Vísir - 23.07.1963, Blaðsíða 15

V í SIR . Þriðjudagur 23. júlí 1963.
?5
að trufla hann. Hún sú að tillit
augna hans var heiftarlegt. Hvern-
ig mundi hún geta sannfært hann
um, að hún átti enga sök á því,
sem gerzt hafði?
— Þú verður að gera þér grein
fyrir, að John er svo æstur og
taugaveiklaður, að hann er að bug-
ast —- hann veit ekki hvað hann
gerir...
— Jú, hann veit bað vel. En veizt
þú hvað þú ert að gera? Sleppum
þvf, að hann er eiginmaður systur
þinnar, það lítur út fyrir að bú
hafir gleymt, að þú sjálf ert bundin.
— Ég hef ekki gleymt því.
— Nei — þú heldur víst að ég
sé einhver aulabárður?
— Nick. hlustaðu á mig ...
— Ég hef hlustað á þig nógu
lengi. Þú ert slyng að bera fram
afsakanir. en í þetta skinti gaenar
þér það ekki.
Hann greip harkalega um axlir
hennar, svo að hún sárkenndi til.
— Hiónaband okkar var kannski
bara formsatriði, en meðan ég er
í þessu Iandi og þú berð mitt nafn
þoli ég ekki að þú örvir aðra menn
til ástleitni við þig.
— Þú vogar þér, æpti Blanche
æf af reiði, og mundi hafa slegið
hann utan undir, ef hann hefði ekki
haldið henni í járngreipum.
— Það var heimskulegt af þér,
hvæsti hann.
— Hrotti. slepptu mér!
Hann gerði það, — henni til undr
unar, og hún hrökklaðist upp að
veggnum. Hún sárkenndi til.
— Ég lem þig ekki, ef þú hagar
þér skikkanlega, en ef ... gerðu
þér Ijóst, að ég ætlast til þess, þótt
hjónaband okkar...
— Er það í rauninni löglegt
hjónaband? spurði hún kuldalega.
— Þú munt komast að raun um
bað, ef þú hegðar þér ekki sæmi-
lega. Ég sætti mig ekki við, að þú
daðrir við Marsden eða neinn ann-
an. Hann hefur slíku hlutverki að
gegna, að ekkert rná koma fyrir,
sem verði til þess að trufla hann.
— Ég mun að minnsta kosti ekki
reyna til þess. Þú hlýtur að ætla
mig litlum mannkostum búna, ef ég
leyfði eiginmanni systur minnar að
revna að koma sér í miúkinn hjá
mér.
— En bú elskar hann ekki.
— Nei, ég elska hann ekki og hef
aldrei gert bað Os bað sagðirðu
siálfur eftir að — eftir ^ð við
höfðum verið sefin saman.
Hún varð að bagna sökum þess
hve skiálfröddnð Vu'in var en brátt
eat hún haldið áfram:
— Vertu alveg óhræddur F.g skal
gera allt sem í mínu valdi stendur
til bess að balda .Tohr1 ' v-^fil(icrri
fjarlægð. Ég held, að hann hljóti
að iðrast nú þegar framkomu sinn-
ar. Hann er greinilega mjög slæm-
ur á taugum. Ef Dorothy hefði
fengið að koma hingað hefði þetta
ekki komið fyrir.
— Það er nóg, að hér sé ein
kona, sagði Petrov — það er sann-
ast að segja einni of mikið. Gott
og vel, ég skal taka orð þín trú-
anleg. En bregðist það mun ég gera
það, sem ég sagði.
— Og þú heldur, að John mundi
horfa á það aðgerðalaus?
— Hann gæti ekkert gert, —
ég hef ráðið við stærri og sterk-
ari menn en hann, og ég mundi
heldur ekki leiða hann sem vitni.
— Ég hefði kannski átt að vita,
sagði hún dapurlega, að þú mundir
ekki geta eða vilja fara aðra leið
til þess að njóta virðinga en að
beita valdi á hrottalegan hátt.
Hún var nú staðráðin á að láta
ekk; bugast. Það væri of auðmýkj-
andi. Gráta skyldi hún ekki. Og
hún leit snöggt undan.
Hann snert hlýlega við öxl henn
ar.
— Við skulum gleyma þessu. Ég
sagði, að ég skyldi taka orð þín
trúanleg. Marsden hagaði sér eins
og asni. Þegar hlutverki hans hér
er lokið, þarft þú ekki að vera
framar í nánlægð hans. En þér mun
leiðast — hér eru ekki bækur eða
neitt.
— Ef þú gætir útvegað mér nál
og þráð, gæti ég gert við fötin
ykkar,.ng ég held, aþ ég geti fram
reitt góðan mat —I jáfrivel 'gerF
dósamat lystilegan.
