Alþýðublaðið - 01.06.1966, Blaðsíða 13

Sautján
Sytten)
Dönsk litkvikmynd eftir hinni um
töluðu skáldsögu hins djarfa höf
undar Soya.
ASalhlutverk:
Ghita Nörby
Ole Söltoft.
BönnuS innan 16 árk.
Sýnd kl. 7 og 9
Þögnin
Bonnuö ínnan 16 árr.
Sýnd kl. 7 og 91C.
TrúEofunarhringar
fijól afgreiðsla
Sendum gegn póstkröfu.
Guðns í^orsteinsson
grullsmiður
Bankastræti 12.
Hann langaði til að láta hana
sitja á skrifstofu hans og þykj
ast spyrja hana meðan hann
beið eftir Benny en han.i vissi
að það var ekki rétt Hann
hafði þegar komist að þeirri nið
urstöðu að þessi stúlka skildi
ekkert tækifæri til að jafna sig
ekki meðaumkvun, svo hann fór
með hana niður stigann sem lá
að fangaklefanum. Þeir voru tóm
ir. Hann efaðist um að hún
hefði nokkru sinni <séð fanga-
klefa fyrr og í fyrsta skipti
varð hún skelfingu lostin.
— Þú ætlar þó ekki að
stinga mér þangað inn! veinaði
hún. — Skrattinn hafi það þú
sagðist bara ætla að spyrja mig
um eitthvað!
— Ég ætla að gera það sagði
hann rólega. — Þegar ég má
vera að því. Hvernig vilt þú
að ég hagi mér? Ég iæt þig
bara bíða þarna þangað til ég
hef tíma til að yfirheyra þig
og þú verður ekki kærð fyrir
neitt. Ef þú þrjóskast við læsi
ég og held þér þar sem nauð-.
synlegu en mótþróafullu vitni.
Hún gekk að stiganum og
hann hélt að hún myndi hlaupa.
Svo skipti hún um skoðun og
sagði bitur: — Ég skal bíða
og hún gekk að einum klefan
um.
— Fangavörðurinn kemur eft
ir smástund, sagði Masters. —
Hann sækir kaffi handa þér,
ef þú vilt það.
Hún svaraði engu og hann
gekk aftur upp stigann
Dunn og Tom Danning voru
á skrifstofunni. Masters glotti
til þeirra. Þegar Dunn leit sþyrj
andi á hann sagði hann: — Enn
gengur allt vel. Ég þurfti ekki
að halda henni. Hún ætlar að
svara spurningunum af fúsum
vilja. Hann leit á armbandsúr
sitt. — Kortér í fjögur. Ég geri
ráð fyrir að Benny verði kom-
inn eftir svo sem hálftíma Ég
þori að veðja við þig Bob að
hann hefur lögfræðing með sér.
Dunn hristi höfuðið. — Þú
þekkir hann, en til hvers þarf
hann lögfræðing þegar við höf-
um ekki kært stúlkuna fyrir
neitt?
Masters tók upp pípu sína. —
Hann veit það ekki, sagði hann
og leit á Tom Danning. — Að
hverju komst þú Tom?
— Hvar hún var á sunnudags
kvöldið, sagði lögregluþjónninn.
— Hún var í Capitol leikhúsinu.
Ég veit ekki hvenær hún fór
á -fætur um morguninn, en hún
■snæddi morgunverð hjá Liggett
handan götunnar. Afgreiðslu-
maðurinn man eftir henni. Hún
drakk þar kaffi á hverjum
morgni. Hún fór í bíó rétt eft-
ir eitt. Miðasalinn ma.i eftir
henni af því að hún var vön
að fara í bíó á hverjum sunnu
degi. Allir muna eftir því að
hún var í gulum kjól — einum
af þessum æpandi skræpandi
litum sem allir taka eftir.
20
— Jæja, sagði Dunn,
Masters hafði steingleymt
pípunni sinni — En eftir að hún
fór úr bíóinu? spurði hann
hvasst.
Tom Danning hiústi höfuðið.
— Ekki eitt spor. Ég hugsa að
hún hafi farið til herbergis síns
í Oceanus House og ég spurði
afgreiðslumanninn þar Hann
mundi hvorki af eða til.
Dunn sem sat þannig að hann
sá fram í forstofuna sagði: —
Ég held að vinur þinn sé að
koma Ed.
Benny Zurich kom hálfhlaup
andi inn í herbergið og á hælum
hans var maður í brúnum föt-
um. Hann var fölur og slappur
að sjá og reyndi að sýnast ekki
vera með Zurich.
V
Um leið og Benny kom yfir
þröskuldinn hrópaði hann: —
— Hvar er hún Mawterw? Þetta
skaltu fá launað!
Masters heilsaði manninum í
brúnu fötunum rólega. — Góð
an daginn Parker og svo leit
hann á Zurich. — Hvar er
hver Benny?
