Vísir - 02.02.1967, Side 13

V 1SIR . Fimmtudagur 2. febrúar 1967.
13
PÉTUR SIGURÐSSON:
STERKA ÖLIÐ
'T'ólfta nóvembei birti Vísir ofur-
lítiö samtal við Rolf Johansen
um stérka fyrirhugaða Akureyrar-
ölið. Þá lét þessi maður orð falla
á þéssa leið:
„Það er leitt að Island skuli ekki
enn mega njóta jólaölsins, en von-
andi verður fljótlega breyting á
þessu og vona ég þá að enginn
sé móðgaður, en það hlýtur að vera
tímaspursmál hvenær bjórinn kem-
ur“.
Já, enginn „móðgaður“, segir
Johansen. Það vaeri í rauninn ekki
saknæmt. þótt einhver móðgaðist.
Hitt er verra, að ástríða þeirra
manna, sem alltaf vilja opna á-
féngum drykkjum sem greiðasta
léið til ungra og gamalla, hún ristir
dýpra en að möðga. Hún særir
okkur. sem berjumst gegn ofur-
eflinu, svo djúpum sárum að okk-
ur langar stundum til að nota
stór orð, þótt við reynum að stilla
okkur. Fornaldarspámennirnir
þorðu að nefna eitt og annað rétt-
um nöfnum. Þeir ásökuðu jafnvel
menn um að ganga með alblóðug-
ar hendur, þótt þeir hefðu engan
drepið beinlínis.
Hvaða sök átti íslenzka þjóðin á
síðasta konumorðinu? Hvaða sök
átti sænska þjóðin á þvi, að í Göte-
borg ók ölvaður 17 ára unglingur
upp á gangstétt, á fimm ungmenni,
drap þrjú þeirra og slasaði hin tvö?
Fyrir réttinum játaði hann að hafa
drukkið fimm ölflöskur, sterka öl-
•fti auðvitað, þetta sem hinir á-
byrgðarlausu kalla „meinlausa öl-
ið“.
1 Kristiansand í Noregi gerðist
það svo seint á árinu 1966, að
saman voru komin nokkur ölvuð
ungmenni, höfðu drukkið „eksport-
Ölið“ — sterka ölið. 19 ára ungl-
ingur fiktar með skammbyssu, skýt
ur í kringum sig, drap einn ungl-
ing og særði þrjá.
Þá sögðu blöðin frá því á ár-
inu, sem leið, að ölvaður ökuþór
ekur á bamahóp á gangstétt í
Brussel í Belgíu, drepur 11 böm
og slasar fjögur, einnig kennarann,
sem var að kenna bömunum um-
ferðarreglur. Litlu munaði að fólk-
ið dræpi bílstjórann á staðnum og
varð lögreglan að bjarga honum.
Biskup Iandsins jarðsöng bömin.
Viðstaddir vom forsætisráðherrann
og fleiri úr rfkisstjóminni, og var
sagt að þessi viðburður hafi hnippt
óþyrmilega í hana, myndi hún nú
hyggja á endurskoðun á lögunum
um ölvun við akstur. Lítt græðir
h’ð þó sár foreldra hinna 11 bama.
Flestir ofdrykkjumenn Danmerk
ur eru ölþambarar. Dr. Bolvig Han
sen, frá Bomholm fullyrðir að
drykkjumenn í Danmörku drekki
oft 25—50 ölflöskur á dag.
Fyrir nokkru flutti lögreglufull-
trúi , Stafangri, Bjami Mellgaard
að nafni, fyrirlestur og sagði þá
meðal annars, að öldrykkjan væri
hættulegri en brenniviniö. Þessi
máður starfar í rannsóknardeild
lögreglunnar og fjallar um afbrota
málin. Hann segir að hinir ungu
afbrotamenn sitji í veitingahúsun-
um og drekki öl. Þeir drekki sjald-
an sterka drykki. — Eftir stvrjöld-
ina slðari hefur afbrotum fjölgað
í Noregi um 40 af hundráði, mest
er fjölgunin f aldursflokkunum
14—20 ára og þetta eru öldrykkju
mennimir í veitingahúsunum. Um
40 þúsund afbrot eru meðhöndluð
ár hvert f Noregi, og af þessu era
10—35 af hundraði afbrotanna
drýgð i ölvunarástandi. segir þessi
lögreglufulltrúi.
