Vísir - 02.09.1963, Síða 8

8
ii 11 iiiiTnrBir—w—rr
Útgefandi: Blaðaútgáfan VÍSIR.
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 70 krónur á mánuði.
I lausasölu 5 kr. eint. — Sími 11660 (5 línur).
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Óháðir dómstólar
Kommúnistar hafa undarlegar hugmyndir um rétt-
arfar.
Þjóðviljinn ræðst mjög að ríkisstjórninni fyrir það
að hún hafi sleppt togaranum Milwood úr haldi, eins
og blaðið orðar það. Sannleikurinn er auðvitað sá, að
það var ekki ríkisstjórnin sem sleppti togaranum, held-
ur Sakadómur Reykjavíkur með úrskurði 28. ágúst. Lá
fyrir dóminum krafa þess efnis frá umboðsmanni tog-
arans, að honum yrði sleppt gegn hæfilegri banka-
tryggingu að mati dómsins.
Hér setur því kommúnistablaðið Sakadóm Reykja-
víkur og ríkisstjórnina algjörlega undir sama hatt- Það
er í samræmi við hugmyndir kommúnista um réttar-
far. í kommúnistaríkjunum eru dómstólamir ósjálf-
stæðir erindrekar ríkisvaldsins og taka við skipunum
frá hinum pólitísku valdhöfum. Þeir em aðeins einn
angi kommúnistaflokksins, sem með völdin fer án um-
boðs frá þjóðinni.
f réttarríkjum em dómstólarnir hins vegar sjálf-
stæðir og láta sig engu varða fyrirmæli ríkisstjóma
fremur en annarra aðila. Þeir kveða upp sína dóma á
grundvelli þeirra lagaraka, sem fyrir liggja hverju
sinni. Þannig er það á íslandi, því sem betur fer bú-
um við íslendingar við réttarríki. Og vonandi verður
það aldrei öðruvísi á þessu landi.
En í áróðursvímunni gleyma íslenzkir kommúnistar
þessari staðreynd. Það er vísbending um hvemig rétt-
arfarið á íslandi yrði ef þeir næðu nokkm sinni völd-
um.
Ur skugga haftanna
Það er eftirtektarvert hve illa andstæðingum Sjálf-
stæðisflokksins er við frelsi til framkvæmda og at-
hafna.
Allir minnast hamlanna, sem vinstri stjómin hugð-
ist setja á eigið húsnæði landsmanna. Áður en núver-
andi ríkisstjórn tók við völdum, var nær öll verzlun
landsins ófrjáls, háð leyfum og höftum. Ferðalangar
til útlanda þurftu oft að hætta við för sína eða breyta
henni vegna þess að gjaldeyrishömlur vom þá strang-
ar. Og alls kyns verðlagshöft hafa verið mjög vinsæl
hjá andstæðingum Sjálfstæðisflokksins og em það
reyndar enn-
ÖII eru þessi höft óheilbrigð og eiga aðeins rétt á
sér á neyðartímum. En því hafa andstæðingar Sjálf-
stæðismanna gleymt. Þeir gerðu höftin og hömlurnar
að aðalatriðum og þrjóskuðust við að breyta þeim,
þótt aðstæðurnar breyttust. Og það var þannig komið,
að fjölmargir voru famir að telja haftaþjóðfélagið sjálf-
sagt og eðlilegt, vegna þess hve lengi þau höfðu varað.
Sem betur fer hefur orðið breyting á þessu. Athafna-
frelsið fær nú aftur að njóta sín. Og í kjölfar þess hefur
velmegunin fylgt.
V f S í R . mánudagur 2. cení. 19C3.

Kona Fellin, annars námumamnsms, sem bjargað hefur verið, kyssir mann sirni í gleði simri.
Tekst að bjarga þriðja
manninum úr námunni
Einhver hræðilegustu
slys, sem eiga sér stað,
eru þegar námur hrynja
eða lokast með þeim af-
leiðingum að námamenn
einn eða fleiri lokast
niðri í göngunum og láta
þar lífið, án þess að
nokkurri björgun verði
við komið. Bíður þess-
ara manna oftast óhugn-
anlegur dauðdagi, eins
t
í síðustu viku skeði það í
Utah í Bandaríkjunum, að náma
hrundi með þeim afleiðingum,
að þrír menn lokuðust niðri.
Dagarnir liðu einn af öðrum og
ekkert var Ifklegra en að þeir
----—.... ..... ...... ■ ■■ (
Héraðsmót að
Reykjanesi
Héraðsmót Sjálfstæðismanna í
-Norður-ísafjarðarsýslu var haldið
jað Reykjanesi síðastl. sunnudag.
