Vísir - 02.03.1966, Side 1

VISIR
56. árg. — Miðvikudagur 2. marz 1966. — 51.
EFTIR STANDA AÐEINS
SVIDNAR BRUNARÚSTIR
Fréttamaöur Vísis á bruna-
stað, Svanlaug Baldursdóttir.
Það var ömurlegt að líta sviön
ar brunarústimar á Álfhólsveg-
inum í Kópavoginum í morg-
un. Þar sem áður haföi staðið
trésmíðaverkstæði Páls Jóns-
sonar^ og tvær verzlanir, voru
Eldstrókarnir brjótast út um giuggana á verksmiöjuhúsinu í Kópavogi Myndina tók ljósm. Vísis B.G. meðan eldurinn var hvaö mestur.
aðeins brunnar tóftir. Ennþá
lifði í glæðunum og gengu
slökkviliðsmenn um og dældu
vatni á þær. Þama var nokkur
mannfjöldi saman kominn, full
orðið fólk, sem horfði með al-
vörusvip á verksummerki eftir
eldsvoðann og krakkar, sem
fylgdust vel með því sem gerð-
ist á brunastaðnum.
Nokkrir strákar vóguðu sér
inn um gatiö þar sem áöur
hafði verið gluggi á skóverzlun
inni, annarri verzluninni, sem
haföi verið til húsa í bygging-
unni og virtu fyrir sér brunn-
inn skófatnaðinn. Þarna voru
stígvél, sem af einhverjum á-
stæðum höfðu sloppið ó-
skemmd að mestu úr brunanum
einnig karlmannaskór o.fl. Þeg
ar slökkviliðsmönnunum fannst
strákarnir vera aðgangsharð
ir beindu þeir i ctnsbununni í
áttina til þeirra svo að þeir
hörfuðu í bili.
Einn áhorfendanna var Þrá-
inn Ámason myndskeri að
mennt, en hafði síðustu 6-7 ár
unnið sem trésmiður við tré-
Framhald á bls. 6.
Gífurlegur bruni í Kópuvogi í nótt
Stórhýsi með verkstæðum og verzlunum brunn til kuldru kolu
Slökkviliöið í Reykjavík stóö
í alla nótt í harðri baráttu viö
stóreld aö Álfhólsvegi 11 í
Kópavogi, en þar brann stórt
verkstæðis- og verzlunarhús til
kaldra kola og allt til ösku sem
í því var.
Samkvæmt uppiýsingum frá
lögreglunni í Kópavogi, fékk
hún tiikynningu um eldinn um
eittleytið í nótt og þá frá
slökkviliðinu í Reykjavík, sem
hafði verið kvatt á vettvang.
Hús þetta er mikiö ummáls
en aö mestu leyti ein hæð og
undir nokkrum hluta þess kjall
ari. Það var úr timbri, enda að
mestu smíðað úr vöruskemm-
um tékknesku vörusýningarinn
ar, sem hér var haldin fyrir
nokkrum árum. I húsinu var
húsgagnaverkstæði, húsgagna-
verzlun og skóverzlun. Páll
M. Jónsson húsasmíðameistari
Digranesvegi 97 átti húsið.
' Þegar slökkviliðið kom á vett
vang stóðu eldtungurnar út úr
húsinu og eldurinn mjög magn
aöur í því. Það sem gerði
slökkviliðsmönnunum erfiðast
fyrir var það að frosið var
í nærliggjandi brunahönum og
urðu slökkviliðsmennimir að
leita vatns ýmist niöur á ný-
býlaveg eða Kársnesbraut, sem
er í 900 m. fjarlægð.
Telur lögreglan í Kópavogi
líkur fyrir því að bjarga hefði
mátt hluta hússins ef greið-
legar hefði gengið aö ná til
vatnsins. En því vár ekki fyrir
að fara.
Engu tókst að bjarga af verð
mætum út úr eldinum nema
einum peningakassa úr skó-
verzluninni og fáeinum stólum
úr húsgagnaverzluninni. Allt
annað brann til kaldra kola.
Lengi nætur stóð apótekinu
Framhald á bls. 6.
