Vísir - 03.10.1967, Blaðsíða 12

/2
V í SIR. Þriðjudagur 3. október 1967.
" 1,11 ~
Herforinginn haföi varla sagt
orðin, þegar hann minntist þess,
að eiginkoean hans sáluga hatfði
ekki staðizt reiðari, en ef hann brá
henni um, að hún vildi halda ein-
hverju til streitu, og að hún hafði
þá yenjulega svaraö þeirri ásökun
hans með því að bregða honum um
heimsku, hvað hann að sjálfsögðu
átti ekki skilið. En iðulega hafði
þetta aukizt orð af orði, unz bæði
höfðu mælt það í reiði, sem þau
sáu eftir síðar.
„Þá það, frú Massingale", mælti
hann og barðist við að hafa hemil
á skapsmunum sinum, „það verður
þá einungis um fámenna kurteisis-
fylgd að ræða. Að sjálfsögðu er ég
því fegnastur að senda sem fæsta;
því meiri liðstyrk hef ég til að
halda öllu I skefjum hérna“.
„Það leynir sér ekki, að þér ger
ið ráð fyrir einhverjum árekstrurp?
Hver haldið þér að eigi þar upp-
tökin?“
„Þér getið sparað yður þetta
engilslátbragð“, mælti herforinginn
þurrlega. „Þér vitið eins vel og ég
hvar sprengiefnið er fólgið, og að
ekki þarf nema örlítinn neista til
þess að allt fari i bál“.
„Þér talið í ráðgátum, Gearhart
herforingi“, mælti frú Massingale
og hleypti brúnum. „Þér vilduð ef
til vill orðað þetta erlítið ljósara?"
„Velkomið. Vagnamir fimmtán
sem O’Flathery og hans menn hafa
nú skilið frá lestinni, eru ekki und-
ir yfirráðum, Frank Wallinghams í
bilL Hvað þýðir það, að varðmenn
hans geta ekki gætt farmsins eins
og er. Þér hljótið að skilja það?“
„Hvaða mismun getur það gert?
Hvorki vagnamir né farmurinn
hafa orðið fyrir neinu hnjaski".
„Og það er öllum betra að svo
veröi ekki. Ég hef ekki neina löng-
un til að blanda mér f vmnudeilur,
frú Massingale. En ef þessi O’Flat-
hery og landar hans fara sjálfir að
skenkja sér viskí af farmi vagn-
anna, verð ég tilneyddur að grípa
til harkalegra gagnráðstafana. Kyrr
setning eigna kemur mér ekki við
eins og á stendur, en eyðilegging
eða neyzla í þvf sambandi er ann-
að mál. Og það fær áreiðanlega
margwr btóðugt nef og beyglaðan
haus, áður en ég læt fimmtán
drukloia íra leika lausum hala í
tjaldbúðunum, það fullvissa ég yður
um!!“
„Hvað á þetta eiginlega að þýða,
Gearhart herforingi", mælti frú
Massingale og hló innilega. „Haldið
þér að mér sé ekki gefinn snefill
af skynsemi, eða hvað? Hvorki
Kevin O’Flathery né menn hans
munu snerta viskíbirgðimar, því
get ég heitið yður“.
„Hvemig getið þér þaö?“
„Það var fyrsta skilyröið, sem ég
setti fyrir aðstoð okkar við þá f
vinnudeilunni, að þeir ynnu allir
bindindisheitið“.
„Gátuð þér fengið fimmtán íra
til þess?“
„Vissulega, Gearhart herforingi".
að færðist ögrandi bros um varir
henni. „Og það má mikið vera, ef
konumar koma ekki til baka úr
tjaldbúðum rauðskinnanna í kvöld
með tvö hundruð bindindisskuld-
bindingar, — eigum við að veðja?“
atjándi kafli.
