Vísir - 31.03.1967, Blaðsíða 8

8
VÍSIR . Föstudagur 31. marz 1967.
VÍSIR
't
Otgefandi: Blaðaútgáfan VlSIR
Framkvæmdastjóri: Dagur Jónasson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aöstoðarritstjóri: Axd Thorsteinsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Auglýsingastjóri: Bergþór Olfarsson
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1, símar 15610 og 15099
Afgreiðsla: Túngötu 7
Ritstjóm: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 línur)
Áskriftargjald kr. 100.00 á mánuði innanlands
1 lausasölu kr. 7.00 eintakið
Prentsmiðja Vísis — Edda h.f.
Kemur ykkur ekki við
Qteljandi tilraunir hafa verið gerðar til að koma á )
sáttum í styrjöldinni í Vietnam. Árangurinn hefur )
verið sorglega lítill, þótt hinir mætustu menn frá \
fjölda landa hafi lagt hönd á plóginn. Kommúnista- (
stjórnin í Hanoi er sá veggur, sem samningamönnum (
hefur reynzt ókleifur. Aldrei hefur þó verið gefizt /
upp við tilraunirnar, enda ríkir í heiminum almennur [
vilji á að binda endi á þetta hörmulega stríð. i
Ótrauðastur allra sáttasemjara hefur U Thant ver- (
ið og mestar vonir hafa verið bundnar við tillögur (
hans. Sjálfur er hann upprunninn í þessum hluta /
heims og hefur því manna bezta þekkingu á þeim )
vandamálum, sem þarna er við að etja. Lausnartil- )
lögur hans hafa átt mikinn hljómgrunn meðal þeirra \
þjóða, sem ekki taka þátt í stríðinu. Hér í blaðinu (
hafa tillögur hans verið studdar. Nú liefur U Thant (
látið frá sér fara nýja gerð af þessum tillögum, ný- /
kominn úr ferðalagi til þessa heimshluta. Leggur )
hann til að fyrstu friðarskrefin verði vopnahlé, síðan )
undirbúningsviðræður styrjaldaraðila og loks ný \
Genfarráðstefna. Bandaríkin og Suður-Vietnam hafa (
fallizt á þessar tillögur og sömuleiðis hlutlaus ríki (
eins og Indland. /
Þetta eru mikil tíðindi og mætti ætla, að friðar- (
grundvöllur hefði skapazt. Ep því virðist ekki vera /
að heilsa. Hanoi-stjórnin er jafn þver og fyrr. Hún )
segir, að Vietnam-stríðið komi U Thant og Samein- )
uðu þjóðunum ekki við. Greinilegri neitun er varla \
hægt að hugsa sér. Raunar þarf neitunin engum að (
koma á óvart, sem til þekkir, en hún er lærdómsrík ((
þeim sakleysingjum, sem hafa talið Bandaríkja- (
menn vera aðaláhugamennina um framhalds stríðs- (
ins. Það er fyrst og fremst Hanoi-stjórnin, sem vill /
draga styrjöldina á langinn, í þeirri trú, að henni tak- /
ist um síðir að leggja Suður-Vietnam undir sig. )
Kommúnistum hefur víða um heim tekizt að /
afflytja Vietnammálið í eyru nytsamra sakleysingja. )
Á sama hátt og þeir hafa kennt Bandaríkjamönnum \
um stríðið í Vietnam hafa þeir sakað þá um glæpa- \
verk í stríðinu. Vissulega er skjöldur Bandaríkja- (
manna ekki hreinn, en margfalt óhugnanlegri og sví- /
virðilegri eru þó hryðjuverk Vietcong. Morð og lim- /
lestingar á saklausum borgurum, oft á börnum og )
konum, hafa verið tæki þeirra til að hræða alþýðuna )
til fylgis við sig eins og ótal dæmi sanna. Hinir nyt- \
sömu sakleysingjar gera sig því að fíflum, er þeir láta (
kommúnista segja sér fyrir verkum í Vietnamnefnd- /
um. /
Vietnam-stríðið er fyrst og fremst hjartans mál /
kommúnista og þeirra stríð. Það er von, að stjórnin /
í Hanoi segi, að það komi U Thant og Sameinuðu þjóð )
unum ekki við. )
Hún innréttar endurhœfingar-
heimili í kjallara við Reynimel
— Þegar húsið er full-
búið verður hér rúm fyr
ir 8-9 leigjendur, segir
Guðríður Jónsdóttir fv.
forstöðukona Klepps-
spítalans, en orðum
hennar blandast hamars
högg neðan úr kjallara
Reynimels 55 þar sem
smiðir vinna við inn-
réttingar á herbergjum.
Það er merkileg tilraun, sem
Guðríður er aö hefja á þessum
stað og má kalla brautryðjenda
starfsemi á sínu sviöi. Guðríöur
býr þarna við eðlilegt umhverfi
— heimili fyrir fólk, sem hef-
ur dvalið á Kleppsspítalanum
og er fært um aö vinna fyrir
sér, en eins og hún segir, „get-
ur ekki leigt í hinu almenna
leiguhúsnæði, þar sem enginn
getur litið til- með þv£ og öllum
er sama um þaö, og er það all-
erfitt fyrir fólk jafnvel þó það
hafi ekki verið á sjúkrahúsi að
finna sig meira eða minna án
aðstoöar“.
