Vísir - 13.04.1966, Síða 15

VI S IR . Miðvikudagur 13. apríl 1966.
15
HARVEI FERGUSSON:
*
Don Pedro
— Saga úr Rio - Grande - dalnum
n.
Magdalena var búin að stunda
heimsóknir sínar til hans í meir .en
ár, þegar hann fór að verða þess
var, að hún var búin að læra þó
nokkur orð í ensku og var að reyna
að tala ensku. Hún virtist hafa
bæði hneigð og hæfileika til að
læra málið og einnig laðaðist hún
að þeim, sem þetta mál töluðu -
að gringóum. Leo sem var örlaga-
trúar hallaðist að því, að hér væru
einhver örlagaöfl að verki, og að
það ætti fyrir henni að liggja að
tala mál gringóa og lifa lífi sínu
með þeim. Þegar ókunnugir menn,
enskumælandi, komu í búðina, stóð
hún þögul og lagði við hlustirnar,
og hún brosti alltaf til þeirra sínu
breiða brosi, ef þeir veittu henni
athygli. Eini gringóinn, sem títt
varð á vegi hennar var Jack Gibbs.
Hann tók alltaf í hattbarðið, þegar
hann mætti henni, kallaði hana sen
oritu og spurði hana alvarlegur á
svip hvemig henni heilsaðist. Var
hann jafnan kurteis vel og hún
heillaðist af tali hans, en hann
masaði ósköpin öll, og upp með
sér af athygli þeirri, sem hann
veitti henni. Nú var það svo, að
Jack Gibbs talaði enga fyrirmynd-
ar ensku, mál hans var blendingur
ensku og frönsku, og oft kryddað
blótsyrðum, og Magdalena skildi
ekki framan af helminginn af því,
sem yfir varir hans kom, en samt
var eins og hún gæti síað frá ensk-
una, og Leo var furðu lostinn, er
hann eitt sinn var nærstaddur er
hún sendi Benitu heim, svo að hann
heyrði hana blóta á ensku á Jacks
Gibbs vfsu, allhressilega.
Hæfileiki hennar til þess að læra
mál kom honum ekki með öllu á
óvænt, því að hann hafði fyrir
löngu veitt því athygli, að Mexikan
ar, sem hvorki voru læsir né skrif-
andi, voru fljótari að læra ensku
eftir eyranu, en gringóar að læra
spönsku. Og honum flaug í hug, að
Magdalena mundi geta fengið jafn-
gott vald á málinu sem sínu eigin,
ef hún fengi tilsögn nokkra, eins
og sum börn fengu í Santa Fe.
— Langar þig til þess að læra
ensku vel?, spurði hann hana eitt
sinn og hún kinkaði kolli af ákefð.
Hann var þá fyrir löngu búinn að
sjá að Magdalena vildi engum ráð-
um hlíta og skeytti lítt um um-
vandanir, en mundi hins vegar ná
marki, ef eitthvað væri um að ræða
sem hún sjálf vildi. Og hann bvrj
aði tilsögnina með því að ávarpa
hana á ensku og mæla til hennar
nokkur orð á ensku við og við og
þýða svo á eftir á spönsku, svo að
henni lærðist að skilja orðin rétt.
Brátt fóru þau að tala saman á
máli, sem í fyrstu var allblendið
en er frapi liðu stundir varð hrein
enska, þótt hennar enska hefði á-
vallt á sér viðfelldinn mexikanskan
hreimblæ. Hann tók í sig að halda
áfram að segja henni til, — hún
skyldi læra að lesa og tala málið
og skrifa og þegar hann fór til
Santa Fe og Albuquerque leitaði
hann að hentugum bókum í þessum
tilgangi. En þá komu erfiðleikar
til sögunnar, Magdalena hafði góða
hæfileika til að læra mál eftir eyra
en hún var ekki dugleg námsmær.
