Vísir - 14.05.1968, Blaðsíða 12

12
VI S IR . Þriðjudagur 14. maí 1968.

EKKI EIGINLEGA FALLEG ...
Ég hefði ekki þurft að fara til
Malaga til þess að hitta Peter, Þeg-
ar ég hafði gengið morgungöngu
um Torremolinos, sem var fallegur
smábær með fjölda af sérkennileg-
um byggingum, þröngum götum og
blómapottum á húsveggjunum, hitti
ég hann á „Loretta" þegar ég kom
heim aftur. Hann flýtti sér að
standa upp þegar hann sá mig, og
mér þðtti undarlegt hve miklu ung-
legri hann sýndist núna, er hann
var kominn í stuttbuxur.
— Halló! kallaði hann glaðlega.
— Ég fór að velta fyrir mér, hvort
þú mundir koma aftur, og var far-
inn að hugsa um aö skrifa þér bréf.
Ég verö því miður að vera koniinn
til Malaga fyrir hádegið.
Hafði hann aldrei þessu vant ver-
ið áfiáður í að hitta mig? eða var
það Marcia, sem hann vildi
hitta? Ef það var hún en ekki ég,
ætlaði ég mér að koma að gagni,
ef Carlos yröi afbrýðisamur. Mig
langaði til að spyrja hann hvort
Marcia hefði beðið hann um að
segja Carlos, að hún hefði komið á
flugvöllinn í gærkvöldi, en hætti viö
það.
— Hvernig kanntu við þig hérna?
spurði Peter.
— Mér finnst þetta yndislegur
staður. Og ég elska sólskinið.
Hann hló. — Allir Englendingar
elska sólskinið — og við höfum j
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
GÍSLl
JÖNSSON
Akurgerði 31
Sirni 35199
Fjölhæf jarðyinnsiuvél. ^nrrast
lóðastandsetningar. gref hús
grunna. holræst o. fl.
BEeœa
SS^ 30435
Tökum að okkur hvers konar múrbrot
,og sprengivinnu t húsgrunnuro og ræs
um. Leigjum út loftpressur og víbre
sleða Vélaletga Steindórs Sighvats
sonar Álfabrekku viö Suðurlands
braut, simi 30435.
RAFVELAVERKSTÆÐI
S. MELSTEÐS
SKEIFAN 5 SÍHl 82120
TOKUM AÐ OKKUR:
■ MÓTORMÆLiNGAR.
■ MÓTORSTILllNGAR.
■ VIOGERÐIR A' RAF-
KERFI, DÝNAMÓUM,
OG STÖRTURUM.
a RAKAÞÉTTUM RAF-
KERFIÐ
I 1.1.1.1 I I Í I 1.1.1.1 I I IVARAHLUTIR 'A STAÐNUM
&aeH&A&vc(,uR
iti 11 HTTm-iTTrrm hti iti 1111,1
Tt'KUR ALLS KOÍVAR KLAEÐNINGAR ■
FLJOt'OG VÖNDUÐ VINNA
TJRVAL AF AKUÆÐUM *
LAUGAVEG 62 - SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
BOLSTBUN
fulla ástæðu til þess. Hann horfði
afsakandi á mig. — Ég vildi óska
að ég þyrfti ekki að fara til Malaga
fyrir hádegið. Þaö væri miklu
skemmtilegra að verða hérna og
borða með þér.
— Geturöu það ekki? spurði ég
og datt í hug, að kannski gæti ég
talið honum hughvarf. — En þú
munt ekki vilja bregðast henni,
geri ég ráð fyrir?
— Þaö er ekki um neina „hana“
að ræða — það er „hann“. Hvers
vegna heldur kvenfóikið alltaf aö
það sé önnur kona í spilinu, þegar
maður hefur stefnumót.
— Við höldum þaö ekki alltaf.
Það er undir manninum komið. Ég
get ekki trúað því aö þú þurfir að
flýta þér svona mikið til Malaga,
til þess að hitta karlmann. *
Hann leit ásakandi á mig. — Það
er ástæðulaust að vera svona tor-
tryggin, út af því að ég sveik fyrsta
stefnumótið okkar.
Ég brosti. — Afsakaðu.'
Hann horfði á mig hugsandi.. —
Frá því að ég sá þig fyrst, í brúð-
kaupi Marciu — hefur mér fundizt
þú vera töfrandi. Það er í rauninni.
skrýtið, því að eiginlega ert þú
ekki fríð. En það eru augun' í þér
— þau eru það grænasta sem ég
hef nokkurn tíma séð. Það hef ég
sagt þér einu siríni áður.
Ég varð vandræðaleg því að ég
mundi allt of vel atvikið sem hann
átti við, þegar hann kyssti mig
þetta kvöld hjá Marciu.
— Ég hef aldrei getað staðizt
stúlkur með græn augu, héit hann
áfram.
— Jæja. Ég leit á klukkuna. —
Ef þú ætlar að verða kominn til
Malaga fyrir hádegið verðurðu að
f-ara að flýta þér.
— Já, ég má tii með það. Viltu
fylgja mér niður að bílnum? Ég
skildi hann eftir hérna niðri á veg-
inum.
Ég labbaði með honum og vonaöi
að hann mundi afráða nýtt stefnu-
mót áður en viö skildum. Ég hrökk
við begar hann sarði: — Viltu borða
með mér í kvöld?