Sagnfræði er ekki emungis upp-
talning atburöa, dagsetninga og
ártala, eöa með öðmm orðum, skrá-
setning blákaldra staðreynda —
hún er lfka skilningur og skilgrein-
ing á þeim atburðum, sem sagt er
frá og því fólki, sem kemur þar við
sögu.. Án þess að bregða þeirri
reglu, sem höfundur nefndrar
skýrslu setti sér í upphafi — að
segja frá afburðunum í sömu röð
og þeir gerðust, — skulum við
heimsækja leiðtoga hinna ýmsu
hópa, og komast nákvæmlega að
raun um hvað þeir ætluðust fyrir.
Síðar getum við svo borið fyrirætl-
anir þeirra saman við það, sem varð
... „Louise", sagði frú Massingale
hreinskilnislega. „Að mínu áliti er
þetta hið gullna tækifæri, sem við
höfum beðið eftir. En ertu nú öld-
ungis viss um að þið, sem farið,
stofnið ykkur ekki í neina hættu?“
„Þar kemur ekki minnsta hætta
til greina“, svaraði Louise. „Rauð-
skinnamir bera virðingu fyrir föður
mínum. Þeir vita að riddarasveit
Paul Slater er sú harösnúnasta og
fræknasta, sem um getur í Vestnr-
fylkjnnum. Ef Fimmkaggi foringi
eða einhverjir af mönnum hans
gleymdu sjálfsagðri kurteisi, þyrfti
| ég einungis að æpa til þess að kalla
eld og eimyrju að höfði þeirra. Það
vita þeir, þú mátt treysta þvf“.
„Faöir þinn hefur áhyggjur af
þessu, engu að síður. Hann ætlar
að senda fámennan hóp riddara,
okkur til halds og trausts".
„Uss — þess gerist ekki þörf.
Annars vildi ég helzt vera hér
kyrr, þér tíl aðstoðar. Þú og þinn
flokkur — það eruð þið, sem eruð
í hættu".
„Vitleysa“, svaraði frú Massin-
gale glaðlega, en Louise veitti því
samt athygli, að hún talaði ekki af
sannfærmgu. „Hvað skyldi svo sem
vera hættulegt við það að láta
renna úr viskítunnum?“
„En þama er um að ræða áttatiu
vagna, frú Massingale! Það gildir
einu hve varlega þið farið; einhverj-
ar ykkar verða áreiðanlega gripnar.
Og hvað þá?“
„Við verðum vopnaðar, vina
mfn. Átta þumlunga hattprjónn f
hönd konu er hættulégt vopn f
myrkri. Og fari allt eins og við
höfum ráðgert, laumast hver kona
inn f þann vagn, sem henni hefur
verið ákveðinn, á meðan hinar kon-
urnar leiða athyglina að öðra.
Þegar viðkomandi kona er svo
komin inn í vagninn, liggur hún þar
grafkyrr, þangað til ökumennimir
eru sofnaðir svefni hinna réttlátu
...“ Hún leit1 spyrjandi á Lotnse.
„Hvemig var það — kenndi Kevin
O’Flathery þér fljótvirkustu og
auðveldustu aðferöina til að opna
viskítunnur?"
„Sú fræðsla lá ekki á lausu hjá
honum, ef satt skal segja. Hann
virtist skelkaður".
„Það hefur skotið honum skelk
f bringu, að við skyldum hafa f
hyggju að eyðileggja lögiega eign
hr. Wallinghams?” mælti frú
Massingale þurrlega. „Eða þá hitt
— að við skyldttm ætía að fara
svona með viskíið?"
„Hvort tveggja, geri ég ráð fyrir.
En hann var skelkaður, það var
ekki nein uppgerð. Heima á íriandi
eru menn hengdir fyrir minni sakir
en það, sem við höfum í hyggju,
sagði hann. Hann óttast það mest,
að honum og hans mönnum verði
um kennt”.
„Þú hefur vitanlega sagt hon-
um, að ég væri staðráðin í að taka
á mig alla sökina?”
„Já, frú. Hann spurði hvort þú
vildir lýsa því yfir skriflega?”
„Hann hefði ekki þurft að efast
um það“. svaraði frúin móðguð.