— Gott og vel. Taktu þetta að
þér. Þernan annast uppþvott, og
viljirðu að hún þvoi eitthvað fyrir
þig, skal ég fara með það til
hennar.
— Getur hún ekki komið sjálf
eftir því?
— Ég vil helzt ekki, að neitt
samband sé ykkar í milli.
— Þú treystir mér ekki, sagði
Blanche, en hvað get ég gert —
eða hún?
— Þótt furðulegt sé, treysti ég
þér, en ég er ekki öruggur að
því er þernuna varðar.
— O, en hún bjargaði lífi mínu.
— Kannski.
— Og hún dáði Blásóley. Hug-
leiddu. að hún vildi fara, þrátt fyr
ir áhættuna. og reyna að komast
að raun um hvort Blásóley mundi
hafa komizt undan. Hermennirnir
voru ekki fiarri er við vorum að
flýja — og hún hefði getað svikið
mig í hendur beirra.
— Glevmdn bví, sem ég sagði,
svaraðí hann eekk að skáp og
fóV ór i-'onnrn b-Ul" nn bálft brauð.
— Komdu, við skulum fá okkur
að borða. Og svo verðurðu að
leggja þig. Ég skal útbúa eins kon-
ar hlíf til þess að hafa fyrir fram-
an rúmið þitt.
III.
Fimm dögum seinna sagði Petrov
við Blanche, að hann yrði að vera
fjarverandi áríðandi erinda tvo sól
arhringa.
— Marsden verður starfandi hér
áfram. bætti hann við. Það sem
hann er að gera hér er erfiðara
og tekur meiri tíma en gert var
ráð fyrir. Ég vona þó, að hann
hafi lokið því, er ég kem til baka.
Ég var tilneyddur að tala við hann
um bað sem gerðist ykkar í milli,
og ég hygg, að bp verðir ekki
fyrir neinni áleitni.
— En — ef það kæmu nú her-
menn? spurði hún hrædd — eða
erindrekar leynilögreglunnar.
— Það kemur ekki til þess, —
þú getur verið örugg hér.
— Þú hefur sagt það einu sinni
áður, og það brást.
— Það kom ekkert fyrir þig.
— Já — en Blásóley, sagði hún
titrandi röddu.
— Tveir sólarhringar líða fljótt,
svaraði Petrov, ég verð kominn
aftur áður en þú veizt af.
— Stutt stund getur verið eins
og heil eilífð, þegar maður er
einn.
— En þú mdtt ekki vera hrædd.
Ég veit. að mikið hefur verið á þig
lagt, en þú mátt ekki einblína á
það. Þú færð nóg af fatnaði til
viðgerðar, svo að þú getur verið
önnum kafin. Og ég skal fá einn
af mönnum Changs til þess að vera
hér og vera lífvörður þinn meðan
ég er fjarverandi. Reyndu nú að
brosa framan í mig og ég skal
reyna að koma með eitthvað handa
bér að lesa.
— Ég vildi að þú þyrftir ekki
að fara, sagði hún án þess að geta
haldið aftur af orðunum, og tillit
augna hennar kom upp um tilfinn-
ingar hennar.
Petrov þótti leitt að verða að
koma eins fram við hana og hann
hafði verið tilneyddur stundum —
og hann hafði helzt viljað sýna
henni fullan trúnað, en það gat
hann ekki. Marsden var nógu erf-
iður viðfangs. Hann virtist geta
bugast algerlega þá og þegar. Og
hann vissi, að það var í rauninni
ábyrgðarhluti að skilja hann eftir
einan í tvo sólarhringa, og ekki
hefði hætt á það ef hann hefði
ekki getað treyst á Chang, að sjá
um að allt gengi sinn gang.
— Ég vildi geta tekið þig með,
en það er ekki hægt sagði hann í
léttum tón. Ég þarf nauðsynlega,
að hitta háttsetta persónu, sem ég
vona, að þú hittir aldrei.
— Áttu við með þessu, að þú
ért í hættu?
— Alls ekki, sagði hann, þótt
'iann vissi, að hann hætti á allt
með að fara á fund þessa manns,
en hitt vissi hann, að ef hann væri
nógu kaldur og ákveðinn gæti allt
farið vel, og til þess hafði það
aldrei skeikað, að honum hafði tek-
izt að koma sínu fram við háttsetta
foringja bæði sovézka og kín-
verska.
Hann þrýsti henni að sér sem
snöggvast.
— Nú skaltu ekki ala neinar á-
hyggjur, sagði hann.
— Ég skal reyna.
