Vísir - 23.07.1963, Blaðsíða 9

V1 S IR . Þriðjudagur 23. júlf 1963.
9
☆
í þessu landi tækifæranna er
ekki nauðsynlegt að byrj.a með
fullar hendur fjár til að skapa
stórt og stöðugt fyrirtæki á fá-
einum árum. Með þvf að byrja
í smáum stíl, vinna vel, færa sér
cill tækifæri í nyt, er sýnt hvað
hægt er að gera. Þórir Jónsson,
framkvæmdastjóri, er einn
þeirra sem hafa sýnt okkur
þetta. Eftir að hafa Iokið námi
bifvélavirkja á fjórum árum,
setti hann á stofn Iítið bifreiða-
verkstæði, sem annaðist hvers
konar viðgerðir.
Sama ár tókst honum að afla
sér Hfils leyfis fyrir vélakaup-
um frá Bandaríkjunum. Með tvö
þúsund dollara leyfi í vasanum
hélt Þórir til Amerlku, keypti
allar þær vélar sem hann gat
fengið fyrir peningana, flutti
þær heim og stækkaði verkstæð
ið. Tveimur árum siðar varð
nauðsynlegt að stækka verk-
stæðið aftur, en um leið varð
tímabært að fá fleiri aðila inn
í fyrirtækið. Það tókst auðveld-
lega, þar sem augljóst var að
verkstæðið hafði unnið sér álit
og var í hröðum vexti. Aðeins
fjármuni vantaði til að skapa
fullkomnari aðstöðu til að taka
á móti hinum auknu verkefnum.
T stað þess að annast almennar
bifreiðaviðgerðir, tekur Þ.
Jónsson og Co. nú eingöngu að
sér vélaviðgerðir. Fyrsta árið
endurbyggði fyrirtækið um 60
vélar, en á s. 1. ári var talan
komin upp í 600 vélar. Á þessu
tímabili starfaði fyrirtækið fyrst
í bragga, slðan í eigin húsnæði
við Borgartún, en flutti fyrir 7
árum f stórhýsi við Brautarholt.
Frekari stækkanir standa fyrir
dyrum.
★
rjriffjöðurin f starfseminni er
eins og minnzt hefur ver-
ið á, Þórir Jónsson, bifvélavirki
og landskunnur skíðamaður á
sinni tíð. Þórir er Reykvíking-
ur, Vesturbæingur og KR-ingur.
„Ég ólst upp í Vesturbænum
og varð KR-ingur þar með“, seg
ir Þórir. Þórir lauk fullnaðar-
prófi f barnaskóla, einu ári fyrr
en þá var venja og settist ásamt
fjórum bekkjarsystkinum slnum
í undirbúningsdeild Menntaskól-
ans í Reykjavík.
„En mér þótti allt ganga seint
fyrir sig, svo ég hætti námi“.
í stað þess starfaði hann sem
sendisveinn, fór svo í Bretavinn-
una um leið og hún hófst. Þar
hafði hann um tíma því merki-
lega hlutverki að gegna að
standa allan liðlangan daginn
við eina dælu, sem dældi sjó úr
Skerjafirðinum upp á Reykjavík
urflugvöll, sem þá var í bygg-
ingu. Bretarnir notuðu nefnilega
saltvatnið I steypuna. „Þeir drep
ast ekki ráðalausir Bretarnir".
Raunverulega var hlutverk Þóris
ekki annað en að ýta á hnapp
á morgnana til að setja dæluna
I gang og endurtaka hreyfing-
una að kvöldi til að stöðva
tækið. En árið 1942 ákvað hann
að læra eitthvað og valdi bið-
vélavirkjun. Hann þekkti Sigur-
jón heitinn Pétursson, sem þá
var að undirbúa stofnun Ræsis
— auðvitað kynntust þeir I KR
— og Sigurjón hvatti Þóri til
að læra hjá fyrirtækinu. Þórir
starfaði síðan hjá Sigurjóni I
fjögur ár, meðan hann var að
ljúka náminu, en hélt síðan til
Svíþjóðar og dvaldist þar stutt-
an tíma til að kynna sér mótor-
viðgerðir og skipulag á verk-
stæðum. Þórir var staðráðinn I
því að verða sinn eigin herra og
koma á fót atvinnurekstri, sem
hann gæti haft framfæri sitt af,
í stað þess að vera öðrum háð-
ur. Þegar eftir heimkomuna frá
Svíþjóð byrjaði Þórir með Þ.
