Vísir - 11.10.1968, Blaðsíða 12

rz
VISIR
raaBKraa
Það var Trölli, sem geröi Lauru
viðvart, þegar rööin kom að henni.
Fógetinn og fulltrúi hans stóöu
báðir á fætur, þegar hún kom inn
og fulltrúinn bauð henni saeti á
stól, maður ljóshærður og mikill
að vallarsýn. Fógetinn skrifaði í
bók sér til minnis, spurði hana
hvort hún hefði séð Merriday taka
upp skutulbyssuna og handleika
hana, og kvað hún svo vera. Hafði
. hann miðað byssunni á nokkum
sérstakan? Ekki hélt hún það, ein-
,ungis skoðað hana. Hvað um hr.
Mayerhof, þegar hann tók skutul-
byssuna upp af borðinu? Hafði hann
miðað henni? Um það gat hún ekk
ert sagt, hún hafði ekki séð hann
með byssuna í höndum sér fyrr
en skotið var riðið af. Fógetinn
og fulltrúinn þökkuðu henni fyrir,
og þegar hún kom aftur fram í and
dyrið, voru sjúkraliðar að bera lík
iö út í bfl.
Aldo beið hennar frammi í and
dyrinu, stóð við legubekkinn, þar
sem hún hafði setið, og tónlistin
var þögnuð.
„Gene var að hringja rétt í
þessu", sagði hann, „hann strand-
aði í San Francisco, engar flugvél-
ar í förum hingað í kvöld vegna
ÝMISUGT : YAAISLEGT

30435
rökum að okkur nvers sontu cnúrrir
og sprengivinnu i húsgrunnuro og ræs
um Letgjum út loftpressui og vfbr
sleða Vélaletga Steindórs Sighvat>
iOnai Alfabrekki. vif Suðurlands
braut «imi t043ft
TÆKIFÆRISKAUP
Höfuro nýfengið ROTHO hjólbörur, kr
1185—1929, v-þýzk úrvalsvara, einnig úr
val af CAR-FA toppgrindum. þ á m. tvö
földu buröarbogana vinsælu á alla bíla
Mikið úrval nýkomið af HEYCO og DURO
bíla- og vélaverkfærum, stökum og I sett
um, einnig ódýr blöndunar+æki, botnventlar og vatnslásar. Strok,ám kr
405. — Málningarvörur. — Allar vörur á gamla verðinu. — Póstsendum
fNGÞÓR HARALDSSON H/F, Grensásvegi 5, simi 84845.
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNlNGAR
FL4ÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ClRVAL AF AKLÆÐUM
LAUSAVið 62 - SlHI I6Í25 HIIMASlMI 65636
BOLSTRUN
Svefnbekkir í úrvali á verkstæðisverði
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Smi 35199.
Fjölhæt jarðvinnsluvél ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgrunna, holræsi o.fl.
veðurs. Ég skýrði honum frá því
hvað gerzt hefði í dag, og hann
krefst þess aö ég taki þig á brott
héðan.“
„Hann hefur engan eignarétt á
mér.“
„Þú ert honum mikils virði. Og
þú hagar þér eins og heimskingi."
„Það er mitt einkamál."
„Hann ætlast til þess að ég
hringi til hans innan stundar og
segi honum svar þitt.“
„Málið er útrætt af minni hálfu.“
Þær Winifred og hertogaynjan
höfðu verið inni hjá fógetanum,
komu þaðan aftur og settust. Gail
sat þar, sem hún hafði setið. Skák
garparnir sátu við borð sitt eins
og áður, og borðið var mannlaust
enn. Merriday stóð viö gluggann
og hafði kveikt sér í nýjum vindli.
Hawkins læknir og hr. Bean voru
þarna ekki, en Trölli, Ramóna og
Sally. Þau sátu þar sem skugga bar
á úti við vegg, hvert við annars
hlið, eins og stjörf, mæltu ekki
orð af munni, minntu einna helzt
á skólakrakka, sem bíða þess að
verða leidd fyrir skólastjórann.
