Vísir - 23.07.1968, Blaðsíða 4

„HÓPHJÓNABÖND“ TÍÐKUÐ
í KI ÚBBI I STOKKHÓLMI
Þar skipta menn um maka að vild sinni
Sænska sjónvarpið hefur dag-
skrá um kynferðismál. Óþarft
mun að geta þess, að Svíar eru
þekktir fyrir „frjálslyndi" í þeim
efnum, svo sem fram kemur í
kvikmyndum þeirra. Nýlega kom
fram í sjónvarpinu nokkuð ný-
stárlegt fyrirbæri, en það eru
klúbbar sem hafa „hóphjónabönd“
á stefnuskrá sinni. Þar kemur
Listamenn í Uppsölum
stríða kirkj umönnum
með hrylling smyndum
Þegar fulltrúar Alkirkjuráðsins
komu saman í Uppsölum f Svf-
þjóð, urðu þelr furðu lostnir yfir
útliti matsalar gestanna. Nokkrir
ungir listamenn höfðu tekið sig
til og strítt kennimönnum með
allkynlegum málverkum.
Það hefði sennilega ekki stuðl-
að að góðri matarlyst fulltrúa, ef
ekki hefði verið að gert. Bráða-
birgðamatstofan var í Fyrirhall-
en þar í borg. Á veggjunum gat
að líta myndir, er sýndu skotria
svertingja, afmynduð fóstur,
nakta og Ijóta líkama og kvala-
fulian dauðdaga. Þarmar og kyn-
færi voru á hverju strái, og sjá
mátti menn myrta í stórhópum.
Fyrir þingið höfðu aðeins fáir
þingfulltrúar orðið varir viö þess-
ar myndir. Stjórnendur þess voru
þó ekki í rónni og veltu fyrir sér,
hvort unnt væri að láta við svo
búið standa. Mörgum þóttu þær
ekki sóma sér vel, þar sem menn
neyttu matar síns. Hið merka
kirkjuþing fór þó fram samkvæmt
áætlun, þrátt fyrir þessa stríðni
hinna ungu iistamanna!
Þetta er ein myndanna í matsalnum, sem ekki myndi örva matarlystina.
saman hjónafólk á ýmsum aldri
og tíðkar frjálsar ástir, skiptir
um maka annað veifið og þykist
yfirleitt betur komið eftir þá
reynslu, er með slíku háttalagi
fæst. Þó gengur þetta ekki á-
fallalaust með öllu.
Þaö, sem fram kom í sjónvarps
þættinum, er þetta: I Stokkhólmi
er starfandi klúbbur nokkur, er
nefnist Salome. Meðlimir eru um
30, allt hjón, sem venja þangað
komur sínar til að skipta á mök-
um.Það kemur saman nokkrum
sinnum í viku, ræðir ástamál,
leikur ástaleiki og spilar stripl-
ingapóker. Klámmyndir eru vin-
sæl dægrastytting. Staður þessi er
í miðjum Stokkhólmi. Þar eru
samkomusalir og lítil, einangruð
ástaherbergi fyrir þá, sem slíkt
kjósa frekar. Djarfar myndir á
veggjum sefjandi tónlist.
Asta Gustafson heitir rithöf-
undur nokkur, sem ritaö hefur
margar skáldsögursem venjul. eru
kallaöar klámbækur. Kona þessi
kom fram í sjónvarpinu sem tals-
maður klúbbsins. Hún litur á
klúbbinn sem forskóla fyrir „hóp
hjónabönd"! „Meðal meðiima eru
að minnsta kosti tvö hóphjóna-
bönd“, segir hún. „I fyrsta lagi
er hópur, þrjú pör, sem leigir í
sameiningu húsnæöi, hefur keypt
sér bát og siglir um skerjagarð
Stokkhólmsborgar. Þá er annar
hópur, tvö pör. Eldri hjónin hafa
áöur búið í hóphjónabandi, en
gera nú tilraun með yngra fólk
sem aöila.“
Frú Gustafson var spurð, hvort
nokkurrar afbrýðisemi gætti með
al meðlima. Búast mæti við, að
hennar gætti ekki, þar sem menn
gerast meölimir vitandi vits og af
frjálsum vilja. Raunin er önnur.
