Vísir - 03.11.1967, Blaðsíða 4

VARAL.IT — NAGLALAKK
AUGNA-MACARA —
Rolling Stones tnkn sér frí
Rolling Stones hafa nú ákveðið
að taka sér frí, meðan hinn 25
ára gamli Brian Jones, sólógítar-
leikarinn þeirra afplánar 9 mán-
aða fangelsisdóm. Lögreglurann-
sókn hafði farið fram í íbúð hans
í Kensington-hverfi í London og
hafði lögreglan fundið eiturlyf í
íbúðinni og staðið einn gesta
Jones að því að reykja hashish.
Það var einn af framkvæmda-
Keith Richard
Mick Jagger
Franskan yndisþokka þekkja allir!
— Þriðja hver frönsk kona nofar
stjórum hljómsveitarinnar. sem
tjáði blöðunum það, að hljóm-
sveitin tæki sér frí, meðan Jones
afplápaöi dóminn. „Við getum
hvort eð er ekki fundið okkur
mann í hans stað“, sagði David
Alps, framkvæmdastjóri.
Brian Jones er þriðji meðlimur
hljómsveitarinnar, sem sætir af-
skiptum yfirvaldanna vegna eitur
lvfjanotkunar eða meðferðar eit-
urlyfja, í sumar voru Mick Jagg-
er og Keith Richard dæmdir fyr-
ir að hafa í fórum sínum eitur-
]yf. Fengu þeir 12 mán. fangelsis-
dóm. Seinna var Richard sýknað-
ur, en Jagger fékk sinum breytt
í 12 mán. skilorðsbundinn, svo
hvorugur þeirra lenti í fangelsi
út af þvi máli. Báðir höfðu þeir
áfrýjaö dómnum og við nán-
ari meðferð málsins þótti hann of
strangur og þá það einkum haft
í huga, að ósannað væri, hvort
þeir hefðu keypt lyfin sjálfir.
Hins vegar játaði Brian Jones
strax báðar ákærurnar, sem höfð
aðar höföu verið á hendur hon-
um. Hann hafði haft í fórum sín-
um eiturlyf og hann hafði lát-
' ið viðgangast, að hashish væri
reykt í híbýlum hans. Eftir að
Brian Jones
dómur var fallinn í máli hans
áfrýjaði hann honum.
Réttarsalurinn var þéttsetinn
ungum stúlkum, þegar dómurinn
var kveðinn upp og féllu sumar
í grát, aðrar æptu og enn aðrar
létu einhverjum verri látum.
Varð aö fjarlægja þær, sem verst
létu úr réttarsalnum og á tímabili
höfðu réttarveröirnir ærinn
starfa við bað eitt.
Einu sinni vnr
Þegar þessi mynd var tekin,
þá var það af einum þátttakend-
anna í keppni um fallegasta barn-
iö, en slíkar kepþnir tíðkast mjög
víöa erlendis. Það er nú liöinn
langur tími síðan og barnið hef
ur stækkað og elzt og er nú orð-
ið fræg manneskja, sem oft er
getið um f fréttum.
Svo miklum breytingum hefur
hún tekið, að það væri alveg út
í hött að ætlast til þess að nokk-
ur þekkti þá manneskju eftir
þessari mynd. Myndin af þessu
velnærða barni var tekin fyrir
17 árum af ungfrú Lesley Hom-
by, öðru nafni Twiggy. Frægð
hennar er byggð á aht öðru
vísi og síður hraustlegu útliti, en
hún hafði þegar efri myndin var
tekin af henni.
)
\
Vertu góður við dýrin
— og náungann líka
Félagsstarfsemi er ákaflega
misjafnlega lífleg í landinu,
eins og gengur og gerist, og oft
gerist það, að félög eru stofnuö
með promp og prakt, en deyja
svo rækilega, svo að endurminn
ingin um eldmóðinn og brýna
þörf lifir ein eftir. En sem betur
fer er þaö ekki svo um öll fé-
lög, því að eldheitir og tilfinn-
ingaríkir baráttumenn halda
merkinu hátt á öörum sviðum.
Jafnvel ganga' menn svo langt
í góðverkum, að þeir svífast
einskis' á öðrum sviðum. jafn-
vel valda leiðindum og sársauka
án þess aö blikna, ef þeir telja
sig/ vera að berjast fyrir sín-
um áhugamálum.
Mér datt þetta i hug, þegar
ég las í blöðunum, að súlna-
drápið. sem sýnt var í Sjón-
varpinu hefði verið kært til
bæjarfógetans í Vestmannaeyj-
um. Auðvitað var bölvaður við
bjóður aö horfa á þetta lang-
dregna dráp, en það verður aö
taka tillit til þess. að fuglinn
var þó drepinn til átu. Aðgerðin
er gerð af ungum mönnum, sem
eru aidir upp við þá hefð-
bundnu aðferö, sem notuö var
við dránið. Hvort þetta var
æskilegt siónvarpsefni má hins
vegar deila um endalaust.