Andartaki eftir að hún var setzt,
reis Trölli úr sæti sínu og kom til
hennar. Nokkra stund stóð hann
þögull, hallaði undir flatt og hlust- ;
aði á brimgnýinn og veðurhljóðið,
kinkaði svo kolli. „Þú heyrir þaö á-
reiðanlega í nótt“, mælti hann hljóð
lega. „Kannski fvrr en varir. I nótt
tekur brimið lagið út við Nornarif
svo að kveður.“
Hr. Bean kom fram í anddyrið
um það leyti, sem fógetinn og full
trúi hans voru að fara, og fylgdi
þeim til dyra. Laura fann að hún
hafði búizt við einhverjum frekari
aðgerðum af þeirra hálfu, en þeir
kveddu hæversklega og færu. Hún
hafði búizt við að þeir gengju að
Merriday eða Mayerhof og að þaö
heyrðist smella í handjárnum. Því
næst kæmi fram skýring á öllum
þeim undarlegu atburðum, sem
gerzt höfðu undanfarna daga.
Útidyrnar voru opnaðar, storm-
urinn öskraði úti fyrir, hurð féll að
stöfum á hæla lögregluyfirvöldun-
um frá Skeljavík, svo varð allt
kyrrt á nýjan leik og andrúmsloft-
ið inni þrungið óleystum ráðgátum.
Hún reis úr sæti sínu við eldinn.
Hjálpin hafði brugðizt. Skákgarp-
arnir röðuðu taflmönnunum á borð
ið eins og ekkert hefði við borið.
Hr. Bean nam staðar hjá henni.
„Góða nótt, vina mín“, mælti hann.
„Mér þykir fyrir þessu. En storm
inn þarf ekki að óttast. Hún hefur
staðið af sér verri veður kráin.“
Merriday stóð enn úti við glugg-
ann. Winifred og hertogavnjan sátu
enn í stólum sínum, Gail á sínum
stól. Og Laura þóttist vita að þær
hefðu einnig orðiö fyrir vonbrigð- j
um. Hún sá hvar Aldo stóð inni í i
simaklefanum þegar hún lagði upp |
stigann.
Það marraði og brakaði í öllum
viðum. Forynja óveöursins lá hvar
vetna í leyni, hún heyrði krafs
hennar inni í bóka afninu, þegar
hún gekk þar hjá. En skyndilega
kvað við annað hljóð, sem yfir-
gnæfði allt annað og Laura nam
staðar sem höggdofa. Tryllingslegt
öskur, sem breyttist smám saman
í hvellt, blisturskennt hljóð, svo
magnþrungið og óhugnánlegt að
hún mundi hafa gengið af vitinu
af skelfingu, ef hún hefði ekki vitað
hvað var. Það var brimið, sem tók
lagið úti við Nornarif ...
Þessi volduga og óhugnanlega
hljómkviöa dundi í eyrum hennar,
þegar hún hélt inn ganginn. Hún
opnaði dyrnar að herbergi sínu og
þegar hún hafði fellt hurðina aftur
að stöfum, lét hún hallast upp að
dyrastafnum og fann ósjálfrátt að
hún var ekki ein í herberginu, og
um leið sá hún móta fyrir mann-
veru úti við dimman gluggann,
manneskju, sem haföi tekið sér þar
sæti á stól, að því er helzt virtist.
„Gerið svo vel að kveikja."
Það var kvenmannsrödd og Laura
varð að taka á öllu, sem hún átti
til, að hún ræki ekki upp hljóð. Hún
teygði út höndina eftir hurðarhún-
inum.
„Ekki þetta.... ég sagði yöur
að kveikja."
Laura dró djúpt andann, gekk
yfir aö lampanum á náttborðinu við
irúmiö og kveikti á honum. Og þeg
ar hún leit andlit gestsins, fékk hún
ekki lengur við ráðið en rak upp
hátt og skerandi vein.