„Ég hef þegar skrifað föður þínum
bréf, undirritað það og sett f inn-
siglað umslag, þar sem ég geri fulla
grein fyrir því að sú ástæða, sem
knýr mig til að eyðileggja eitur-
farm hr. Wallinghams, sé fyrst og
fremst siðgæðislegs eðlis, og ég ein
beri fulla ábyrgð á þeim verknaði,
og sé Wallingham því heimilt að
sækja mig til saka eins og hann
hefur löngun til. En það er ekki
það, sem fyrst liggur fyrie. Hvemig
sagði O’Flathery að auðveldast
væri að hleypa úr tunnunum?”
„Hann var að tala um „spons“
eða eitthvað þess háttar. Ef spons-
ið væri slegið úr tunmmni, sagði
hann ... aimars skikh ég hann
ekki firilkomlega”.
„Sú aðferð virðist helzt tH háv-
aðasöm. Ekki hægt að nota hatt-
prjön?"
„Það taldi haim af og frá. Hann
sagði, að þótt kannski mætti tak-
ast að stinga hattprjðni gegnum
statfina, þá yrði gatið svo Ktið, að
það tæki eilífðartfma að tunnan
tæmdist. Sumir vagnamir eru líka
fermdir frönsku kampavíni, og
ekki er hægt að stinga hattprjón
gegnum gierið, sagði hann“.
FELAGSUF
VlKINGUR,
handknattteiksdeöd.
Æfingatafla fyrir veturinn 1967
-1968.
Smmndaca
ld. 9,30 4. fl. Haria
- HL20 - - —
- 11,10 3. fl. karia
- 13,00 M„ 1. og 2. fl.
karia
- 13,30 ---------—
Mánudaga
Id. 19.00 4. fl. karia
- 19.50 3. fl. karla
- 20.40 M„ 1. og 2. fl.
kvetma
- 21.30 — - -
Þriftjudaga
ld. 21.20 M., 1. og 2. fl.
karia
- 22.10 - - —
Fímmtudaga
ld. 19.50 M., 1. og 2. fl.
karia
— 20.40 — - -
Fðstndaga
kL 19.50 3. fl. kvenna
Langardaga
kl. 14-30 3. fl kvenoa
Ætfmgar fara fram 1 fþróttahúsi
RéttariMritsskðfcms, nema þriðju-
daga, en þá eru þær 1 íþrðtta-
hiHKnrd í Langardai. — Æfing-
amar byrja þann 15. sept. Ný-
ir félagar eru velkomnir.
Mætið vel frð byrjun
ÞJálfarar.
„Þessir karlmenn”, andvarpaði
frú Massingale. „Kunna aldrei tök
á nokkmm sköpuöum hlut. Ég *egi
ekki annað en það, að ef við' finnum
ekki einhver ráö til að opna þessor
flöskur og hella úr þeim eitrinu, þá
eigum viö ekki skilið að kallast
konur”.
—sasaa
„Ég er satt að segja litlu nær, eftir þessi
svör ykkar, kæru herrar”.
„Kannski þér vilduö svara nokkram spum-
mgum, ungfrú O’Hare".
„Ég mun ekki anza athugasemdum yðar,
hr. Drake. Hvenær fer næsta launasending
af staö?
„Eftir nokkra daga“.
„Ég er að hugsa um að gera sjálf athug-
anir 1 málinu. Ég fer sjálf með leiðangrinum
sem fer með launasendinguna til gúmmíekr-
unnar hwb 1 framskóginum".
„Bvað þá?“
Eldhúsið, sem allar
húsmœður dreymir um
Hagkvœmni, stíitegurð
og vönduð vinna á öllu.
iz: i II ii i
f éfl ö
i=h»lil'l-rn>g
UAUÐAV E OI 133 aimi 117B5
Knútur Bruun Iidl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h.
Sími 24940.
I
SIGHVATUR EINARSS0N&C0
SÍMI24133 SKIPHOLT 15
■
SPARIfl TÍMA
FYRIflHQFN
RAMOAHARSTÍG 31 SÍMI 22022