Vísir - 22.11.1963, Qupperneq 15

V í SIR . Föstudagur 22. nóvember 1963.
ntn—-j.
J.-4U,
reynslu minni — það mun verða
yður til mikillar gleði síðar í líf-
inu. Vakið yfir barni yðar, en
hreki Jacques Bernier burt dótt-
ur sína, sem er hjónabandsbarn,
— hvílík kaldhæðni örlaganna.
Þá yrði hefnt móður minnar og
mín. —
Cecile hafði hlustað á hana
eins og lömuð og nú hörfaði hún
undan og sagði eins og ótta-
slegin.
— Eruð þér systir mín?
— Já, ég er systir yðar. Mér
finnst fegurðarljómi yfir þeirri
hefnd, sem ég hlýt. Aldrei gat
mér dottið í hug, að hún yrði svo
fullkomin. Hjónabandsdóttirin,
sem vakað hafði verið yfir, notið
ástar og umhyggju, varð þá fyrir
hinu sama, og lausaleiksdóttir-
in. Og hún vakti yfir barni sínu
með ást og umhyggju, en hin
vildi drepa sitt barn í móðurlífi.
Hvað segir þér nú, Cecile Bern-
ier, — systir mín?
Cecile gat ekkert sagt í sorg
sinni og niðurlægingu.
— Þér skuluð gera það, sem
ég gerði, sagði Angela heiftar-
lega — ég — ég skipa yður það.
Hún gekk á undan og vísaði
henni út. Og Cecile gekk óstyrk
um skrefum frá húsi hennar.
Hún æflaðþ varla að komast
heim, svo óstyrk var hún. Birg-
itta hafði beðið hennar. Hún
varð óttaslegin, er hún sá hvern-
ig hún leit út og spurði hvað
væri að. Cecile eyddi því, kvaðst
vera lasin, en hún skyldi engar
áhyggjur hafa, og sagði henni að
fara að hátta.
Hún lokaði sig inni í svefn-
herbergi sínu, líkamlega og sál-
arlega lömuð.
Hún kastaði sér í öllum föt-
unum á rúm sitt.
Hún hugsaði með skelfingu
um það, sem framundan væri.
Nú vissi þessi kona, systir henn-
ar, um smán hennar. Og faðir
hennar kæmi eftir tvo daga. Hún
gæti ekki lengi leynt hann hinu
sanna og hvað myndi þá gerast.
Hún hugsaði með hatri til barns-
ins, sem hún bar undir brjósti,
— hugsaði á þá leið, að barnið
myndi eyðileggja allt fyrir henni,
nú, er hún væri rík og gæti gert
allt, sem hún vildi. Og hún hugs
aði áfram: kannske faðir minn
verði gripinn æði og reyni að
drepa mig eða reka mig á dyr,
en með hvaða rétti? Ég gæti
svarað honum fullum hálsi og
sagt honum, að sjálfur hefði
hann svikið sína eigin dóttur. Ég
skal ekki bugast. Ég skal berj-
ast — hnakkakert.
Þessi heitstrenging gaf henni
krafta á ný. Hún þreif af sér
hattinn og henti handskjólinu
i frá sér, og varð þá hugsað til
| vasabókarinnar og peninganna,
| og varð mikið um, er hún fann
hvorugt, en hún komst að þeirri
niðurstöðu, að vasabókin hefði
dottið úr handskjólinu, er hún
var hjá „þessari Angelu“ — hún
I mundi senda henni hana. Raun-
, ar skipti ekki miklu um þetta.
! Hún hafði nóga peninga og faðir
hennar kæmi heim með gnægð
| fjár. Og svo var þetta bréf —
i en hverju skipti það?
j Hún' var furðu róleg orðin,
: enda sannleikurinn sá, að ábyrgð
I arleysi var eitt höfuðeinkenni
jþessarar fögru stúlku.
Hún lagðist til svefns or sofn
aði vært.
XI”
. .i'ic. tiÖiaJS:
Þegar Angelo Paröli Hafði
fundið litlu vasabókina fór hann
heim tii sín, en hann átti heima
í húsi við Brochant götuna. —
Hann var ekki vanur að koma
svo snemma heim, og konan, er
var húsvörður, kom úr herbergi
sínu, og spurði hvort hann væri
lasinn, — hann væri ekki vanur
að koma heim fyrr en að áliðinni
nóttu.
