Vísir - 27.04.1964, Blaðsíða 11

1'S‘f R . Mánudagur 27. ajjríl 1964.
JJ
! — Néi, hann er líka ósköp
venjulegur.
—' Bér muruið kveikja í mönn-
um, ungfró....
Jeanne Dortil roðnaði af ein-
skærri gleði af að heyra þetta
og hugleiddi ekki, að þetta var
skjall, endurgreiðsla fyrir 10
frankana.
Hún gekk að tjaldinu og
horfði um gægjugat út í salinn
til þess að gá að því, hvort Par-
oli væri kominn. Aðeins ein
stúka var tóm, en andartaki síð-
ar kom hann ásamt tveim herr
um og settist þar.
— Þetta eru leikstjórarnir,
hugsaði hún, hann er vissu-
lega bæði áhrifamikill og heið-
arlegur maður.
Þrátt fyrir einfeldningslegt
sjálfstraust var hún nokkuð ó-
styrk orðin. Nú var farið að
gefa merki um, að leikaramir
tækju sér stöðu og kallað var
lágt:
— Herrar mínir og dömur,
hver maður á sinn stað. Fyrsti
þáttur byrjar.
Jpanne fór á sinn stað og beið
þess, að hún skyldi fara inn.
Eftir stutta stund var tjaldið
dregið upp og leiksýningin byrj
aði.
Menn biðu þess, að Jeanne Dor-
til kæmi inn, og þegar hún gerði
það, kvað við lófatak, og það sveif
á stjörnuna tilvonandi, að heyra
það, og henni gleymdist gersamlega
að það fékkst fyrir mútur. Og hún
var viss um, fyrst allt byrjaði
svona vel, að allt mundi ganga vel,
en hún var svo tilgerðarleg í sjálfs-
trausti sínu, að það verkaði hjákát-
lega, og kunningjarnir sumir fóru
að hnippa hver í annan og flissa,
en hún stappaði í sig stálinu, og
fyrsti þáttur var stórhneykslana-
laus.
Hún taldi víst, að hér væru ein-
hverjir að verki að undirlagi Darn-
ala, sem væri öfundssjúkur og
henni óvinveittur undir niðri.
Milli fyrsta og annars þáttar var
masað mikið og hlegið, ekki aðeins
á gólfi og í balkon, heldur einnig
í stúkunum, og f öðrum þætti á-
gerðist það, að menn hlógu, en
Jeanne Dortil tald; vera um sam-
særi að ræða gegn sér, varð tauga-
óstyrk, og mismælti sig. Og þegar
blómvendinum var kastað á sviðið
til hennar var hlegið enn meira ogsagði:
menn fóru að senda henni glósur.
Tjaldið féll og hún fór æf af
reiði til búningsherbergis síns.
„Þetta er svívirðilegt", hugsaði
hún, „svívirðilegt samsæri, — það
á að eyðileggja framtfð mína, en
ég skal sýna þeim f Iokaþættinum
hver skjöldinn ber.
í þriðja og fjórða þætti gekk
allt stórslysalaust, og þegar Jeanne
Dortil gekk til búningsherbergis
síns að honum loknum, sagði Dam-
ala við einn leikaranna:
— Þessi Jeanne Dortil er ger-
samlega óhæf. — Sannið til
að hún eyðileggur allt fyrir mér í
seinasta þættinum.
— Vonandi verðurðu ekki svartur
af púðurreyk í framan, þegar hún
skýtur á þig.
— Ég fæ hana til þess að vera
rólega. Þetta gekk annars vel á
æfingunni f dag.
Um khikkan hálfníu opnaði þjónn
Parolis skrifstofu hans fyrir Luigi
að fyrirskipan læknisins. Opnaði
Luigi síðan skápinn, þar sem bögg-
ullinn var geymdur, tók hann og
fór, og ók svo til íbúðarinnar í
Courcellesgötunni. Hann var þar
alllengí og þegar hann fór þaðan,
var hann klæddur sem aðstoðar-
slökkviliðsmaður. Hann var með
falskt skegg og hanzka á höndum.
