Vísir - 24.08.1967, Blaðsíða 12

V1SIR . Fimmtudagur 24. ágúst 1967.
r.2
Gearhart herforingi leit hörku-
lega á tilvonandi tengdason sinn.
Skaplinku gat hann ekki þolað
nokkrum manni. „Hvað minnir mig
á það, höfuðsmaður", mælti hann,
„að ég hafði stranglega skipað þér
að koma í veg fyrir slíkt. Þú verzt
það eins vel og ég, að herreglumar
banna að farnar séu pólitískar hóp
göngur á æfingavöllum virkisms,
eöa pólitískar múgæsingar viðhafð
ar í samkomusal þess eða öðrum
húsakynnum þar ...“
„Leyföu mér að skýra...“
„Þetta þarfnast ekki neinna skýr
inga, piltur minn. Ég man það
ósköp vel, að ég sagði við þig, áð-
ur en ég skrapp til Cheyenne í
kvöld leið: „Engar hópgöngur, höf-
uðsmaður, engar múgæsingar".
Þetta voru mín óbreytt orö. Glasið
þitt, gerðu svo vel!“
„Þakka þér fyrir. En þú hlýtur
aö skilja aðstööu mína í þessu
máli — þú varst fjarverandi, Acree
majór rúmliggjandi, en ég ekki
hærri að tign en höfuösmaöur,
svo mér fannst það óviðeigandi,
að ég hæfist handa um slíkar hern
aðaraðgerðir. Þar að auki vannst
mér ekki tími til að fylkja liði.
Konurnar vora aö syngja fullum
hálsi inni í samkomusalnum, og
áður en nokkur vissi orðið af, héldu
þær í röð út úr salnum og út á æf-
ingavöllinn. .!‘
„Með lúðrasveit virkisins i
broddi fylkingar?"
„Nei, herra. Frú Massingale gekk
í broddi fylkingar, dóttir þin næst
FERÐIR - FERÐALÖG
IT-ferðir — Utanferðir — fjölbreyttar.
LA IM DS9 N t
FERÐASKRIFSTOFA
LAUGAVEGI 54 . SÍMAR 22875 - 22890
Berjaferð á morgun, ágætis berjaland. Lagt af
stað frá Ferðaskrifstofu Landsýnar kl. 8.30
f.h. Farmiðapöntunum veitt móttaka á sk'rif-
stofunni.
LAN DStl N T-
FERÐASKRIFSTOFA
LAUGAVEGI 54 . SÍMAR 22875-22890
og svo lúörasveitin. Hún lék „Her
hvöt lýðveldisins", herra“.
„Og þú lézt þaö óátalið að hún
léki fyrir göngunni? Þú gerðir ekk-
ert til þess að hindra þessar 250
kvenmannsdulur í að skálma fram
og aftur um æfingavöllinn, raska
næturró manna og koma umheim-
inum á þá skoðun, að setuliðið
hér i virkinu standi sem einn mað
ur að þessari góðtemplarahreyf-
ingu“.
„Þú hefur fengið skakkar upp-
lýsingar, herra. Ég bauð Dirks und-
irforingja mjög skorinort að láta
lúðrasveitina hætta leik sínum. Að
því er virtist, heyröi hann ekki til
mín, enda þótt ég endurtæki skip
unina þrém sinnum. Ég geröi várö
foringjanum boð um að kalla varð
liðið á vettvang og ryðja æfinga-
völlinn. Þau boð hefur hann senni
lega ekki fengið. Það er í raun
inni mjög skiljanlegt, með tilliti til
þess uppnáms, sem gripið hafði um
sig. Konurnar sungu fullum hálsi,
lúðrasveitin lék — og 1 hvert skipti,
sem kom að viðkvæðinu, „hallelú-
ja“ hleyptu einhverjir fábjánar af
fallbyssum. ..“
Gearhart herforingi varp öndinni
þreytulega. „Það þarf ekki að rifja
þetta upp í smáatriðum — ég
heyrði gauraganginn alla leið til
borgarinnar. Réttu mér glasið þitt,
þú hefur fulla þörf fyrir að fá í
það aftur".
„Þakka þér fyrir, herra“.
