Vísir - 11.11.1963, Blaðsíða 15

15
VÍSIR . M.V-i
Œ8KSS!WB»Snsr .
'3ur II. nðvember 1962
——r:

•UiíM

Hann skrifaði nokkur orð á
miða, hringdi eftir þjóni og bað
hann fara með miðann í einka-
bústað yfirmanna leyniluögregl-
unnar.
— Herra de Gévry fær það
hlutverk að hafa rannsóknina
með höndum, en hann kemur
ekki fyrr en klukkan ellefu. Það
er bezt að við förum heim til
hans.
Herra de Gévry var um það bil
jafnaldri de Rodyl og góður vin-
ur hans. Þeir höfðu verið saman
í skóla og báðir lásu lög, og
hittust þeir oft, dómarinn og
staðgengill dómarans..
De Gévre átti heima í Seine-
götu. De Rodyl lét lögreglufull
trúann bíða í vagninum, meðan
hann fór inn í hús vinar síns.
— Það var gaman að sjá þig,
sagði hann, kemurðu sem vinur
eða embættismaður, sagði de
Gévry.
— Sem embættismaður.
— Ég hefði nú heldur viljað,
að þetta væri vinarheimsókn, en
hvers vegna kemurðu?
— Það er um flókið og alvar
legt mál að ræða, sem kemur
til þinna kasta sem dómari í af-
brotamálarétti að fást við.
— Manndráp — eða morð?
— Morð!
De Gévry færði sig í yfir-
frakka, stakk skjalatösku undir
handlegg sér og sagði:
— Ég er tilbúinn.
Þeir óku nú á fund yfirmanns
leynilögreglunnar og gerðu hon
um grein fyrir málinu.
, — Þið sjáið. að þetta er flókið
mál, sagði de Rodyl, þegar yfir-
maður leynilögreglunnar vissi nú
málavexti. Ég held. að þér ættuð
ao taka með tvo duglega leyni-
lögreglumenn.
— Ég vel Caseneuve — „Ljós-
orminn“, eins og hann er kall-
aður, og Robert Flogny.
— „Fýrspýtuna?"
— Já. ^eir eru vanir að vinna
saman.
VII
Yfirmaður leynilögreglunnar
gerði boð eftir ,,Ljósorminum“
og ,,Fýrspýtunni“ og voru þeir (
komnir í skrifstofu hans eftir1
nokkrar mínútur.
Ljósormurinn var um fertugt |
og var hár hans farið að grána,
hann var stuttklipptur, feitlaginn
í andliti og rjóður, ávallt vel rak-
aður. Augun voru ljósgræn og
eins og á einlægu flökti og
glampandi, og það var þess
vegna, sem hann fékk uppnefnið
„Ljósormurinn“. Hann var með-
almaður á hæð og talinn með
sterkustu mönnum.
„Fýrspýtan var honum ólík
ur. Hann var lítill og magur og
náði félaga sínum varla í öxl.
Hann var nokkuð gamall útlits
og var þó um fertugt eins og
Ljósormurinn. Það var eitt-
hvað sem minnti mann á hár-
beitta hnífsegg, er þeir horfðu á
hann. Var hann frekar veiklu-
legur að sjá, en hann var hraust
ur og brást aldrei — seiglan var
alveg ótrúleg.
Casaneuve var vanur að segja
um hann:
— Sá skratti gæti komizt gegn
um hurðarrifu.
Það kom fyrir, að Ljósormur-
inn rétti út handlegg sinn og lét
Fýrspýtuna standa á honum —
hann gerði það til að sýna
kraftana.
Og þeir voru óaðskiljanlegir
Ljósormurinn og Fýrspýtan —
kannske vegna þess, að þeir
voru ólíkir, — og „bættu hvor
annan upp“ eins og yfirmaður
þeirra sagði.
Og nú lagði allur hópurinn af
stað til lögreglustöðvarinnar og
var ekið greitt.
Herrar mínir, sagði stöðvar-
stjórinn, við komu þeirra, nú
skal ég fara með yður í vagninn,
þar sem líkið er. Opnaði hann
dyrnar þeim megin, sem líkið
var, en Ljósormurinn og Fýr-
spýtan opnuðu dyrnar á móti,
fóru inn um þær, og settust hvor
í sínu horni.
Yfirmaður leynilögreglunnar
spurði margs, meðal annars um
það, sem fundizt hefði í vösun-
um, er sýndi hver hann væri.
— Ég held sagði de Rodyl
barón, að réttast væri, áður en
hróflað er við líkinu, að reyna að
komast að hinu sanna um hvern
ig maðurinn var drepinn.
— Leyfið þér, að ég rannsaki
sárið?, spurði Ljósormurinn.
— Gerið þér svo vel.
Það glitti í hin grænu augu
Ljósormsins í hálfdimmum klef-
anum. Hann athugaði ferðavoð-
irnar og sagði:
— Ég bið ykkur að athuga,
herrar mínir, hvernig þessum
voðum er fyrir komið. Hinn
myrti hefir auðsæilega ekki get-
að komið þeim fyrir svona, held
ur morðinginn — í þeim tilgangi
að leyna því í lengstu lög, að
morð hefði verið framið.
Það er augljóst mál, sagði dóm
arinn.
Ljósormurinn vafði nú saman
voðunum og kastaði þeim á
brautarpallinn.
— Við athugum þær nánar
síðar, sagði hann.
Þegar nú voðunum hafði verið
svipt af hinum myrta sást að
fötin voru blóðstorkin, og lög-
reglufulltrúinn rak ósjálfrátt upp
vein, er hann sá hnífinn í kafi
í brjósti mannsins.
— Það er sannarlega kaldrifj-
aður náungi, þessi morðingi,
sagði hann, hann hefir skilið
hnífinn eftir í sárinu — eða
hefir hann gleymt honum. Hann
hefir fráleitt verið skjálfhentur.
Sjáið, herrar mínir . . .
De Rodyl spurði nú um lækn
isskoðun og hvort læknirinn,
sem hana hefði framkvæmt væri
þarna enn. Stöðvarstjórinn kvað
svo vera og steig nú læknirinn
fram og bað dr. Rodyl hann, að
kippa hnífnum úr sárinu. Lækn-
irinn steig upp í vagninn og
gerði sem honum hafði verið
boðið.
— Já, hann hefir sannarlega
verið kaldrifjaður, sagði hann —
rekið hnífinn beint í hjartastað
í einu átaki.
— Líklega getum við dregið
þá ályktun af þessu, að morð-
inginn hafi verið býsna lengi í
klefanum, — sennilega beðið þar
til fórnardýrið sofnaði.
— Það er augljóst mál, svar-
aði læknirinn.
— Hve langt er um liðið frá
því hann lézt?
— Það kemur væntanlega í
ljós við frekari líkskoðun.
— Maðurinn hefir sjálfsagt
beðið bana þegar.
— Já, eins og eldingu hafi
lostið niður. Hann hefir ekki
einu sinni getað rekið upp vein.
Hann hefir farið alveg rólegur
yfir landamæri svefns og dauða.
Læknirinn hélt á morðvopninu
í hendinni.
(tflf'l

