Vísir - 28.12.1963, Blaðsíða 15

VfSIR . Laugardagur 28. desember 1963.
Hann lagði hvort tveggja í
skjalatösku Berniers. — Og svo
brenni ég öllu hinu og líka bréf
inu, sem ég fann á götunni.
Hann leitaði í veski sínu, en
fann það ekki — og svo leitaði
hann í öllum vösum, en árang-
urslauát. Hann komst að þeirri
niðurstöðu, að hann hefði týnt
því, en þótt það fyndist, myndi
aldrei verða hægt að sanna ann-
að en að það hefði týnzt tvisv-
ar.
Hann hugsaði ekki frekar
um það, en tróð þvf. í ofninn,
sem hann ætlaði að brenna, og
bar logandi eldspýtu að. Og
hann horfði á þar til allt var
orðið að ösku. Svo hafði hann
fataskipti, þvoði sér og burst-
aði tennur sínar. Einnig burst-
aði hann vandlega föt sín. Svo
tók hann tvo þúsund franka
seðla og lagði f skjalatösku
Berniers, ásamt kvittuninni og
erfðaskránni, og stakk í hlið-
arvasa, og geymdi ferðatöskuna
í rúmi sínu. Svo fór hann niður.
Hann bað konuna að hafa til-
búnar kvittanir sínar og til-
kynna húseiganda, að hann ætl
aði að flytja — og „bætið við
kvittun fyrir ársfjórðungs
greiðslu".
Hann kom aftur eftir klukku-
stund, og hafði konan þá kvitt-
anirnar til og spurði hann hve-
nær hann ætlaði að flytja.
— Ég geng frá því bráðum —
en ég tek aðeins ferðatöskuna
mína með mér.
— En húsgögnin yðar?
— Húsgögnin mín — þér kall
ið þetta skran víst húsgögn
kurteisis vegna. Þér getið tekið
þau og átt eða selt.
Konan þakkaði honum mörg-
um fögrum orðum og kvað hann
ágætismann og leitt, að hann
skyldi vera á förum — seint
kæmi aftur slíkur leigjandi. —
Vonandi sé ég yður aftur?
— Já í kvöld, sagði ítalinn
brosandi — og svo fór hann út
á breiðstræti Parísar.
XXIV.
í járnbrautarstöðinni var
rannsókninni haldið áfram. Við
yfirheyrsluna yfir stöðvarstjór-
anum kom fram, að eftir komu
lestarinnar hafði hann veitt at-
hygli nokkrum ferðamönnum,
sem verið höfðu í næsta vagni
við þann, sem morðið var fram-
ið í, því að þeir höfðu ekki hag-
að sér skikkanlega, og einkan-
lega einn þeirra, — og það með
an menn virtu fyrir sér líkið.
— Fannst yður maður þessi
grunsamlegur?
j — Nei, en mér fannst hann
haga sér eins og argasta bulta.
Ég hafði enga ástæðu til að
gruna hann.
— Getið þér lýst þessum
manni?
— Ég get að minnsta kosti
sagt yður hvað hann heitir.
Þetta virtist vekja furðu dóm-
arans.
Hvernig vitið þér það?
spurði hann.
— Þegar ég fann að fram-
komu hans, sagði hann eitthvað
á þessa leið: Þér haldið þó ekki
að ég hafi „kálað“ honum þess-
um? Nei, ég held nú síður. Ég
heiti Oscar Rigault og er vel
kunnur maður.
— Það er einkennilegt, sagði
yfirmaöur leynilögreglunnar, að
maðurinn skyldi nefna nafn sitt
— kannske til að leiða frá sér
grun. Annars er engin vissa
fyrir, að þétta sé hans réíta
nafn.
Dómarinn bað nú stöðvarstjór
ann að lýsa manni þessum.
- Ég hafði um margt að
hugsa, og veitti honum því ekki
svo nána athygli, að ég geti lýst
honum nákvæmlega, en hann
var mjög hörundsdökkur, eins
og þeir, sem koma frá Afríku.
1 Hann var í meðallagi hár, klædd
ur vetrarfrakka með linan hatt
á höfði.
— Þetta gæti reynzt nægi-
legt.
í þessum svifum kom Ljós-
ormurinn inn og hvíslaði ein-
hverju að yfirmanni sínum, en
hann sneri sér að de Rodyl bar-
óni og sagði við hann:
— Ungfrú Cecile Bernier er
komin.
Angela hafði setið úti í horni,
en ekkert fór fram hjá henni. Nú
gekk hún fram og spurði hvort
hún mætti fara.
— Ég vildi biðja yður að bíða
smástund enn, sagði dómarinn,
en Angela hnyklaði brúnir. Svo
bað de Rodyl um, að ungfrú
Cecile Bernier væri leidd inn.
