Vísir - 15.06.1968, Blaðsíða 4
Scotland
Yard gat
ekki án
hans verið
Hinn snialli leynilögreglumaö-
ur Thomas Butler, sem hafði
hendur í hári James Ray, er hinn
sami og leysti gátuna um
„lestarránið mikla“ í Bretlandi
fyrir nokkrum árum. Það stðð til
að setja hinn 56 ára Butler á
eftirlaun, en Scotland- Yard taldi
sig ekki geta án hans verið, svo
að hann varö kyrr á sínum stað.
Morðingi Kings er „tillitslaus
og aurasjúkur
Ævi James Ray hefur verib brösótt
66
„Viðkvæmt bam, sem óx úr
grasi til að gera uppsteyt gegn
öliu valdboðl.“ Þannig hafa menn
lýst skanaerð James Ray, sem
talinn er hafa myrt Martin Luther
King. Honum lærðist fliótt að
beita ofbeldi gegn öllu því, sem
hoitum mislíkaöi. ,Tíu af sínum
fjörutíu árum hefur hann eytt inn
an fangelsisveggja.
James Earl Raý er fæddur í
hinu fátæka Alton í Illinoisríki í
Bandaríkjunum. Hann var elztur
níu systkina. Foreldrar hans,
George og Lucille Ray, fluttu títt
búferlum og eru nú látnir. Faðir-
inn var áfengissjúklingur.
Ein systirin, Marjorie, dó ung,
er hún kveikti í sér meö eldspýtu.
Franklin Delano, einn þeirra
bræðra, beiö bana árið 1964, þeg
ar hann keyrði ásamt vinkonu
sinni út af brú og ofan í á. Syst-
kinin, John, Melba, Carol, Jean,
Gerald, Suzan, Jane og-Max flutt-
ust frá einu uppeldisheimilinu til
annars. John hefur setið í fang-
elsi, og Gerald ljefur oft komizt
i kast við lögin. '
James (Jimmy) fór á mis viö
þriðjung skóiagöngu barna. Hann
átti erfitt. með að aðlagast fólki,
skammaðist við kennarana, ef
þjónustu' við síðhærða únglinga <
og reynt verður
greiðslu þeirra.
að . þæta úr!
-X
-K
Bitlarnir eru ekki við eina fjöl-
ina felldir eins og raun ber vitni.
Um þessar n.undir eru þeir að
setja upp rakarastofu í London!
Rakarastofan mun verða staðsett
við King’s Road og þótti ekki
annað tilhlýðilegt. Þarna verð-
ur eflaust margt um manninn, en
sérstök áherzla verður lögð á
Skar eyrun |
af konu sinni:
Hinum 66 ára gamla Michele •
Pantoriello leiddust svo afbrýði-J
köst konu sinnar í hvert skipti J
sem hún hafði hlustað á slaðrið •
í nágrannakonunum, að hann tókj
upp á því að skera af henni bæöi •
eyrun og gefa þau hundi sínum-
að éta. Óttaslegnir nágrannar J
þustu á vettvang, en þá greip •
Pantoriello til byssu sinnár ogj
hélt til fjalla. — Hann er enn ó-J
fundinn.
þeir gerðust svo djarfir að segja
honum til eða ávíta hann. Strax
í skóla tók hann upp á að nöta
fölsk nöfn. Menn vissu naum-
ast, hvert var hans rétta nafn,
og þessu tiltæki hefur hann hald-
ið áfram alla aávi.
Hann var slagsmáiagjarn og
átti oft í brösum í skólanum.
Einu sinni rak hann hníf í gegnum
eyra bróður síns, Jack, þegar þeir
slógust um matarbita við skóla-
máltíðina.
Þegar fjölskvldan flutti búferl-
um frá bænum Ewing í Illinois,
þar sem húskofinn var að hrynja
yfir þau, hélt James út í heim-
inn. Hann var þá 16 ára gamall
og lenti í hernum. Hann var tvö
ár í herþjónustu. Á þeim tíma
lenti hann oft í erjum r.,g óhöpp-
um. Þá lagði hann hatur á þjóð-
félagið.
Árið 1948 gerðist hann aftur ó-
breyttur borgari og fékk vinnu í
mörgum verksmiðjum og áöðrum
vinnustööum, en var víðast hvar
fljótt rekinn. Árið eftir flutti —
eða flýði — James Ray til Los
Angeles. Þar hófst afbrotaferill
hans að marki. Hann beitti ölium
brögðum tii að komast yfir pen-
inga. Tuttugu og eins árs að
aldri hlaut hann sinn fyrsta dóm,
er hann reyndi að stela ritvél í
kaffihúsi einu.
Annað veifið kom hann til Al-
ton, fæðingarbæjar síns. Ef marka
má ummæli fólks, er þekkti hann,
var fátt gott um hann að segja:
„Þetta var hreinn glæpamaður,
fullur haturs. Hann hafði skömm
á lögunum", segir fólk.