/ Mótið var fjölsótt og fór mjög
•vel fram. Samkomuna setti og
Jstjórnaði síðan Baldur Bjarnason,
.bóndi, Vigur, Dagskráin hófst með
leinsöng Guðmundar Guðjónssonar,
• ióperusöngvara, undirleik annaðist
jSkúli Haildórsson, póanóleikari.
' '|ÞvI næst flutti Jónas G. Rafnar,
‘aiþingismaður ræðu. Að lokinni
’.ræðu Jónasar söng Guðmundur
Guðjónsson nokkur lög. Þá flutti
jMatthías Bjarnason, alþingismaður
■ ræðu. Síðast á dagskránni var
fljgamanþáttur, er þeir fluttu leikar-
arnir Árni Tryggvason og Jón
- |Sigurbjörnsson. Ræðumönnum og
listamönnum var mjög vel tekið
af áheyrendum. Mótinu lauk svo
með dansleik.
og hægt er að ímynda
sér.
mundu grafast lifandi án þess
að nokkur fengi að gert. Með
þrautseigju og hugviti björgun-
armanna tókst þó að lokum að
koma niður í námuna lítilli lyftu
14 dögum eftir að náman lok-
aðist. Tveimur hefur þegar ver-
Henry Hhome.
ið bjargað, en sá þriðji var niðri
samkvæmt síðustu fréttum, yf-
irgefinn, hungraður og umlukt-
ur grúfandi myrkri
Annar félaga hans, Davey
Fellin, hefur boðizt til að fara
niður og bjarga honum. „Ég
verð að gera allt mitt til að
bjarga honum“, sagði Fellin við
konu sína, strax eftir að hann
hafði verið ferjaður upp á yfir-
borð jarðar, neðan úr gröf sinni,
400 metrum neðar. Sá sem eftir
er niðri, Louis Bova, var ekki
á sama stað og hinir tveir, þeg-
ar náman hrundi. Allar tilraunir
til að bjarga honum hafa hingað
til mistekizt.
ÖIl bandaríska þjóðin hefur
fylgzt með björgunarstarfinu.
Það var mikill fögnuður þar í
landi, þegar það tókst að bjarga
þeim Feliin og Henry Thorne,
hinum námamanninum. Thorne
var á undan upp, eins og allir
höfðu gizkað á, því Fellin, sem
var verkstjóri í námunni, skip-
aði Thorne að fara á undan sér.
Thorne sagði þegar hann kom
upp: „Þetta var aldeilis reisa,
þegar ég spýtti tóbakinu, lenti
það strax á mér aftur". Gríðar-
leg fagnaðaróp heyrðust frá
mannfjöldanum í kring, þegar
Thorne birtist. Farið var rak-
leiðis með hann á sjúkrahús f
þyrilvængju.
V
Ferð Fellins upp á yfirborðið
tók álíka langan tíma og ferð
Thome, eða um 18 mínútur.
„Mér líður eins og í hæginda-
stólnum heima“, sagi Fellin á
leiðinni upp, og hann tók að
syngja við raust „She will be
coming round the mountain
when she comes“.
Einn björgunarmannanna kall
aði í hátalaranum niður til hans:
„Þú heldur að þú sért I ein-
hverjum ástargöngum þarna
niðri".
„Já, rétt er það. Þannig hefur
mér a .m. k. liðið meðan ég
hef verið niðri“.
Þegar flytja skyldi Fellin til
sjúkrahússins, neitaði hann að
fara nema prestur kæmi með,
„ef svo skyldi fara að ég logn-
aðist út af á leiðinni".
t
Á sjúkrahúsinu sáu þeir fjöl-
skyldur sínar aftur, og konur
þeirra grétu af fögnuði.
Thorne gæddi sér af mestu
lyst á hamborgara, bjór og
vindlum og læknar voru furðu
lostnir yfir líkamlegu ástandi
námumannanna tveggja. Þeir
munu samt áður dvelja á sjúkra
húsinu í nokkra daga til ör-
yggís.
Þeir segja svo frá, að þeir
hafi haldið á hvor öðrum hita,
með því að blása á bak hins.
Aðspurður um, hvað hann hafi
hugsað, þegar björgun var í
vændum, svaraði Thorne:
„Ég vissi alltaf að Guð al-
máttugur mundi bjarga okkur".
Þegar þeir ræddu við blaða-
menn, var Thorne enn f hjóla-
stól, og hann féll algjörlega
saman, grátandi mcðan á fund-
inum stóð.