Vísir - 19.12.1968, Blaðsíða 12

72
V í SIR . Fimmtudagur 19. desember 1968.
im ...mgaiiiw"
VERKTAKAR - VINNUVÉLALEIGA
Loflpressur - Skilrðfjröiur
Hrauar
Núna er það borg Ho-donanna, spm er
án vantar. Ha. Sá stóri, halalausi mælir
sannieika.
Af stað til Ho-dona-klettaborgarinnar.
Hlutaskipti, þrælar handa okkur.
Þeir munu eyða borgum hvors annars,
Tarzan... Konu r... böm... Allt ...
hvers vegna. Það held ég ekki, Kórak.
Sjáðu.
„Ertu einn?“
Charles minntist þess ósjálfrátt,
aö Catherine frænka gat hleraö
iffl símtöl við setrið uppi í herbergi
sínu. „Já, ég er einn“, sagði hann
samt. Og hann heyrði sjálfan sig
spyrja meö ótta og kvíða 1 rödd-
inrú. „Hvaö hefur komiö fyrir, Con
way... hvað?“
„Rólegur, Charles", svaraði lög-
fræðingurinn óbifanlegri atvinnu
rödd sinni. „í öllum guðanna bæn
um, vertu rólegur... Stúlkan dó
í nótt leið.“
Brot úr andrá stóö Charles sem
’lamaður og það var eins og öll
hugsun hans hætti aö starfa.
„Charles ... ertu þama?"
„Já Conway....“
Hann reyndi að muna andlit
stúlkunnar, Holly Mitchell. Ljós-
myndina í dagblaðinu. En hann gat
einungis munað heildaráhrif mynd
arinnar og þó óljóst, og án þess
að það stæði i nokkrum tengslum
við hann eða tilfinningar hans.
„Taktu nú eftir“, sagði Conway.
„Þú víkur ekki frá sögu þinni.
Manst ekki neitt, ekki nokkurn
skapaöan hlut. Það kynni meira
að segja aö vera hyggilegast, aö þú
gæfir þig sjálfur fram við lögregl-
una fyrst svona fór. Ég ætla að
minnsta kosti að athuga það nán-
ara. Viö hittumst í verksmiðjunni
fyrir stjórnarfundinn."
„Hvenær dó hún?“
„í nótt er leið. Réttara sagt
TEKUR ALLS KONAR KL/EÐNlNGAR
FLJÓT OG VÖNDUO VINNA
ÚRVAL AF AKLÆÐUM
LAUOAVCG 62-3IMII08S5 HEIMASlMI «363«
BOLSTRUN
Svefnbekkir í úrvali á verkstæðisveröi
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Smi 35199.
Fjölhæt larðvinnsluvél ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgrunna, holræsl o.fi.
síðia kvöldsins. Gerir það nokkum
mun?“ ,te
Charles minntist morðsins í aug
um bæklaða mannsins við ljósa-
staurinn og það fór hrollur um
hann, Hann minntist þess líka að
hann hafði hvflt í örmum Alex-
andríu í nótt er leið.
„Þeir álíta að hún hafi farið
úr lungnabólgu. Reynist svo, verð
ur það okkur í vil, fremur en hitt.
Það gerir málið að minnsta kosti
flóknara. Ef í hart fer, Charles, þá
er alls ekki útilokað að takast megi
að sanna, að þú verðir ekki dreg-
inn til ábyrgöar, vegna... þíns
andlega ásigkomulags, sem sagt, ef
illa fer. Hittumst þá í skrifstofu
þmni á eftir ...“
Þaö varð þögn í simanum.
Þegar hann var í þann veginn að
leggja talnemann á, heyröi hann
iágan smell. Honum brá eilítiö,
vissi hvað þaö þýddi. Catherine
frænka hafði hlerað samtalið 1 her-
bergi sínu uppi á loftinu.
Vegna þíns andlega ásigkomu-
lags ... enn kom þaö. Gæti þýtt
að hann hefði látið bugast, brotn
að. Brjálaöur... brjálaður, hafði
móðir Alexandríu hrópað í símann.
Hoily Mitchell var dáin. Dáin
fyrir heimskulegt athæfi og að
nauðsynjalausu, og Charles hinn
var að einhverju leyti viö það rið-
inn. Ekkert af því, sem hann haföi
sjáífur orðið vísari fvrir árangurs
litlar tilraunir sínar til aö kafa I
myrkrið í leit að einhverjum stað-
reyndum, gat dregið úr sök hans
og ábyrgð í þessu sambandi, enda
þótt öll hugsun hans risi gegn því
óréttlæti að hann skyldi verða að
taka þannig á sig afleiöingarnar af
athæfi annars manns ... Charlesar
hins.
Og nú spurði hann sjálfan sig
hve lengi það mundi dragast, að
hringt yrði dyrabjöllunni og hann
sæi Sterling Bolton standa á dyra
þrepinu.
Þegar hann kom fram á gang-
inn, gekk Montgomery, hjúkrar-
inn, fram hjá honum, og hann undr
aðist sjálfur að hann skyldi ekki
þurfa annars við en aö líta bann
mann í svip, að hann yröi gripinn
þessari óskiljanlegu gremju og
andúð. „Hvar er hr. Parson?"
spurði hann.
