Vísir - 23.01.1965, Síða 8

23. ianúar 1965.
P
f. i , _r -»fr
VISIR
Utgefandi: Blaðaútgáfan VtSIR
Ritstjóri: Gunnar G Schrarn
Aðstoðarritstjöri: Axel Thorsteinson
Fréttastjöran Þorsteinn O Thorarensen
Björgvin Guðrnundsson
Ritstjömarskrifstofui Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 80 kr. á mánuði
I lausasölu 5 kr. eint. — Sfmi 11660 (5 línur)
Prentsmiðja Visis - Edda h.f
Enn eitt afrek Framsóknar
Tíniinn var nú í vikunni að hælast um af því, að
Framsóknarmenn hefðu komið í veg fyrir það á síð-
asta Alþýðusambandsþingi, að samstjórn allra flokka
kæmist á í Alþýðusambandinu. Og svo hreykinn er
■nminn af þessu, að hann vill þakka það Framsókn
einni og bregður kommúnistum um að þeir hafi verið
tvístígandi í málinu og jafnvel hallast að samstjórn.
Segir blaðið að fulltrúar Framsóknar hafi ekki farið
dult með það, að þeir vildu ekki gera heildarsamtök
vinnustéttanna þannig dráttarhest fyrir vagni núver-
andi stjómarstefnu“.
Þetta verður tæplega skilið á annan veg en þann,
að hefðu fylgismenn stjórnarflokkanna fengið sæti í
stjóminni, þá hefðu þeir ráðið þar lögum og lofum.
Þetta er að sönnu vafasamt hrós fyrir stjórnarand-
stæðinga, því að eftir kenningu Tímans hljóta þeir að
vera svo ósjálfstæðir í samstarfi við stjómarsinna, að
þeir láti þá öllu ráða. Vafalaust hefir blaðið fyrir sér
einhver dæmi um þetta, enda engan veginn ótrúlegt
að til séu svo skynsamir menn í flokkum stjómarand-
stöðunnar, að þeir komist að raun um það í slíku
samstarfi, að viðhorf stjórnarsinna í kjaramálunum
eru ólíkt viturlegri en forustumanna þeirra sjálfra.
Þeir sem hafa fylgzt með vinnubrögðum Fram-
sóknarleiðtoganna í núverandi stjómarandstöðu,
þurfa ekki að fara í grafgötur um hvað olli andstöðu
þeirra gegn samstjórn allra flokka í Alþýðusamband-
inu. Með slíkri samstjórn voru líkur til að draga
mætti úr þeirri hættu, að „heildarsamtök vinnustétt-
anna“ yrðu notuð til pólitískra skemmdarverka gegn
viðreisnarstefnunni, til tjóns fyrir þjóðina, en ef til
vill tímabundins ávinnings í valdastreitu stjórnar-
andstöðunnar. Slíkt ábyrgðarleysi hefur Framsóknar-
flokkurinn marg oft sýnt í stjórnarandstöðu, þótt
segja megi að hann hafi gengið þar hvað lengst nú.
Og hann hefur líka sýnt það í stjórnarsamstarfi, þeg-
ar hann hefur ekki hikað við að slíta árekstralítilli
samvinnu með tilbúnum ástæðum, ef hann hefur
eygt einhvern möguleika til þess að vinna á því stund-
ar fylgi.
Sannarlega má segja að Framsókn hafi nú orðið
fátt til að hæla sér af, þegar aðalmálgagn hennar gríp-
ur til þess ráðs, að miklast af því, að fulltrúar flokks-
ins á Alþýðusambandsþingi hafi beitt sér fyrir úlfúð
og sundrungu innan samtakanna. Hver hugsandi
maður hlýtur að sjá og skilja, að þau vinnubrögð
hafa ekki verið miðuð við þjóðarheill né hagsmuni
þeirra stétta, sem þessir fulltrúar áttu að gæta.
Þessi játning Tímans ætti að geí.a opnað augu
einhverra fylgismanna Framsóknarflokksins fyrir því,
hvers foringjamir í Reykjavík krefjast af fylgismönn-
um sínum utan af landsbyggðinni, sem hingað koma
til funda, og hvílíkt þjóðþrifastarf er unnið á mið-
stjórnarskrifstofu flokksins!