Jónsson og Co. Fyrst um sinn /
varð Þórir að annast hvers kon-
ar bifreiðaviðgerðir, en síðar sér i
hæfði hann fyrirtækið smátt og
smátt, þannig að nú starfar það
eingöngu að vélaviðgerðum.

illllPiS

Þórir Jónsson, framkvæmdastjóri hjá minjum um keppnisferðir til útlanda. Skjalið er til staðfest-
ingar á þátttöku Þóris í Vetrarolympíuleikunum árið 1948, en hann var fyrstur íslendinga til að
En þess er ógetið þegar Þ. Jóns- taka þátt í þeim. (Ljósm. Vísis, B. G.).
jgfling fyrirtækisins hefur ver-
ið rakin í stórum dráttum.
ÞORIR JONSSON
son og Co. færði út kvíarnar og
keypti Svein Egilsson h.f. fyrir
tveimur árum. Tók Þórir Jóns-
son þar við framkvæmdastjórn
s. 1. febrúar.
Sveinn Egilsson h.f. hefur sem
kunnugt er á hendi umboð fyrir
Ford-bifreiðaverksmiðjurnar á-
samt Kr. Kristjánssyni h.f.
Sveinn Egilsson h.f. var í tals-
vert slæmri samkeppnisaðstöðu
um þær mundir sem eigenda-
skipti fóru fram og gekk mjög
erfiðlega að bæta úr því. Hins
vegar hefur hagur fyrirtækisins
farið vænkandi á síðustu mán-
uðum og hefur aldrei flutt inn
fleiri bifreiðir á einu ári en fyrri
helming þessa árs, eða um 200
bifreiðir alls. Þessi árangur náð-
ist aðeins eftir endurskipulagn-
ingu á rekstri fyrirtækisins og
fór hún fram undir stjórn Þóris.
Hann bendir hins vegar á að
fyrirtækið sé í of litlu húsnæði
og litlir möguleikar til að auka
þar þjónustu bifreiðaumboðsins
við viðskiptavini sína.
Tjess vegna hefur nú verið á-
kveðið að sameina I náinni
framtlð Þ. Jónsson og Co„ sem
er sameignarfélag, og hlutafé-
lagið Svein Egilsson. Ætlunin er
að fyrirtækin hefji sameiginleg-
ar byggingarframkvæmdir I Iðn
görðum á þessu sumri, ef þess
er nokkur kostur. Eftir að það
hús er risið, verður undir einu
þaki bifreiðasala og hvers konar
þjónusta I sambandi við hana.
Með þessu verða stækkunar-
möguleikar beggja fyrirtækj-
anna auknir verulega, enda er
sameiningin gerð með það í
huga, að efla þau sameiginlega.
jpn Þórir hefur ekki aðeins lát-
ið sér nægja að fást við
fyrrgreind tvö stórfyrirtæki.
Hann keypti á s. 1. ári Gísla
Jónsson og Co. h.f. ásamt Gunn-
ari Helgasyni lögfræðingi, og er
þar í félagsstjórn. Þetta fyrir-
tæki hefur m. a. flutt inn loft-
tæmdar plastumbúðir, sem Þórir
telur stöðugt vaxandi þörf fyrir,
t. d. í kjörbúðum. Eru þær þeg-
ar mikið notaðar hér ekki sízt
til umbúða á matvörum, sem
flytjast út um land, þar sem
geymsluþol vörunnar verður
meira í þessum umbúðum en
öðrum. Það vill svo vel til, að
framleiðandi þessarra umbúða
er sá eini í heiminum, svo að
Gísli Jónsson og Co. h.f. sitja
einir að vörunni.
Af þessu má sjá, að dugnaður
og hagsýni hafa orðið að gulli
í höndum Þóris, frá því að hann
var að baksast í verkstæðis-
bragganum, sællar minningar.
Er ekki séð fyrir endann á þeirri
gullmölun.
jy/Jaður, sem hefur jafnmörg
járn 1 eldinum, á ekki marg
ar frístundir, ekki sízt meðan
fyrirtækin, sem hann starfar við
eru nánast í uppbyggingu eða
verið að endurskipuleggja þau.
