Vísir - 16.11.1966, Blaðsíða 9

V í S I R . Miðvikudagur 16. nóvember 1966.
---- ipgPIWBJfWOTIBJ)
Bjargföst trú á málsícðinn — Snemma ríkt í mér að annast móð-
uiiaus börn og vanheil — Mér brást aldrei kjarkur eða vilji — Ég
hef þurft að vera ákveðin til að verja það, sem ég er að reyna að
gera — Á erfiðum stundum hef ég fengið beina hjáip, sem er ekki
fýsisk — Því eldri sem ég verð, þeim mun yndislegra finnst mér
Iífið.
„ÞETTA ER HEIMILI...
//
^(^ömul hjón í lekum
bæ, enginn vegur —
þannig var aðkoman 10.
maí 1930, þegar ég kom
hingað fyrst. Ég bjó í
tjaldi, og fyrstu uppeld-
isbömin mín komu til
mín 5. júlí þá um sumar
ið úr Reykjavík, og um
haustið 4. nóvember
flutti ég loks úr tjaldinu
inn í kjallara hússins,
sem var hriplekur.
Tveir starfsmannanna
urðu veikir, og einn vildi
halda þetta út. En ég
hafði bjargfasta trú, að
það væri rétt að gera
þetta, sem ég hafði tek-
izt á hendur . . .“
Frú Sesselja H. Sigmundsdótt-
ir, forstöðukona Barnaheimilis-
ins Sólheimar í Grímsnesi lét
svo um mælt í spjalli, sem
blaðið átti við hana á dögun-
um í veglegum húsakynnum
hgnnar, sem risu nýlega upp
fyrir tilstilli hennar -og góðra
afla, er trúa á málstað hennar
og hugsjónir.
Þegar frú Sesselja kom heim
frá 6 ára námi erlendis í hjúkr-
unar og uppeldisfræði og stjórn
barnaheimila, var hér nálega
engin vöggustofa.i ekkert heim-
ili fyrir vanrækt böm og van-
heil böm, en hún hafði aðeins
eitt mið: að bæta úr þessari
þörf, þótt hún þyrfti að gera
það alveg upp á eigin spýtur.
VIÐTAL
DAGSINS
Vísir ræöir viö frú
Sesselju H. Sig-
mundsdóttur, for-
stöðukonu Barna-
heimilisins Sólheimar
í Grímsnesi. Hún
hefur stjórnað heim-
ili fyrir vanheil og
vanrækt börn síöan
1938
Og eins og enskt skáld segir:
„Allar stórar hugsanir verða til
og koma frá hjartanu“ — eins
var því farið um hugarfóstur
frúarinnar. Hún haföi ætlaö sér
og undirbúið þetta frá því að
hún var lítil stúlka.
„Ég var strax ákveðin í þessu,
þegar ég var bam. Þegar ég lék
mér við dýrin, þá umgekkst ég
þau eins og börn, en ekki dýr.
Það var svo snemma ríkt í mér
að annast móðurlaus böm og
vanheil. Annað komst ekki
að en að stofna svona heimili,
hafa þar bú og þar sem væri
heilt val af leiöbeinendum‘“.
„Hvemig gátuð þér látið þessa
hugsjón rætast við jafn-erfiðar
aðstæður og vom á kreppuár-
unum?“
„Mér brást aldrei kjarkur eða
vilji. Ég er afskaplega viljasterk
og ég hef alltaf trúað á, að það
góða verði ofan á. Þegar ég var
úti kynntist ég anthroposophie
heimspekingsins Ruolfs Steiners,
fmmkvöðuls mannspekinnar.
Kjami í hans skoðunum er sá,
að menn kynnist sjálfum sér og
lífinu og allir vinni að því að
hjálpa mannkyni til að vaxa og
verða að sönnum mönnum. Eitt
sinn var Steiner spurður að því,
með hvaðá leiðum það væri
hægt. Hann hafði staðið fram
á ræðupúltið og aðeins sagt:
„Kærleikur. Kærleikur. Kærleik-
ur“. Stefna hans heillaði mig,
af því að hún er ekki bundin
kennisetningum, heldur felst í
henni mikiö frjálsræði í hugs-
un. Miðpunkturinn í anthroposóf
unni er: „Revndu að þekkja
sjálfan þig“.
„Er þetta í ætt við dulvís-*
indi?“
„Maðurinn fæðist aftur og aft
ur og er alltaf að leysa örlög,
sem hann hefur skapað sér sjálf-
ur. Maður gengur með glöðu
geði gegnum erfiðleika, af því
að maður verður aö gera það:
Maður er að leysa hnút f örlaga-
þræðinum".
A/'ið sitjum inni í einkaherbergi
frúarinnar. Það er klætt
austrænum við, líkustum sand-
alvið, sem angar eins og ímynda
má sér, að skilningstré góðs og
ills geri.
„Þetta er hleðsluherbergið“,
segir hún, „hér sit ég oft inni og
tæmi hugann, þegar ég þarf að
leysa eitthvert vandamál“.
Það vekur athygli að engin
skörp horn eru í herberginu.
„Lífið vex ekki í horourn, lít-
ið bara á náttúruna", segir hún,
„hvenær sjáið þér ferkantað
fjall, ferkantaða þúfu eða fer-
kantaða lifandi veru, nei, i lif-
inu og í náttúrunni eru bugðurn
ar með mýkt sinni ríkjandi.
Þetta er goetheanski stíllinn, af-
sprongi heimspekistefnu Stein-
ers, og kenndur við meistarann
Goethe, sem lofsamaði og virti
lífið“.
„Hvað ge,röi yður svona já-
kvæða?“
„Ég er uppalin á kærleiksríku
og góðu heimili, Það geröi mér
gott. Lengi vel umgekkst ég að-
eins gott fólk. Og erlendis hitti
ég aðeins úrvalsfólk, sannmennt-
að fólk. Þegar ég byrjaði að
starfa að mínum áhugamálum,
fékk ég stundum andbyr, sem
ég botnaði ekki í af hvaða rót-
um var runninn. Ég skal viður-
kenna, að ég hef ekki valið mér
alfaraveg, og mitt líf hefur ver-
ið dálítið sérstakt fyrir bragð-
ið. En ég hef alltaf þurft að
vera ákveðin til að verja það,
sem ég er að reyna aö gera.
Ég byrjaði allslaus. Ég átti góöa
foreldra og systkini, sem styrktu
mig og studdu á allan hátt, sem
var mér meira virði en allt ann-
Frh á bls. 4/
Frú Sesselja í Sólheimum: „Hugsunin er eltt sterkasta afl, sem
til er, meira en við vitum kannski..." — (Ljósm. Vísls, B. G.).
Frú Sesselja og fyrstu fósturbömin hennar sumarið 1930. Þau höföust við í tjaldi allt sumarið og
fram á haustið þama í Sólheimum.
Sólheimar að vetri. Fremst á myndinni hús garðyrkjumanna og sumarbústaður foreldra frú Sesselju.
Til hægri er skóiahúsið. Til vinstri eru gamla og nýja húsið. (Myndina tók starfsstúika í Sólheimum).