„Við höfum átt við vandamál að
stríða“, segir frúin. „Þess eru
dæmi, aö meðlimir hafa yfirgefið
samkomur grátandi af afbrýði-
semi. Maður nokkur varð svo af-
brýöisamur vegna koun sinnar,
að langan tima eftir að þau atvik
urðu, sem orsökuðu afbrýðisem-
ina, kom hann heim úr vinnu
sinni til að „fylgjast með“ eigin
konunni. Samt hafði hann staðið
fvrir því, að þau gerðust meðlimir
í klúbbnum. Konan tók þátt í
þessu til að þóknast manni sín-
um!“
„Eiginmaðurinn verður afbrýði-
samur, ef konan sýnir það opin-
skátt, að hún hefur fellt hug til
annars. Á hinn bóginn gerist það
einnig að eiginkonan verður af-
brýðisöm. Stundum verðum við
að leyfa konum að leggja sig upp
í rúm á samkomum, svo að þær
geti grátið af sorg.“ Rithöfundin-
um finnst það eðlilegra, að fólk
taki þátt í hóphjónaböndum með
þessum hætti en þaöhaldi framhjá
maka sínum eins og tíðkast. Að
vísu komi ýmsir á samkomurnar
með ástmeyjar sínar en ekki eig-
inkonur. Einnig komi þangað gift
ar konur til að lifa kynferðislega
endurnýjun!
Hér fæst innsýn inn
í eitt „ástarherberg-
ið“ í klúbbnum Sal-
ome — rósrauðir
veggir og æsandi
myndir skapa um-
hverfi ástarleikj-
anna.
Vinstri villan í hægri
umferð.
Fólk sat og ræddi um hægri
umferð yfir kaffibolla, og talið
barst að vinstri villu atvikum,
sem fólk hafði orðið vitni að,
þegar einhver fór að segja frá
einum „klaufa“, sem hafði kom
ið niður Bankastræti og ekið
vinstra megin inn f Lækjargötu,
þá hrópaði ein konan: „Guð
minn almáttugur þá hef ég far
ið vltlaust að fyrir hálfum mán
uði.“
Og nú kom slrýringin á því,
hvað alUr höfðu brosað og vink
að til hennar þennan góðviðris-
* Lækiargötunni. en þetta
hafði verið konunni nokkurt um
hugsunarefni, að fjöldi manna,
sem hún þekkti sáralítið höfðu
kinkað kolli o'g brosað og jafn-
vel veifað, og suma þekkti hún
alls ekki neitt. Og henni hafði
meira að segja fundizt óvið-
kunnalegt að virðulegir menn á
miðjum aldri væru svona bros-
leitir til kvenfólks á götum úti.
stræti inn í Lækjargötu. Svona
getur þaö orðið fleira en kven-
legur yndisþokki, sem fær karl
menn til að bregða upp sínu
betra brosi af umburðarlyndi til
Ferðamannabær.
Erlendir ferðamenn setja mik
inn svip á borgarbraginn þessa
dagana. Þeir stinga dálítið í stúf
Xj&tub&iGöúi
En annars urðu allir sammála
um, að það hefði verið sérlega
heppilegt, að þetta skyldi hafa
borizt í tal, því konan hefði ver-
ið vís til þess að aka öðru sinni
ranga vinstri beygju úr Banka-
kvenna. Hins vegar er ég ekki
frá því að þessi uppgötvun hafi
valdið nokkrum vonbrigðum, því
konunni fannst ails ekki sama
hvers vegna hún fékk öll þessi
elskulegu bros.
við okkur landana, því í klæða-
burði eru þeir öðru vísi en hefð
bundið er meðal okkar. Sumir
vekja athygli fyrir tötralegan
búnað, en aðrir einungis vegna
þess að þeir skima athugulum
augum á bað, sem fyrir augun
ber.
Þessum aukna straumi er-
lendra ferðamanna getum við
fagnað, því það sýnir sig, að
móttaka þessara erlendu gesta
gefur gjaldeyristekjur sem
við höfum brýna þörf fyrir. Jafn
vel er talið, að móttaka ferða-
manna geti skipað svipaðan
sess í þjóðlífinu og höfuðatvinnu
vegirnir sem fyrir eru, ef við
búum betur í haginn.
Ferðamannastraumurinn er tal
inn öruggari en síldargöngur, og
fari þar að auki ört vaxandi í
heiminum. Þessa þróun telja vís
i rmenn, að við eigum að nýta
meira en gert hefur verið. En á
móti erlendum ferðamönnum
verðum við öll að taka með hlý
Iegri framkomu en þó festu.
Þrándur í Götu.