Hann kvaðst vera vel frískur.
— Jæja, það var annars gott,
að þér komuð snemma heim,
því að ég þarf að tala við yður.
— Vitanlega um ógoldna húsa
leigu.
— Já, húseigandinn var hérna
í dag. Setjið yður nú í hans
spor — húseigendur verða líka
að lifa. Hann sagði, að ef þér
greidduð ekki áfallna leigu yrði
hann að losa sig við yður — og
selja húsgögnin yðar upp í skuld
ina.
Paroli hló.
— Hann græddi ekki mikið á
því, ég skulda þrjá ársfjórðunga
og húsgögnin eru lítils virði.
—• Nei, en hann græddi í öllu
falli það á því, að fá aðra leigj-
endur - skilvísa leigjendur. Hvað
á ég að segja honum?
— Að ég muni borga upp í
topp.
— Þér hafið oft lofað slíku.
— Já, en í þetta skipti ætla
] ég að standa við það — ég skal
I vera búinn að greiða þetta fyrir
8. janúar — hvernig sem allt
! velkist.
Herbergi hans var undir súð.
Hann staulaðist upp þunglama-
lega, opnaði kytru sína, og
; kvejkti á kerti er inn kom, en
j það var í gömlum kertastjaka úr
! kopar. Herbergið var óvistlegt-
j Þar var rúm úr valhnotuviði,
farið að láta á sjá, og lökin í
því höfðu víst einu sinni verið
hvít, og þarna var lélegt nátt-
borð og kommóða og þrír stólar.
Kalt var í herberginu, en því var
hann vanur. Hann bölvaði tóbaks
leysi sínu, og að hann átti ekki
grænan eyri. Og hann hugsaði
um, að fyrir fáum stundum átti
hann þúsund franka.
Og enn — í þúsundasta skipti
! — hugleiddi hann hve heimsku-
' lega hayui fþafði farið.^ð] ráði
feínu. En allt í einu mundi hann
eftir veskinu, vasabókinni sem
hann hafði fundið, tók hana upp
úr vasa sínum, og gekk að ljós-
inu til þess að athuga hana
betur. Áður en hann opnaði hana
hugleiddi hann hvort hann gæti
selt hana og fengið fyrir hana
aura til morgunverðar. Allt er
dýrt, þegar menn kaupa það
hugsaði hann, en ætli menn að
selja það, fæst ekkert fyrir það.
Hið fyrsta, sem hann sá, er
hann opnaði vasabókina var
samanbrotið bréfið, marglakkað,
og stimplað sem ábyrgðarbréf.
Þegar hann sá þetta og að það
hafði verið opnað kom áfergja í
svip hans og mikil var undrun
hans, er hann sá, að peninga-
seðlar voru í umslaginu.
— Einn, tveir, þrír — fimm
hundruð frankar — og ég sem
var að formæla örlögunum — nú
get ég aftur freistað hamingjunn
ar, hugsaði hann. En þótt hann
spilltur væri vaknaði ný hugsun:
— Ég á ekki þessa peninga —
kannski sá, sem á þá lendi nú í
vandræðum.
En svo hratt hann þessari
hugsun frá sér.
— Vandræðum, hann er varla
í meiri vandræðum en ég. Hví
skyldi ég hugsa um aðra? Eng-
inn lætur sig einu skipta um mig.
Hann veitti nú athygli utaná-
skriftinni:
Ungfrú Cecile Bemier
Rue des Dames nr. 54
Batignolles, París.
— Bréfið er til ungrar stúlku,
þá kæri ég mig kollóttan. Hún
getur sjálfsagt komizt yfir meira
fé, sé hún ung og falleg, en nú
er bezt að sjá hvað bréfið fjallar
um. Hann fór að lesa og honum
rann kalt vatn milli skinns og
og hörunds, er hann kom að kafl
anum. þar sem sagt var frá auðn
um. Einni milljón og 550 þúsund
frönkum, meira en einni og
hálfri milljón franka.
— Drottinn minn dýri! Dáind-
is lagleg tala — og þetta bera
bölvaðir braskarar úr býtum?
Og ég og mínir líkar? Hvað ber-
um við úr býtum? Bræðralag.