„Já, um hvað vorum við að
tala? Jú, dóttur mína og það, að
þú bragðir áfengi. Segðu mér eitt
— hefur hún í rauninni fariö þess
á leit við þig, aö þú gangir í
stúku?“
„Nei, herra. Eins og aö líkum læt
ur, hef ég ekki talað mikið við
hana siðan frú Massingale kom
hingað, enda hefur hún ekki haft
tíma til þess. Hún hefur verið í
slagtogi við þann kvenmann, hafi
hún átt frjálsa stund“.
Gearhart herforingi stundi. Hon-
um var vel Ijós sú staðreynd, að
lífið þarna í landamæravirkinu,
hafði fátt það að bjóða heilbrigði og
gáfaðri stúlku, eins og dóttur hans,
sem hún þarfnaðist, hvorki hvað
snerti skemmtanir eöa starf. Vit-
anlega var ekki heldur um neitt
slfkt henni samboðið að ræða í
„Og áður en nokkur vlssi orðið af-----“
Cheyenne, borg, sem þotið hafði
upp á örskömmum tíma í sambandi
við jámbrautarlagningu þar I ná-
grenninu. Það var fyrst og fremst
þess vegna, að Louise las öllum
stundum. Allur slíkur bóklestur gat
ekki veriö hollur ungri stúku, og
óhjákvæmilega hlaut hún fyrir
bragðið að bíta sig í ýmsar hug-
myndir, sem voru harla nýtizku-
legar, þegar bezt lét, en sumar
Iíka hættulega róttækar.
„Nú ætla ég að segja þér eitt,
Paul. Dóttir mín hefur náð þeim
aldri, þegar kvenfólk verður gripið
... eirðarleysi*.
„Ég geri ráð fyrir, að þú hafir
þar á réttu að standa, herra“.
„Hún þarfnast einhvers til aö
vinna að. Takast á við, ef svo
mætti að orði komast. Eiginmann
til að annast. Börn til að hugsa
um. Þegar það er fengið, hefur
hún hvorki tfma né löngun til
að taka upp baráttu fyrir heimsku
þvættingi eins og bindindi og at-
kvæðisrétti kvenna".
„Það veit ég líka, herra. En eins
og er, þá virðist hún gjörsamlega
á valdi þessarar Massingale. Þú
hefðir átt að sjá hana, þegar hún
kom út úr samkomuhúsinu i
kvöld leið og fór fyrir fylkingunni,
ásamt frú Massingale, Það var
engu Iikara en hún væri uppljóm-
uð innanfrá. Satt bezt að segja,
þá stóð mér alls ekki á sama ...“
Herforinginn hlö góðlátlega. „Þá
er jafngott, að þú sért ekki fyrir
augunurri á henni næstu tvær —
þrjár vikurnar. Jæja piltur minn,
nú skaltu segja henni hvað fram-
undan er og kveðja hana, og leggja
svo af staö. Þegar þú kemur aftur,
hefur hún áreiðanlega gleymt þess-
ari frú Massingale og þessum
heimskulegu ærslum hennar".
Enda þótt það væri föst venja
herforingjans, að fá sér ekki nema
tvisvar í glasið fyrir miðdegisverð,
hafði hann svo þungar áhyggjur af
því, sem gerzt hafði undanfarin
kvöld, og öllu því moldviðri, sem
dagblaö borgarinnar hafði þýrlað
upp af því tilefni, að hann fékk
sér ósjálfrátt í þriðja glasið um
leið og hann tók „Leiðtogann",
blaðið sem komið hafði út daginn
áður, og virti fyrir sér fyrirsagn-
imar þungur á brún. Þar gat einnig
Akumba er hugrakkur, hann er kominn að ekki vingjarnlegur, nú heyri ég sársaukaóp. Þetta hljóta að vera vmir Tarzans.
þorpinu. Þessi þjóðflokkur virðist hreint
RóðiS
hitanum
sjólf
með ....

MeS BRAUKMANN hitastilU ó
hverjum ofni geKS þér sjólf ákveS-
is hitastig hvers herbergis —
BRAUKMANN sjálfvirkan hiiastitli
er hægt aS setja beinf á ofninn
eSa hvar sem er á vegg í 2ja m.
fjarlægS frá ofni
SpariS hifakostnaS og aukiS vet-
liSan ySar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hitaveilusvæSi
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI24133 SKIPHOLT 15