Andlit gestsins var hið sama
og hún hafði séð á ljósmvndinni
heima í kofa Christians. Það var
Linda, konan sem svipt hafði sjálfa
sig lífi, hún og engin önnur, sem
sat þarna í stólnum.
ÁTJANDI KAFLI.
„Gott kvöld, ungfrú Robbins",
sagði konan í stólnum. Hún var
klædd svartri regnkápu og hélt á
lítilli, svartri marghleypu í hend-
inni, sem hún lét hvíla í keltu sér.
Og nú, þegar Laura var ekki eins
skefld og fyrst, sá hún að þetta
var ekki Linda, heldur eldri kona,
en andlitsfallið og svipurinn eins í
fljótu bragði séö. Fyrst þetta var
ekki Linda sjálf, hlaut það að vera
móðir hennar, hugsaði Laura — það
hlaut að vera Irena Chase. Að vísu
hlaut hún að vera komin fast að
fertugu, enda þótt hún sýndist mun
yngri. Og hún hafði sama augnatil-
litið og sjá mátti á Ijósmyndinni
af dótturinni, heitt ofsafengið og
óútreiknanlegt.
Föstudagur 11. október 1968.
„Ég þekki yöur talsvert af ann-
arra frásögn", mælti Irena Chase.
„Ég v°it um allt, sem þér hafið
tekið yður fyrir hendur síðan þér
komuð hingað til 'Nehaya.*'
„Hvernig komuzt þér hingað
inn?“
„Ég ók hingaö í bíl mínum, ung
frú Robbins, gekk svo um bakdyrn
ar inn í mannlaust eldhúsið og upp
bakstigann. Ég er húsum kunnug
hérna, skiljið þér. Við Art Chase
dvöldum hér oft tíma og tíma.
Þannig stóð á þvi að Christian og
Linda mín eyddu hveitibrauðsdög-
um sínum hérna. Þau bjuggu ein-
mitt í þessu herbergi. Og þér —
sofið hér í sama rúminu, horfið út
um gluggana. eltið Christian á rönd
um. Þér skuluð ekki álíta að ég hafi
ekki haft hér eyru og augu, sem
fylgdust með öllu .. . .“
„Þér eigið við aö þér hafið haft
njósnara?" Enn einu sinni á þess-
um degi þótti henni sem hún stæði
á gjárbarmi vitfirringarinnar. Og
samt sem áður var sem henni gæti
ekki komið neitt á óvart framar,
eftír allt það, sem við hafði borið.
„Já, ég hef haft hér njósnara."
Það brá fyrir stolti í rödd frú
Chase.
„Parker?“ spurði Laura. En um
leið mundi hún eftir orðsendingunni
sem smeygt hafði verið undir her-
bergishurðina. Það gat því ekki
verið karlmaður.
Sporið
peningana
Gerið sjált við bílinn.
Fagmaður aðstoðar
NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN
Sími 42530
Hreinn bíll. — Tallegur bfll
Þvottur, bónun, ryksugun
NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN
sími 42530
Raígeymaþjónusta
R. geymar i alla bfla
NÝJA BÍLAÞJÓNUSTAN
sími 42530
Varahlutii bílinn
Platínur, kerti, háspennu-
kefli, Ijósasamlokur. perur,
frostlögi" brems'ivökvi,
olíur nfl ofl.
NÝjA BILAÞJÓNUSTAN
Hafnarbraut 17.
sími 42530
Kórak, sonur Tarzans fer með Ho-
Donunnm til borgar þeirra, Ta-Lur, í leit
að föður sínum. Fólkið bíður okkar. ÞaS
hefur heyrt, að við höfum tekið Ab til
fanga.
Að lenda í gini tígrisdýrsins hefði ver-
ið auðveldur dauðdagi fyrir Ab saman-
borið við það, sem hans bíður i borginni.
gMjQfigggegg 3i Qtmu 23022