Vísir - 21.10.1968, Síða 9

9
EfcJ
„Teljið þér æskilegt, að
komið verðii á einmenn-
Teng Gee er raunar af þjóð-
erni alls ólíku hinu vestræna
Hún er kínversk aö ætt og
uppruna, svo það var kannski
ekki furða þótt hún væri svo-
lítið smeyk við heilan hóp
afkomenda hinna norrænu vík-
inga, samankominn í leikskóla.
Teng Gee Sigurðsson (i miðjunni) ásamt leikurunum þremur. Þau sýna okkur þama svip-
myndir úr stuttum harmleikjum, sem fluttirverða fyrir skólafólkið og Teng Gee grípur að>
eins inn í til þess að leggja áherzlu á eitthvað.

VISIR . Mánudagur 21. október 1968.
Siguröur Jónsson, sölumaður.
Ég hef ekkert hugleitt þaö og
get því ekki svaraö því.
ingskjördæmum I kosn-
ingum til Alþingis?“
Herluf Clausen: „Jú, ég er
hlynntur því, að sú breyting
verði. Kjósendur komast í nán-
ara samband við þingmann
sinn. Auk þess mundi kosninga-
baráttan veröa skemmtilegri —
ekki eins þurr.
Guðrún Clausen: „Nei, ég er
á móti breytingunni. Skipulagið
er ágætt eins og það er núna.“
Unnur Færseth: „Ég hef ekk-
ert um þetta mál hugsað, og
þess vegna get ég varla tekiö
ákveðna afstöðu til þess.“
Einar Guðjónsson, útvarps-
virki. Það gæti verið æskilegt,
en erfitt að spá í það að lítt
könnuðu máli. Ég er svo lítið
inni í þessu.
Látbragðslistin krefst mikillar þjálfunar. Leikararnir Þórunn Sigurðardóttir, Kristín Magnús og Guðmundur Magnússon kynna
meðal annars fyrir skólanemendum brot af þeim æfingum, sem nauðsynlegar eru fyrir látbragðsleikarann.
Tærasta listgrein, sem hugsazt getur
— Segir Teng Gee Sigurðsson um mimuna
hún stjórnar æfingum fyrir skólakynningu
á mimulist
— HVAÐ ER LÁTBRAGÐSLEIKUR ?
Með þessa spumingu í huga lögðu blaðamaður
og Ijósmyndari Vísis leið sína í Lindarbæ fimmtu-
dagskvöldið var, til þess að hitta þar að máli Teng
Gee Sigurðsson. En hún vinnur nú ásamt þremur
leikurum að því að æfa stutta dagskrá til kynning-
ar á mímulist, eða látbragðsleik. Þessi kynning
verður á vegum leikfélagsins Grímu í nokkrum
skólum í Reykjavík seinna í vetur.
— TTreyfjng eða leikur án
orða . .. Það er allt
allt og sumt, sem fólk veit um
mímu, segir Teng Gee, þegar
við spyrjum hana, hvaöa hug-
myndir fólk almennt geri sér
um þessa aldagömlu listgrein,
sem þróaöist og náði miklum
vinsældum með Rómverjum til
foma. Það var upphaf hinnar
klassísku látbragðslistar, sem
lifað hefur allt fram á vora
daga.
— Míma er tærasta listgrein,
sem hægt er að hugsa sér, held-
ur Teng Gee áfram. Hún er
stórkostleg tjáning, ef lista-
maðurinn leggur hug og hjarta
í túlkun sína. — Mímu er hægt
að sýna hvaða áhorfendum sem
er, ungum jafnt sem gömlum
og hvaða tungu sem þeir tala.
En að baki slíkri list liggur
endalaus þjálfun og ströng.
Teng Gee lauk prófi í mímu-
list frá The London Academy
of music and Drama Art“ árið
1958, en hafði áður stundaö
nám í „The Hartley-Hojder
School of Dramatic Art".
— Ég gerði mér engar vonir
um að fást neitt meira við mím-
una, eftir að ég fluttist til Is-
lands. Ég varð þess vegna bæði
undrandi og glöð, þegar Sveinn
Einarsson, leikhússtjóri, bað
mig um að taka að mér keimslu
við leiklistarskólann. Ég vissi
eiginlega ekki hvort ég ætti að
segja já eða nei. — Ég þekkti
ekkert til nemendanna og vissi
ekki hvernig þeir myndu bregð-
ast við. Það eru ákafiega fáir,
sem þekkja nokkuð til þessarar
listgreinar hér á landi. — Þeir
leikarar, sem stundað hafa nám
í leikskólum erlendis, til dæmis
í Englandi hafa að vísu kynnzt
henni og lært eitthvað, en þar
með var allt upptalið ...
Ég hefði ekki þurft aö óttast
þetta. Nemendumir voru sér-
staklega áhugasamir og ákafir
í að iæra og þessi áhugi hefur
farið vaxandi með hverju ári
liggur mér við að segja.
jþað eru einmitt tveir af fyrr-
verandi nemendum hennar
í Leiklistarskóla Leikfélagsins,
sem nú eru að æfa þetta kynn-
ingarprógram undir hennar
stjórn, ásamt Kristínu Magnús,
leikkonu.
Þau sýna okkur æfingar, sem
ætlaöar eru til þjálfunar fyrir
látbragðsleikara. Látbragðsleik-
ari verður að hafa fullkomið
vald yfir öllum hreyfingum
sínum. Þær verða að vera hnit-
miðaöar, hver hreyfing þjónar
vissum tilgangi. Hreyfingar lát-
bragðsleikarans verða að vera
einfaldar, stórar og skýrar. —
Þessi list krefst alhliða þjálfun-
ar, líkamlegrar og andlegrar.
Hver hluti líkamans hefur hlut-
verki að gegna og leikurinn
krefst allrar einbeitingar túlk-
andans.
Látbragðsleikari á til dæmis
að geta sagt heila sögu með
andlitinu eöa jafnvel aðeins
hluta þess, til dæmis augunum,
spegli sálarinnar. — Ef til vill
mætti kalla þau ,,tal“ látbragðs-
leiksins.
Hendurnar þjóna oft miklu
hlutverki, eins og látbragðs-
snillingurinn Marcel Marceau,
sem hér . _r á ferð í vor, sann-
aði áhorfendum sínum, en hann
byggir einn þátt sinn nær ein-
göngu á handahreyfingum og
kallar hann einfaldlega „hend-
urnar.“
jgftir aö búið er aö gefa ör-
litla hugmynd um þjálfun
látbragðsleikarans snúa þau sér
að leiknum sjálfum og byrja á
stuttum gamanleik, síöan sýna
þau okkur þrjá harmleiki og
kynningunni lýkur í látbragös-
leik með tónlist. En tónlist get-
ur gegnt mikilvægu hlutverki
í látbragösleik. — „Músikmíma
krefst hins vegar mjög mikillar
þjálfunar. — Aðeins þrautþjálf-
aðir látbragðsleikarar geta not-
að sér tónlistina til hlítar. —
13 síða.
Þau flytja einnig kúnstuga’ gamanleik með tónlist og lesendur geta sennilega vel ímyndað
sér hvað þetta fólk er að gera á myndinni.