Vísir - 16.12.1965, Qupperneq 15

15
SUPPENLY FOKTUNE SttlLES COWPLETELY OM THE HAPLESS TEAVELERS
AS THEY REACM TRE SUA/iMT, TY~ 'VINPS SUBSIRE AN'’ THE KAW STOfS
^nm, JUST V
WHEN i WAS L
6ETTIK USER
\to r —r'
Jólagjofir fyrir
frímerkjasafnara
Lindner albúm fýrir ísland.
Stender albúm fyrir ísland.
Albúm fyrir fyrstadagsumslög.
Innstungubækur yfir 40 tegundir.
Stækkunargler með ljósi.
Albúm fyrir myntsafnara.
Frímerkja handbókin.
FRÍMERKJAMIÐSTÖÐIN
Týsgötu 1 . Sími 2-11-70
V í S I R . Fimmtudagur 16. desember 1965.
..................... iiin■! ii ■inwiiiiip mni 11 >i i ■ iii nniifm i ' nrasgB
Einmitt, þegar lítur bem ,er.>i ut, hnýtur
Tantor, landið er farið að hækka.
Al.t i einu Druaa urlqg.n v.o
um, þegar þeir eru á brúninni lægir vindinn
og regnið hættir að faila. Hm, einmitt þegar
ég fór að venjast þessu, já.
Auglýsir j í Vísi
eykur viðskiptin
VtSIB
KOPAVOGUR
Afgreiðslu VÍSIS i Kópa
vogi annast frú Birna
Karlsdóttir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
HAFNARFJÖRÐUR
Afgreiðslu VÍSIS í
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Asgeirsdóttif,
sími 50641
Afgreiðslan skráii
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
KEFLAVÍK
xfgreiðslu VÍSIS í Kefla
/ík annast Georg Orms-
! on. sími 1349.
4fgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanír
er að ræða.
JUST
LOOt
TÁWTOK STUWBLES
ONTO A RISE IM
THE GK0UN7...
EFLIÐ
SAMBAND
ÆTTINGJA
OG VINA
ERLENDIS
VIÐ
ISLAND
SENDIÐ
ÞEIM
ÁRSÁSKRIFT
AÐ VÍSI
/
I
JQLAGJÖF
ASKRIFTARS'lMI
1-16-61
Hvað varð af
Eftir
Louis Bromfield !
« 9
Onnu Bolton?
Ég gat engu svarað, það hafði
ekki flögrað að mér, að hann
gæti haft áhuga á mér sem eigin
konuefni. Ég hafði litið svo á, að
hann hefði næstum beyg af mér,
og vildi forðast öll nánari kynni.
Ég svaraði honum kurteislega,
að ég mundi hugleiða þetta og
þakkaði honum, næstum form-
lega. Það var með hann eins og
marga uppfinningamenn og
menn sem alltaf eru að hugsa
um vélar, að þeir geta verið ó-
sköp barnalegir varðandi allt
utan vettvangs áhugamála sinna
og viðfangsefna. Þess vegna gat
mér ekki dottið í hug að 'segja
neitt, sem gæti sært hann.
Hann lagði ekkert að mér að
svara, Ég hugleiddi þetta í viku
og eitt kvöld sagði ég við hann
blátt áfram:
„Herra Bolton, ég hefi verið
að hugsa um það, sem þér spurð
uð mig um, og hefi ákveðið að
verða við ósk yðar“.
Ég tók þessa ákvörðun af því
að mér fannst það skynsamlegt.
Ég hafði aldrei hugleitt að gift
ast á ný, eða þann möguleika, að
ég gæti orðið ástfangin að nýju.
Svo að ég hugsaði um þetta allt
rólega frá öllum hliðum og hvert
hlutskipti mitt mundi verða.
Hann var góður maður og auð-
ugur. Fæstir geta gert sér vonir
um, að verða eins auðugir og
hann var. Ég vissi, að hann átti
enga ættingja. Sennilegt var, að
hann mundi deyja löngu á und
an mér, og að ég mundi erfa
mestallt eftir hann, og þá gæti
ég gert allt, sem mig hafði
dreymt um, þegar þú varst að
fylgja mér heim úr skólanum,
eða þegar við sátum í stofunni
heima“.
Og hún brosti þegar hún
sagði mér þetta og bætti við:
„Og svo hélt ég, að nú fengi
ég tækifæri til þess að sýna
þeim þarna í Lewisburg hvað ég
gæti náð langt“.
- Og svo vorum við gefin
saman og hann vildi, að ég hætti
að vinna. Hann var gamla tím-
ans maður. Hann sagði, að hann
mætti ekki til þess hugsa, að ég
færi með honum í vinnuna á
morgnana. Og ég iét undan til
þess að þóknast hcman og sett-
ist að í þessu andstyggilega húsi.
