Vísir - 28.10.1967, Síða 8

8
VÍSIR
Utgefandi: Blaðaútgaran visu>
Pramkvæmdastjóri: Dagux Jónasson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Augiysingastjóri: Bergþór Olfarsson
Auglýsingan Þingholtsstræti 1, símar 15610 og 15099
Afgreiðsla: Hverfisgötu 55.
Ritstjórn: Laugavegi 178. Slmi 11660 (5 línur)
Askriftargjald kr. 100.00 á mánuði innanlands
t lausasölu kr. 7.00 eintakið
Prents.-.iðií 'ffsis — Edda h.f.
Mótmæli
Blöð stjómarandstöðunnar flagga mikið með mót- /
mælum þessa dagana. Stjómir ýmissa félaga og hags- )
munasamtaka fá samþykkt mótmæli gegn aðgerðum )
íT'kisstjómarinnar í efnahagsmálunum. Það er auðvelt \
verk að fá samþykkt mótmæli á íslandi, og nógu \
mörg eru hagsmunafélögin. /j
Davíð heitinn Stefánsson skáld sagði eitt sinn í )
einni af sínum snjöllu ræðum) „Ég minntist áðan á \
lélagafjöldann meðal landsmanna. Það er ekki nóg \
að höfuðstéttir þeirra hafi myndað með sér félags- (
skap, heldur hafa risið innan þeirra og utan óteljandi /
félög. Hver kann nöfnin á þeim öllum? Félag neyt- )
enda, félag vinnuveitenda, félag rithöfunda, félag )
liarmónikuspilara, félag togaraeigenda, húseigenda \\
og jafnvel hænsnfuglaeigenda. Ekkert er líklegra en ((
að letilýður, rónar og brennivínsberserkir stofni með ((
sér félagsskap og bandalag á næstunni. Auðvitað /
kjósa öll þessi félög sér formann og stjórn, og á þeim )
lendir öll hugsun og umhyggja. Aðrir félagsmenn )
venjast smátt og smátt af því að hugsa, það gerir fé- \
lagsstjórnin, og verða að síðustu eins konar atkvæða- (
vélar, sem rétta upp höndina, þegar með þarf. Öll (
þessi félög, sem sitja aldrei á sárshöfði, kljúfa þjóðina /
í ótal deildir og hópa, andstæðar fylkingar. Þau sam- )
eina ekki heldur sundra. Öll virðast þó hafa eitt sam- )
eiginlegt markmið: að skara eld að sinni köku“. \
Það er skýr og sönn mynd, sem skáldið dregur (
þarna upp af félagafarganinu. Og hið versta við það í
er, að pólitískir ævintýramenn reyna æði oft að kom- /
ast þar til áhrifa og beinlínis beita samtökunum á \
hinn ósvífnasta hátt gegn þjóðarhagsmunum, ef þeim (
býður svo við að horfa. Þannig eru mörg þessi mót- (
mæli til orðin. Það er ofur auðvelt að fá fólk til að /
samþykkja mótmæli gegn ráðstöfunum, sem því er )
sagt að stefnt sé gegn hagsmunum þess. Þá er sjaldn- )
ast verið að hugsa um, hvort hagsmunir heildarinnar \
kref jist slíkra aðgerða. (
Stjómarandstæðingar telja það óhæfu, að efnahags- (
aðgerðimar komi niður á launafólki og bændum. En þá /
mætti spyrja: „Hvað er eftir af þjóðinni, ef frá er skil- )
ið allt launafólk og bændur? Hverjir em þá eftir til \
þess að taka á sig byrðamar? Dettur nokkmm heil- \
vita manni í hug, að hægt sé að sigrast á þeim erfið- V
leikum, sem nú er við að etja, nema allir leggi þar eitt- (
hvað af mörkum?“ /
Vitaskuld er sjálfsagt að reyna að hlífa þeim mest, )
sem minnst mega sín fjárhagslega, og á því hefur rík- )
isstjómin fullan hug og er reiðubúin til viðræðna um \
allar skynsamlegar hugmyndir og tillögur, sem að (
því miða. En þessi eilífu mótmæli leysa ekki vandann, (
enda mun þeim stundum fremur ætlað hið gagnstæða. /
V í SIR . Laugardagur 28. október 1967.

Útför sjóliðanna af Eilath fór fram með mikilli viðhöfn í Tel Aviv.
Tugir sovézkru hraðbótu ú Eystrusulti
rúðu yffír sums konur eldfluugum og
skotið vur ú Eiluth
Það er talið, að eld-
flaugamar, sem skotið
var á ísraelska tundur-
spillinn Eilath, hafi ver-
ið sovézkar, svo nefnd-
ar STYX-eldflaugar. f á-
rásinni á Eilath sannað-
ist enn betur en á skot-
æfingum hve gífurlega
hættuleg vopn hér er um
að ræða og að loftvama-
byssur koma ekki að því
gagni, sem menn ætluðu
til vamar gegn slíkum
eldflaugum.
JjVéttin um eldflaugaárásina
vakti heimsathygli margra
hluta vegna, og það er ljóst nú,
að hún hefur vakið nokkum ugg
meðal ráðamanna í ýmsum lönd
um, sem stjóma eða bera á-
byrgð á vömum.
