Vísir - 21.10.1968, Blaðsíða 4

Magnús Pétursson, heildsall og
dómari:
Já, ég tel það mi'kið atriði að
vera með. Ég álít að það sé
ekki minna atriði að vera þar
með heldur en að vera í Samein
uðu þjððunum.
Gunnlaugur Hjáimarsson, hand-
knattleiksmaður:
Já, endilega. Sérstaklega þá
sem ekki ná iágmarksárangri.
Bragi Kristjánsson, ritari Ólym-
píunefndar:
Ég álít að ísland eigi að vera
með. íþróttafólkið hefur tekið
framförum, þótt það hafi átt
við ramman reip að draga.
4
Bjöm Kristjánsson, dómari:
Skilyrðislaust. Þeir sem ná lág-
marksárangri eiga að fara. Þeir
leggja mikið á sig og veröa að
bera eitthvaö úr býtum.
Mikið hefur verið rætt um
þátttöku íslendinga á Ólym-
pkileikunum í Mexíkó. Við lögð
um fyrir nokkra aðila, sem
staddir voru í Höllinni spuming
una:
Teljiö þér, að rétt sé að
senda íslendinga á
Ólympíuleika?
Karl Jóhannsson, smiður, dóm-
ari og handknattleiksmaðun
Já, það er allt í lagi að senda
menn þangað, en það þarf aö
senda yngri menn.
V í SIR . Mánudagur 21. október 1968.
íslendingarnir víðast „með seinni
skipunum" á ÓL
— tveir luku ekki keppni — Oskari mistókst,
en Valbjörn hætti eftir fyrstu grein seinni
dagsins i tugbrautinni
0 Varla verður annað
sagt en að íþróttaáhuga-
menn hér á landi hafi
orðið fyrir vonbrigðum
með keppendur okkar á
Ólympíuleikunum til
þessa. Staðreynd er það
eigi að síður, að sund-
fólkið okkar hefur verið
með árangra svipaða og
eðlilegt má telja. Val-
björn varð að hætta
vegna meiðsla, en hafði
staðið sig slælega, —
Óskar var dæmdur úr
leik, hér var eflaust
reynsluleysi mikið um
að kenna.
Hitt er önnur saga, 'að við
verðum að horfast í augu við þá
staðreynd, að við erum ekki
meö einn einasta íþróttamann i
Mexíkó, er nálgast heims„klass-
ann“ hvað þá meira. Við verð-
um því ekki annað en „þátttak-
endur“ á leikunum, sem auðvit-
að er nauðsynlegt. íþróttasam-
tökin verða svo að gera það upp
við sig 1 framtíðinni, hversu stór
ir höpar eiga að fara utan i
framtíðinni, en greinilegt er, aö
lágmarksafrekin hafa verið sett
nokkuö lágt, virðist það ekki
sízt eiga við um sundgreinamar.
Þá verður það í framtíðinni að
teljast rétt, að farið sé eftir lág-
mörkunum, — þ. e. að aðeins
þeir, sem hafa náö lágmörkum,
verði sendir utan.
Ólympíuleikarnir kosta íþrótt-
irnar og almenning í landinu
lauslega reiknað hátt í milljón
krónur. Það væri hægt að gera
heilmargt jákvætt við þá pen-
inga fyrir íþróttastarfið, m. a.
ráða góða erlenda þjálfara, svo
eitthvað sé nefnt. Enginn er t. d.
í vafa um að Ungverjinn Sim-
onyi Gabor, sem hér var um ára-
bil, gerði íþróttunum mikið
gagn. Hér vantar góða frjáls-
íþróttaþjálfara. Hér vantar dóm-
ara og leiðbeinendur fyrir lyft-
ingamenn, — er ekki einmitt lfk
legt að Óskar Sigurpálsson hafi
hreinlega tapað vegna vanþekk-
ingar á einni grein þríþrautarinn
ar, — snöruninni?
Þetta mál þarf íþröttaforustan
að ræða, — hér er um stórmál
að ræða. íslendingar hafa oftast
staðið sig betur en nú á al-
þjóðakeppnum, en eins og málin
horfa í dag, eigum við næsta lít-
ið erindi á Ólympíuleika annað
en það að nafn landsins sé með
í opnunarathöfninni. — jbp —
íslendingar á Mexíkó-leikunum.