Vísir - 20.07.1963, Blaðsíða 7

VÍSIR . Laugardagur 20. júlí 1963.
7
KIRKJULEG MIÐSTÖÐ
í tilefni vígslu Skálholtskirkju hefir Vísir beðið séra Ólaf Skúla-
son, æskulýðsfulitrúa þjóðkirkjunnar, að rita þessa grein um surn-
arbúðir kirkjunnar, sem fyrirhugaður er staður í Skálholti.
Séra Ólafur hefir frá upphafi átt þátt í því að kirkjan fór inn
á þessa nýju braut í æskulýðsstarfi sínu, en nú eru búðir hennar
starfandi á sumrum að Laugum og Kleppjárnsreykjum og í fyrra
voru reistar nýjar sumarbúðir við Vestmannsvatn.
Cunnudaginn 21. júlí telja
^ flestir merkis dag. Margir
bæta því við, að veðrið geti sett
sinn svip á hann, og mikið sé
komið undir því, að það verði
nú nógu gott. Þúsundir eru
taldar muni leggja leið sína
austur yfir fjall og enn fleiri
fylgjast með útvarpssendingum
þaðan, og jafnvel sjónvarpssend
ingum. Þetta er gott, af því að
Skálholt á sína sögu og í vígslu
kirkjunnar má greina roða nýs
dags og nýs kafla. Það eru þátta
skil. Tjaldið er hafið á ný,
kirkjunni afhentur staðurinn til
umsjónar og afnota. 21. júlí
mun vafalaust seint gleymast,
og margir munu tala um hann
og bera saman við aðra merkis
daga. Vfgsla dómkirkjunnar er
heilög athöfn, helgi og lotning
samfara bæn.
En er deginum lýkur, fara
flestir heim til sín aftur. Hafa
átt í Skálholti dagsstund sem nú
er á enda. En ekki munu margir
dagar líða, þar til aftur stefnir
hópur manna til hins merka
staðar Isleifs og Gissurar. Ekki
mun þörf að hafa mikil umsvif
hjá lögreglu, og fæstir munu
hafa af þvi nokkrar áhyggjur,
þó að veðrið verði ekki sem
bezt þann daginn. Og þó er
þarna einnig um merkilega til-
raun að ræða. Straumarnir frá
Skálholti eftir tæknileiðum ald-
arinnar eru e. t. v. bundnir við
vfgsludaginn einan. Áhugi og
þáttaka fjöldans má þó ekki
takmarkast við hann. í Skál-
holti að vera kirkjuleg mið-
stöð, kristileg aflstöð, sem
hefur áhrif um allt land og út
fyrir landsteinana, óháð út-
varps. og sjónvarpsbylgjum.
Hópurinn, sem kemur í Skálholt
á föstudaginn kemur, er ein
Ieiðin að þvf marki.
Tjað er ungt fólk á ferð, glað-
vært og fullt tilhlökkunar.
Sumt hefur komið um langan
veg, flestir hafa aldrei litið
landið fyrr. Það ferðast undir
merki Alkirkjuráðsins: skip,
sem ber krossmark yfir hafið.
Hér hittir það fyrir jafnaldra
sína íslenzka og sameinað held-
ur fólkið til kirkjunnar, sem
helgað hefur verið herra þess
og Drottni, Jesú Kristi. Með
helgistund skal Skálholti fagn-
að, hún skal vera inntak og um-
gjörð þess starfs, sem á eftir
kemur.
Þjóðkirkjan hefur lengi þráð
að eignast eigin hús fyrir sum-
arbúðastarf sitt. Hún hefur ætíð
verið öðrum háð með þá starf-
semi sína, og enda þótt allsstað-
ar hafi verið velvilja að mæta,
þá hlaut óhjákvæmilega að
koma að því, að reynt yrði að
byggja sérstök hús. í fyrra var
hafizt handa fyrir norðan, við
Vestmannsvatn í Aðaldal, og nú
stendur þar reisulegt hús, sem
vafalaust á eftir að verða mikil
lyftistöng öllu æskulýðsstarfi
Nú rekur hún tvennar sumar-
búðir að Löngumýri í Skaga-
firði, þar sem þetta starf var
hafið, og að Kleppjámsreykjum
í Borgarfirði. Em þarna sex
flokkar með 70 börn hver. Ekki
hefur farið fram nein rannsókn
á því, hver áhrif slík dvöl hefur
á börnin, enda vafalaust erfitt
um vik. En hitt mun fáum
dyljast, sem sjá bömin taka
þátt í þeim helgiathöfnum, sem
hafðar eru um hönd f sumar-
búðum, að þar er verið að sá
þeim frækornum, sem æskileg-
ast væri að hlúð yrði að í fram-
tíðinni. Einlægni barnanna, lotn-
ing þeirra fyrir því, sem fram
fer, hiklaus þátttaka þeirra og
fölskvalaus trú þeirra á Guð
speglast í andlitunum og gefur
fyrirheit um nýja kynslóð, sem
tekur samband sitt við Krist
og kirkju hans alvarlega. Aukn-
ing og margföldun þessa starfs
er fólgin I sumarbúðum þeim,
sem reisa á í Skálholti.