— Vel mælt og þegar ég kem
aftur þarf ég ekki að fara með þig
öllu Iengur sem fanga. Við verðum
svo saman að hætta á mikið —
en við verðum saman.
— Það skiptir mig ekki miklu —
og það kann að líta einkennilega út
eftir framkomu þína við mig vegna
þess, að John kom svona fram —
en ég er alltaf öruggari hjá þér.
Já, ég held ég gæti sætt mig við
örlög Blásóleyjar. ef þú hefðir verið
þar.
Hann gat ekki varist því að á-
lykta, að þessi stúlka elskaði hann
og treysti honum, en hann harm-
aði að tilfinningum hennar skyldi
vera svona varið, því að horfurnar
á, að þau gætu nokkurn tíma Iifað
saman í hamingjusömu hjónabandi
voru sannarlega engar. Hann varð
að gegna því hlutverki, sem honum
hafði verið falið, — og er hann
væri búinn að koma henni örugg-
lega úr Iandi mundi hún gleyma
honum er frá liði, en jafnframt
gerði hann sér ljóst, að Blanche
hafði kveikt eld í hans huga, er
seint myndi slokkna.
Hann beygði sig niður og kyssti
hana á ennið.
— Vertu sæl, Blanche litla, vertu
sem mest innan húss — og ef þú
verður hrædd einhverra hluta
vegna kallarðu á Sing, sem verður
á verði við dyrnar og kemur, þegar
kallað er — bregzt ekki. Hann hef-
hún varð að vera þarna án Petrovs
— Vertu sæll, sagði hún og gekk
á eftir honum fram í dyragættina
og horfði á eftir honum.
— Hún fór svo að bæta föt. Sing
var á verði fyrir dyrum úti og hún
veitti honum athygli, án þess að
veita því eftirtekt. Hann var hrotta
Iegur á svip við fyrstu sýn, en við
nánari athugun komst hún að þeirri
niðurstöðu, að ekkert illt væri I
svip hans. Hann bar byssu og hafði
hníf í belti.
Hugur hennar hvarf til Blásól-
eyjar 0 hún hugsaði um í hverju’
starf Johns mundi vera fólgið.
Henni flaug í hug, að reyna að
komast að því, til þess jafnframt
að fá hugmynd um hvers vegna
hún varð að vera þarna án Perovs
í tvo sólarhringa. Tveir sólarhring-
ar voru ekki langur tími, það var
T
A
R
Z
n □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □ □
° Hárgreiðslustof an
nHÁTÚNI 6, sími 15493.
□
E3
Í3---------------------
a
^Hárgreiðslustofan
§S Ó L E Y
^SóIvallagötu 72.
h
□ Sími 14853.
ra________________________
3
□Hárgreiðslustofan
gPIROLA
□ Grettisgötu 31, sími 14787.
Q_________________________
□
□ 'lárgreiðslustofa
I3V ESTURBÆJAR
□ Grenimel 9, sími 19218.
a —.......................
□
P Hárgreiðslustof a
□ AUSTURBÆJAR
□
□
C
□
□
(María Guðmundsdóttir)
gt__________________
QÉaugaveg 13, sími 14656.
SjNuddstofa á sama stað.
Ú--------------------—
sa
□ Hárgreiðslu- og snyrtistofa
qSTEINU og DÓDÓ
QLaugaveg 18. 3. hæð (lyfta).
nSími 24616.
□
□
D
□
-E3
E3
Q
Q
D
Q
Ks
-c
a
a
a
a
c
ú
o
□
□
□
Cl
□
□
D
Q
□
D
u Q
gHárgreiðslustofan a
□Hverfisgötu 37, (horni Klappar-§
gstígs og Hverfisgötu). GjöriðD
qsvo vel og gangið inn. Engarg
^sérstakar pantanir, úrgreiðslur. D
y___________________________d
d a
dPERMA, Garðsenda 21, simÍQ
§33968 — Hárgreiðslu og snyrti-D
□stofa. p
□---------------------------Q
D Q
§Dömu, hárgreiðsla við allra hæfig
DTJARNARSTOFAN, □
prjarnargötu 10, Vonarstrætis-
Sími 14662.
Hárgreiðslustofan

Símí 12614
Þyrilvængjan er tilbúin til flugs hjúkrunarkonu til sjúkrahússins
,neð Jones flugmann og Naomi I Mombuzzix.
Bíðið ég gleymdi einu.
Þetta terðu fyrir að bjarga lífi
mlnu, stóri myndarlegi maður.
□ □□□□□□DaDDDDDDniJDDDDD
Bílakjör
Nýir bílar,
Commer Cope St.
8IFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12 Símar 13660,
14475 og 36598
kr. 990,00