhúsborð
kr. 990,00
I