Alþýðublaðið - 23.03.1966, Blaðsíða 16

Líklega cr það ekki rétt,
sem ég hef heyrt ungt fólk
segja, að það láti sér ekki
nægja Ríkisútvarpið til kvöld
skemmtunar. Þá eru bíóin,
kaffihúsin og dansstaðirnir
■ meira við þess hæfi. ..
Velvakandi í Mogga.
Vantraust á stjórnina. Ja,
þessir pólitíkusar. Rétt eins
og þeir hafi allir sem einn
treyst stjórhinni, þar til nú.
Þegar karlinn er að því
spurður, hvers vegna hann
hafi gifzt kerlingunni, þá
svarar hann því alltaf til, að
það stafi af því, að hann sé
svo örhentur. — Ég þurfti
að fá einhvern sem gat ver-
ið mín hægri hönd, — en
hún brást mér og tók fram
fyrir hendurnar á mér ....
uriCTAPI
IVflCllv fl rtfl\!
NÚ ER Jón biskup Vdíalín orð-
inn þriggja alda gamall í gröf
sinni, þótt skegg hans sé enn rautt
og órotið. Gjörvallur klerkdómur
landsins mun af þvi tilefni hafa
minnzt lians í stólræðum síðast
liðinn sunnudag, a.m.k. þar sem
ekki var messufall. Og andlega
stéttin hefur ekki verið ein um að
halda minningu Jóns biskups á
lofti, háskólinn og sprenglærðir
prófessorar hafa lagt sitt lóð á
metaskálarnar, og meira að segja
dagblöðin hafa munað eftir hon-
um, þrátt fyrir pressuball og ann-
að ágæti.
Að sjálfsögðu er það vel við
hæfi að merkilegra manna sé
minnzt á merkisdögum þeirra, og
satt að segja hefur stundum verið
gert veður út af mönnum, sem
áttu það siður skilið en meistari
Jón. Einkum er kirkjunni skylt að
minnast hans, því að Jóni biskupi
Vídalín tókst það, sem fæstum
kirkjunnar mönnum á vorum tím-
um hefur tekizt: hann var sann-
kristinn.
Jón Vídalín hefur einkum orðið
frægur fyrir ræðusnilld sína og
þá bók, er liann setti saman og
innihélt predikanir fyrir alla helgi
daga ársins. Jónsbók hefur orðið
einhver frægust og ástsælust bók
meðal íslendinga, að Passíusálm-
um og Njáls sögu undanskildum,
og einkum fór orð af að Jónsbók
væri góð til að verjast ásókn
drauga. „Jónspostillu hafðu á
hillu; hún ver illu grandi,” segir
einlivers staðar, og sést af þessu
meðal annars afturför klerkdóms
ins, eða hver trúir því, að draug-
ar hafi nokkurn tíma hræðzt Pét-
urspostillu, sem tók við af Jóns-
bók sem húslestrabók, eða rit
hinna siðari biskupa?
Jón Vídalín hefur löngum
hlotið mikið lof fyrir mælsku sína
og orðgnótt, og hann var ekkert
feiminn við að nefna hlutina sín-
um réttu nöfnum. Orð hans voru
enginn malandi um „fagnaðar-
blómstur á iðavöllum himnanna,”
heldur sagði hann mönnum til
syndanna, ef því var að skipta,
og lét misgjörðarmenn ekki
átanda í neinum vafa um það,
hvar þeim væri fyrirhugaður stað-
ur annars heims. Meistari Jón
liefði áreiðanlega aldrei skrifað
undir þá kenningu, sem einn virt-
ur núlifandi sóknarprestur lét
hafa eftir sér í blaði fyrir fáum
árum, að hlutverk prestsins væri
að gera söfnuðinum til hæfis í
einu og öllu, hann ætti að vera
þjónn safnaðarins en ekki liús-
bóndi hans. Meistari Jón lei-t hins
vegar á sig sem þjón Guðs, sem
settur væri til að vaka yfir velferð
þeirra sálna, er honum var trúað
fyrir, og það gerði hann ekki með
því að láta undan veikleika þeirra
og dekra við trúleysi þeirra, held-
ur með hinu, að segja mönnum
til syndanna tæpitungulaust.
í tilefni afmælis Meistara Jóns
var vígð kirkja á fæðingarstað
hans, Görðum á Álftanesi. Þar
hefur verið kirkjulaust í um það
bil hálfa öld, af því að Hafnfirð-
ingar nenntu ekki að sækja kirkju
út að Görðum. Kirkjuleg yfirvöld,
héldu þá, að það mundi skána,
ef kirkjan yrði flutt í Hafnarfjörð
og var það gert, en reyndin hef-
ur þó orðið sú, að Hafnfirðingar
hafa heldur ekki nennt að sækja
kirkju heima hjá sér. En nú hefur
duglegt fólk sem sagt tekið sig
til og endurreist kirkju að Görð-
um, og var sú kirkja vígð með til-
heyrandi seremóníum á sunnudag-
inn var. Var þá veður svo hvasst,
að hempurnar fuku upp um prest-
ana, er þeir gengu til kirkju
margir saman í flokk, og þótti það
vel viðeigandi á afmælisdegi
meistara Jóns, því að af honum
stóð jafnan nokkur gustur; logn-
molla hefði ekki verið honum að
skapi.
Enn er hin nývigða Garðakirkja
prestlaus, en úr því mun eiga að
bæta hið bráðasta. Stjórnarvöldin
hafa auglýst brauðið laust til um
sóknar, og má því búast við prest-
kosningum í Garðasókn með vor-
inu, og hefðu menn þó haldið að
nægilega væri séð fyrir kosning-
um í vor, þar sem bæja- og sveita
stjórnakosningarnar eru. — En
Garðhreppingar fá sem sagt að
kjósa sér prest líka, og er ekki
að efa, að margir verði til þess
að leggja mannorð sitt í hættu
með því að sækjast eftir brauð-
inu og taka þátt í tilheyrandi
kosningabaráttu. Verður án efa
fróðlegt að fylgjast með því sem
gerist, en þótt bæjarstjórnarkosn-
ingar ■ séu góðar, eru prestkosn-
ingar enn betri. Þær eru nefni-
lega persónulegar, en það er
tvenni ólíkt að fá að kjósa menn
og níða niður aðra menn annars
vegar og að fá ekki annað en
bókstafi til að velja um hins veg-
ar.
t
Hve lengi hafið þér eiginlega
verið klæffskeri?
Heldurðu aff óhætt
treysta þeim innfæddu?