Vísir - 02.02.1967, Síða 5

VISIR . Fimmtudagur 2. febrúar 1967.
5
................................... .............................................................................................:.............■.........:::
Einar: „Tízkubylgjur í múrverkinu ...“
niHII
• Páll: „Erfitt og slítandi starf...“
• Sigurjón: „Fínpússningin þung .. •“
„Múrverkið erfitt og slít-
andi starf — en skemmtilegt‘
Spjallaö v/ð þrjá múrara / Reykjav'ik, en félagssamtök
þeirra halda upp á hálfrar aldar afmæli i dag
^.Rammger hús og ritað bókfell hafa lengt líf miðalda, þótt kynslóðir hyrfu
og gíeymdust. Bókfellið geymdi sögur og fornmenning fslendinga. Stein-
kirkjur grannlandanna geymdu klerkmenning til sýnis nútíðarmönnum. For-
tíðin er ekki dauð, heldur sefur hún, ef hús og bókmenntir geymast og vekja
líf sitt á ný í þrjósti hverrar kynslóðar, sem erfir þau og kann að meta þau“.
Þannig segir Björn Sigfússon, háskólabókavöröur, m.a. í bók sem hann ritaöi fyrir 15 árum síðan og
heitir Múrarasaga Reykjavíkur, og hittdr hann sannarlega naglann á höfuðiö.
í dag eru liðin 50 ár frá því aö Múrarafélag Reykjavfkur var stofnað af 56 múrurum og steinsmiöum.
I dag eru félagamir 279, enda er þaö alkunna að ekki er til sú bygging f dag, sem múrarar hafa ekki
roeiri eða minni afskipti af, — steinsteypan er aðalbyggingarefniö og til að hún megi koma að full-
komnu gagni verða hendur múraranna að koma til og bæta þá hnökra sem á hennl em.
Múrverk er erfitt starf og krefst hraustra krafta til starfa. Vinnan er oft óþrifaleg og óaðlaðandi. Það
er þó mál flestra sem að múrverki vinna, að vinnan sé skemmtileg. Vfsir hitti þrjá múrarar að
vinnu í gærdag og rabbaði við þá um iðn þeirra og látum við þá því hafa orðið.
— Hvenær laukst þú námi,
Sigurjón?
— Það var árið 1932.
— Þú hefur starfað að félags-
málum múrara, er það ekki?
— Nei, blessaöur vertu, ekki
teljandi, ég var í fulltrúaráðinu
í nokkur ár.
— Hvernig kanntu við starf-
iö?
— Það er alltaf jafn gaman.
Þetta er ekki erfiðara starf en
hvað annað, þegar menn hafa
lært réttu tökin. Þess vegna er
alveg óhætt fyrir guttana, sem
eru hræddir við múrverkið, að
hefja nám.
— Hvað er erfiðast af þessu?
— Það er erfiðast aö leggja í
gólfin, þetta bannsetta bogr á
hnjánum er þreytandi. Annars
er fínpússningin þung, þó svo
að brettin séu lítil.
— Eru fáir lærlingar í múr-
verki um þessar mundir?
— Já, mönnum finnst þetta
erfitt - starf og óhreinlegt, og
ekki von að þeir vilji hefja nám
á meðan þeir fá jafngott fyrir
önnur fög.
í tilefni.af afmæli Múrarafé-
lagsins, brugðum við okkur
upp í Árbæjarhverfið nýja og
höfðum tal af nokkrum múrur-
um, sem þar voru að vinnu.
Ágætt starf,
en annasamt
Við hittum fyrstan að máli
meistara þann, sem hefur með
múrverk að gera í 30 fbúða
blokk fyrir Byggingasamvinnu-
félagið Framtak. Sá heitir Ein-
ar Ólafsson, gamall skíðamaður
frá Siglufiröi.
— Hvar namst þú iðnina,
Einar?
— Heima á Siglufirði.
— Og hvað viltu segja um
starfið almennt.
— Starfið er ágætt, en anna-
samt. Þetta er erfið vinna og
starfsaldur stuttur, enda er
starfó* meira slítandi en flestar
aörar iðngreinar.
— Hefur vinnan tekiö breyt-
ingum með árunum?
— Hún hefur breytzt mikið
hvað vélakostinn snertir, en að
öðru leyti hefur orðið lítil breyt-
ing á handverkinu sjálfu. Það
eru tízkubylgjur í múrverkinu
eins og mörgu öðru.
— Koma vélarnar máske til
með að leysa ybkur af hólmi?
— Það bendir ekkert til þess,
að minnsta kosti ekki hvað
pússninguna snertir.
— Hvað hefurðu márga menn
í vinnu?
— Ég hef tíu múrara og fjóra
handlangara.
Erfitt og
slítandi starf
Næst hittum við Pál Melsted,
múrara, en hann var að fínpússa
herbergisvegg.
— Hvenær lærðir þú múr-
verk, Páll?
— Árið 1945, hér í Reykjavík.
— Hvernig iíkar þér starfið?
— Nokkuö vel, en það er erf-
itt og slítandi, enda verður gtarfs
aldurinn varla meira en 20 til
30 ár, nema hjá einstaka mönn-
um.
— En hafa ekki orðið miklar
breytingar á starfinu síöan þú
hófst nám?
— Að vísu hefur vélakostur-
inn létt undir, en aðstoðarmenn
eru ekki fleiri en þá tíökaðist.
— Hvað viltu segja um kjör-
in?
— Þau teljast sæmileg, enda
væru menn varla í þessu að
öðrum kosti.
— Ertu nokkuð að hugsa um
að breyta til?,
— Varla, ætli ég verði ekki
við þetta meöan ég hef getu og
heilsu til.
Alltaf
jafn gaman
Aö lokum hittum við Sigur-
jón Pálsson, múrara, þar sem
hann var að leggja í gólf.
Jámgrind undir steinsteypu í húsi í Reykjavík.
uaes