Hinn frægi eðlisfræðingur von
Bunge hefur sagt: „Ölið er hættu-
legra en nokkur annar áfengur
drykkur, þót ekki væri netna af
þvf, að enginn annár drykkur ér
eins afvegaléiðandi.
Þetta er það seih við andstaéðihg
ar sterka ölsins, vitum. Ungling-
amir byrja á ölinu og öldrykkján
leiðir þá á glapstigu. Þétta hefur
reynslan sannað. Það er því hróþ-
leg fásinna af Islendittgum áð
heimta sterka ölið. Viðtal var fyrir
nokkra i útvarpirtu við Tðíttas Tóm
asson ölgerðarmann, eininitt um
ölmálið. Þessi förstjóri ölgerðar
talaði mjög varlega, sagði meðal
annars, að þýzkur maður hefði átt
tal við sig og hrósað létta fsléttzka
ölinu, þvi að af því væri unttt
að drekka eins og hver vildi, en
af stérka ölinu í Þýzkalattdi gaéti
hann ekki drukkið nemá Iftið, ef
hann ætti ekki að vérða óvinttu-
fær.
Nei, við þurfum ekki að bséta
sterka ölinu við það sém fyrir er,
heldur reyna að losrta við þáð
sem er þjóðinni bæði hörittung og
háðung.
Dr. Wilfred Grenfell, sem kenrtd
ur var við Labrador og varð þar
frægur sem brautryðjandi menning
armála og einnig læknir, segir þá
sögu að eitt sinn hafi hann öröið
óánægður með lífsstarf sitt og til-
veru. Með mestu ástundun hafði
hann bjargað Iffi manns, sém i
einu ölvunaræðinu hafðí skoriö
sig á háls, en var svo síðar hettgd
ur fyrir það að hafa drukkinn
drepið konu sína.
Öðru sinni var komið með lfonu
á sjúkrahúsið og var hún að dfeyjá
af brunasárum. Drukkinn eiginmað 1
ur hennar hafði sent á hana kátli,
fullum af sjóðandi vatni. Hún dó í
með ósannindi á vörunum, segir
dr. Grenfell, til þfess að rfeyha að
bjarga mannræflinum frá hfengirtg-
arölinni. Hennar sfðustu órð vbru: |
„Guð minn góður, þetta vár
slysni".
Þær eru margar sögumar svip-
áðar þessum. Hve margar feigitt-
konur sínar hafa menn drepið í
ölvunarástandi? Þásr vferða fekki j
taldar. en óþarfi ér áð auka slfka
glæpaiðju og annan ófarrtáð, sem
af áfenginu Ieiðir, hvort sem það
heitir brfennivín eða aðeins sterkt
öl — „meinlausa ölið“, svokallaða.
Pétur Sigurðssórt.
----------------------------,—^
Minni ræður —
Framh. af bls. 9
ina. Ennfrémur segir nefndirt,
að með þessu sé ekki tilastlurt-
in að gera guðsþjónustuafa
lengri, heldur ætlazÆ til, áð
stólræður prestarma v’ei'ði
styttri. Breytingarrtar stefni áð
því, að niönnúm geti skilizt að
guðsþjónusta sé annað ög meira
en að hlusta á predikurt —
„Minni ræður meiri bæn —“ seg
ir ttefndin.
Athugasemdir af
prédikunarstóli
— Nú hefur þetta breytta
messuform sætt mótmæhrtn og
aðkasti?
— Af almennings hálfu hafa
engin mótrnæli verið, heldur
öllu fremur umburðarlyndi.