Jlann gekk eftir Batignolles-breið-
gtunni til leikhússins. Hann fór
inn um dyrnar, sem leikararnir not
uðu. Koma hans vakti enga sér-
staka grunsemd, — hann gekk
jafnvel þvert yfir leiksviðið, áður
en Iokaj)átturinn hófst, og þuklaði
á hlut, sem hann var með í buxna-
vasa sínum.
í sömu svifum kom Darnala og
sagði við Jeanne Dortil:
— Hvar er skammbyssan?
— Þama.
Hún benti á borðið.
— Já, hún er hlaðin, sagði hann
og athugaði hana vel. Farið gæti-
lega, vinkona, sagði hann blíð-
Jega. Ég vil ógjarnan fá reyk f
augun. Svo hurfu þau milli leik-
tjalda til hliðar, en aðstoðarslökkvi
liðsmaðurinn leit í kringum sig, sá
að öllu var óhætt, tók skammbyss
una með vinstri hendi og dró sam
tímis aðra alveg eins upp úr vasa
sfnum og lagði á borðið. Svo flýtti
hann sér og hvarf milli hliðar-
tjalda, rakst þar á leikstjórann, er
— Hafið gát á öllu, aðstoðar-
maður, ég gef nú merki og tjaldið
verður dregið upp.
Niðri í salnum var mikill kliður
og ekki um annað talað en Jeanne
Dortil, og hún fékk þann dóm
flestra, að hún hefði enga hæfi-
leika til að bera, en sumir bættu
við, að þetta væri mjög leitt, því
að stúlkan væri „reglulega fal-
leg“.
Paroli hafði verið svo óeðlilega
kátur allt kvöldið, að það vakti
sérstaka athygli Hannibals Gerva-
soni, og hinum athugula vini hans
og lækni duldist ekki, að þetta
var uppgerðarkæti og að hann var
mjög taugaóstyrkur og loks gat
Hannibal ekkj stillt sig um að
spyrja:
— Er eitthvað að — ertu las-
inn?
— Ég hefi mjög slæman höfuð-
verk.
— Þá skulum við fara strax.
— Það er ekki nema lokaþáttur-
inn eftir. Svo förum við og fáum
okkur að borða og glas af víni.
Þá Jíður þetta frá.
— Eins og þú vilt.
Og svo var tjaldið dregið upp.
Paroli tók upp leikhússjónauka
sinn og beindi honum að borðinu,
þar sem skammbyssan lá. Þegar
hann sá hana, varð hann svo
skjálfhentur, að við lá, að hann
missti sjónaukann, og hann greip
í flauelsklæddan hlífðarvegg stúk-
unnar fyrir framan sig svo fast,
að hnúarnir hvítnuðu. Hannibal
gaf honum enn gætur og fór nú
að efast um, að óróleiki og útlit
vinarins ætti eingöngu rót að tekja
til þess, að hann hefði slæman
höfuðverk. Maðurinn virtist þjást
— ekki vegna lfkamlegrar vanlíð-
unar, heldur vegna þess, að eitt-
hvað lá á sál hans eins og
mara. Þannig ályktaði Hannibal.
Lokaþátturinn var hafinn. Par-
oli fylgdist með hverju smáatriði.
Ótal hugsanir ruddu fram í
hugá hans: Hafði allur undirbún-
ingur heppnazt fyrir Luigi? Myndi
þetta nú ganga honum að óskum,
að Paul Darnala, hinum hættulega
fjandmanni hans, yrði rutt úr vegi?
Hann myndi ekki þurfa lengi að
bíða svars við þessum spurning-
um. Lokaatriðið var að hefjast.
Jeanne Dortil var að sækja í sig
veðrið. Paroli gat vart dregið and-
ann. Hann hallaði sér fram, star-
V.W.V.VAV.'.WAW.'.V
Jí
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN ;■
vatnsstíg 3. Sími 18740 j
SÆNGUR
REST BEZT-koddar.
