Vísir - 29.07.1965, Side 9

V{SIR . Fimmtudagur 29. júlí 1965.
„Og hér er svart-
ur sandur, sem er
hvergi annars-
staðar í Evróna"
Rabbab v/ð nokkra tjaldbúa
Þau drifu sig í að tjalda, þegar þau höfðu lagt bílnum.
Tjaldstæði Reykjavíkurborg-
ar virðist ætla að koma að
þeim notum, sem til var ætlazt
þegar það var skipulagt. 1 gær,
þegar tíðindamenn blaðsins
komu þar við, voru tólf tjöld
þar fyrir og skömmu síðar kom
bíll akandi og innan skamms
var tjöldun hins þrettánda vel
á veg komin.
Ekki sást lífsark með neinu
í byrjun, og virtust, sem allir
tjaldbúar væru fjarverandi.
Tjöldin voru rammlega reimd
saman og jafnvel sáum við
hengilás fyrir einu. Ekki var á-
litlegt að freista inngöngu en
það leystist von bráðar úr þess
um vanda. Úr fjarlægð sáum
við mann koma arkandi með
poka af eplum í annarri hendi
og mjólkurhyrnu í hinni, þótt-
umst við kenna að þar myndi
einn tjaldbúi vera kominn og
biðum færis að grípa hann glóð
volgan.
Ekki var hann sérstaklega ís
lendingslegur að sjá svo að við
spyrjum fyrst. — Talarðu
ensku? Ofurlítill undrunarsvip-
ur kemur á hann, en svo brosir
hann og játar. Heinz Ahlbrecht
er 22 ára Þjóðverji og kom hing
að á sunnudagsmorgun og ætl
ar að dveljast hér til mánaða-
móta ágúst og september.
— Eldarðu sjálfur?, segjum
við um leið og við gjótum aug
unum að eplapokanum, sem
hann er með í hendinni.
— Ég þarf ekki mikið til mín
einstaka sinnum kaupi ég mér
heita máltíð en annars kaupi ég
ávexti, brauð og mjólk.
— Hefurðu ferðazt eitthvað
um landið?
— Ég fór á puttanum austur
á bóginn að Gullfossi og Geysi.
— Hvernig er að ferðast þann
ig?
— Það er það bezta, þá kynn
ist maður betur fólkinu, það
skapast kynni, sem ekki verða,
þegar maður fer með áætlunar-
bílum, ég hef ferðazt svona á
hinum Norðurlöndunum.
— Hvar hefurðu verið?
— Ég hef verið í Finnlandi,
Sviþjóð og Danmörku, þaðan fór
ég með fiskibát til Færeyja' og
kom hingað með Kronprins OI-
av.
— Hvernig kanntu við þig
hérna á tjaldbúðarsvæðinu, er
nokkurt ónæði eða hávaði af
aðvífandi fólki?
— Ágætlega. Það er enginn
hávaði nema sá, sem við gerum
sjálf. Það er hérna Englending-
ur í næsta tjaldi, sem ég hef
kynnzt, hann er ekki heima
núna, hann vinnur við höfnina,
svo eru hérna nokkrar franskar
stúlkur með tjald, en þær eru
núna í Vestmannaeyjum.
— Hvert er ferðinni heitið
næst?
— Ég ætla að fara norður í
land til Mývatns og kannski
austur fyrir.
— Ferðast allan tímann?
— Nei, ég ætla að reyna að
fá vinnu, eitthvað sem er vel
launað.
— Svo þér líkar lífið vel og
hefur ekki yfir neinu að kvarta?
— Nei, nei, en lyktin hérna
er ekki góð, og hann lítur í átt
ina að strompnum mikla á Kletti
Við eitt tjaldið er mikið af
pottum og pönnum og öðrum
matarílátum, við lítum inn um
tjaldskörina og sjáum að þar
liggur einhver endilangur og er
að lesa í blaði.
— Megum við fá að tala við
þig nokkur orð, við erum frá
einu dagblaðanna?
— Já, já, segir Ola Hamnér
einn æ^górfim * sænskum stú-
dentum, sem Iagt hafa leið sína
til íslands.
— Frá hvaða blaði? spyr
hann.
— Vísi.
— Ég var einmitt að lesa það
þetta finnst honum skemmtilegt.
— Skilurðu éitthvað í ís-
lenzku?
— Nei, ég get bara lesið ein-
staka orð, en skil ekkert þegar
talað er.
Nú kallar hann á hina ferða-
félagana, Karsten Jöred og
Lars Jerberyd, einn er ekki við
látinn segir hann um leið og
hann bendir, þessi hefur komið
til Islands áður, það var eigin
lega hann sem fékk okkur hing
að með sér núna.
Karsten gefur sig fram
brosir heldur feimnislega,
ég kom hingað árið 1963 og
var þá í tíu daga.
— Hefurðu lært eitthvað í ís-
lenzku?
— Ekki mikið, ég er að reyna
að læra hana sjálfur.
— Hvenær komuð þið?
— Áttunda júlí.
— Og hafið þið ferðazt mikið
um landið?
— Við fórum norður á Akur
eyri, daginn eftir að við kom-
um, vorum við Mývatn í viku.
Svo höfum við farið til Land-
mannalauga og að Eldgjá. Við
gengum þar á milli. Við Land-
mannalaugar hittum við fólk í
^rútubíl -og“þegar við komum“að •
Eldgjá var þar sama fólkið, það
tók okkur upp í. Það hefur
kennt svona í brjósti um okkur
fyrir að vera gangandi.
— Hvernig kunnið þið við ís
lendinga?
— Mjög vel, þeir eru vingjarn
legir, öðru vísi en Svíar, meira
opinskáir, það er gaman að tala
við þá.
— Stundið þið nám?
— Já í Stokkhólmi, við erum
þar í Tækniháskólanum.
— Og hvenær farið þið héð-
an aftur?
— Við förum þann 5. ágúst
með Kronprins Olav.
Á meðan við höfum verið að
rabba við Svíana, keyrir bíll inn
á bílastæðið og fólkið drífur út
hafurtask sitt og fer að tjalda.
Þetta eru Robert Allaert með
syni sínum WiIIy og Pauline
D’Hollander, öll belgísk.
Framhald á bls. 13.

Það var mikið af matarílátum fyrir framan tjöld þeirra Karsten, Lars og Ola sænsku stúdentanna.
Hann kom gangandi með eplapokann í annarri hendi og mjólkur-
hyrnuna í hinni.
■MMðEBMnHP •