Alþýðublaðið - 26.05.1966, Side 13

Sautján
Sytten)
’Dönsk litkvikmynd eftir hinni um
töluðu skáldsögu hins djarfa höf
undar Soya.
Aðalhlutverk:
Githa Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9
teögniiti
Bonnuð innán 16 ár*.
Sýnd kl. 7 ög 91C.
Vinnuvélar
tll leigu.
Leigjum at pússninga-ateypn-
hrærivélar og hjólbörur.
Rafkuúnir grjót- og múrhamrar
með borum og fleygum.
Steinborvélar — Vibratorar.
Vatnsdælur o.m.fl.
LEIGAN S.F.
Simi 23480.
FjULVíRKAR SKURÐGRöFUR
I
m
ú
L
V
I
R
K
I
N
N
ÁVALT TIL REIÐU,
Simi: 40450
SMORSTÖÐIN
Sætúni 4 — Sími 10-2-27
Bíllinn er smurðar fliótt og vel.
SeUrnx «»»' >f smurolíu
Abel Carter hafði staðið
hreyflngarlaus í gættinni. Nú
gekk hann inn í herbergið og
sagði lágt: — Hlustaðu á þá
pabbi.
Mesters lagði myndina af
Lucy Carter á mai-maraplötu
borðið. — Þessi stúlka fannst
látin í gærmorgun, sagði hann.
» — Byrd hreppstjóri ál tur að
það sé dóttir ykkar.
Abel Carter var fyrstur til.
Hann tók upp myndina og virti
hana fyrir -sér, síðan snerist
hann á hæl og hljóp út úr her
berginu. Frú Carter horfði á
eftir honum. — Honum þótti
ekki vænt um neitt nema hana,
sagði hún þreytulega. Hún gekk
að borðinu og virti mynain-a fyr
ir sér. Svo kinkaði hún kolli. —
Þetta er hún, sagði hún. —
Þetta er stúlkan mín. Hvað kom
fyrir hana?
Masters hristi höfuðið og hún
leit á Joachim. — Þetta er Lucy,
Joachim. Fallegri en hún var
meðan þú lést hana skera korn
og slá. Húð hennar er orðin
. hvít,
Carter hafði staðið hreyfingar
láus meðan kóna hans og sonur
virtu myndina fyrir sér Nú
sagði hann þrjóskulega — en
heldur óvissari en fyrr — Ég
á enga dóttur.
Hún gekk með myndina til
hans og ýtti henni upp að nef-
inu á honum. — Líttu ó hana
Joachim. Líttu á hana og segðu
að þetta sé ekki dóttir þín.
Hann leit á myndina og snerl
sér svo undan. — Ég átti einu
sinni dóttur, sagði hann. —
Kveldu mig ekki kona.
Frú Carter hló bitrum hlátri.
Masters, sem horfði á liana
vissl að hún var taugaáfalli
næst og að sterkari tilfinning
en sorg hélt henni -gangandi.
— Kvelja þig Joachim’ Kvald
ir þú hana ekki í tuttugu ár?
Tókstu hana ekki úr gagnfræða
skóla til að láta hana vinna á
búgarðinum? Léstu hana ekki
ganga í druslum? Hún andvarp
aði. — Tvítug var hún og aldrel
átti hún faliegan kjól? Aldrei
bauð neinn henni út og samt
var hún fallegri en allar stúlk
urnar í Simontown. Það var tími
til kominn að hún kveldi þig
Joachim.
Carter veinaði: — Láttu mig í
friði kona! Ég gerði aðeins það
sem hver réttlátur maður hefði
gert. Biblían segir: Ef hægri
hönd þín misbýður þér skerðu
hana af. Ef hægra auga þitt mis
býður þér stingtu það úr!
17
Hún hélt áfram á sama hátt
og fyrr: — Af hverju biður þú
ekki núna Joachim? Biddu eins
og þú baðst nóttina sem þú rakst.
hana út eftir að hafa bav'ð hana
með svipu þangað til leið yfir
hana?
Meðan.Masters og Byrd störðu
með viðbjóði á Joachim Carter
kraup hann á hné og byrjaði a,ð
biðja meðan tárin runnu niður
kinnar hans.
— Ó, guð minn! hrópaði hann.
— Hjálpaðu þessari konu að
leita af ve-gum syndarinnar.
Kenndu henni að bera virðingu
fyrir húsbóndanum á heimilinu.
Nasmælt rödd hans þuldi og
þuldi meðan frú Carter bentl
þeim að koma. Þeir fóru á eft-
ir henni inn í eldhúsið.
