Vísir - 05.09.1966, Blaðsíða 15

V í S I R . Mánudágur 5. september 1966,
1 S
J. B. Prisfley
Mæturgestir
MMnoaaMMBn
um allt, sem framundan var. Hann
vissi, að ef bíllinn skrikaði til, gat
sú hætta verið yfirvofandi að hann
æki út af. Einhvern tíma áður
'iefði honum þótt gaman að því
og taugaæsandi að vera á svona
ferðalagi, en nú var hann þreytt-
ur og haldinn öryggisleysi. Hin
höfðu líka óheppileg áhrif á hann.
Annars gat hugsazt að Penderel
hefði af ásettu ráði verið að hræða
Margaret. Honum flaug þetta í hug
sem snöggvast, en er hann hug-
leiddi það frekar fannst honum
það ólíklegt. Hann vissi, að Marga-
ret geðjaðist ekki að honum, og
hafði verið því mótfallin, að hann
yrði þeim samferöa aö lokinni heiin
sókninni til Ainslyfjölskyldunnar.
Hann var sjálfhælinn gortari og
lét víst svona sjálfum sét til
skemmtunar. Hann var ungur og ó-
þroskaður. Hann leit á lífið eins
og einhvern skringilegan og í senn
óttalegan sirkusleik, harmleik í
fimm þáttum. En ýkjulaust voru
hættur á ferðum, í öðru eins veðri
og þessu mátti búast við jarö-
uni þama í fjöllunum. Og það
gat verið sú hætta, að ár flæddu
’ ' bakka sína, og allt færi í kaf
á undirlendi. Vegir gátu teppzt. Þaö 1
væri óhugnanlegt, að verða kannski j
að hafast við einhvers staðar alla'
nóttina þama uppi í f jöllunum og j
komast hvorki fram né aftur. Phil-
ip varð þess allt f einu var, að hann
var skjálfhentur, — hann gat ekki
haldið eins traustlega um stýris-
hjólið og áður.
Ósjálfrátt jók hann allt í einu
benzíngjöfina svo að bíllinn hent-
ist áfram, enda hallaði nú undan.
Og fram undan virtist nú berg
skaga fram, og þar yrði hann aö
beygja fyrir, ef ekki ætti að koma
til áreksturs Það munaði mjóu að
illa færi, en hann beitti hemlunum
í tæka tíð og sveigöi af öllu
afli til hliðar og er bfllinn var
kominn hinum megin við bergið
var sem fljót væri fram undan og
að því er virtist var bfllinn kom-
inn út í þaö. Hann greip þéttings
fast um stýrið, fann að Margaret
lagði hönd sfna róandi á hand-
iegg hans, og heyrði Penderel reka
upp óp, þar sém hann sat í aftur-
sætinu. Enn var nokkur ferð á
bílnum, en þó var hann farinn að
hægja á sér. Philip jók benzín-
gjöfina og bíllinn tók kipp áfram en
vatn var farið að streyma inn í I
hann, og svo heyrðust eins og j
smádynkir f hreyflinum, og bíll- |
inn stöðvaðist.
— Reyndu að halda áfram, hróp-
aði Margaret.
— Ég gat ekki að þessu gert,
og hann hafði ekki fyrr sleppt orö-
inu en hann sá hve kjánaleg at-
hugasemd hennar var. Hélt hún,
að þau væru í vélbát? Allt f einu
varð hann þess var.xáð hreyfillinn
tók við sér, og hann flýtti sér að
setja f fyrsta gír, og honum fannst
það líkast og þegar hundur kemur
á land af sundi, er bíllinn fór af
stað. Hann skreið áfram og næstú
sekúndur gerðist ekkert. Philip
gerði sér þó engar vonir', var dauð-
skelkaður og bjóst við, að hreyfill-
inn mundi stöðvast en svo varð
eigi, og fyrr en varöi voru þau kom
in upp úr fljótinu, ef það var þá
fljót, sem hann hafði ekið f. Philip
varð dálítið rórri við tflhugsunina
Setjum upp
Mælum upp

Loftfesting
Veggfesting
Lindorgötu 25
símS 13743
■/ormaf
ÞÝZKAR ELDHÚSINNRÉTTINGAR
úr harSpIasti: Format innréttingar bjóða upp
á annað hundraS tegundir skópa og litaúr-
val. Allir skópar meS baki.og borSplata sér-
smíSuS. EldhúsiS fæst meS hljóSeinangruS-
um stólvaski og raftækjum af vönduSustu
gerS. - SendiS eSa komiS meS mól af eldhús-
inu og viS skipuleggjum eldhúsiS samstundis
og gerum ySur fast verStilboS. Ótrúlega hag«
stætt verS. MuniS aS söluskattur er irmifalinn
í tilboSum fró Hús & Skip hf. NjótiS hag-
stæSra grciSsluskilmála og — —
iækkiS byggingakostnaSinn.
HÚS & SKIP Jlf.- LAUOAVIGI tl > SIMI aisis
um, að hafa sigrazt á þessum erf-
iðleikum, en hvað var nú framund-
an? Þetta var eins og í knatt
spyrnukeppni, hugsaði hann, fyrsta
hálfleik var lokiö, og síðari hálf-
leikur að byrja. Hvað mundi nú |
gerast?