Endumýjum gömlu
sængumar, eigum
Seljum æðardúns- og ||
dún- og fiðurheld ver. I;
gæsadúnssængur — I;
og kodda af ýmsum
stærðum.
y.v.w.w.v.v.v.v.v.v,
andi augum, eins og hann byggist
við að eitthvað ógurlegt myndi
gerast. Reikningshaldarinn fylgdist
af áhuga með leiknum, en Hanni-
bal veitti vaxandi athygli útliti og
framkomu vinar síns.
Jeanne Dortil var svo æst orðin,
að henni varð mismæli hvað eftir
annað, en menn hlógu ekki, því
að nú var hámarki að verða náð
í leiknum.
Stjarnan tilvonandi greip skamm
byssuna. Paroli nötraði eins og
hrfsla. Hannibal gat ekki varizt að
hugsa: Hvað skyldi ganga að mann
inum?
Jeanne gekk hratt fram með
skammbyssuna í hendinni og mið-
aði hann henni á Darnala, sem
sér til skelfingar horfði beint inn
í skammbyssuhlaupið, varð hrædd
ur og hvíslaði svo hátt, að heyrðist
á næstu bekkjum: í hamingju bæn-
um, farið varlega, en án þess að
skeyta þessari viðvörun, þrýsti hún
á gikkinn, og óeðlilega hár hvellur
heyrðist, og svo kváðu við sker-
andi neyðaróp beggja, Pauls Dar-
nala og Jeanne Dortil, en áhorf-
endur spruttu úr sætum og horfðu
á þau liggja í blóði sínu á sviðinu.

Fsinný Benonýs
sími 16738
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(Marfa Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13. sfmi 14656.
Nuddstofa á sama staö.
Sólvallagötu 72.
Sfmi 14853.
Hárgreiðslustofan
HAtONI 6, sfmi 15493.
Hárgreiðslustofaa
P I R O L A
Grettisgötu 31, sfmi 14787.
Hárgreiðslustofa
VESTURBÆJAR
Grenimel 9, simi 19218.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Laugaveg 18 3. hæð (lyfta).
STEINU og DÓDÓ
Sfmi 24616.
Hárgreiðslustofan
Hverfisgötu 37, (homi Klappar-
stfgs og Hverfisgötu). GjSrið
svo vei og gangið inn Eugar
sérstakar pantanir, úrgreiðslur.
Hárgreiðslustofan PERMA,
Gaðsendi ,21, sfmi 33968.
Dömu, hárgreiðsia við alira hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10, Vonarstrætis-
megin. Sfmi 14662
Hárgreiðslusfofan
*T
Háaieitisbraut 20 Sfmi 12614
MEGRUNARNUDD.
Dömur athugið. Get bætt við
mig nokkrum konum 1 megrun-
arnudd. Snyrtistofa Guðbjargar
Guðmundsdóttur, Laugavegi 19,
sími 12274.

! V' ' ^
3 X/
22991 : £rettisgötu 62
SENOIBÍLASTÖÐIN H.F.
BORGARTÚNI 21 SlMI 24113
Ödýrnr
drengjnúlpur
Þá erum við allir á sama máli
segir Medu, kallið á Tarzan. Tarz
an og Naomi hraða sér inn. Mér
þykir leitt að þurfa að segja þér
þetta Tarzan, segir Medu dapur-
lega, við höfum sterk lækninga-
meðul eins og þú hefur þegar séð
en það er aðeins við veikindum
í ifkamanum, við höfuðsjúkdóm-
um höfum við engin meðul. Tarz
an, ég get séð að þeir eru von-
lausir. segir Naomi. Joe verður
að senda neyðarskeyti. Allt í lagi
Joe, segir Tarzan, sendu skeytið.
Ég hefi á tilfinningunni að þetta
séu endalokin, Tarzan, segir Na-
omi. Það eina sem gat aðskilið
okkur hefur skeð, ég verð að
reyna að koma dr. Dominie til
Mombuzzi lifandi.
Miklatorgf
/