— Svona heldur hann áfram
I klukkutíma, sagði hún þreytu
lega. — Svo lemur hann mig.
Segið mér hvað kom fyrir dótt
ur mína.
Masters -sá núna tilfi iningar
í augum hennar. Það var ekkl
sorg. Hann sagði allt sem hann
vissi um Lucy nema hvað hann
sleppti því að hún hefði átt barn.
Sá timi rynni upp síðar — ef
nauðsyn kræfi — nú hafði konan
um nóg að hugsa.
— Þú ásakar eiginmann þinn
fyrir að reka hana að heiman,
sagði hann loks. — Hann sagði
Byrd hreppstjóra að hún hefði
hlaupist að heiman.
Hún yppti öxlum — Það var
maður sem Lucy hitti. Hann var
að fiska í Oconee. Hingað koma
margir til að veiða Það var svo
ekkert merkilegt. Lucy þekkti
ekki marga Hann — hún benti
i áttina að stofunni en þaðan
heyrðu þeir rödd Carters vax-
andi og fallandi aftur — vildi
ekkl leyfa þeim það. Einu sinni
sá hann þau á árbakkanum
Lucy og þennan mann. Þau voru
bara að haldast i hendur eins
og ungt fólk gerir.
Hann dró hana heim og sagði
að hún hefði lagst með honum.
Hún hrópaði á móti og sagðist
ætla að giftast honum. Þá fór
hann að berja hana með svip-
unni. Það var svo sem ekki í
fyrsta skipti en í þetta sinn var
hann eins og brjálaður hún lá
þarna og hann barði og barði
og hrópaði bænir og veinaði
Abel sleit hann loks frá henni.
Eftir smá stund reis hún á fæt
ur og sagðist ekki vera hérna
lengur. Hann óskaði henni góðr-
ar ferðar og rak hana út
— Heyrðirðu frá henni eftir
það frú Carter? Mér finnst hún
hljóti að hafa skrifað. sagði
Masters.
Hún hristi höfuðið. — Kann-
ske hefur hún -gert það Ég
hefði aldrei fengið það. Joachim
hefur lyklana að bréfakassanum.
Hann leyfði okkur Abel ekki að
fara þangað Ef hún hefur skrif
að þagði hann yfir því.
Byrd leit í augun á Masters
og þeir risu á fætur. Frú Carter
leit á hendur sinar. — Hvenær
er jarðarförin? spurði hún.
— A miðvikudaginn sagði
Masters. Klukkan ellefu.
— Við komum. Við Abel kom-
um.
Masters lét hana fá neimilis-
fang líkhússins og þeir fóru báð
ir. Þegar þeir komu að bílnum
var kallað til þeirra. Joachim
Carter kom í áttina til þeirra.
Þegar hann kom til þeirra var
andlit hans alvarlegt og hörku
legt. — Ég vil að þið vit'ð. sagði
hann .— að ég er réttlátur mað
ur. Ég borga mínar skuldir.
Hvað kostar að grafa þessa
drós?
Byrd hrækti og Masters lang
aði ofsalega til að slá manninn,
— Ég veit það ekki sagði hann,
— Ríkið borgar.
Carter hristi höfuðið — Ég
borga mínar skuldir, sagði hana,
— Segið þeim að senda mér
reikninginn. Hann snerist á hæl
og gekk inn meðan Byrd blót-
aði hátt.
— Sagði þér að hann v®rl
hörkutól, sagði hann.
Masters setti Byrd af við skrif
stofu hans eftir að þeir höfðu
talað við Dreyer í skóbúðinni.
Dreyer sem var lítill og vesæld
arlegur maður gat sagt þerm
þáð eitt, að hann hefði selt
skóna fyrir ári. — Stelpu.greyið
ótti aldrei neitt, sagði hann. —
•Hún var búin að safna lengi
fyrir þessum skóm. Ég lét han-a
hafa þá á innkaupsverði. Hann
opnaði peningakassann og tólc
úr honum fimm dala seðil sem
hann rétti Masters. — Keyptu
blóm handa henni, sagði hann,
— Helvítis naglinn hann faðir
hennar gerir það ekki.
Þegar þeir komu út hristf
Sam Byrd höfuðið. — Þetta er
í fyrsta skipti sem ég heyri Jim
Dreyer blóta.
Þegar þeir voru aftur setztir
á skri-fstofu Byrds spurði Mast-
-ers: — Sam geturðu komist að
því hvar Carter var sunnudags-
kvöldið?
Byrd opnaði munninn af undr
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 26. maí 1966 J.3