hrinounum.
Veggfesfðng
Loftfesting
Mælum upi
Sefjum upp
5JMI 137-4 3
u I fsíDARGOTU 25
Töframennrnir falla hver um
annan þveran, en Joe heldur
miskunnarlaust áfram að skióta,
þangað til enginn þeirra er uppi-
standandi lengur. Á meðan ham-
ast Tarzan við að ekera sig laus-
an, og þegar hann er búinn að
því, stekkur hann tii Joes vinar
síns, sem þegar hefur lagt alla
illyirkjana að velli. Það munaði
ekki miklu að töframennirnir
gætu drepið okkur, segir Tarzan
við vin sinn. Þetta var vel gert
hjá þér. Það er sem ég segi,
svarar Joe. Maður áaldrei að fara
að sofa án vélbyssunnar sinnar.
— Má ég athuga hm'finn, lækn
ir?, spurði Ljósormurinn.
— Gerið þér svo vel.
— Alveg nýr hnífur, vafalaust
keyptur til þess að fremja þenn
an verknað. Þetta bæti reynzt
mikilvægt atriði, en það athug-
um við nánar síðar.
> Hárgreiðslustofan
HÁTCNI 6, simi 15493.
' Hárgreiðslustofan
S Ó L E V
| Sólvallagötu 72.
I Sími 14853.
' Hárgreiðslustofan
IPIROLA
| Grettisgötu 31, slmi 14787.
1 Hárgreiðslustofa
IVESTURBÆJAB
I Grenimel 9, simi 19218.
| Hárgreiðslustofa
lAUSTURBÆJAR
> (María Guðmundsdóttir)
' Laugaveg 13, sími 14656.
I Nuddstofa á sama stað.
i Hárgreiðslu- og snyrtistofa
, STEINU og DÓDÓ
Laugaveg 18 3 hæð (lyfta).
1 Sími 24616
1 Hárgreiðslustofan
1 Hverfisgötu 37, (horni Klappar-
I stigs og Hverfisgötu) Gjörið
svo vei og gangið inn Engar
sérstakar pantanir úrgreiðslur
P E R M A, Garðsenda 21, simi
^ 33968 — Hárgreiðslu og snyrti-
' stofa.
I Dömu, hárgreiðsia við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Fjarnargötu 10, Vonarstrætis
megin Simi 14662
Hárgreiðslustofan
Háaleitisbraut 20 Sími 12614
MEGRUNARNUDD.
Dömur athugið. Get bætt við ,
. mig nokkrum konum í megrun-
arnudd. Snyrtistofa Guðbjargar 1
I Guðmundsdóttur, Laugavegi 19,
| sími 12274.
Hvítar
drengjaskyrtur |
ór prjónanælosi
Miklatorgi