Vísir - 26.03.1966, Blaðsíða 2

7
★
jþað gerist sitt af hverju i
Hvita húsinu um þessar
mundir. Eins og flestum er
kunnugt opinberaði yngri dótt
ir Johnsons forseta, Lucy Bain-
es nýlega trúlofun sína og verð
andl eiginmaður heitir Nugents.
Hann er kaþólskur og því hef
ur Lucy tekið kaþólska trú.
Brúðkaupið fer fram í ágúst.
En nú er reiknað með því
að brátt fari að draga til tíð-
inda hjá Lindu Bird, eldri dótt
urinni, sem kom hingað til
lands með foreldrum sínum
haustið 1963. Nýlega átti hún
22 ára afmæli og sá sem hélt
henni veizlu var enginn annar
en hinn 27 ára gamli kvik-
myndaleikari George Hamilton.
Var veizlan haldin í Los Angel-
es.
Þar með þykir það nokkurn
veginn víst að George Hamilton
muni vera sá útvaldi.
Linda Bird Hefur sézt í fylgd
með ýmsum ungum mönnum,
en upp á síðkastið hefur hún
sézt þaö oft með Hamilton að
ráðandi menn í USA, sem mikið
hafa velt fyrir sér hvar Linda
myndi á endanum „hafna“ á-
líta nú að hún hafi fundið sína
„öruggu höfn“.
Hönd í hönd tengdasonur forsetans ?
K" |
Þessi mynd var tekin fyrir tæpum mánuði í New Örleans af Lindu Bird og George Hamilton.

“Ji'
í* |jM
l lÍl
V S;j,iW

!
Nóttin og dagurinn
Paö var óperufrumsýning í Scala-óperunni í Mílanó. Gestirn-
ir þyrptust að og þar gat að líta margt frægra persóna — allt í
einu rákust tvær þeirra, sem komu „fyrir fullum seglum“, á, og
þegar betur var að gáð voru það engar aðrar en Anna Magnani og
Ava Gardner. Þeim var líkt við dag og nótt, Anna var svart-
klædd en Ava hvítklædd eins og brúður.
Auövitað hafa spurningarnar
verið látnar dynja yfir George
Hamilton en hann hefur verið
svarafár. í sjónvarpsviðtali ný
lega sagði hann að hann óskaði
ekki eftir að svara nærgöngul-
um spurningum. Lægju til þess
tvær ástæður:
— Það getur valdið fjölskyld
unni i Hvíta húsinu óþægind-
um, og svo er ég hræddur um
að fólki fyndist ég vera að gera
þetta til þess að komast áfram
í Hollywood.
— En, bætti hann við, þaö
þarf ekki aö vera neitt leyndar
mál að ungfrú Linda er gáfaö-
asta stúlka sem ég hef hitt.
Kári skrifar:
Sá dæmalausi Ómar.
^ pressuballinu færðist líf í
tuskumar, þegar maöurinn
með húmorinn sté upp á fjal-
imar, náunginn, sem kvað um
sjálfan sig „Ég er fífl aö at-
vinnu“, o. s. frv. og byrjaöi aö
tala tungum tveim, dönsku og
íslenzku jöfnum höndum, og
tæta af sér gamanyrðin. Þetta
var hann Ómar Ragnarsson —
hver annar gat það líka verið en
hinn íslenzki Danny Kay eins
og hann er nefndur manna á
milli. Þó er Ómar sennilega
Danny kollega sínum snjallari
á ýmsan hátt. Auövitað eru at-
vinnugrínistanum Ómari mis-
lagðar hendur, en þegar hann
vill það viðhafa, er hann kon-
unglegur — beinlínis á heims
mælikvarða, því að hann er ekki
einungis flytjandi og túlkandi,
heldur líka skapandi í skopinu.
Þegar þessi rauðbirkni grennlu
legi piltur, sem er svolítið grall-
araspóalegur í hátt, er kominn
í ham á sviðinu og farinn að
bregða sér í allra kvikinda líki,
tekur hann ,,salinn“ gjörsam-
lega ekki ósvipaö og beztu grín
leikarar heims geröu í kvik-
myndunum, t.d. Harald Lloyd,
Charlie Chaplin og ógleymdur
Danny Kay; Ómar kann þá list
að draga hégómann sundur og
saman í háði, — hann beinlínis
gegnumlýsir það, sem svo
mörgu fólki finnst svo afskap
lega „fínt“ — semsagt „prump-
ið“ í tilverunni. En það er jafn-
framt eitthvað elskulega mann-
legt við skopskyn Ómars eins
og hjá prakkara, sem lýsir vígi
á hendur sér.
Þungfært að norðan
í Smárakaffi að Laugavegi
J78, þar sem Vísir er til húsa,
hitti „Kári‘“ í fyrrakvöld vöru
flutningabílstjóra, sem var að
koma að norðan. Hann kvað
þetta hafa verið einn versta vet
ur undanfarin ár, hvað færð
snertir. Annars gekk síðasta
ferð óvenju vel, því að þá var
nýbúiö að moka. En ferðin þar
á undan fyrir nokkrum dögum
— sóttist seint hjá honum, að
því er hann tjáði. Hann var eina
níu tíma norðan frá Blönduósi
og yfir Holtavörðuheiði. Bíl-
stjórinn sagði, að flutningabíl-
arnir hefðu nálega ekkert ekið
frá Akureyri undanfarna þrjá
mánuði — svo mikil væru snjó
þyngslin þama fyrir norðan.
Tannréttingar bama
Fátækur bamakarl kom að
máli við „Kára‘“ og tjáði farir
sínar ekki sléttar. Hann haföi
farið með dóttur sína, átta ára,
til tannlæknis. Þurfti nauðsyn-
lega að rétta tennur hennar, því
að þær voru allar skakkar og
skældar og til mikils lýti. Þeg
ar svo reikningurinn kom þurfti
hann að greiða himinháa upp-
hæö, hvorki meira né minna en
einar fimmtán þúsund krónur.
Þetta fannst honum allt of dýrt
og sárnaði honum þetta mjög.
Ekki kvaðst hann sjá eftir því
að hafa látið fegra munn dótt
urinnar nema síður væri, en hins
vegar fannst honum þetta of
langt gengið í verðlagningu
tannlæknisins. Ekki skal lagður
dómur á það hér í þessum dálk
um, hvort tannlæknirinn hefur
verið svíðingslegur við hinn fá-
tæka föður, en hitt ber að at-
huga, hvort sjúkrasamlaginu
beri ekki að greiða hluta af
tannlæknaþjónustu við almenn
ing, eins og háttur er á í sum
um menningarlöndum.
Ifcáwiii.i-. ii méi íXj.
luuiaai