Vísir - 10.10.1963, Blaðsíða 15

V í S IR . Fimmtudagur 10. október 1963.
15

Barbara fékk nú hugmynd,
sem hún hafði mikinn huga á að
framkvæma.
— Ef ég gæti sent bréf til
London. Ef einhver gæti hjálpað
mér að senda það. Hún leit
frá einum til annars og eftir
nokkra þögn sagði Harilaos:
— Eleni getur farið með það
til Orestes.
Barbara tók bréf og penna
fram úr tösku sinni.
Hún varð að skrifa Lindley,
en hvemig gat hún skrifað þann
ig að hann skildi alvöruna í
þessu öllu og hve mikið lægi við,
þannig að hann tæki sér strax
flugferð til Aþenu? Ef hann tryði
henni nú heldur ekki? Hún beit
í pennaskaftið eins og henni yrði
eitthvað rórra við það og með
óstyrkri hendi skrifaði hún
nokkrar sundurlausar setningar.
Tárin komu fram í augun á
henni er hún hugsaði til þess, að
ef .til vill myndi Lindley aðeins
hrista höfuðið og ekki skilja
eitt orð af því sem hún skrifaði.
En hún var of máttvana og
þreytt til að geta gert meira
og rétti því bréfið til Eleni. Hún
heyrði Harilaos ræða um bréfið
við Eleni og Christos en grúfði
sjálf andlitið niður í koddann.
Teppið, sem Eleni hafði lagt yfir
hana angaði af kindalykt og
kryddlykt, en henni fannst lykt-
in alls ekki vond. Hún veitti
henni visst öryggi. Að lokum
féll hún í djúpan, væran svefn.
★
Eleni fylgdi mönnunum tveim
ur út. Harilaos sagði við Christ-
os: — Gættu hennar-vel. Heimili
þitt er eini staðurinn, sem getur
bjargað henni úr mikilli hættu.
Eleni rak upp stór augu, en
engar svipbreytingar var að sjá
á Christos: — Hér kemur eng-
inn, var það eina sem hann
sagði.
Harilaos leit í átt til Eleni:
— þegir hún?
— Já, það mun ég gera, svar-
aði Eleni sár: — Frá hverjum
er hún að flýja?
— Þegiðu, sagði Christos reið
ur: — Okkur kemur það ekki
við. Þú átt bara að gæta hennar
vel.
Eleni fór að snökta en sagði
svo með fyrirlitningu: Hún sneri
bara á sér fótinn. Þegar bólgan
er farin getur hún gengið.
Harilaos tvísté og lyfti upp
hliðartöskunni sinni, sakouli.
Hann var órólegur yfir því að
þurfa að skilja þessa brezku
konu eftir þarna. Ef maðurinn
hennar hafði elt þau, kæmi hann
ef til vill til hennar áður en
hann, Harilaos, kæmi til baka
með múldýrið. Það var óhætt að
treysta Christos, og húsið hans
var mjög afskekkt. En orðrómur
inn, það var aldrei að vita nema
fréttin um hina horfnu konu
væri komin til bæjarins: -— Orð
rómurinn er fljótur í förum,
sagði hann. Ég ætla að fara nið
ur á krána og heyra hvort hann
er kominn til bæjarins.
—f'Á’ ég að kotna weð þér?
spurði Christos.
Harilaos hristi höfuðið: — Nei,
víktu ekki frá henni. Ef einhver
kemur skaltu segja, að Eleni sé
veik og það megi ekki hleypa
neinum inn. Han lyfti hendinni
í kveðjuskyni. — Ég kem aftur á
morgun.
★
Það var ekki löng leið niður
fjallið til bæjarins. Harilaos sá
tilsýndar þyrpingu hvítkalkaðra
húsa og hann gat einnig greint
litlu krána, þar sem bæjarbúar
söfnuðust saman að loknu dags-
verki og fengu sér einn bolla af
sterku kaffi eða vínglas. Hann
staðnæmdist og íhugaði, hvort
hann ætti að eyða hinum dýr-
mæta tíma í að koma við á
kránni til að athuga hvort frétt
in um hvarf konunnar hefði bor-
izt þangað. Allt í einu var sagt
að baki hans:
— Harilaos, hvað ertu að gera
hér?
— Stephanos. Harilaos sló á
öxl vinar síns. — Ertu á leið til
krárinnar? Hvaðan ertu að koma
— varstu í Tymbaki?
Stephanos hristi höfuðið: Nei,
ég var í Mires.
— Ég var líka í Mires, sagði
•Harilaos hægt, Ef Stephanos
hafði verið í Mires og hafði samt
ekki heyrt neitt, voru litlar lík
ur fyrir því, að fréttin væri
komin til bæjarins. Þá þyrfti
hann ekki að koma við á kránni.
— Komdu þá niður á krána,
sagði Stephanos.
En Harilaos hafði tekið á-
kvörðun: — Ég má ekki vera að
því í dag, Stephanos. Ég er á
leið til tengdasonar rníns svo að
ég þarf að flýta mér.
— Hafðu það eins og þú vilt.
Þú átt langa leið fyrir höndum,
Herete, Harilaos.
— Herete, Stephanos.
Þegar Harilaos hafði gengið
nokkurn spöl kallaði Stephanos
á eftir honum:
— Ef þú mætir vitlausu kon-
unni á leiðinni, þá skaltu stöðva
hana.
Harilaos snarstanzaði og
sneri sér við: — Vitlausu kon-
unni? endurtók hann undrandi.