Þegar hún kom inn ásamt Ljós-
orminum, höfðu hin myndað
hring um líkbörurnar, svo að
hún sá þær ekki.
Þegar Cecile kom inn, greip
hana ósjálfrátt mikill ótti. Hún
nam staðar næsta óstyrk. Hún
var ekki eins töfrandi fögur og
systir hennar, en samt hafði feg
urð hennar áhrif á alla, ekki sízt
Fernand de Rodyl, sem jafnan
hafði næmt auga fyrir kvenlegri
fegurð.
Hann steig fram og heilsaði
hinni ungu stúlku og spurði:
— Eruð þér Cecile Bernier?
— Já, svaraði hún og bar ótt
á. Maðurinn, sem þér senduð
eftir mér, hefur þegar fullvissað
sig um hver ég er. Ég veit, að
eitthváð hefur komið íyrir föður
minn, og ég bið yður um, að
láta mig ekki kveljast lengur í
þessari hræðilegu óvissu.
— Já, ungfrú, sagði de Rodyl.
Það hefur hræðilegur atburður
gerzt og þér verðið nú að taka
á öllu sálarþreki yðar ...
Hann þagnaði. Svitadropar
gljáðu á enni hennar. Orð hans
og hvernig hann sagði þetta,
hafði ekki haft róandi áhrif á
stúlkuna, heldur hið gagnstæða
og aukið óstyrkleika hennar og
kvíða. Það lá við, að hún hnigi
í ómegin.
— Er — er faðir minn dáinn?
spurði hún.
Enginn svaraði. •
— Dáinn, er faðir minn dá-
inn? Vesalings faðir minn, sem
elskaði mig svo heitt. Hvar er
hann? Ég vil fá að sjá hann. Ég
trúi þessu ekki nema ég sjái
hann liðið lík með eigin augum.
<&r-
Sjónvarpið yðar var i gangi í alla
nótt.
Hún grét og neri saman hönd
unum eins og í örvæntingu -
og að þessu sinni voru það sann
ar tilfinningar. sem brutust út
hjá henni — það var engu lík-
ara en að kulnuð barnsást hefði
vaknað á ný og brotizt svo ofsa-
lega út.
Einhver.vék til hliðar og nú
sá hún líkbörumar og æddi að
þeim og þekkti þegar föður
sinn.
- Faðir minn, vesalings fað-
ir minn.
Hún féll á kné og huldi and-
litið í höndum sér. Menn sáu,
að það fór skjálfti um alla limu
hennar, en allt í einu rétti hún
úr sér, leit í kringum sig, horfði
á dómarann og horfði á blóð-
blettinn á brjósti föður síns og
sagði:
— Hvernig stendur á þessu?
Hvemig bar dauða föður míns
að?
— Hann var myrtur í hraðlest
inni, svaraði de Rodyl.
Hún stökk á fætur. Andlits-
svipurinn gerbreyttist á einu
andartaki. Nú var það ekki sorg
og örvænting, heldur vonbrigði
og gremja, sem kom fram í
hverjum andlitsdrætti hennar.
— Þá hefur hann verið rænd-
ur. Hann hafði meðferðis mikið
fé handa mér. Vissuð þér það?
/..=79 •
Fjárinn sjálfur. Við höfum farið í hring.
Fórnfýsi Medus leysir þetta
vandamál fyrir okkur, segir Tarz-
an glaður, og nú er það bara að
finna eitthvað ráð til að koma
þeim héðan. Það er ekki svo mikið
vandamál Tarzan, svarar læknir-
inn. Við Naomi getum séð fyrir
því. Bíðið augnablik með að gefa
þeim mat hjúkrunarkona, skipar
læknirinn, og komið að flugvél-
inni.
----1
15
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNI 6, sfmi 15493.
Hárgreiðslustofan
SÖLEf
Sólvallagötu 72.
Sími 14853.
Hárgreiðslustofan
P I R O L A
Grettisgötu 31, sími 14787.
Hárgreiðslustofa
VESTURBÆJAR
Grenimel 9, simi 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13. sími 14656.
Nuddstofa á sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÓ
Laugaveg 18 3. hæð (lyft3)-
Sími 24616
Hárgreiðslustofan
Hverfisgötu 37, (horni Klappar-
stigs og Hverfisgötu). Gjörið
svo vel og gangið inn. Engar
sérstakax pantanir. úrgreiðslur.
P É R M A, Garðsenda 21, simi
33968 — Hárgreiðslu og snyrti-
stofa.
Dömu, hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin Simi 14662
Háaleitisbraut 20 Sími 12614
MEGRUNARNUDD.
Dömur athugið. Get bætt við
mig nokkrum konum í megrun-
arnudd. Snyrtistofa Guðbjargar
Guðmundsdóttur, Laugavegi 19,
sími 12274.
Italskar nælon-
regnkápur
kr. 395.00
Miklatorgi