Meðal annars hefur árásin, af
því að hún var gerð með STYX-
eldflaugum, vakið kvfða í Dan-
mörku og jafnvel fleiri löndum
Norður-Atlantshafsbandalagsins.
Hér kemur til greina, að Sov-
étríkin hafa um 50 hraðskreið,
létt herskip á Eystrasalti (timd-
urspilla og timdurskeytabáta),
sem hafa STYX-eldflaugar með-
ferðis.
Um þetta ræðir Kaupmanna-
hafnarblaðiö Berlingske Aften-
avis, sem er blað mjög vel kunn
ugt málum Noröur-Atlantshafs-
bandalagsins og landvamamál-
um. Segir það, að danskar frei-
gátur og önnur herskip, sem
heyri undir vamir á vegum N.-
Atlantshafsbandalagsins, haf:
ekkert til varnar gegn STYX
eldflaugunum nema loftvarna-
byssur.
Landbúnaðarráðuneyti Dan-
merkur bíður nú greinargerðar
frá NATO um árásina á Eilath
og segir blaðið „brennandi á-
huga“ á þessum málum í Dan-
mörku vegna öryggis iandsins,
þar sem vitað sé, að Sovétríkin
hafi tugi Komar-herbáta og
STYX-flaugar á Eystrasalti.
Reogon og Romney og konur þeirra
Myndin er af þeim Ronald Reagan, ríkisstjóra Kaliforníu, og konu hans og George Romney, rikis-
stjóra í Michigan og konu hans. Myndin er tekin á þlljum hins skrautbúna skips INDEPENDENCE,
en frá ferð þess til Karíbahafs var nýlega sagt hér í blaðinu.
Listir-Bækur-Menningarmál
Haildór Haraldsson skrifar tónlistargagnrýni.
„Trio of London''
Haydn: Tríó í d-moll
Beethoven; Tríó í c-moll, op. 1,
nr. 3
Schubert: Tríó i B-dúr, op. 99
Á undanfömum árum hefur sí-
vaxandi orö farið af Lond-
on sem tónlistarmiðstöð. Slíkt
fá þeir sannað, sem sækja borg-
ina heim — og jafnframt, að
yfirleitt standi listalíf allt þar
með hinum mesta blóma. Þetta
kemur þeim saman um, sem
þekkja vel til listalífs annars
staðar í álfunni. Þótt London sé
að vissu marki alþjóðleg mið-
stöð á sviði tónlistar, er megnið
af listafólki þar eðlilepa af
brezkum uppruna. Þess vegna
er raunin sú að samkeppnin er
mikil og mikla hæfni þarf til að
komast upp á yfirborðið f tón-
listarlífi borgarinnar.
„Trio of London", sem sam-
an stendur af ungu fólki, Carm-
el Kain (frá Astralíu), fiðlu,
Peter Willison, celló og Philip
Jenkins, pfanó, sem er hér þeg-
ar að góöu kunnur. Það, sem
vakti athygli manns í fyrsta
verkinu, var lipur og Ijóöræn
meðferg efnisins, samspil ágætt
og sérhver aðili gerði verkið lif-
andi með hæfilegum ákafa. Hið
sama má segja um sfðari verk-
in tvö, nema að hæfni þeirra,
mátti sjá frá enn fleiri hliöum,
leikur hvers og eins kom betur
í ljós, t. d. naut cellóið sín bezt
í Schubert, fiðlan átti hins veg-
ar meira hlutverk strax frá byrj
un. Píanóhlutverkið er mikiö í
öllum verkunum og einkenndist
leikur Jenkim ’illega af vissri
mýkt, en þó snerpu um leið.
Ennfremur bar leikur hans vott
um skilning á því að velja úr
það, sem máli skiptir, en láta
annað gegna minna hlutverki.
Mig langar til að benda á
nokkra staði, sem hann lék eft-
irminnilega: 3. og 5. tilbrigði f
Beethoven-tríóinu, sumir staðir,
f fyrsta og síðasta þætti Schu-
berts, og byrjun Scherzo-kafl-
ans úr sama verki var mjög fall-
ega í hóf stillt. Fiðla og celló
nutu sín vel í Andante- kafla
sama verks og segja má í öllu
sama verki. Þó er eitt, sem ég
vildi finna að, sem er að vísu
smáatriði, en stundum varð á-
berandi. Bæði píanó og strengir,
nota stundum ákveðið túlkunar-
meðal, þ. e. að hægja aðeins á
sér, eða öllu heldur lengja nótna
gildi nótna, stundum í byrjun
Iaghendingar, stundum í lokin.
Þetta kom oft mjög fallega
fram, en ef það er endurtekið
með of stuttu millibili, getur
það misst eðlilegt áhrifagildi
sitt .Þetta var e.t.v. mest áber-
andi f Andante- og Scherzo-
kafla Schubert-tríósins. Þetta er
smáatriði, sem vert er þó að
nefna.
í upphafi grejv’r var minnzt
á borgina, sem þetta listafólk
kennir sig við. Leikur þeirr
sýndi og sannaði á hvaða sti:>
ungt tónlistarfólk þar þarf a<'
vera, til aö lifa af í sanikeppn
inni. Auk þessa höfum við á
stæðu, til að kynnast þessu tríöi
frekar á næstu árum, ástæðu.
sem þegar hefur verið drepið
á í blöðum .