Vafalaust hafði sletzt á kertin,
en þau voru nú farin að þorna, j
og enn ók hann upp I móti, en
ekki var eins bratt nú. Enn var
hellirigning.
Margaret var eitthvað að þukla
í hurðarhólfinu þeim megin, sem
hún sat, og hann spurði hana að
hverju hún væri að leita. Hann
heyrði ekki svar hennar orði til
orðs, en skildist þó, að hún vildi
að hann stöðvaði bílinn og það
gerði hann.
— Aö hverju ertu að leita? spurði
hann aftur.
— Aö kortinu. Ég vil reyna að
komast að niöurstöðu um hvar við
erum. Við getum ekki haldið svona
áfram án þess að hafa hugmynd
um hvert við erum að fara. •
— Þetta gengur alveg Ijómaníi,
sagði Penderel og var nú hinn j
hressasti. Má ég ekki bjóða yður I
vindling. Þegar Philip sneri sér við ■
rétti Penderel vindlingahylki alveg j
að nefbroddi hans, og um leið og:
hann tók vindling úr þvf heyrðist I
smellur og bfllinn var allt í einu1
I ljóshafi að innan, að þeim fannst,
en Margaret hafði fundið rafmagns
Ijós og sett það í samband. Og hún
hafði fundið uppdráttinn og beygði
sig nú yfir hann. Philip sá, að
kortið var gegnblautt, og efaðist
um aö það mundi koma aö nokkru
gagni áð rýna í það, en einhvem
veginn varð hann rórri, er hann sá
hana sitja þama rólega en alvar-
lega og virða fyrir sér uppdráttinn.
Svo hristi hún höfuðið. „Hún er
eins og bam“, hugsaði hann og
hann langaði til að þrýsta henni
að sér, og flýta sér með hana í
húsaskjól því að einhvers staðar
hlyti að vera hægt að fá það, og
þá gætu þau talað út um svo margt.
Um hvað skyldi hún vera að hugsa?
Hann reyndi að gera sér grein fyr-
5r þvf, en varð engu nær. Og hon-
um fannst mjög miður, að svona
skyldi þetta vera að hann gat ekki
rennt grun f, hvað konan hans var
að hugsa.
Kannski þú lítir á kortið, sagði
hún og breiddi það út fyrir framan
hann. Ég get ekki áttað mig á
neinu, eins og það líka lítur út.
Hann virti uppdráttinn fyrir sér,
en aðeins til þess að róa hana.
— Það versta er, að ég veit ekki
með neinni vissu á hvaða vegi við
erum, — ég hef víst tekið skakka
beygju, héma sést nú óglöggt veg-
ur, en hann virðist liggja að vatni,
nei, ég get ekki áttað mig á þessu
— kannski þér vilduð athuga upp-
dráttinn, Penderel? Við erum engu
nær eftir að hafa rýnt í hann.
Penderel brosti og hristi höfuðiö
— Nei, þökk fyrir. Ég held, aö
það væri. vita tilgangslaust, þvf að
ég held, að landsvæðið sem við er-
um á, sé alls ekki á uppdrættin-
um. Akið bara áfram og við hljót-
um að koma að þorpi eða bónda-
býli og fáum þar húsaskjól. Hver
þremillinn!
Nú gekk allt f einu á með þrum-
um og eldingum og herti rigning-
una.
Enn brosti Penderel og horfði
kankvíslega á Margaret.
— Við verðum bara að reyna að
komast áfram —
Philip heyröi að Margaret svar-
aði, en heyrði ekki orðaskil, vegna
hávaðans í veðrinu.
Philip setti hreyfilinn af stað aft-
ur og Margaret tók rafmagnsljósið
úr sambandi. Og aftur bjuggu þau
við öryggisleysi umvafin myrkrinu,
köld og vot, þessa ægilegu haust-
nótt, — en nú sáu þau að fram-
ljósin og eldingarglamparnir lýstu
nægilega upp, til þess að sjá kafla
af veginum og fljótið á aðra hönd.
Philip ók varlega, en Penderel
var farinn að syngja, en söngurinn
var öskri líkari en söng. Furðuleg-
ur náuijgi þessi stráklingur, hugs-
aði Philip og leit tii hans reiðilega, |
IÐNlSÝNINGIN
.. w
Sjáið /ðnsýninguna
T
A
R
Z
A
N
Ertu tilbúinn að fara niður núna, Tarzan?
Einn staður í þessari frumskógarflækju er
eins góöur og hinlr.
Mundu nón, á hverjum degi... notaðu
labb-rabbtækið, góöa ferð. 'Ég vona að viö
verðum tveir, sem hittum þig næst Yeats
hershöfðingi.
Ég held ég láti eðlisávísunina ráöa til að
byrja meö.
FRAMKOLLUN
KOPIERING
STÆKKUN
GEVAFOTO
LÆKJARTORGI
METZELER
hjólbarðarnir eru sterkir og
mjúkir, enda vestur-þýzk gæða-
vara.
Hjólbarða- og benzlnsaaan
við Vitatorg. Sími 23900
Barðinn h.f.
Ármúla 7. Sími 30501
Almenna Verzlunarfélagið h.f.
Skipholti 15. Sími 10199
*