Um hugmyndina að þessari til
raun sinni segir Guðríður, að
hún hafi þegar haft hana í huga
þegar hún hætti á Kleppsspít-
alanum fyrir rúmum þremur ár
um eftir að hafa starfað þar í
30 ár, en hugmýndiriní háfi húri
ekki kom’ið í framkvæmd fyrr.
•— Ég var búin 'að fá reynslu
af því hversu oft það var búiö
að útskrifa sjúklinga, sem
brast kjarkinn, þegar þeir
þurftu að standa á eigin fótum
og þurftu þá að koma aftur á
spítalann. Þeir voru ekki færir
um að bera einir erfiðleika lífs-
ins. Ég hafði þá hugsað mér
einmitt svona heimili. Það ætti
-að vera mikil hjálp, bæði fyrir
spítalann, sem fær meö því ný
sjúkrarúm og ekki síður fyrir
fólkið, sem kannski hefur þurft
að hlíta forsjá annarra í mörg
ár, en getur nú borgaö sitt eins
og hver annar og finnur þaö
um leið, aö það sé fullgildir
þjóðfélagsþegnar. Mig langar
aö veita þvl tækifæri til aö
standa á eigin fótum, að lifa
sfnu eigm lífi á þessu heimili,
sem «.r því það er ekki
nóao. r það taki þetta
seði i»»ei
Guðriður segir að heimiliö sé
bæöi ætlað fyrir karla og konur,
eru nokkrar þeirra fluttar inn,
en þær hafa sín herbergi á efri
hæð hússins, eru leigjendumir
valdir i samráði við yfirlækni
Kleppsspítalans.
Um það, að þetta sé braut-
ryðjendastarfsemi, segir hún: —
Ég vildi óska þess, að þetta
væri byrjun og aö fleiri kæmu á
eftir, en að enginn færi að
setja svona lagað af stað sem
gróöafyrirtæki.
Um þörfina fyrir slík heimili
segir Guðríður: — Tölulega séð
veit ég ekkert um hana, en hins
vegar veit ég, að þetta hér
fullnægir alls ekki þörfinni, hins
vegar er heimidð af hæfilegn
stærö, vitaskuld dýrara í rekstn
en ef fleirum væri ætlaö héi
rúm, en heimilislegra.
— Ég vil geta rekiö þetta á
eigin spýtur og er þetta einka-
framtak mitt, segir Guðríður
sem ekki nýtur neins fjárstyrks
frá opinberum aðilum. Það sem
gerir mér þetta kleift, er að rík
isstjórnin ábyrgöist lán fyrir
mig. ! þessu sambandi vil ég
minnast á það, að Lionsklúbbur
Reykjavikur færði mér 50 þús.
kr. að gjöf, en auk þess voru
félagamir mér hjálplegir að út
vega iðnaöarmenn og veittu
mér alls konar aðra fyrir-
greiöslu, sem hefur verið ómet
anleg þar á meðal má telja það
er einn félaginn, arkitekt, teikn
aði allar innréttingamar í'húsiö
fyrir mig. Við innkaup á hús
göf i og fleiru hafa einnig
ýmsir aðilar veitt mér mikinn
afslátt.
Og að lokum segir Guðríðui
um þessa framkvæmd sína:
— Það á ekkert pukur að vera
yfir þessu, ég er hamingjusöm
yfir því, að fá inni á þessum
góða stað, eftir að hafa leitað
lengi aö hentugu húsnæði. Ef
húsráðendur ættu að ábyrgjast
leigjendur sina, þá reikna ég
með því, að þetta sé skikkanleg
asta fólkiö, sem hægt sé að fá
í nágrennið og fyrir mig er það
mikil uppörvun hvað konurn-
ar sem þegar em fluttar inn
em hamingjusarriar á heimili
sínu.
FHK vinnur oð öflun samningsréftar
Fyrir tvelmur árum var stofn
að hér í Reykjavík Félag há-
skólamenntaðra kennara, en það
er — eins og nafnið bendir til —
stéttarfélag háskólamenntaðra
kennara í framhaldsskólum
landsins.
Félagið er aðili að Bandalagi
háskólamanna og vinnur nú að
öflun samningsréttar ásamt öðr
um aðildarfélögum Bandalags-
ins. Þá hefur félagið leitazt við
að koma því í kring, að haldið
verði í sumar námskeið i upp
eldisfræöum fyrir þá háskóla-
menntaða kennara, sem ekki
skortir aðra menntun til fullra
starfsréttinda en uppeldisfræð
ina.
Félag háskólamenntaðra kenn
ara hefur verið heimilislaust þar
til fyrir skömmu að það eignað
ist samastað aö Brautarholti 20
ásamt nokkrum öðrum aðildav-
félögum BHM, sem þar hafa
húsnæði á leigu. Viö það tæki-
færi var þessi mynd tekin.