Heildarveiöi Breta viö ísland á
r
Arangurslous
súttofundur
fjórum árum 253 millj. þorska
1 Ægi, tímariti Fiskifélagsins
sem kemur út í dag birtist all-
löng grein eftir Jón Jónsson
fiskifræðing sem hann kallar
„Ástand fiskistofnanna á Norð-
ur-Atlantshafi.“
Grein þessi er árétting við
þær yfirlýsingar sem hann hef-
ur gefið að undanförnu um að
þorskstofninum við ísland sé
mikil hætta búin vegna ofveiði
og er í greininni vikið ýtarlegar
að ýmsum þáttum þessa vanda-
máls.
í greininni segir m.a.:
Þorskveiðin hefur um langan
aldur veriö ein aðalundirstaða
íslenzks sjávarútvegs. Á fyrstu
fimm tugum 20. aldarinnar má
segja, að árlega hafi þorskafl-
inn numið 70-90 hundraðshlut-
um af heildarveiðinni. Árið
1961 varð hins vegar sú breyt-
ing á, að síldaraflinn varð
meiri en þorskaflinn og árið
1964 var svo komið, að síldin
nam rúmlega 56% heildarafl-
ans, en af þorski fengust ein-
ungis tæp 22%. Þetta stafar
hins vegar ekki af neinni veru-
legri rýmun þorskaflans, held-
ur jókst sildveiðin svo mjög
með aukinni veiðitækni og auk-
inni siidargengd.
Fyrstu þrjá tugi aldarinnar
jókst afli íslendinga hröðum
skrefum samfara aukinni sókn
og náði hámarki 1930, en síð-
an hrakaði veiðinni mjög allt
fram til ársins 1936, en jókst
eftir það nokkuð jafnt fram til
ársins 1955, en hefur farið,
minnkandi síðan. Má segja, aö
bæði heildarveiöin og veiði ís-
lendinga sýni sömu þróun.
Hlutur íslendinga í heildar-
þorskveiðinni á íslandsmiðum
hefur farið vaxandi á seinni ár-
um. Á árunum 1930-34 var okk
ar þáttur í heildarþorskveiðinni
tæp 47%, en á árunum 1960-64
nam hann 61.1%. Á seinna
tímabilinu veiddu Bretar 27.7%
Þjóðverjar 7.1%, Færeyingar
Framhald á bls. 6.
Fundur sáttasemjara með að-
ilum að deilu Verzlunarmanna-
félags Reykjavíkur og Kaup-
mannasamtakanna, sem haldinn
var í gærkvöldi reyndist árang-
urslaus. Stóð fundurinn til kl.
1,30 í nótt.
Til verkfalls verzlunarmanna í
matvöru og kjötbúðum kemur í
fyrramálið, ef ekki semst fyrir
Framhald á bls. 6.
Mestu humfurir viö Surtsey síÖan
nýja gosiÖ hófst um árumótin
Reynt nð gnngn á nýju eynn á sunnudng en mistókst
um 2000 fet, og þá var gígurinn
sjálfur meira eða minna laus
frá aðaleyjunni, suðaustan í
henni. M.s. María Júlía var þá
stödd þar syðra og var að gera
mælingar á eyjunni. Kvaðst Sig
urjón hafa heyrt að eyjan hafi
þá mælzt um 400 m. löng og
Langinesta gos, sem nokkru
sinni hefur orðið í nýju gos-
eynni við Surtsey — Litla Svarti
— varð þar sl. mánudag. Gos-
súlan náði þá 12000 feta hæö
og sást alla leið austur að Fag-
urhólsmýri. Jafnframt var eyj
an þá orðin stærri um sig, en
hún hefur nokkru sinni áður
verið.
Vísir átti í morgun tal við
Sigurjón Einarsson hjá Flug-
málastjórn, en hann flaug yfir
gosstöðvarnar bæði á sunnudag
inn og mánudaginn. Á sunnu-
daginn náði gosmökkurinn i
sjálfur kvaðst Sigurjón gizka á,
að hún myndi vera 250—300 m.
breið. Svo stór hefur eyjan
aldrei orðið til þessa.
Skipverjar á Maríu Júlíu
reyndu að komast í land, en
urðu frá að hverfa vegna þess
hve kvikan var mikil við
ströndina. Hins vegar munu
þeir hafa tekið sýnishom af
gosmöl. Framhald á bls. 6.
I