1
1
>:•

með börnum sínum á sunnudög-
um og eina viku 1 sumarleyfi.
*
Tack Bouvier notfærði sér Mka
" þennan rétt. Hann kom til að
sækja telpumar tvaer á hverjum
einasta sunnudegi. Þessir sunnu-
dagar með föður sínum or6u
mestu gleði- og gamanstundir
telpnanna og bætti það nokkuð
úr því hugarangri, sem þær urðu
að þola, er ósætti foreldranna
var mest. Þegar hann kom á
sunnudögum til að sækja dæt-
ur sínar, var hann í bifreið og
þeyttj bílflautuna, sem gaf frá
sér sérkennileg og auðþekkt
hljóð. Það var „Bouvier-merk-
ið“. Svo óku þau saman f Centr-
al Park eða í dýragarðinn. Jack
spanaði þær upp í að klifra upp
í trén, eða hann fékk reiðhjól
lánuð handa þeim í skemmti-
garðinum og sagði þeim að hjóla
án þess að halda um stýrið. Og
stundum fór hann með þær í
göngutúr um Wall Street Bezt
af öllu fannst Jecqueline að fá
rjómaís með hnetum. Þegar hún
var með pabba gat hún borðað
eins mikið og haha lysti af þessu
eftirlætissælgæti sínu.
Báðar telpurnar, Jacqueline
og Lee elskuðu dýrin. En í íbúð-
inni á Manhattan, þar sem þær
bjuggu með móður sinni, mátti
ekki halda hunda. En pabbi
þeirra náði samkomulági við
hundahaldara einn í borginni, að
hann geymdi hund fyrir þær.
Svo máttu þær koma hvenær
sem þær vildu að sækja hund-
inn og fara með hann í Central
Park og skila honum aftur að
kvöldi. Þær systurnar dáðust
mjög að föður sínum. Hánn lifði
allt fram til 1957 eða f \J ár
eftir hjónaskilnaðinn og kvænt-
ist aldrei aftur.
Tanet Lee ætlaði heldur ekki að
" giftast aftur Eftir hjónaskiln
aðinn hugðist hún helga sig upp-
eldi dætranna og ekki leita eftir
nýju gjaforð'i. En hún skipti
brátt um skoðun, tveimur árum
Skilnaður foreldr
Jacqueline var tíu ára gömul,
þegar það gerðist allt
í einu, að heimur hennar,
heimil'i foreldra hennar, hrundi
í rúst. Jack Bouvier og Janet
Lee gátu ekki haldi sam-
búð sinni áfram af ýmsum á-
stæðum sem gefnar voru upp.
En aðalástæðan var þessi: „Arab
fskj sjeikinn" eins og hann var
kallaður var tal'inn fyrir hjóna-
bandið ólæknandi piparsveinn.
Og þannig hélt þetta áfram líka
eftir hjónabandið. Jack hélt á-
fram að sækja íþróttakappleiki,
dansleiki og elta aðrar konur
og margar þeirra fundu eftir
sem áður aðdráttarafl þessa
myndarlega manns.
Til úrslita dró í þessu árið
1939, þá flutti frú Janet úr íbúð-
innj í Park Lane og fór með
dæturnar í aðra ibúð við East
S'ide, skammt frá Chapin-skól-
anum. f skilnaðarumsókn, sem
hún sendi um þessar mundir,
úrskurðaði hún það, að Jack
vanrækti heimili sitt til þess að
forðast vandamál þess og deil-
ur enda leitaði hann í staðinn
sambúðar við aðrar konur. —
Skýrði hún þar m. a. frá því,
að hann hefðj verið með einni
vinkonu sinni sumarið 1936 í
húsi þeirra í East Hampton.
Hann hafði þannig framið hjú-
skaparbrot. Jack neitaði þessum
sakargiftum. Skilnaður var svo
veittur 1940, en í röksemdum
skilnaðardóms er ekki minnzt
á hjúskaparbrot. í dómnum er
hins vegar tekið fram, að hinn
fráskildi hafi rétt til að vera
síðar giftist hún Hugh Auchin-
loss.
f hvert skipti sem Jacqueline
fór í heimsókn til East Hampton
hitti hún þar fjölda frændsyst-
kina sinna. Þar var m. a. frændi
hennar, Michael sem hafði hald-
ið henni undir skím og var sér-
staklega kært mill'i þeirra. Hann
gegndi hlutverki líkt og stóri
bróðir. Annar frændi, sem henni
líkaði vel við, var Scotty. Hann
var svo skemmtilegur, uppfinn-
ingasamur, kenjóttur og stríð-
inn.
Annars var Jacqueline á þess-
um tíma ákaflega feimin stúlka.
Til þess að sigrast á feimninni
fór hún í danstíma tvisvar í
viku. Þá fékk hún líka mikinn
áhuga á ballett, sótti allar ball-
ettsýningar, sem hún gat komizt
Jacqueline Bouvier á unglingsárunum. Hér er hún klædd eins
og Zigaunastúlka, er hún var að fara á grímudansleik.
En þrátt fyrir hann hélt faðir
Jacqueline áfram að heimsækja
dætur sínar á hverjum sunnudegi