— Þú veizt um hverja ég er
að tala. Hazel King. Þú beiðst
þangað til ég var farinn til að
sækja hana. Allt í lagi, ég skal
kæra þig fyrir ólögmæta hand
töku. Komdu með hana hingað!
Parker segir að hún hafi rétt
á að tala við lögfræðing
— Svona, svona, sagði Park-
er kæruleysislega. — Ég er viss
um að við getum lagfært þetta
án nokkurra láta.
Masters, sem vonaði að hróp
in í Benny heyrðust ekki niður
í klefana sagði: — Hazel King
var einhver siðasta manneskj-
an sem sá Lucy Carter á lífi. Við
vitum að hún reifst við hina
iátnu ....
Benny igreip ákafur fram í
fyrir honum. — Það var fyrir
löngu, æpti hann. — Þú hlýt-
ur að vita það fyrst þú veizt
allt. Þú notar þetta sem ástæðu
til að svíkja Hazel.
— Lucy Cater og Hazel
King, sagði Masters rólega —
unnu saman þangað til fyrir
hálfum mánuði og þær sáust
á hverjum degi.
Hann taldi dræmt og dró
seiminn og gerði allt sem hann
gat til að Benny sleppti sér og
léti skapið hlaupa með sig í
gönur. — Svo hætti Lticy og
enginn veit ástæðurnar fyrir
því.
Benny greip aftur fram í fyr
ir honum. — Masters þe?sar
stelpur koma og fara. Þriár eða
fjórar hafa komið og farið síð
an að Lucy hætti. Og það á að
eins tveim vikum.
— Þetta er rétt, suðaði í
Parker. — Þetta fólk er hrein
ustu flakkarar. Við getum ekki
gert Zurich ábyrgan fyrir gerð
um þeirra. Hann hefur þegar
hent okkur á hvernig þær koma
og fara. -
— En samt hefur enginn kom
ið og bent á lík þeirra fyrr en
nú, sagði Masters.
Benny hristi höfuðið eins og
reítt naut. — Della Masters.
Þetta er allt della. Hann réðst
að Parker — Þú átt að heita
lögfræðingur og þú stendur og
hlustar á þetta. Hann réðst aft
ur að Masters. — Það er auð-
velt fyrir þig að ráðast á fyrr
verandi fanga og ungar stúlk
ur .en þú ræðst ekki á náunga
á borð við George Cox. Hann
gæti barið á móti — ja nema
þið skiptið mútunum jafnt.
Parker lagði höndina á öxl
Benny og reyndi að koma i veg
fyrir að hann segði meira en
Zurich ýtti honum frá sér. Mast
ers reyndi jafn ákaft að finna
leið til að fá Benny til að segja
meira en komst að þeirri nið-
urstöðu að reiði mannsins væri
bezta leiðin.
— Þú leyfir Cox að hafa út
úr mér peninga og þú leyfir
honum að komast upp með að
beita alla í Clay City fjárkúg
un og þú gerir ekkert við því
en þú ræðst á stelpu eins og
Hazel King. Ef þig langar til
að vita hver drap Lucy Carter
■skaltu tala við Cox. Hún vissi
eitthvað um hann sem hefði
eyðilagt hann hérna ef það
héfði komizt upp.
Masters hristi höfuðið — Þú
lýgur Zurich, sagði hann til að,
fá manninn til að segja meira.
Zurieh ætlaði að svara reiði-
lega en hikaði við og leit f krinfí
um sig. Þá sá hann Dunn og
Danning sem biðu við dyrnar.
Masters bölvaði sjálfum sér
fyrir að hafa sagt þessi þrjú
orð. Þau höfðu auðsiáanlega
verið það sem Zurich þurfti til
að hafa hemil á skapi sfnu.
Ég vil fá þetta á hreint, sagði
hann. — Fyrir hvað hefurðu
horgað George Cox?
— Þér skulið ekki svara þesg
ari spurningu hr. Zurich. sagði
Parker taugaóstyrkur og leit á
Masters. Þér megið ekki mis-
skilja þetta lögreglustjóri. Við
viljum vera samvinnuþýðir, en
ég að gæta skyldv minn-
ar gagnvart skjólstæðing mínum.
Masters leit kuldalega é hann.
— Zurieh og Hazel King eru
bæði grunuð um morff, sagði
hann. — Ég hef engar sannan
ir og get því ekki handtekið
hann núna. Það ‘viðurkenni ég.
Ef Zurich gerði það ekki er ör
uggasta leiðin fyrir hann að
reyna að segja okkur hver gerði
það. Hann leit á Zurich, sem
eldmóðurinn hafði yfirgefið og
var nú kominn með þrjózkusvip
sem sýndi Masters að þýðingar-
laust væri að spyrja hann frek
ar. En hann varð að reyna og
því sagði hann: — Geturðu sagt
mér meira um þessa fjárkúgun
Benny? Ekki getur það gert heið ,
virðum manni eins og þér neitt
illt að segja frá öðru eins og
því.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 1. júní 1966 13