Mánudag nokkurn 1952 reyndi
hann að ræna leigubílstjóra í
Chicago um 11 dali. Lögreglan
elti hann, og varð Ray fyrir mörg
um kúium hennar. Hann hlaut
skotsár á báða handleggi og
féll auk þess í gegnum rúðu og
skarst illa. Þá hlaut hann tveggja
ára fangelsisdóm, en brátt gat
hann haldið áfram glæpaferli sín
um.
Hann gerðist atvinnuræningi.
Helzta brot sitt framdi hann á-
samt félaga sínum i Saint Louis.
Dómurinn varð 20 ára fangelsi,
en ránsfengurinn nam aðeins
nokkrum þúsundum króna. Hann
lenti í ríkisfangelsjnu í Jefferson
City.
James Ray gerði fjölmargar til-
raunir til flótta, Að lokum heppn
aðist honum að fiýja, þegar hann
faldi sig í brauðbifreið, sem ekið
var út úr fangelsinu.
Nú hefur þessi atvinnuglæpa-
maður komizt undir mannahend-
ur enn einu sinni.
Flótta James Ray er nú lokiö.i
Furðuíegt tilefni.
Oft er talað um að ekkert fái
að vera í friði fyrir skemmdar-
vörgum. Því miður er þetta of
oft satt. En ég varð verulega
hissa, þegar ég átti erindi i
Heilsuverndarstöðina einn dag-
inn og á meðan ég beið eftir
afgreiðslu, þá varð mér litið á
vélritaðan miða í einum plóma-
pottinum. Á miðanum var orð-
sending af gefnu tilefni, þar sem
fólk var vinsamlega beðið um
að stela hvorki blómlauk
um né afleggjurum. Hvort þessi
vinsamlegu tilmæli hafa komið
að gagni, veit ég ekki, en
kannski fingralangir hætti við,
þegar þeir lesa slika miða.
Ef svo er, að slíkar orðsend
ingar til þjófa og skemmdar-
varga koma að gagni, þá væri-
vissulega athugandi fyrir bif-
reiðastióra, sem þurfa að skilja
eftir biía sína, að setia miða i
gluggann með vinsamlegum til-
mælum um að stela ekki biln-
um. Og sumarbústaðaeigendur
ættu þá að taka til athugunar,
þegar þeir ekki dvelja í bú-
ekki skuli mega skllja við sig að hinura vel hirtu og fallegu
hvorki stórt né smátt á al- blóraura. sem þær-töldu, að þær
mannafæri, án þess að yfir hefðu vart séð betur, hirt ann-
skuli vöfa stórhætta á að ars staðar, þó i heimahúsl væri.
framinn sé á þvi þjófnaður eða Þetta var í biðsal Berklavamar
stöðum sínum að liafa skilti á
dyrum þar jem óviðkomandi
eru að gefnu tilefni beðnir um
að brjótast ekki inn til að stela
eða skemma. ,
En þvi miður, þó í fljót.u
bragði hin vinsamlegu tilrr.æli 1
blómapotti Heilsuverndarstöðv-
arinnar, hafi verkað spaugilega
á mig, þegar ég las þau, þá er
þaö síður en svo. hlátursefni, að
skemmdarverk. Blóm eiga að
vera sem flestum til ánægju og
yndisauka, og er sárt til þess
að vita, að það skyldi virkilega
vera af gefnu tilefni, sem þessi
miði var látinn í blómsturpott-
inn i Heilsuverndarstöðinni.
Annars skal ég geta þess, að
ég fór að gefa blómunum veru-
lega athygli, þegar ég heyrði
á tal tveggja kvenna sem dáðust
í Heilsuverndarstöðinni, og á við
komandi blómakona vissule'ga
bakkir skilið fyrlr blómaupp-
eldið, og á það sízt skilið, aö
skemmdarvargar s-'-li iaukum
og afleggjurum hennar.-Þetta er
öðrum stofnunum vissulega til
fyrirmyndar.
Kynning og starfs-
fræðsla.
Þar eð oft hefur verið ritað
um nauðsyn á starfsfræðslu
handa ungu fólki, þá vil ég
gjaman benda á hina merku
sýningu „Islendingar og hafið“
þó ég hafi minnzt á þá sýningu
fyrr. Sýningin hefur einmitt ver
ið framlengd, en aðsókn hefur
líklega ekki verið eins mikil og
búast hefði mátt við. Það er
óhætt að benda fólki á, að
hvetja þá ungu til að sjá þessa
miklu sýníngu, því slík sýning
felur i sér mikinn fróðleik, og
það getur vart farið hjá því, að
ungt fólk og áhrifagjarnt sjái
ekki eitthvað á slíkri sýningu,
sem eykur sjóndeildarhring þess
og fróðleik. Kynning á atvinnu
vegum okkar er þjóðinni nauð-
syn, og ungt fólk gleypir í sig
fróðleik í einni ne,msókn á slika
sýningu, sem r á við margar
kennslustundir á skólabekknum.
Þrándur í Götu.