Athugasamdir hafa verið
gerðar við þetta af prestum
eingöngu, jafnvel af predikunar-
stöli. Ég skil þetta ekki og ailra
sízt það, hversu hefur verið
rætt um þetta á óviðurkvæmi-
legan hátt, því að ætla hefði
mátt að stéttarbræður og mennt
aðir menn sýndu jafn mikið
umburðariyndi og almenningur
héfur gert, þar sem þeir hafa
gétað gengið út frá því sem
vísu, að ætlunin sé ekki sú að
eýðileggja neitt í trúarlífi safn-
áðárins, héldur hið gagnstaéða,
áð éfla það.
Og það sem mér þykir leiðin
légast við þetta er að þeir virð
ast ékki háfa munað eftir 2. og
3. gréin í Codéx Etchicus, sem
þéir samþykktu á aðalfundi
Préstafélagsins 1966:
2. gr.
„Eigi skál prestur fjalla um
stárf sitt á opinberum vett-
vangi þannig, að í því felist á-
féllisdómur yfir starfsbræðrum
hans, éöa niðrandi ummæli í
þéirra gárð, sfem veikt gæti
tráust safnaðarins á þeim og
þjónustu þeirra“.
3. gr.
Þess skal stranglega gætt,
þegar prestar ræða opinberlega
guðfræðiieg og kirkjuleg á-
grfeiningsefni, að slíkar viðræð
ur séu málefnalegar og fari
bröðurléga fram.
„Mér þykir stórlega hafa á
skört að þfetta hafi verið virt“.
Ahnars finnst mér það ekk-
ert óéðlilegt, þó aö brotið sé
upp á nýjum léiðum. Það er
ehginn þvingaður tfl að ganga
þeim á hönd því að í öllum
kirk.jum Reykjavfkur, að
minnsta kosti, er hin hefð
bundná guðsþjónusta enn við
lýði.
— Notuðuð þér þetta nýja
messuform áður en þér komuð
áð H'áteigsprestakalli?
— Þegar ég var í Odda byrj-
áði ég á þessu líka, sem til-
raun. Reynslan þaðan fannst
ihfer bénda til þess. að það væri
ömaksins vert að reyna þetta
éinnig hér i fjölmenninu.
— Hafið þér lagt sérstaka
stund á kirkjusiði í námi, eða
áflað yður einhverrar sérþekk-
ingar f þessum efnum?
— Fvrstu kynni mín af þessu
voru fyrirlestrar, sem síra Sig-
urbjörn Einarsson, biskup, flutti
þfegar hann var dósent við guð-
fræðideildina, um helgisióafræði
éða líturgiu. Síðar jókst þelcking
mín á þessu vegna kynna við
sira Sigurð Pálsson, vígslu-
biskup (sem er manna fróðastur
um þessa hluti). En höfuðþekk-
ingar aflaði ég mér 1958—59,
þfegar ég stundaði nám við há-
skólann í Oxford í þessum fræð
um og siðan hef ég reynt að
halda þeirri þekkingu við og
áuka feftir föngum, því að öll
nýbrfeytnj verður að byggjast
á rannsóknum og ekki sfzt
reynslu þeirra, sém lengra era
komnir á þessu sviði en við.
Uppgerðar vandlæti
Nú hefur sá nýi messusiður
verið orðaður við kaþólsku og
saétt óþveginni gagnrýni. Eða
hvað viljið þér segja um grein-
ar Andrésar Kristjánssonar
Tíma-ritstjóra?
— Þá gagnrýni ber ekki að
taka alvarlega (gagnrýni rit-
stjórans). Hún er haldin svo
mfkillj vanþekkingu og upp-
gjerftar vandlæti.
