Vísir - 31.03.1967, Blaðsíða 4

*
LEIÐIN TIL stórra hlutverka
í kvikmyndum eða á leiksviði ligg
ur, fyrir flestar manneskjur,
gegnum fjölda smáhlutverka. —
Nokkrar undantekningar eru þó
frá reglunni, eins og vera ber. í
þeim tilfellum er um að ræða
fólk, sem þekkt er fyrir eða hef-
ur til að bera svo frábæra hæfi-
leika, að þeir dyljast engum.
Systir Jacqueline Kennedy heit
ír Lee Radziwill og leikur hún að-
alhlutverk í „The Philadelphia
Story“, sem frumsýnd verður í
júní í Chicago. Sagt er að hún
fái himinháa peningasummu fyrir
leik sinn. Katherine Hepbum lék
áöur þetta hlutverk, þegar stykk-
ið var sýnt.
*
GIORGIO RINALDI, sá, sem
handtekinn var á Ítalíu fyrir
njósnir nú fyrir skömmu, hefur
mælzt til þess, að hann verði
fluttur úr fangelsinu í Turin, sem
er í umsjón ríkisins. Vill hann
heldur vera í gæzlu hjá Tiernum,
því hann heldur því fram að
sótzt sé eftir lífi hans ,vegna
þess að hann viti of mikið.
-K
ÞEIR, SEM einkum hafa legið
Ronald Reagan ríkisstjóra Cali-
forníu á hálsi fyrir sparnaðarað-
gerðir hans, hafa nú æst sig upp
yfir því, að hann skuli hafa pant
að nýtt gólfteppi á ríkisstjóra-
bústaðinn. Teppið á víst að kosta
tæpar milljón krónur.
iio'A r .íotsief.jiiáke m
.iíim... „ .O'
Móðirin Jacqueline og dóttir hennar Jeanine, sem hækkaði útvarpið.
Bróðirinn Louis er ákærður fyrir
að hafa keypt rottueitrið í slæm-
um tilgangi.
Marguerie Bartrand. Sonarsonur hennar kyrkti
hana meðan dótturdótturin hækkaði útvarpið.
Marie Letondeur ásamt Jacqueline, sem svo byrlaði henni seinna eitur.
r

Fjölskylduráöið hafði tekið á-
kvörðun sína: Föðurmóðirin og
móðurmóöir skyldu deyja, því
þær voru aðeins til byrði, og í-
þyngdu fjölskyldunni. — Tvö
bamaböm voru útnefnd til að
vera böölar þeirra.
Um þessar mundir kemur fyrir
rétt í borginni Rouen í Frakk-
landi eitt hryllilegasta morðmál,
sem sögur fara af. Sex systkin og
móðir þeirra eru ákærð fyrir að
hafa rutt úr vegi tveim ömmum
sínum.
Fyrra morðið
Föðurmóðirin, hin áttræða Mar
ie Letondeur, var myrt eftir sam-
antekin ráð fjölskyldunnar árið
1959, því dótturdóttirin kvartaði
undan því að hún hefði enga
möguleika til þess að giftast, ef
hún þyrfti sýkn’t og heilagt að
annast um ömmu sína. Henni var
þess vegna gefið rottueitur í mat
sínum. Dóttir hennar, hin 35 ára
gamla Jacqueline, sá um það.
Seinna morðið
Aftur kom fjölskyldan á rök-
stóla árið 1963 og í það sinn voru
móðurmóðurinni brugguð bana-
ráð. Hin 73 ára gamla amma var
kyrkt af dóttursyni sínum, Franc
ois, en systir hans hækkaði út-
varpið svo neyðaróp gömlu kon-
unnar heyrðust ekki.
Ákæruvaldiö er visst í sinni
sök og telúr, að öil systkinin séu
samsek og móðirin líka. Föðurn-
um hefur þó verið haldið utan
viö ailar ákærur og jafnvel álitið
aö hann hefði orðið næsta fórn-
arlambið ,ef yfirvöldin hefðu ekki
komizt í málið og gripið í taum-
ana.