\7innubústaðastarfið er nokkru
’ yngra eða frá 1957. Þá kom
hingað flokkur á vegum Al-
kirkjuráðs og hóf starf sitt við
grunn hinnar nýju Langholts-
kirkju. Síðan 1960 hafa verið
vinnubúðir hér á hverju sumri,
Fulltrúar Æskulýðsnefndar þjóðkirkjunnar með biskupi landsins
að undirbúa byggingu sumarbúða í Skálholti. Frá vinstri: séra
Guðmundur Óli Ólafsson, Torfastöðum, séra Bragi Friðriksson,
form. Æskuiýðsnefndar, Axel L. Sveins, Helgi Þorláksson og herra
Sigurbjöm Einarsson biskup. (Ljósm. sr. Óddur Skúlason).
Ungt fólk nýkomið að Vestmannsvatni til þess að vinna við bygg-
ingu sumarbúðanna þar.
það. Hverjar vinnubúðir eru
sem þjóðfélagsmynd í hnot-
skurn. Ólíkir einstaklingar, ólík
ur uppruni, ólík áhugamál, fram
andi venjur og hættir. Allt er
þetta hrist saman og út á að
koma fyrirmyndar heimili. Und-
ir venjulegum kringumstæðum
mundi slíkt algjörlega óhugs-
andi. En í vinpubúðum er það
eitt afí, sem öðru fremur hefur
mótandi áhrif og dregur þar
með úr oddhvössustu köntun-
um, sem annars kynnu að særa
og meiða, en laðar fram hið
bezta og mildasta hjá hverjum
einstaklingi. Þetta afl er trúin.
I vinnubúðum jafnt sem
sumarbúðum eru helgistundir,
og vafalaust eru þar til staðar
þeir þættir, sem nefndir voru
áðan, sem einkenni barnanna
við slíkar kringumstæðum. En
auk þess er annað, sem hjálpar
til og gefur hverjum þátttak-
anda tækifæri til þess að kynn-
ast sjálfum sér og samfélaginu
í því ljósi, sem orð Guðs varpar
á það. Biblíulestrar eru iðkaðir.
Umræður geta orðið ákafar, þar
Æskan í SKÁLHOLTI
nyrðra.
Og nú í sumar er ætlunin að
leggja drögin að slíkum bygg-
ingum í Skálholti. Hópurinn,
sem minnzt var á áðan, er kom-
inn austur þeirra erinda. í þessu
starfi sameinast því tvennt af
því, sem sett hefur sinn svip á
æskulýðsstarf þjóðkirkjunnar
undanfarin ár: vinnubúðir og
sumarbúðir.
Sumarbúðastarf sitt hóf ÞjórV
kirkjan 1954 og hefur haldiö
því áfram svo til óslitið síðan.
og þessi þrjú síðustu tvennar
vinnubúðir hvert sumar. Auk
þess sem nú strax að íokinni
vígslu Skálholtskirkju mun
fiokkur ungmenna lialda til
Skotlands til þess að taka þar
þátt f vinnubúðum. Margfalt eru
þeir fleiri, sem dvalið hafa í
sumarbúðum heldur en vinnu-
búðum, enda eru þær allt öðru
vísi uppbyggðar. Þátttakendur
vinnubúðanna eru eldri ungl-
ingar eða ungt fólk og við-
fangsefnin því í samræmi við
sem mismunandi kirkjudeildir
eru samankomnar og áherzluatr-
iðin þar af leiðandi ólík. En ein-
mitt þetta er þess valdandi að
hver einstakur verður að gera
sér ljóst, hvar hann stendur,
liver viðhorf hans sjálfs eru, á
hvaða grunni trú hans er reist.
Biblíulesturinn höfðar því til
hugsunar, eðlisgreindar og at-
liugana þátttakendanna. Ot úr
því skapast svo þetta „dverg“
þjóðfélag, sem flestum stendur
fyrir hugarsjónum, eftir að hafa
kynnzt því, sem einhver hin
eftirsóknarverðasta mynd fyrir
raunveruleg þjóðfélög, er hægt
er að hugsa sér.
jU'n vinnubúðirnar eru ekki
aðeins myndaðar fyrir þátt-
takendurna. Annað eðli búð-
ánna er fórnin. Hún bírtist í
vinnunni, sem lögð er að mörk-
um, erfiðinu, kostnaðinum. Hver
borgar fyrir sig, fargjöld og
nokkuð er látið renna til mat-
arkostnaðarins. Önnur mynd
hins sama atriðis er viðleitnin
til þess að ná út til fólksins,
sem í kring býr, bjóða því að
taka þátt í helgistundum búð-
anna, koma á samkomur þeirra
og sjá með eigin augum, hvað
þar á sér stað. Með þessu skap-
ast oft vinátta milli heimamanna
og útlendinganna, sem báðum
verður mjög dýrmæt og varan-
leg. Það er ekki nóg að taka
á móti, heldur verður að veita
straumunum áfram til umhverf
isins. Einstaklingurinn á að
senda frá sér nokkurs konar
boga, sem allir þeir, sem hann
umgangast, eiga að geta komizt
í snertingu við. Kraftinn til
slíkrar útsendingar fær hann
fyrir samfélagið við Guð.
Ijað sem hér hefur verið sagt
að ofan, á að bera uppi full
yrðinguna um það, að Skálholt
eigi að verða kristileg aflstöð.
Og óneitanlega er hægt að
halda því fram, að fyrstu skref
in bendi til þess, að svo megi
verða. Hinir eldri hjálpa þeim
yngri, hinir ungu vaxa upp og
hjálpa öðrum. Er þetta framtíð-
in? Engu skal spáð um það, en
hitt er víst, að miklu meira máli
skiptir það, sem á eftir kemur,
heldur en m. a. s. það, hvort
veðrið verði nú nógu gott sjálf
an vígsludaginn. Megi straum-
Framh. á bls. 10.
KRISTILE