í þessu tilfelli verða hinir á-
hugasömu dýravemdunarmenn
í eldmóöi tilfinningaseminnar til
þess að valda mönnum þeim,
sem drápu fuglinn í Eyjum leið-
indum og kannski vandræðum.
Dýraverndunin er gerð af til-
finningasemi fyrir blessuðum
varð hann reiður við aðvífandi
strák nokkru yngri, svo að
liann gerði sér lítið fyrir og gaf
honum einn vel útilátinn löðr-
ung beint í andlitið, svo hann
slengdist i jörðina og fékk blóð
nasir. Móðirin ávítaði son sinn
og dró hann síöan með sér í
burtu. En strákur hefur líklega
ekki unaö þessum málalokum,
\
með organdi strákinn.
Ég get ekki aö því gert að
mér finnst mikið ósamræmi i
þessum aðförum, því að þó aö
öndin haff vafalaust fundið til
sársauka að ósekju, þá vor-
kenndi ég virkilega litla grey-
inu, sem fékk blóðnasirnar, og
mun hegningin í hvorugu til-
feliinu bæta þar nokkru um.
Að loknum þessum bollalegg-
ingum, þá vil ég aðeins segja,
að mér firrnst misræmi i öllum
þessum verndunar og friðunar-
málum, og oft á tíðum eru
þessi félög, sem hafa slík mál
á stefnuskrá rekin meira af
kappi en forsjá.
Sjónvarpsmenn og kvikmynda
tökumenn geta vafalaust dregið
af þessu nokkurn fróðleik. Ég
ætla að beina þeim tilmælum
til beirra, að þeir taki til dæm-
is aldrei kvikmynd af rjúpna-
skyttiríi til að sýna í sjónvarpi.
Þvi það kemur stundum fyrir
að hæfð rjúpa flýgur spöl, áður
en hún steypist niður dauð.
Slík myndasýning gæti orðið til
þess að rjúpan yrði alfriðuð, og
þá mundi verða talið ókristilegt
að éta rjúpur á jólunum.
Ennfremur legg ég til að
aldrei verði gerð fréttamynd af
starfsemi meindýraeyðis, þegar
hann er að drena rottur með
eitri. En rottugreyin eru í
marga tíma að veslast upp eftir
því hve stóra skammta af eitri
þær hafa étið. Það yrði ófögur
sjón að sjá það í sjónvarpi.
Eða hugsið ykkur blessaða
kettina, sem látnir eru í poka,
og svo eru greyin skotin og
kettlingunum er stundum
drekkt. Eða hafið þið ekki heyrt
um að hálshöggnir hanar fljúga
hauslausir.
Kannski við friðum öll þessi
dýr í manngæzku okkar, eins
og þeir hafa. friðað hinar heil-
ögu kýr á Indlandi, en þar láta
þeir sér hins vegar fátt um finn
ast allt fólkið sem sveltur af
því að kýmar bókstaflega éta
það á gaddinn.
Ég legg til að hinar fárán-
Iegu kærur vegna fugladráps-
ins í Eyjunt verði dregnar til
baka. Það erijióg barfara við
starfskraftana að gera.
1 Þrándur í Götu. i
v "
dýrunum, en kæran er gerð
með köldu blóð? t-
ins. En efalaust er allt þetta
gert í nafni kærlejkans, og þá
hlýtur allt að vera gott og bless
að.
En dýraverndunarmenn eru
ekki einir um þetta misræmi.
Ég var fyrir nokkru á rölti í
Hljómskálanum í afargóðu
veðri. Ég tyllti mér þar á bekk
og horfði á krakka gefa öndun-
um. Þar kom aðvífandi kona
með nokkur böm m. a. strák
á að gizka 6 eðki? ára. \ ákaf-
anum við að fipftl öndunum
því að allt í einu sé ég, að hann
tekur upn stein, sem hann kast
ar af öllu afli sínu í andahóp-
inn og hæfir eina þeirra, sem
buslaði með miklu gargi i
burtu. Nú fyrst varð móðirin
virkilega vond. Henni hafði ekki
fundizt taka því að lumbra á
stráksa, þó hann veitti minni
strák blóðnasir en hún hafði
á orði um leiö og hún lumbr-
aði bess betur á stráksa sínum
nú, að hann ætti að skamm-
ast sín fyrir að misbyrma bless-
uðum málleysingjunum. Aö
hegningu lokinni fór hún burt