Montgomery Ieit um öxl og
brosti smeðjulega. „Oti í sólbyrg-
inu eins og venjulega um þetta
leyti dagsins."
Charles hélt í humátt á eftir hon-
um. Göngulag Montgomerys bar
vitni innilegri sjálfumgleði, axlirn
ar keyrðar aftur, bolurinn stjarfur.
Hvernig í ósköpunum hafði þessi
maður komizt inn á heimilið?
Hvemig mátti það vera, að Charles
hinn leyfði þaö? Hafði hann verið
svona blindur, athygli hans ein-
skoröuð við sjálfan hann.... eöa
hafði ,hann einfaldlega skort vald
til að koma í veg fyrir það?
Þegar Charles kom inn I sólbyrg
ið bak viö húsið, varð hann grip-
inn þeirri tiifinningu, að hann væri
aö komast í tímaþrot. Það var
svo ótrúlega margt, sem varð að
gerast á slðustu stundu, var jafn
vel orðið um seinan. Montgomery
vafði ábreiðu um máttvana fótleggi
Parsons. Hvaða ráðum átti hann aö
Bílar af ölium gerðum til sýnis og sölu í glæsilegum synmgarskala
okkar að Suðurlandsbraut 2 (við Hallormúla). Gerið góð bílakaup —
Hagstaeð greiðslukjör— Bílaskipti. Tökum vel með farna bíta I ujn-
boðssölu. Innenbúss eða utan. MEST ÚRVAL—MESTIR MOGULEIKAR
beita til þess að koma Montgom-
ery af heimilinu.
Charles var kominn inn f byrg-
ið, þannig að Austin hlaut aö sjá
hann — ef hann á annað borð gat
skynjað það, sem hann sá. Gat það
í rauninni átt sér stað, að Charles
hefði séð það, sem hann hélt sig
sjá í kvöld leiö? Eða hafði þaö ein
ungis verið ímyndun hans, sprott-
in af því að hann vildi trúa þvf að
hinn lamaði öldungur gæti bæði
heyrt og séð?
Hvað um það hann gat ekki
að sér gert, þegar hann sagði: „Góð
an dag, herra Parson. Það veröur
sennilega blítt veður í dag.“ Hann
gerði sér Ijóst að þetta voru tóm
og þýðingarlaus orð í sjálfu sér, en
hann hafði veika von um, að ef
Parson heyrði þau, þá kynni hann
að skilja að Charles vissi betur en
þau hin.
„Heldurðu það?“. spurði rödd,
sem Charles minntist ekki að hafa
heyrt áður. „Heldurðu í rauninni
aö það verði blítt veður í dag?“ Og
þegar Charles leit í átt á hljóðið,
sá hann sæskilslegan, aldurhniginn
mann, sem sat í segldúksstól nokk
uð fjær. „Hvenær tókstu upp á
þeim sið konu þinnar aö tala við
Austin? Jæja, ykkur er það ekki of
gott. Sýnir ef til vill að þeir séu
þó til, sem þú berð einhverja virö
ingu fyrir . ...“
Hann hafði lítiö andlit þessi maö.
ur, var rauður og útitekinn í vföng
um og tveir djúpir drættir með
munnvikunum en munnurinn sjálf
ur hulinn úlfgráu yfirskeggi. Hann
var klæddur þvældum fötum úr
dýru vaðmáli og bindið hirðuleysis
lega hnýtt. Hárið var nokkuð tek-
ið að grána, röddin hrjúf og dálítið
skræk og nöldursleg. „Þaö er að
vísu ekki rétt af mér að komast
þannig að orði“ bætti hann við „Þú
hefur alltaf sýnt að þú virtir gamla
manninn, þaö máttu eiga“. Hann
reis á fætur með nokkrum erfiöis-
munum. „Alltaf kallað hann hr.
Parson, þótt ég heyrði það sjálfur
oftar en einu sinni, að hann bauð
þér að kaila sig fortiafninu...“
M Velium
vk islenzkt
til JólagjaSa
RAUOARÁRSTfG 31 SfMI 23022
Ódýrlr skrif-
borðsstólar
Qentugir fyrir unglinga og
skólafólk. Ath. verö aðeins kr.
2.500. — G. Skúlason & Hlfð-
berg hf. — Þóroddsstöðum. —
Sími 19597.
Tökum að okkur alls konar
framkvoemdir
bœði f tima-og ákvœðisvinnu
Mikíl reynsia í spfengingum
LOFTORKA SF.
SÍMAR: 214SO & 30190
ÝMISLEGT YMISLEGT
•Seljum bruna- og annað fyllingarefni á mjög hagstæðu veröi. Gerum
tilboö í jarðvegsskiptingar og alla flutninga. — Þungaflutningar hf.. -
'Sími 34635. Pósthólf 741.
-*-» 304 35
fökuru df ji<ku) ouers. <>)mu ojuiih
op sprengivmnu • tiðsgrunnum og ræs
um Leigjum út loftpressm ribr
sleða Vélaleiga Steindón- Sigtiva o
sonai ÁlfabrekkL viC Suðurlands
braut siml W435