Jafnrétti, innantóm orð. Og svo
hefir hann taugar til að tala um
þetta eins og þetta sé ekki mik-
ill auður. Jæja, ég mundi nú láta
mér nægja minna. Og það er
pabbi sem er að skrifa um þetta
til litlu dótturinnar sinnar og nú
ætlar hann svo sannarlega að
sjá um, að hún baði í rósum, það
sem eftir er ævinnar. Ég verð
víst að athuga þetta allt betur.
Svo las hann um 350.000 frank-
ana, sem Jacques Bernier hafði
á sér — og yarð mjög hugsi.
Hann fór að ganga um gólf.
Hann gat ekki um anriað hugs-
að en þessa 350.000 franka, sem
maðurinn var með á sér og meir
en nægðu til þess að kaupa lækn
ingastofu Grinskys. Hann æddi
fram og til baka eins og villidýr
í búri.
Loks nam hann staðar og las
aftur bréfið og sannfærði sig um
það á ný, að þar var allt tekið
fram nákvæmlega varðandi pen
ingana og — heimförina. Og
hann komst að þeirri niðurstöðu,
að nú þyrfti hann ekki á neinu
að halda nema „stálvilja og járn
taugum“.
— Hamjngjan góða, hugsaði
hann, ég stend á hyldýpis barmi,
og ég er í þann veginn að hrapa,
— ég verð að bjarga mér frá
illum örlögum hvað sem það
kostar.
Hann lagði bréfið, vasabókina
og peningana niður í skúffu,
háttaði og slökkti ljósið, en það
var ekki fyrr en undir morgun,
T
A
R
I
A
WHILE CAPTAIN WIL7CAT
HUHTS WEAT, AW7
CHIEF ttE7U SEAKCHES
FOK JUICY ROOTS FOR
THEIKTHIKST,TAKZAN
STAN7S GUAK7 OVEE.
THE QX KA7IO,AS IT
AUTOMATICALLV
SEN7S ITS ELECTEOWC
SIGNAL FOK. A
AMMBUZZI
HELICOPTER
Csuepo
Meðan Wildcat er á veiðum, og
Medu ieitar að rótarávöxtum.
stendur Tarzan vörð yfir neyðar
-andinum, sem sjálfkrafa sendir
skeytin út til amerísku herbúð-
anna. Tarzan er í döpru skapi,
þegar hann hugsar til þess,
hversu voldugur þessi ættbálkur
eitt sinn var, og hversu vesæll
hann er nú. Margir þeirra eru þeg
ar dánir, hugsar hann, og enn
fleiri mur:du deyja, ef við komum
þeim ekki fljótlega til hjáipar.
Gammarnir hringsóla yfir þorpinu
og setjast niður öðru hvoru, fii
þess að rífa í sig lík, af einhveri-
um vesaling sem hnigið hefur nið
ur. Guðirnir eru okkur reiðir, seg
ir höfðinginn dapur. Bara að við
hefðum einhvern töframann til
þess að gleðja þá.
1 Hárgreiðslustofan
I HÁTÚNI 6, simi 15493.
, Hárgreiðslustofan
|SÖLEY
I Sólvaliagötu 72.
Símj 14853.
I Hárgreiðslustofan
, P 1 R O L A
] Grettisgötu 31, simi 14787.
I Hárgreiðslustofs
VESTURBÆJAR
Grenimel 9, simi 19218.
I Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13. sími 14656.
I Nuddstofa á sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
I STEINU og DÓDÓ
I Laugaveg 18 3. hæð (lyfta).
I Sími 24616.
I Hárgreiðslustofan
, Hverfisgötu 37, (horni Klappar-;
stígs og Hverfisgötu). Gjörið
I svo vel og gangið inn. Engar
| sérstakar pantanir, úrgreiðslur.
PERMA, Garðsenda 21, sbnl
| 33968 — Hárgreiðslu og snyrfl-
i stofa.

1 Dömu, hárgreiðsla við allra hæf!
|TJ ARNARSTOFAN,
, Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
, megin. Sími 14662
Hárgreiðslustofan
SL

Háaleitisbraut 20 Sínti 12614
| MEGRUNARNUDD,
Dömur athugið. Get bætt við
I mig nokkrum konum í megrun-
| arnudd. Snyrtistofa Guðbjargar
, Guðmundsdóttur, Laugavegi 19, |
'sími 12274
þjonustan
HJÓLBARÐA SALA
VÍÐGERÐIR
Sirrt) 3 29 60
icsrnnscikksibujíur
frú kr. 59.00
Miklatorgi