Að vísu leit ég ekki svo á í
fyrstu. Mér óaði samt við að
búa í því, af því að það var svo
stórt og íburðarmikið, og ekki
við mitt hæfi. Ég var farin að ala
óljósar hugmyndir um, að læra
meira, menntast. Ég held að mér
hafi þó ekki verið fyllilega ljóst
hvað ég vildi, — hélt aðeins að
nú fengi ég meiri tíma til lesturs
bóka, sem mig langaði til að lesa
en hafði hvorki getað komizt
yfir eða haft tíma til að lesa,
og mig langaði til þess að verða
fær um að tala frönsku, þýzku
og ítölsku.
Og það var þetta sem ég
reyndi og gerði. Það var að vissu
leyti eins og að fara aftur í
skóla, og mér hafði alltaf fall-
ið skólanám og skólavist vel.
Það var aðeins eitt, sem ég sakn
aði og varð að fara á mis við.
Samkeppnlna. Og það var eng-
inn í þessu stóra húsi, sem ég
gat látið verða varan við eða
dást dálítið að hvað mér varð
ágengt. Við fórum aldrei neitt,
nema í leikhús eða kvikmynda-
hús. Hann naut þess og það var
mér mikil tilbreyting. Allan þenn
an tíma hitti ég í rauninni eng-
an, nema af tilviljun, eins og
þig í forsalnum í Ritzgistihúsinu.
Og tíminn leið og ég komst vel
niður í þýzku og frönsku. Og
svo ber þernan á svefnherbergis
ilyr mínar morgun nokkurn
snemma og segir, að herra Bolt
on anzi ekki, og sé hún þó búin
að margberja á dyrnar. Hann var
dáinn. Og þegar erfðaskrá hans
var lesin, Dave, kom í Ijós, að
hann hafði arfleitt mig — Annie
Scanlon, að nær öllum eigum
sínum, og ég hafði árstekjur,
sem námu einni milljón dollara.
Hún andvarpaði dálítið og
bætti við:
— Það var einkennileg lífs-
reynsla — það var eins og ég
hefði glatað 4 árum - í fjögur
ár hafði ekkert gerzt nema að
ég hafði lært talsvert af bókum.
Ég var allt í einu einstæðingur
í heiminum með milljón dollara
í árstekjur og með óljósar hug-
myndir um hvað ég ætti að taka
mér fyrir hendur.
Þetta var, í stuttu máli, það
sem hún sagði mér löngu síðar.
En fyrrnefndan morgun í Ritz
gistihúsinu, er ungfrú Godwin
sat gegnt henni í gullna stólnum
og vissi ekki hvar hún fengi
næstu máltíð, en Anna reyndi
að útskýra fyrir henni hvað það
væri, sem hana langaði til að
stefna að.
— Ég hefi alltaf haft hugboð
um — eða ég hefi alltaf einhverj
ar óljósar hugmyndir um, að ég
hafi ekki þroskazt að vissu leyti
— ekki eins og ég hefði hæfi-
leika til. Ég hefi kynnzt svo fá-
um og farið á mis við þann
þroska, sem því fylgir. Mig lang
ar til að kynnast fólki, alls kon
ar fólki, en ég þekki engan. Mig
langar til þess að ferðast, skoða
mig um, fara víða sjá allt, ná
fullum vexti, í andiegum skiln-
ingi, kasta mörgu fyrir borð —
afmá--ör liðins Tíma mætti líka
kalla það. Og ég er auðug. Ég á
svo mikla peninga, að ég get
ekki eytt þeim öllum. Ég er al-
gerlega frjáls, óháð öllum, á
enga ættingja. Mig vantar ein-
hvern til þess að standa mér við
hlið, hjálpa mér, vera mér til leið
beiningar, segja mér, ef ég geri
eitthvað heimskulegt, koma í
veg fyrir, að ég verði að athlægi.
Hún stóð upp og gekk út að
glugganum og horfði niður á
Madison breiðgötu. Og eftir and
artaks þögn bætti hún við:
— Ég held vart, að ég geti
útskýrt það frekara.
Svo sneri hún sér við og
spurði:
- Nægir þetta til þess að þér
getið gert yður nokkra grein
fyrir hvað fyrir mér vakir?
Ungfrú Godwin hafði gefið
henni nánar gætur, virt hana fyr
ir sér, hvernig hún var klædd,
.göngulag hennar, veitt athygli
rödd hennar, hvernig hún talaði
— ekkert fór fram hjá henni og
þessi veraldarvana kona veitti
mörgu athygli: Að þessi einkenni
lega unga kona var mjög fögur,
að hún hafði viðfeldna rödd, að
hún var góðum gáfum gædd og
góðan smekk - og að hún var
samúðar og skilnings þurfi. Og
hún hafði líka hugmynd um, að
Anna mundi ekki hafa getað tal
að við neinn eins og hún hafði
gert nema við alókunnuga mann
eskju, sem hún hafði á tilfinning
unni, að hún gæti treyst — og
aldrei fyrir hitt slíka manneskju
fyrr en nú.
Og ungfrú Godwin svaraði:
— Ég held, að mér sé allt fylli
lega ljóst. Og ég held, að ég
geti orðið að liði. Ég er þó ekki
viss um það. En við gætum
reyntvnq; 1 ”i: 73 Uri.isi ■