— Ég held varla ég geti það í
kvöJd, sagði ég með semingi. —
Marcia hefur haft mikið að gera
í morgun og ég hef varla séð hana,
svo að ég heid að ég verði að vera
heima I kvöld.
— En á morgun þá?
— Það er betra.
— Ekki fyrir mig. Það verður of
löng bið. Ég kem og sæki þig
um klukkan hálfátta.
— Ég hiakka til. Annars kem ég
til Malaga siðdegis í dag.
— Það var leiðinlegt. Ég verð önn
um kafinn — annars hefðum við
getað drukkið te saman.
Ég hleypti brúnum. — Drekkur
fólk te hérna?
— Ekki Spánverjar, en ég hef
fundið ágæta enska testofu handa
okkur.
Ég hló. — Nei, þakka þér fyrir,
Þegar maður er á Spáni...
Hann brosti. — Varaðu þig á
Spánverjunum, Joyce. Þú munt
sannreyna að þeir veröa einkenni-
legir í augunum þegar þeir líta á
hig.
Hann horföi bláum, aðdáandi aug
unum á mig. — Ég get ekki láð
þeim það.
ORÐTAK PETERS
Marcia var að leita að mér, þeg-
ar ég kom heim í gistihúsið aftur.
Hún varð undrandi á svipinn, þeg-
ar hún sá að ég var ein.
— Ég hafði vonað að Peter borð-
aði hádegisverð með okkur?
— Hann varð því miöur að kom-
ast til Malaga fyrir hádegi.
— Ég sé ekki betur en að þú
hafir gersigrað hann, sagði Marcia.
og það var ertni í röddinni. —
Mundu að.ég sagði viö þig, kvöldiö
sem ég hélt samkvæmið, að ég
óskaöi að þiö yrðuð hjón?
Ég mun.di það ofur vel, en ég
vildi eftir megni reyna að verða
ekki ástfangin af Peter, þvi að mig
grunaði að hann mundi ekki verða
neinn fyrirmyndaf eiginmaður.
Ég mundi hve afbrýðin gagnvart
Marciu haföi brunnið í mér það
kvöld. Hún hafði að vísu viljað
fullvissa mig um að þau Peter væru
góðir kunningjar, og Peter hafði
sagt að hún væri eins og systir
hans. En hvernig átti ég að geta
trúað þeim Marcia hafði alltaf ver-
ið laus á kostunum. Og svo var
það þetta, að hún hafði ekki komið
á flugvöllinn í gærkvöldi — og
Carlos mátti ekki vita þaö.
Hvað hafði hún haft fyrir stafni,
úr því að hún kom ekki? Það var
þó svolítil huggun aö vita, að hún
hafði ekki verið með Peter.
Vegurinn lá í bugðum meðfram
ströndinni og á vinstri hönd voru
fjöll.-Ég haföi„ekið þessa sömu leiö
gildaskálanum, fann ég að ég varð
hrifnari af honum með hverri mín-
útunni sem leið. Ég reyndi að telja
mér trú um, að umhverfið ætti
nokkurn þátt í þessu, stemmningin
£ salnum og þeldökki gítarleikar-
inn, sem stóð við boröið okkar og
lék og sömg.
RAUOARÁRSTÍG 31 SiMl' 22022
daginn áöur með Carlos og Marciu, |
en umhverfið var ennþá meir heill-, [I
andi í kvöld. Það var nærri því j _=I L
ótrúlegt að. ekki skyldu vera nema j i
tveir dagar síðan ég fór frá Eng- j |1
skuþgi í huga mér, og ég var hissa !
á að ég hafði vérið jafn döpur og ! %
ég var, þegar ég kvaddi hann. J II
j Peter tók aðra böndina af stýr-
in.u og tók hennium höndina á mér j
: — Þetta er fyrsta kvöldiö okkar '
: saman. Viö skulum skemmta okk- .
j ur vel. Það leggst í mig áð' þetta ‘
I veröi það fyrsta af mörgum ;
í skemmtilegum kvöldum. i
j Ég var með hjartslátt. Aðdráttar- ■
! aflið, sem ég hafði orðið fyrir frá >
i Peter fyrsta kvöldið, var ennþá |
j sterkara núna.
Vinátta mín við John haföi vaxiö j
hægt í samanburði við það hve i
fljótt ég heillaðist af Peter. Ég!
sagði við sjálfa mig að. ég yrði aö
hafa taumhald á tilfinningum mín-
um. Þegar ég hitti Peter í brúð- |
kaupi Marciu, hélt ég að þama,
væri ást við fyrstu sýn. En þegar
hann sveik stefnumótið okkar varö ■
ég sannfærðari um að ég væri ekki
i ástfangin af honum.
I En núna — undir alstirndum
I himni og með ijósadýrðina frá Mal-
! aga í fjarlægð — langaði mig til
; að játa að ég elskaöi hann.
Ég var kvíöin, því að ég haföi
j aldrei orðið ástfangin áður, og ég
i var ekki svo vitlaus að ég gæti
j ekki skilið, aö þetta gæti eins vel
i bakað mér sorg eins og gleði. En
j ég gat ekki við þetta ráðið.
ERCO
BELTIog
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR
i
Þegar viö sátum hlið við hlið í
„Segðu öpunum að snúa við, La.“
„Ég get það ekki, þeir hlýða aðeins
æðstaprestinum.“
„Tarzan, — La. - Hjálp!‘'
BERCO
Keðjur Spyrnur Framhjói
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæö'avara
á hagstæðu verSi
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 — SÍMI 10199