Drykkjuskapur, fáfræði og
venjuleg heimska eru talin eiga
þarna sök í þessu máli, sem flett
hefur ofan af furðulegu fjölskyldu
■ Iífi. Það hefur komið í Ijós, að af-
inn, sem látinn er fyrir nokkrum
árum, er faðir dótturdóttur sinn-
ar. Jacqueline. En hún er gift
þýzkum frænda sínum.
Francois Letondeur kyrkti ömmu
sina.
Veiðar í landhelgi
Eftirfarandi bréf hefir borizt
um sjávarútvegsmál:
„Þrándur minn. Ég skrifa
þér þessar línur um þaö, sem
mér liggur á hjarta, þar eð þú
hefir oft minnzt á ýmis sjávar-
útvegsmál í þáttum þínum. En
þið blaðamenn hugleiðið gjarn-
an oft um léleg aflabrögð og
slæmt veðurfar, og það ekki aö
ástæðulausu. T. d. er útkoman
sú í stærstu verstöð landsins,
Vestmannaeyjum, að aldrei hef
ir það verið jafnslæmt. Útkom-
an á netjabátunum er vægast
sagt hroðaieg og veiðafæratap-
13 gífurlegt. Eina jákvæða út-
koman er hjá togbátunum. Þeir
hafa krafsað dálítið upp, miðað
viö útgerðarkostnaðinn. Það hlá
lega vlð þann útveg er bara að
þeir geta alis ekki veitt á lög-
legan hátt, sem sé, þeir geta
ails ekki veitt á öðrum svæö-
um en beim, sem eru forboðin,
þ. e. a. s. innan landhelgi, inn-
bátar ekki veiddu innan land-
helgi væru bessar veiðar minni
bátanna ekki möguiegar. Og
þetta veit hver maður, sem um
arnir eins legið í höfn. Viðkom
andi mönnum finnst að þarna
stangist á lagalegur og siðferð-
islegur réttur til fiskveiða.
an um netabátana, til stórskaða
fyrir báða ~"!!a.
Togbá hafa því við
fleiri vá a. eí ja en slæmt veð-
urfar og aflatregðu. Þeir geta
átt á hættu að lenda í klónum
á varðskipunum fyrir óiöglegar
veiðar í landheigi. Ef þessir
menningsaiiuo, ao log niuni
ekki ná yfir landhelgisbrjótana,
jafnvel þó þeir séu teknir að
ólöglegum veiðum, því að allir
vita að togveiðarnar byggjast
á veiðum innan landhelgi, og
ef það væri ekki gert gætu bát
Þetta finnst mér vera aldeil-
is skrípaleikur á ferðinni. Stað-
reynd er að bæði togveiðimenn
og netjaveiðimenn hljóta hvor-
ir tveggia að eiga rétt á sér,
en þar sem erfitt er að láta þá
fiska á sömu svæðum, án þess
að gera stóran skaða á veiðar-
færum sjálfs sín og annarra,
hlýtur að verða að skipta upp
veiðisvæðum aö einhverju leyti
á milli þeirra. Útvegurinn geng-
ur það illa yfirleitt, að ekki er
fært að banna bær veiðar, sem
helzt eru arðbærar, og ófært
er að grundv.skilyrðin séu þann-
ig, að allir séu gerðir að af-
brota- og óbótamönnum, sem
reyna að krafsa sig iákvætt á-
fram. Þarna hlýtur Iöggjafinn
að gripa inn í á jákvæöan hátt.
Er bað ekki augljóst ?
Þ.G.“
Ég þakka bréfið, en ég er
ekki nægilega kunnugur aðstæð
um til að leggja til málanna.
En ég hefi heyrt þessar skoð-
anir bréfritara úr fleiri áttum.
Þrándur í Götu.