Vísir - 21.09.1965, Qupperneq 3

V í S I R . Þriðjudagur 21. september 1965.
I

Nú fara útvarpsleikarar að
nálgast endalokin i þriðjudags-
leikritintt „Konan i þokunni".
Aimað kvöld verður útvarpað
þriSja þætti leikritsins, af þeim
átta sem koma, en á föstudags-
og laugardagseftirmiðdegi sátu
og stóðu leikaramir yfir sjöunda
þætti niðri i upptökusal Ríkis-
útvarpsins.
Auðvitað er sjöundi þáttur al-
gert hemaðarleyndarmál — enn
sem komið er — en það ætti
ekki að saka að geta þess, að
Var frú Heather McMara myrt?
þáttnrinn hefst með öflugri
hringingu dyrabjöllunnar. Það
er Rigby aðstoðarfulltrúi sem
situr uppi á borði og hringir
dyrabjöllunni, en Rúrik Haralds
son og Sigríður Hagalin liggja
uppi í sófa, eða ölhi heldur,
standa andspænis hvort öðra á
miðju gólfi með hljóðnemann á
milli sín.
Inni hjá magnaraverði situr
Helgi Skúlason, leikstjórinn, og
gefur „ordrar“ gegn um hátal
arann. Sigrfður er búin að tví-
taka sömu setninguna og nær þá
þessum rétta blæ. „Þetta er ynd
islegt“ hrópar leikstjórinn gegn
um hátalara og ljómar f framan.
Og þýðandi leikritsins, sem leik
ur hvorki meira né minna en
Leyton yfirlögregluþjón, sjálfur
Þorsteinn ö. Stephensen, laum-
ar inn í æstar samræður Philips
Odell og Rigbys þessari setn
ingu: — Jahá, af þvf má draga
þessa ályktun: farið ekki til sál
fræðings sem á fallega konu.
Eftir drjúglanga stund er
fyrsta atriði lokið og Helgi
Skúlason segir við Sigríði: —Nú
ert þú búin og mátt fara í
kaffi.
— Jæja, takk fyrir, segir Sig
ríður.
— Og þarft ekki að koma aft
ur fyrr en eftir syndafallið, bæt
ir Þorsteinn Ö. við.
Og síðan er tekið til við næsta
atriði. Helgi er á þönum inni
í magnaraherberginu og horfir á
leikarana gegn um stóran
glugga. Hann ýmist stendur eða
situr, og sfgarettustubbunum f
öskubakkanum fjölgar.
— Svona, gott, nú, hrópar
hann f hátalarann og fær sér
sæti f Ieikstjórastólnum með á-
nægjubros á vör. — Gísli, segir
hann stundu síðar, — vertu að-
eins einbeittari.
— Það er einmitt það, svaraði
Rigby aðstöðarfulltrúi inni f upp
tökusalnum, og nú er ekki til
setunnar boðið. Helgi gefur
merki, og nú er tekið upp á
segulband. Magnús Hjálmars-
son, magnaravörður er búinn að
kveikja á grænu ljósi, og allt
er endurtekið, en í þetta sinn
má helzt ekkert koma fyrir, —
nú tala þeir inn á segulbandið
það sem við útvarpshlustendur
fáum að heyra eftir mánuð.
í''% " í ''' '''* ^
Myndsjáin fylgist með upptöku á
þriðjudagsleikriti útvarpsins
Þýðandi og aðalleikari stinga nefjum saman. Þorsteinn Ö. og Rúrik
ræða um hvemig túlka beri ákveðnar setningar.
Upptakan er í gangi og Magnús magnaravörður og Helgi leikstjóri hlusta á reiðilestur hr. Odells.
Gósen/andið Snæfellsnes:
Ber jamergð og lax-
veiði í hámarki
Náttúrugæði hafa verið mfk-
il f hinum fögru sveitum Snæ-
fellsness að undanfömu. Lax-
veiði f ám þess var sfðustu
daga veiðitfmans með miklum á-
gætum. Og segja má að allt nes
ið sé blátt af berjum milli fjalls
og fjöru.
Fréttamaður Vísis dvaldi á
Búðum um fyrri helg’i. í Búða
hrauni var varla hægt að drepa
niður fæti, svo mikill var berja
bláminn, krækiber f tonnatali,
bláber mjög mikil og þó nokkuð
af aðalbláberjum. Er ekið var
um Staðasveitina og Breiðuvfk
að kvöldlagi mátti hvarvetna
sjá aftan á bifreið'ir berjatínslu
fólks, sem komið hafði suður á
nesið til fanga. Þar var fólk úr
Reykjavík, Akranesi, Borgar-
nesi og Stykkishólmi, allt úti í
móa með ílát og tínur og keppt
ist við af miklum móð. Mest
munu þó berin vera fyrir utan
Stapa, yzt á nesinu. Þar heyrð
um við af einum heimamanna.
Hafði sá höfðingi sent 300 kg.
af krækiberjum með rútunn'i suð
ur, og annar kvað hefa sent
hálft tonn af sömu vöru! Elztu
menn f Staðasveit kváðust held
ur varla muna annað eins berja
sumar sem þetta. Má nú hver
herða sig sem vill, til þess að
tfna fyrir næturfrostin.
Þá var laxveiðin einnig ágæt
á þessum fögru haustdögum.
Það sögðu bændur í Miklaholts
hreppi tíðindamanni blaðsins
að sfðustu 11 dagana sem veitt
var f Straumfjarðará hefðu 244
laxar komið upp úr ánni.
Má með sanni segja að náttúr
an hafi verið gjöful við Snæfel'
inga á þessu haust'i.