Henni leiddust ævintýri og bundið
mál, sem hentugt var byrjendum,
og fékk þegar óbeit á öllum ungl-
ingasögum, sem ætlaðar voru til efl
ingar siðferðilegum þroska. Henni
féll ekkert sem miðaði að sjálfsög
un eða til þess að þroskast af eig-
in rammleik af aukinni mennt-
un. Og Leo varð að láta hana fá
lestrarefni á borð við tíu centa
reyfara Ned Buntlines, sem um
þetta leyti komu eins og steypiflóð
á markaðinn, en þeirra höfuðefni
voru afrek Kits nokkurs Carsons,
sem enn var á lífi og gamall maður
orðinn og las sér til mikillar furðu
um téð afrek. Magdalena var hrif-
in af frásögnunum um öll þau víga
ferli og ævintýri er f þeim var að
finna, og var það kannski ekki
óeðlilegt, þar sem hún \pr alin
upp við frásagnir um árásir Ap-
ache-Rauðskinna og Comanches-
Rauðskinna á vagnalestir og vask
lega vöm hvítra manna og gagn-
árásir. Frásagnir um blóðuga bar-
daga hrifu hana og hjarta hennar
tók fagnaðarkipp í hvert skipti sem
Rauðskinni steyptist fram af hesti
sínum særður banasári. Og alltaf
bættist við orðaforða hennar við
lestur um bardaga, þrumur og eld
ingar, hvirfilbylji og flóð, en ekki
var það forði faguryrða sem safnað
ist í sarpinn. En hvað um það —
þegar ár var liðið gátu þau
talazt við á ensku hún og Leo, án
þessað hún þyrfti að grípa til
spænskra orða og þetta jók trúnað
þeirra á milli og vináttu. Þau
byggðu sér upp sinn litla heim, þar
sem töluð var tunga, sem nær
enginn er í verzlunina kom, nema
ferðalangar skildu og engir bæjar-
manna.
III.
Ávallt þegar Leo kom heim úr
ferðalagi til Santa Fe fannst hon
um Magdalena hafa tekið breyting-
um. Að sjálfsögðu hafði hún ekki
breytzt að neinu ráði, heldur staf
aði þetta af því, að hann veitti nán
ari athygli breytingunni, sem var
að verða á henni andlega og líkam
lega. Þetta var í fyrsta skipti
sem hann hafði verið að staðaldri
vitni slíkrar mannlegrar þróunar,
sem átti sér stað undir handarjaðri
hans að segja mátti að honum
fyndist þetta furðuleg og í mörgu
dásamleg lífsreynsla og það ylj-
aði honum að eiga hér nokkum
hlut að. Hann gat ekki gert sér
fyllilega grein fyrir hve veigamikil
hans hlutdeild var I þessu, en það
vissi hann þó, að ef hann hefði
aldrei á þessar slóðir komið og
stofnað þar verzlun sína, mundi
Magdalena hafa alizt úpp og þrosk
azt eins og mexikanskar stúlkur
almennt og vera ef svo mætti segja
önnur persóna en hún hafði orðið.
Sannast að segja var persónuleiki
hennar með greinilegum gringoblæ.
Skapgerð hennar svipaði til skap-
gerðar þeirra, hafði á sér nokkurn
blæ óskammfeilni og þurraglettni.
Og ensku talaði hún orðið eins og
hún hefði ekki annað mál talað
frá blautu bamsbeini.
Hún hafði þroskazt mikið and-
lega, þrátt fyrir allt og hann fagn-
aði þvf, en hraður líkamsþroski
hennar olli honum áhyggjum, þvl
að er tíminn leið sá hann æ betur
fram á, að óðum styttist þar til
samvera þeirra og kynni hlytu að
taka enda, en smám saman eftir
því sem hvert ár leið,
hafði það gerzt, að svo var
komið að lífsþræðir þeirra voru
svo • samanslungnir, að það hlaut
að verða miklum sársauka bundið
er þessu skeiði lífs þeirra lyki.