— Já, hefurðu ekki heyrt um
hana? Það er ekki talað um ann-
að í Mires. Vitfirrt ensk kona er
á reiki hér um fjöllin. Maðurinn
hennar hefur heitið hverjum
þeim, sem nær henni, verðlaun-
um. Þúsund drachmer.
— Þú skalt nú fara varlega í
að trúa öllu því, sem þú heyrir
á markaðsdegi í Mires, sagði
Harilaos snöggt.
Dapur í bragði hélt hann á-
fram. Hann bölvaði hinum illu
forlagadísum, sem höfðu sent
Stephano til Mires, einmitt þenn
án'dag. Nú myndi fréttin þjóta
eins og eldur í sinu um allt hér-
aðið. Hann treysti Christos og
Eleni, en húsið þeirra lá hættu-
lega nærri bænum. Og hann
myndi sjálfur ekki koma þangað
fyrr en næsta morgun, og hvað
gat ekki gerzt á þeim tíma?
Harilaos herti gönguna. Nú
vissi hann að hann hafði rétt
fyrir sér. Enginn eiginmaður
sem elskaði konu sína myndi
heita þúsund drachmer þeim,
sem gæti klófest hana — eins
og hún væri hættulegur glæpa-
maður. Eiginmaður ensku kon-
unnar sóttist eftir lífi hennar, og
því miður voru margir fúsir til
að svikja hana fyrir þá þúsund
drachmer, serti heitið hafði ver-
ið. Hann varð að vera á undan
þeim, sem voru að leita hennar.
Harilaos hljóp síðasta spölinn
niður fjallið. Hann tók ekki eftir
„manninum, sem kom út úr skóg-
inum, staðnæmdist, og horfði á
eftir honum.
★
Snemma um morguninn vakti
Eleni Barböru og kom með skál
af yogourt handa henni. Súrt,
ferskt bragðið hressti Barböru
og henni fór að líða vel. Henni
var ekki eins illt í öklanum og
daginn áður og bólgan var eitt-
hvað farin að minnka. Henni
varð hugsað til Lindley og fór
að velta því fyrir sér, hvenær
hann gæti komið til Aþenu. —
Fyrst varð hann að fá bréfið
frá henni og svo — það hlaut
að taka að minnsta kosti fjóra
eða fimm daga. Og á þeim tíma
gat margt skeð. Hugsunin um
þetta skelfdi hana, og hún sett-
ist á rúmstokkinn og setti fæt-
uma varlega niður á gólfið. Það
var mjög sársaukafullt að stíga
í fæturna en hún píndi sig til
þess og tók nokkur skref yfir
gólfið.
— Kala, þér getið gengið aft-
ur. Harilaos var kominn og úti
fyrir húsinu sá Barbara glitta
í múldýrið. Hún varð svo glöð
yfir að sjá Harilaos að hún hefði
getað hlaupið í fang honum: —
Förum við strax af stað? spurði
hún áköf.
— Já, það er bezt. Þeir hafa
þegar heyrt um yður niðri í
bænum. Hefur nokkur séð yður
hér?
Barbara horfði skelfd á hann
og hristi höfuðið: — Nei, eng-
inn.
Harilaos virtist fyllilega á-
nægður. Barbara leit á Eleni og
hana langaði til að sýna henni
þakklæti sitt — en hvernig? Ó-
sjálfrátt tók hún hálsklútinn af
sér og rétti Eleni hann: — Eigðu
þetta, sagði hún.
Eleni rak upp stór augu og
hristi höfuðið, en Barbara næst-
um tróð honum upp á hana og
að lokum tók Eleni við honum.
bmb
16250 VINNINGAR!
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Haestu vinningar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar.
T
A
R
Z
A
N
Ef þið vitru töframenn getið
ekki komið ykkur saman um
hver á að vera foringi ykkar, þá
kannski viljið þið að vinur minn
captain Wildcat taki að sér for-
ystuna. Hann kann mörg töfra-
brögð sem notuð eru handan við
hið mikla haf. Við þekkjum ekki
þennan Wildcat, hrópar einn
þeirra. Ef hann hefur mikinn
töframátt, þá verðum við að
rannska það vel. Getur hann talað
við guðina? Nei nei hrópar annar.
Hann er ókunnugur. Og han talar
ekki mál okkar segir sá þriðji,
hann lítur heldur ekki út fyrir
að vera töframaður. Guðirnir
munu ekkj taka neitt mark á
slíkum manni.
— Efharisto, — kærar þakkir.
Hún þrýsti fallegum hálsklútn-
um upp að vanga sér og augu
hennar ljómuðu.
— Hún má ekki hafa hann á
sér, sagði Harilaos skyndilega,
Og þarna á mili baðkarsins og
ísskápsins finnið þér barinn, og
radio-grammofón-sjónvarpið.
HT
Þau hljóta að vera heima, það
er Ijós þarna uppi.
Taunus stadion ’60, 90 þús.
Plymouth ’58 stadion, til
greina kemur skuldabréf.
Benz ’55, diesel, góðir skil-
málar.
Rússajeppi ’59, blæja.
Simca ’62, sex manna.
Morris 1100 ’63.
ZePhyr ’62 og ’63.
Ford ’55 sex og átta cyl.
Auk þess hundruð alls
konar bifreiða.
SKÚLAGATA 55 — SI.MI 1581*
Crepe-bnrnahosur
Kr. 20,00
HAGKAUP
Miklatorgi