Og þessi ásökun um að ailt
sé kaþólskt í þeirri merkingu aö
pápiska sé, nær ekki nokkurri
átt .Messan eins og hún er og
hefur verið, er að meginstofni
frá hinni almennu kirkju. Ætt-
um við að varpa frá okkur öllu,
sem er þó sameiginlegt? — til
dæmis ávarpi prestanna til safn
aðarins: „Drottinn sé með yð-
ur"? — Það mætti vfst segja
að það væri pápiska, úr þvi að
þannig er líka sagt f rómversku
kirkjunni. Við eigum margt sam
eiginlegt með öðram kirkjudeild
um og ættj að vera ámælis-
laust. Umburðarlyndi, þekkingu
á staðreyndum og málefnalegar
urnræður mættu sumir gagnrýn
endur temja sér betur og leggja
niður öfgar og ódrengilegan
áburð.
J. H.
ist, hvemig hann og aðrir hefðu
verið lamdir, lögreglumenn-
imir verið með hnúajárn, einn
kvenstúdent sleginn í rot o. s.
frv.
Kína —
Eftirvænting
Framh. af bls. 8
hann farið yfir mörkin milli þess
leyfilega og þess óleyfilega.
Óvanalegur fundur með
fréttamönnum
Laugardagurinn seinasti var
viðburðaríkur dagur að því er
tekur til sambúðar Sovétrlkj-
anna og Kína. Að morgni var
erlendum fréttariturum (að
bandarískum undanteknum) boð
ið í sendiráðið. „Var þetta ó-
vanalegur og oft líflegur fund-
ur“. Þama voru og tveir stúd-
entanna sem misþyrmt hafði
verið, og þarna var farið svo
miklum svívirðingarorðum um
sovétleiðtogana Brezhnev og
Kosygin, að vart eru prenthæf,
sagt frá viðburðunum á Rauða
torginu og krafizt hefnda.
Það var tekið á móti frétta-
mönnunum í stórum sal, þar
sem mikiö var um tilvitnánir í
rit Mao Tse tungs. Þama voru
hinir æðstu starfsmenn sendi-
ráðsins og þeirra meðal sendi-
ráðslæknirinn í hvítum slopp.
Tilgangurinn með fundinum var,
sagði Mao Tsuin blaðafulltrúi.
að gera grein fyrir glæpsamleg-
um verknaði, sem endurskoð-
unarklíka sú, sem nú færi mef
völd : landinu, bæri ábyrgð á
Og þarna vom tveir stúdenta
með umvafin höfuð í sjúkrr
bindi og annar ekki talinn (
hættu.
Hnúajárn . . .
Sá fyrri lýsti því sem gerð-
Fréttaritari Norðurlandablaðs-
ins lýsti eftirvæntingunni, er
hinn reif af sér sjúkrabindið, —
en það sást ekkert á andliti
hans — ekki skráma. Og svo
dundu við skammar- og smán-
arorðin um sovézka leiðtoga, en
í kjölfar þessa fundar var efni
til gagnsóknar af sovétstjórn-
inni, og lýst yfir, að kínversku
stúdentamir hefðu komið sam-
an til fundar við grafhúsiö i
ögrunar skvni.
Einsdæmi . . .
I niðurlagi fréttapistiisins
segir, að stjómmálamenn í
Moskvu líti svo á, að ásakanirn
ar á fréttafundinum í kínverskii
sendiráðinu séu einsdæmi i
skiptum þjóða-, sem hafa stjóm-
málasamband sín í milli og
því spyrji menn . . . Hve lengi?
a.
r
ÞVOTTASTÖÐIN
SUÐURLANDSBRAUT
SIMI 38123 OPIÐ 8-
SUNNUD.-.9 -
.1
Hér á landi er Volkswagen tvímælalaust
vinsælasti, eftirsóttasti og mest seldi bíll-
inn, enda er hann vandaSur og sígildur
bill, en ekkert tízkufyrirbæri. Volkswagen
er því örugg fjórfesting og í hærra end-
ursöIuverSi en nokkur annar bíll.
KomiS, skoSiS og reyniS Volkswagen.
Sími
21240
HEIIDVERZLUNIN
HEKLA hf
Laugavegi
/70-J72