„Maður hefur varla tíma til að
lesa blöðin. En I þeim fáu tóm-
stundum, sem til verða, er mað-
ur aðeins KR-ingur,“ segir Þór-
ir. Frá þvi hann var 12 ára gam-
all hefur Þórir verið mikill á-
hugamaður um skíðaíþróttina.
Hann var um tlma meðal
fremstu skíðamanna landsins, ís
landsmeistari í svigi, og var I
hópi fyrstu íslendinga tii að
eftir Ásmund Einarsson
taka þátt í Vetrarólympíuleikun-
um, það var árið 1948. Eftir að
Þórir hætti keppni, hefur hann
starfað ötullega í stjórn skíða-
deildar KR, og er formaður henn
ar. En þar með er Þórir ekki
hættur keppni, heldur tók hann
hana upp á öðrum vettvangi,
í badminton. Þar tókst honum
að verða íslandsmeistari bæði í
tvenndarkeppni og tviliðaleik
karla. Líf Þóris hefur því verið
stöðug keppni, á sviði Iþrótta
og kaupsýslu. Nú stundar Þórir
badminton reglulega á vetrum,
tvisvar f viku, en iðkar sklða-
íþróttina á sumrin. Þegar tæki-
færi gefst, tengir hann hraðbát-
inn sinn, sem stendur á vagni,
aftan I bifreið og ekur þangað
sem rýmið er nóg, út í Skerja-
fjörð eða austur að Þingvalla-
vatni og hvílir sig á sjóskíðun-
um. Hann hefur fengið talsverða
æfingu á sjóskíðum, eins og sjá
má af því að hann fer aldrei á
tveimur skíðum og lætur sér
nægja að renna aðeins á einu
skíði. „Það er ekkert spennandi
að renna á tveimur sklðum, eftir
að maður hefur komizt upp á
lagið með eitt skíði“.
Tjegar talað er við Þóri, má
” strax greina að hann telur
sig hafa reynt meira og lært
meira á skíðum en I viðskipta-
lífinu, reyndar talað I vissum
skilningi, sem skýrist með þess-
um orðum hans: „Mér finnst
stundum eins og ég hafi lifað
ævintýralegra lífi á sklðum en
sem kaupsýslumaður. Eftir að
hafa verið sendur til keppni I
Ölpunum og orðið að renna á
skíðum úr þrjú þúsund metra
hæð í erfiðu landslagi, án þess
að hafa nægilega æfingu, kunn-
áttu og reynslu, finnst mér eins
og ekkert vandamál eða aðsteðj-
an hætta jafnist á við það.
Brautirnar voru ekkert vanda-
mál fyrir Mið-Evrópumennina,
sem eru aldir upp í þeim. En
þegar við keppum í brautum
sem þessum, er á takmörkun-
um að við þolum þær. Þess
vegna verðum við að taka á
öllu því, sem við eigum. Það
þýðir ekki að kalla á mömrnu",
bætir Þórir við.
Tfiginkona Þóris er Hanna
Felixdóttir, Reykvlkingur.
Þau búa undir þaki á þriðju
hæð í snoturri og rúmgóðri ibúð,
en þaðan sést vitt yfir borgina
og út á flóann. Þórir er land-
fræðilega séð ekki Iengur Vest-
urbæingur, þar sem íbúðin stend
ur I Austurbænum. En rætur
hans liggja hins vegar þangað
og þær verða ekki rifnar upp,
eins og sjá má á starfi hans
fyrir KR og heyra má á því,
hvernig hann talar um gamla
góða Vesturbæinga. Hann unir
sér samt vel í Austurbænum,
eyðir hinum fáu frítlmum sínum
heima við lestur góðra bóka og
hefur einkum dálæti á ljóðum.
Skáldið frá Fagraskógi og
Steinn Steinarr eru hans eftir-
lætisskáld.
„Mig hryllir við þeirri tilhugs-
1 A un að sjónvarpið verði
landlægt", segir Þórir. „Þá er
hætt við því að maður verði
háður því eins og aðrir. Þær fáu
frístundir sem maður hefur verð
ur þá eytt fyrir framan sjón-
varpið 1 þeirri mynd sem það
er nú, f stað bókalesturs. Þvl
hlýtur að fylgja andlegur doði.
Þá verðum við allir nashyming-
_ _«í
ar .