Hann mundi hana nú óljóst sem
litla telpu, sem sat kyrrlát og þög-
ul úti í homi á poka eða kassa,
en smátt og smátt hafði hún náð
þeim tökum á honum, að hann
varð að veita henni æ meiri at-
hygli og verja tíma sínum æ meira
I hennar þágu, og nú, þegar hann
var að heiman hugsaði hann ekki
um neinn nema hana og hug-
leiddi hvað hann gæti fundið til
að gefa henni, er myndi gleðja
hana. Honum fannst að hann gæti
ekki án hennar verið, en nú er
hún var á þessu hraða skeiði lík-
amsþroska sá hann fram á, að hún
yrði frá honum tekin, — hún yrði
grafin í hinum mexikanska jarð-
vegi hefða og skyldna, bundin aga
sem átti sér aldagamla sögu. Hann
vissi svo vel, að þessar mexikönsku
ungmeyjar náðu skyndilega því
þroskamarki, að þær voru sem
rósimar, er springa út á einni
nóttu í lofslagi þessa heita lands
en enn var það þó svo, að Magda-
lena leit ekki enn út sem ung-
mær í efnamannastétt, sem er £
þann veginn að verða hefðarmær,
hún hafði vaxið upp teinrétt og
orðið há og grönn, eins og sólar-
blómið eftir sumarskúr. Athafna-
þrá hennar var orðin meiri. Hún
var byggð sem hraðhlaupari og
duglegur hlaupari var hún og ekk
ert benti til, að hún mundi safna
á sig fituskvapi eins og hinar fögru
mexikönsku ungu stúlkur tíðast
gerðu, er þær fóru að ala börnin
í heiminn. En á næsta ári þreknaði
hún þó nokkuð, eins og mertryppi
sem komizt hefur í kornakur, eins
og Jack Gibbs orðaði það af venju
legri smekkvísi, — þó ekki um of
bætti hann við, eins og veturgam-
alt tryppi, en hún var enn bam
í augum Leo.
— Þú ert að verða feit, sagði
hann við hana í glettni árið eftir
eitt sinn er hann kom frá Santa
Fe. Hann lyfti henni hátt í loft
og hún flissaði af ánægju, og
þetta var það sem næst því komst
að geta talizt atlot af hans hálfu
í samlífi þeirra. Jack Gibbs hafði
líka lyft henni í gamni og þessi
vinur hennar hafði þá á orðið, að
ef hún héldi áfram að fitna mundi
hann ekki geta lyft henni á stund-
um.
— Haldirðu áfram að fitna, get
ég ekki lyft þér svona oftar, sagði
Leo og fór að taka umbúðimar
utan af 10 centa revfurum, sem
hann hafði fært henni en hún
hallaði sér að honum á meðan, eins
og hún hafði svo oft gert áður, er
hann var að færa henni slíkar gjaf
ir. Ósjálfrátt nók hann utan um
hana án þess að snertingin ylli
neinni hugarhrifningu, fyrr én hann
allt í einu uppgötvaði lítil stinn
brjóst hennar, en hann hafði ekki
fyrr veitt athygli þeirri þróun með
Sjósfakkarnir
ódýru fást enn, svo og flest önn-
ur regnklæði, regnkápur (köftöVt- ,
ar) og föt handa bömum og ungl-
ingum. Vinnuvettlingar og plast-
vettlingar o.fl. — Vopni h.t. Aðal-
stræti 16 (við hliðina á bílasölunni)
Permingargjöfin
í ór
Gefið menntandi og þrosk-
andi fermingargjöf:
NYSTROM
Upphleyptu landakortin
og hnettimir
leysa vandann viö landa-
fræðinámið, Kortín inn-
römmuð með festingum.
Fæst : næstu bókabúð.
Heildsölubirgðir:
Árni Ólafsson & Co.
Suðurlandsbraut 12. Sími 37960.
V
T
A
•
R
Z
A
N
Þeir Tarzan fylgjast með útskipuninni á
eyrinni.
Síðar: Engin lögregla, Pétur. Ég er viss
um, að innan um þessar vörur var töluvert
af smygli.
Við skulum athuga, hvort við fáum eitt-
hvað að vita í þessu kaffihúsi.
LíkVega fáum við hausverk þar.
la
gmngin
helzt
betur
meö
srUcif
Eianz-
imesiig
aák&ifr
glans
hárlagningar-
vökva
HtH.DJÖLllllltGMt
ISLENZK ERLENDA VERZLUNÁRFÉLAGIÐ HF
HAMLIIDSLUMTTIHBI AMAMTI H»
a