Alþýðublaðið - 07.05.1966, Blaðsíða 12

ÆcoaioEDgíao)
VORKULDAR
— En sum lög okkar eru
'þannig vaxin og vansköpuð
að mönnum finnst það synd
að brjóta þau ekki . . .
V í s i r .
— Ég hitti kunningja minn
úti á götu og hann spurði mig
hvort ég væri ekki búinn að
fá mér sjónvarp. — Nei, ég
kvaðst ekki hafa gert það og
ekki hafa áhuga á því. Þessar
kvikmyndir hjá þeim eru allar
bannaðar fyrir börn og við
gamla fólkið höfum séð þær
fiður . . .

Kallinn var að lesa um kögglað
varpfóður og þá spurði hann
8tellinguna hvort þessar nýju
toflur, sem menn nota til að
gera fjölskylduplön, væri ekki
«ins konar ANDVABPFÓÐUK.
M E Y er ekki sammála því,
að ísiendingar drekki meira í
Kaupmannahöfn heldur en hér
heima. Þeir drekka nefnilega
snest á leiðinni þangað . . .
ÞAÐ kvað leika íshafsloft um
landíð, eða svo var sagt í útvarpinu,
Norðangjósturinn er með napr-
asta móti, og það hvarflaði að
mér, þegar ég var orðinn eldrauð-
ur um nefið niðri í Lækjargötu,
að það væri eiginlega slæmt, að
borgaryfirvöldin réðu ekki yfir
veðrinu líka. Þá væri nefnilega
öruggt, að hlýindin héldust fram
yfir kosningar. Við nánari athug-
un féll ég þó frá þessari hugs-
un, því að þá væri búið við, að
hryssingurinn yrði fullmikill síð-
ar, þ. e. eftir kosningar. Likleg-
ast er það heppilegast að yfir-
völdin hafi ekki stjórn á veðrinu,
eins og sumu öðru, sem þau þó
hafa enga stjórn á.
Annars er veðrið fallegt, þrátt
fyrir gjóstinn: sól skín í heiði og
á kvöldin kemur sólin við í
Skessusæti með birtu fram eftir,
og það fer að verða útilokað að
sofna, nema búa fyrst til gervi-
myrkur með gluggatjöldum og
öðru slíku. Okkur er oft sagt, að
við búum í landi, sem sé næstum
því heimskautaland og liggi á
mörkum hins byggilega heims,
en á vorin finnst samt varla betra
land, — jafnvel þó að nefin verði
rauð á fólki niðri í Lækjargötu.
Það er nefnilega svo undarlegt
með lönd, að í löndum þar sera
alltaf er vor, eins og ferðaskrif-
stofurnar segja, þar er aldrei vor.
Og vorlausir gætu íslendingar
trauðla verið.
Það fylgir fleira vorinu en
kuldi í sólskini. Þá er til dæmis
þingi slitið. Þingmenn fá að fara
heim í kjördæmi sín til að segja
kjósendum, hve ákaflega vel þeir
hafi haldið á málum þeirra suð-
ur í Reykjavik um veturinn. Sjálf
sagt trúa kjósendurnir því mis-
jafnlega, en svo má brýna deigt
járn að bíti, og þar sem þing-
mennirnir þurfa ekki að fara suð-
ur aftur fyrr en í október, vinnst
þeim eflaust tími til að sannfæra
svo marga, að þeir eiga endurkjör
víst næsta vor. En fyrst farið er
að minnast á þingið, þá sakar ekki
að geta þess, að því var haldið
fram við þingslitin, að alþingi
liefði lokið störfum. En siðan
kom í ljós, að það var alls ekki
rétt. Óútrædd voru samkvæmt
skýrslu forseta 50 frumvörp og
34 þingsályktunartillögur. Væri
til of mikils mælzt, þótt liáttvirt
alþingi afgreiddi þau mál, sem
fyrir það eru lögð? spyr Baksíðan
í einfeldni sinni. Hún er þess
meira að segja fullviss, að menn
fyrirgæfu þingmönnum það, þótt
það kostaði að þeir yrðu að sitja
um kyrrt í Reykjavík fram í júní
eða jafnvel lengur. En slíkt kæmi
að sjálfsögðu niður á róðrinum
heima fyrir, svo að ekki er víst,
að allir yrðu sammála, að alþingi
tæki einhverri tíma upp á því
að gera skyldu sína til hlítar.
En það eru fleiri stofnanir, sem
fá frí á vorin, en þingið. Skólarn-
ir Ijúka störfum. Og alveg eins
og í þinginu ljúka þeir störfum
með prófi. Prófið í þinginu er all-
ar atkvæðagreiðslurnar, sem þar
fara fram síðustu dagana, en
prófin í skólunum eru miklu al-
varlegri. því að þar er spurt bæði
um þekkingu og greind nemenda
og hverniig þeir hafa rækt. starf
sitt um veturinn. En það gildir
hið sama um skólanemendur og
þingmenn, að það gerir í sjálfu
sér ekkert til þótt þeir falli. Þeir
ná sér aftur á strik þrátt fyrir það.
Það er komið vor, þrátt fyrir
norðangjóstinn. Þegar öllu er á
botninn hvolft, fer líklegast bezt
á því að þingi skuli slitið á vor-
in, þvi að á vorin er engin leið
að standa í því að rífast. Og ætli
kuldakastið núna stafi ekki bara
af því, að menn hafa verið svo
misvitrir að ákveða að efla til
kosninga að vorlagi. Kosningar
og allt það sem þeim fylgir, heyr
ir bezt vetrinum til; þær ættu
aldrei að vera nema á þorranum.
— Skelfing ertu klossuð!
sa

— Heyrðu kollega, ég er með eina, sem er 93
kíló. Geturðu skákað þrí!